Semua Bab รักในความร้าย: Bab 31 - Bab 35

"โกรธ​พี่?" "อยากให้พรีมโกรธเรื่องอะไรดีคะ" สงสัยจะแอบทดไว้หลายเรื่อง"ไม่อยาก" "เปิดตัวทั้งที​ ที่ร้านส้มตำ" คนตัวเล็กตีหน้าเศร้าราวกับว่ากำลังน้อยใจนักหนา​ดูน่าเอ็นดูมาก"หึ" ฟอด"พี่ขอโทษครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ​ ตอนงานวันเกิดพี่เลนส์​ พรีมก็ไม่สบาย​ อดไปสนุกด้วยเลย" "พี่ขอแก้ตัว​ วันงานเลี้ยงบริษัทนะ" "ค่ะ"อย่างที่เธอบอก​ ตอนแรกผมตั้งใจพาเธอไปเปิดตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ​ ที่สนิทในงานเลี้ยงวันเกิดของผมกับไอ้ฟิล์ม​ที่จัดขึ้นที่บ้านใหญ่​ แต่เธอป่วยด้วยพิษไข้หวัดใหญ่เสียก่อน​ วันนั้นพอเปิดของขวัญจากน้องโฟและเป่าเค้กเสร็จ​ ผมก็รีบขับรถกลับไปหาเธอทันที​ เพราะไม่อยากทิ้งเธอให้นอนป่วยอยู่คนเดียว​ "งั้นพรีมต้องลดความอ้วนแล้วค่ะ" "เดี๋ยวไม่สวย" "พอแล้ว​ แค่นี้ก็สวยไม่ไหวแล้ว" "สวยไม่ไหว​ แปลว่าสวยหรือไม่สวยกันแน่คะ""หึ​ สวยที่สุดครับ" สิ่งหนึ่งที่เธออาจจะไม่รู้ตัวก็คือ​ ตั้งแต่อุบัติเหตุ​ครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นกับเธอ​ เธอก็เจื้อยแจ้วช่างซักช่างถามช่างสงสัยมากขึ้น​ ตอบถูกใจก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้โลกทั้งใบดูสดใสอย่างตอนนี้​ แต่ถ้าเกิดผมตอบไม่ถูกใจแล้วละก็​ ใบสวยๆ​ ก็จะง้ำงองอนกันให้เห็นอย่างปิด

"เป็นอะไรวะ""เปล่า"ผมนั่งมองความวุ่นวายตรงหน้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีสาเหตุ ถ้าเป็นงานเลี้ยงสายรหัสที่พวกผมจัดขึ้นรวมกันทั้งคณะเพื่อให้รุ่นพี่รุ่นน้องและเพื่อนๆ ได้พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น ผมก็คงนั่งดื่มเงียบๆ อยู่กับไอ้เลนส์ตามปกติ แต่ที่ทำให้ผมอยากกลับห้องตัวเองเต็มทน มองอะไรก็รู้สึกขวางหูขวางตาไปหมด ก็ตรงที่ยัยตัวป่วนนั่งยิ้มแป้นแล้นหัวเราะคิกคักกับทุกคนที่เข้ามาทักทายชนแก้วกับเธอไม่ขาด แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นผู้ชายทั้งนั้น เห็นแล้วรำคาญลูกตา"จะกลับกี่โมง""กี่โมงก็ได้ โตแล้ว" ตาคู่คมของผมกวาดตามองคนลอยหน้าลอยตาพูดอย่างน่าหมันไส้ ก่อนจะไปหยุดมองอะไรอะไรที่มันล้นขึ้นมาจนน่าหยิก หลักฐานที่บอกให้รู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่คอยวิ่งตามป่วนผมแล้ว เธอ...โตขึ้นแล้วจริงๆ"ฉันให้เวลาอีกสิบนาที""มีสิทธิ์อะไรมาสั่งไม่ทราบ""ฉันเป็นพี่รหัสเธอ""ก็แค่พี่รหัส"ปึก!ยัยตัวป่วนใช้ไหล่กระแทกตัวผมให้หลีกทางเธอ เพื่อจะเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางดื้อดึง เชิดหน้าอย่างอวดดี ทำผมแทบอยากจะตามเข้าไปจัดการจับฟาดให้หายซ่าสักที ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนสนิทของป๊าฝากให้ผมช่วยดูแลเธอ ผมคงไม่ต้องมาหาเ

ใครว่าคนสองคนอยู่ด้วยกัน​ ยิ่งทะเลาะกันจะยิ่งมีลูกหัวปีท้ายปี​ ผมขอค้านหัวชนฝา! เพราะตอนนี้ผมกับใยไหม​ เราแต่งงานกันเข้าสู่ปีที่สาม​แล้วตั้งแต่วันที่เธอเรียนจบ​ งานแต่งของเราก็เกิดขึ้นทันที​ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ หรือเราสองคนอยู่ในสถานะไหน​ คุณเธอก็มีเรื่องให้ผมอยากฟาดได้ทุกวัน​ เถียงได้ทุกเรื่อง​ ต้องจับปรับทัศนคติ​กันทุกคืน​ แต่ถึงอย่างนั้นเราสองคนก็ยังไม่มีลูกให้ผมได้มีเพื่อนไปเตะฟุตบอลสักคนเพราะเธอยังสนุกกับอาชีพนักบินอยู่... ปีนี้​ จะยังไงก็แล้วแต่​ เป้าหมายของผมคือ​ ต้องมีลูกกับเธอสักคนให้ได้​ และเริ่มลงมือทำตามแผนที่วางไว้คนเดียวเงียบๆ​ มาเกือบสองเดือนแล้ว​ เริ่มจากทำทีเป็นเผลอลืมใส่เกาะป้องกันบ้าง​ แอบใช้เข็มเจาะซองสีเงินทุกชิ้นในกล่อง​​บ้าง ถึงจะมั่นใจความแข็งแรงของตัวเองว่ามีมากพอที่ฝ่าฝันทุกด่านผ่านเข้าไปได้​ แต่ผมก็ปฏิบัติ​การทุกวันไม่มีขาดตกบกพร่องเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ​ให้มากยิ่งขึ้นไม่แน่ว่าตอนนี้...อาจจะมีตัวป่วนตัวน้อยๆ​ หลับอยู่ในท้องเธอแล้วก็ได้ส่วนวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในแผนที่ผมวางเอาไว้ พาเธอมาเล่นกับน้องภนลูกชายวัยสองขวบของไอ้เลนส์​กับน้องพรีม​ เพราะหว