All Chapters of รักในความร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"ฝนจะตก" "พี่กูอยู่ไทย" "กวนตีน" ทุกวันอาทิตย์​ครอบครัวของผมจะต้องรวมตัวกันที่บ้านใหญ่ เพื่ออัพเดตเรื่องราวในช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน จิบชายามบ่ายเป็นเพื่อนมามี๊และน้องโฟ ตีกอล์ฟเป็นเพื่อนป๊า ปิดท้ายวันด้วยการกินมื้อเย็นด้วยกันพร้อมหน้าแน่นอนว่าพี่คนโตของบ้านอย่างผมต้องกลับมาทุกครั้งที่อยู่ไทยเป็นประจำอยู่แล้ว เพียงแต่ไอ้แฝดชอบกวนประสาทให้ผมด่าเล่นเท่านั้นแหละ "น้องโฟคิดถึงพี่เลนส์​มากเลย" น้องสาวคนสวยวิ่งลงมาจากบันได โผลเข้ากอดคอผมอย่างออดอ้อน ทำผมเอ็นดูจนหันไปกดจมูกลงผมหนาเบาเบา "หึ พี่ก็คิดถึงน้องโฟ""แล้วพี่ละหมูอ้วน" "น้องโฟเจอพี่ฟิล์มบ่อยแล้วนี่นา" "หึ" "น่าน้อยใจมั้ย" เราสามคนพี่น้องนั่งคุยกันเรื่องทั่วๆ ไปที่ห้องนั่งเล่นระหว่างรอป๊าพามามี๊ลงมาจากห้องนอน ซึ่งส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนฟังไอ้แฝดถามน้องโฟมากกว่า น้องสาวของเราสองคนเป็นเด็กน่ารักมากแลพก็พูดเก่งมากเช่นกัน เธอเป็นเหมือนความสดใสของบ้านเราเลยก็ว่าได้ แน่นอนว่าคนที่จะมาดูแลน้องไปทั้งชีวิตจะต้องผ่านการคัดเลือกจากผมและไอ้ฟิล์ม​มาแล้ว คัดเลือกและดูความประพฤติมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละ แต่ต้องขึ้นอยู่ว่าน้องจะยอมให้ดูแลด้วยรึป่

"มีหลักฐานรึป่าวคะ" "ไม่ใช่ว่าโมเมเองนะ" กว่าหนึ่งสัปดาห์​หลังจากที่ตัวเล็กฟื้นขึ้นมาจากอุบัติเหตุ​ มีบางเรื่องที่เธอจำได้ และมีหลายเรื่องที่เธอจำไม่ได้ และผมคือหนึ่งในเรื่องที่เธอจำไม่ได้ คุณหมอขอให้เวลาเธอสักระยะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าสักระยะที่คุณหมอว่าใช้เวลานานขนาดไหน ทำให้วันนี้ผมต้องนั่งแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการกับเธอ เพราะเป็นวันแรกที่เธอยอมทำความรู้จัก​กันใหม่อีกครั้ง ต้องขอบคุณ​พ่อคุณแม่ของตัวเล็กที่มอบโอกาสนี้ให้กับผม"ตัวเล็กอยากได้หลักฐานแบบไหน" ผมยัดตัวขึ้นจากโซฟาเต็มความสูง ค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาคนที่ยังไม่ค่อยไว้ใจกันทีละก้าวจนถึงเตียงผู้ป่วย แล้ววางสองมือไว้ที่ขอบเตียงบนที่นอนที่เธอนั่ง ค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้เธอทีละนิด อยากจะมองหน้าเธอให้ชัดๆนอนป่วยมานานขนาดนี้ กลับไม่ทำให้ความน่ารักของตัวเล็กน้อยลงสักนิด"รูปคู่" "คำพูด หรือว่า..." ผมโน้มเข้ามาใกล้ พอให้ปลายจมูกแตะแก้มนุ่มๆ "การกระทำ" ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนเฉียดผิวหอมแป้งเด็ก แล้วไปหยุดตรงปลายจมูกเชิดรั้น กดริมฝีปากได้รูปลงบนปากสีชมพูระเรื่อแผ่วเบาอย่างห้ามใจ อยากให้เธอเลือกพิสูจน์​จากการกระทำของเขาจุ๊บ​"คะ แค่รูปก็พอค่ะ"

"สวัสดีครับ​ น้องพรีม​ พี่ชื่อเลนส์​เป็นแฟนน้องพรีมนะครับ" "ดูอีกแล้ว​ คิดถึงพี่เขาใช่มั้ยละ" เป็นวันที่สามแล้วที่ฉันตื่นมานั่งดูคลิปที่เขาแอบอัดเอาไว้ในมือถือเครื่องใหม่ของฉัน​ เป็นเครื่องที่เขาซื้อให้ใหม่แทนเครื่องเก่าที่พังไปเรียบร้อยแล้ว​ มีมากกว่าสิบคลิปทั้งแนะนำตัวเองอย่างคลิปนี้​ หรือจะเป็นคลิปตอนที่เขาไปซื้อของใช้ส่วนตัวของฉันไว้ให้​ เขารู้แม้กระทั่งฉันใช้โลชั่นยี่ห้ออะไรชอบกลิ่นแบบไหน​ สกินแคร์​ที่เหมาะกับผิวหน้าที่แพ้ง่ายอย่างฉัน​ วนดูจนครบถึงทำให้ฉันรู้ว่าไม่มีเรื่องไหนเลยที่เขาไม่รู้​ และไม่มีเรื่องไหนเลยที่เขาไม่ใส่ใจรายละเอียด​ แม้แต่เรื่องเล็กเล็กน้อยน้อยก็ตามฉันว่า​ หลังจากวันนี้ฉันจะเลิกตั้งคำถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเรา​ แล้วเปลี่ยนมาเป็นเรียนรู้เรื่องของเขาแทนตามที่เขาบอกก่อนกลับไทย​ และตอนนี้ฉันก็มีตัวช่วยเรื่องนี้แล้วด้วย​ พี่ภัทรเพื่อนสนิทของเขา"นี่พี่ภัทร​ ทำหน้าให้มันดีดีหน่อยได้มั้ยเนี่ย" ก็ตามที่ใยไหมพูดนั่นแหละ​ เพราะตอนนี้ใบหน้าพี่ภัทรเรียบเฉยซะจนน่าขนลุก​ เหมือนโดนบังคับมาอย่างนั้น​ แต่ก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่มาถึง​ จนฉันเริ่มรู้สึกชินขึ้นบ้างแล้วเช

"ขอบใจมึงมากหว่ะ" "อืม" ไอ้ภัทรมารอรับผมที่สนามบินเมืองหลวงของอเมริกาตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนที่เครื่องจะลงจอด ต้องขอบคุณเพื่อนผมคนนี้ที่เป็นธุระคอยจัดการทุกอย่างแทนผม ประกอบกับเป็นช่วงที่ไอ้ภัทรต้องเดินทางมาทำธุรกิจที่นี่เลยรับปากผมได้ง่าย"เมียมึงอะ" "พูดมากหว่ะ" "หึ" เสียงทุ้มหัวเราะชอบใจในลำคอ ผมรู้คำตอบอยู่แล้ว เพียงแต่อยากจะแกล้งให้เพื่อนหลุดปากพูดออกมาก็เท่านั้น นอกจากจะไม่หลุดมันยังยกขาขึ้นมาหวังจะถีบ แต่ผมก็ไวมากพอสามารถเดินหนีมาขึ้นรถได้ทัน"ค่าใช้จ่ายแพงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย" "ต่างประเทศก็แบบนี้แหละยัยพรีม" ตัวเลขค่าใช้จ่ายบนใบเสร็จของโรงพยาบาลทำฉันแทบจะเป็นลมทันทีที่เห็น แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคุณพ่อคุณแม่และตัวฉันเองก็ไม่ได้จ่ายเองสักบาท เป็นเขาคนที่บอกว่าจะมาหาฉันวันนี้จัดการให้ทั้งหมดถึงจะเป็นแฟนกัน แต่ฉันก็ไม่สบายใจที่เขาต้องมาเสียเงินให้มากขนาดนี้ คงต้องลองคุยขอคืนแบบทยอยผ่อนแล้วหล่ะงานนี้แกร๊ก! "...""ไปเลยมั้ย" ใบหน้าคมเปื้อนยิ้มเปิดประตูเข้ามาทันทีที่ฉันคิดถึง"พี่เลนส์นั่งพักก่อนมั้ยคะ""ไอ้ภัทรมีธุระ ค่อยไปพักที่โรงแรมทีเดียว""อ่อ โอเคค่ะ" ดีนะที่ฉันเก็บของ

"คุณเลขาครับ​ ผมขอกาแฟแก้วนึงครับ""รับทราบค่ะ" งานเลขาวันแรกที่เขาบอก​ ก็คือการโทรมาให้ฉันชงกาแฟเข้าไปให้เขาบ้าง​ ปริ้นท์​เอกสารให้เขาทีละแผ่นบ้าง​ เพียงไม่ถึงครึ่งวันฉันก็เดินเข้าออกห้องทำงานเขาไปถึงห้ารอบแล้ว​ ต่างจากพี่คินเลขาของเขาที่แทบไม่ได้รับสายให้เข้าไปหาเลยสักครั้ง​ นอกจากเข้าไปรายงานสรุปการประชุมในช่วงที่เขาไปรับฉันที่ต่างประเทศก็เท่านั้นเขาคงไม่ได้แกล้งกันหรอกใช่ไหม? ก๊อก​ ก๊อก​ ก๊อก "เชิญครับ" เสียงเคาะประตู​ดังขึ้นอย่างมีมารยาท​ รอฟังคนที่อยู่ข้างในอนุญาตอย่างใจเย็น​ ก่อนจะเปิดประตู​เข้าไปพร้อมกับกาแฟร้อนและของว่างในมือ​ วางบนโต๊ะรับแขก​ มีเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว งานเขาน้อยขนาดนี้เลยเหรอ"กาแฟค่ะ​ พรีมเพิ่มครัวซองค์​มาให้พี่เลนส์​ด้วยนะคะ​ พี่เลนส์​จะได้ไม่ต้องเหนื่อยยกหูโทรเรียกพรีม" "หึ​ เก่ง​ รู้ทัน" เขาไม่พูดเปล่า​ ยังเอื้อมมือมาคว้าเอวบางให้หย่อนตัวลงไปนั่งซ้อนบนตักแกร่ง​อย่างเอาแต่ใจ"ก็ต้องรู้อยู่แล้วซิ" รู้มาสักพักแล้วด้วย​ ว่าเขาหน่ะร้ายกาจขนาดไหน"พี่เลนส์​เลิกแกล้งพรีมได้แล้วนะคะ" "อย่าลืมซิว่าให้พรีมมาทำงานนะ" "นี่ก็งาน" งานแบบใดกัน?"พี่คิน ไม่เห็นโด