Semua Bab ซ่อนรักนายหัว: Bab 11 - Bab 20

“งั้นก็อย่าเมาบ่อยๆละกัน อ่ะ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวผมจะไปส่งบ้านเอง เพราะเสื้อผ้าของคุณคงใส่ไม่ได้แล้วล่ะ เดี๋ยวผมให้ใส่เสื้อผมกลับก็แล้วกัน” ชาลิตเอ่ยบอกไปแล้วส่งผ้าเช็ดตัวให้กับเธอไป เพราะเท่าที่เขาเก็บเสื้อผ้าของเธอมาแล้วมองดู มันไม่น่าจะใส่ได้อีกแล้วง เพราะฉีกขาดไปหลายจุดเลย“ขอบคุณ แต่ฉันนั่งแท็กซี่กลับเองได้ คุณไม่ต้องไปส่งหรอก ให้เรื่องของเรามันจบแค่ตรงนี้แหละ” ลลิสาบอกไป เพรากลัวว่าเขาจะคิดไม่ซื่อกับเธอ ถ้าเขาไปส่งบ้านแล้วมาตามราวีเธอทีหลังทำยังไง“ถ้าไม่อยากได้ผัวเพิ่มก็ให้ผมไปส่งนี่แหละ ผมเอาแล้วจบไม่มีสานต่อแน่นอน คุณไม่ต้องห่วงหรอก ไป รีบไปอาบน้ำซะ จะได้แยกย้าย” ชาลิตพูดจบแล้วก็หันไปใส่เสื้อผ้าของตัวเองทันที ส่วนลลิสาได้แต่มองเขาแบบหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้“อือ” ลลิสาตอบไปแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาก่อนจะค่อยๆมาพันตัวเธอไว้ แล้วจากนั้นก็รีบลุกออกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนชาลิตก็แต่งตัวรอเธอจนเสร็จ เขาก็ยอมสละเสื้อเชิ้ตของเขาให้เธอ แล้วเขาก็ใส่เพียงเสื้อกล้ามสีขาวก็แค่นั้นจากนั้นไม่นานลลิสาก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วใส่เสื้อเชิ้ตของเขา จนชาลิตแอบมองแบบหลงใหลจนกลืนน้ำลายลงคอแบบหักห้ามใจ กับคว

หนึ่งวันผ่านไปลลิสาก็ลงมานั่งศาลาริมน้ำหลังบ้าน พร้อมกับคิดถึงเหตุการณ์ชีวิตที่ผ่านมาของเธอ ตั้งแต่เรื่องครอบครัวที่ดูแลเธอและเรื่องของธันวาที่เป็นเกย์มีคู่ขาเป็นเข้านายของเธอเอง จนไปถึงสาเหตุที่ทำให้เธอเมาจนไปนอนเสียตัวให้ผู้ชายแปลกหน้า ทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทันจริงๆ ลลิสาคิดไปแล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ“น้ำผึ้ง ร้องไห้ทำไมลูก เป็นอะไรไหนบอกป้าสิลูก ทำไมหนูต้องร้องไห้ด้วย ใครทำอะไรหนู” อภิรดีเข้ามาหาหลานสาวทันทีที่เห็นลลิสาร้องไห้ เพราะเธอและลูกชายแอบดูลลิสาอยู่นานแล้วจนเธอร้องไห้ออกมา“คุณป้าคะ อือ” ลลิสาหันมากอดผู้เป็นป้าแล้วร้องไห้ออกมาแบบระบาย“พี่น้ำผึ้งอย่าเอาแต่ร้องแบบนี้สิ ใครทำให้พี่เสียใจ บอกผมมา เดี๋ยวผมจะไปอัดมันเอง ไอ้ผู้ชายที่มันมาส่งผู้เมื่อเช้าหรือเปล่า มันเป็นใคร ผมจะไปการมันเอง” จิรายุพูดปลอบออกไปแบบพยายามปกป้องพี่สาว“อือ เขาไม่ได้ทำอะไรพี่ อือๆ” ลลิสาพูดบอกไปแล้วเอาแต่ร้องไห้ จนอภิรดีเอามือลูบผมหลานสาวอย่างปลอบใจ“งั้นบอกมาสิว่าหนูร้องไห้ทำไม ค่อยๆพูด ค่อยๆเล่ามา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” อภิรดีถามออกไปแล้วก็ถอนกอดจากหลานสาว ก่อนจะเอามือเช็ดน้

ด้านลลิสาที่ได้ยินข้อเสนอของชายคนนี้ก็ถึงกับคิดหนัก เพราะตอนนี้ป้าของเธอก็กำลังเดือดร้อน เธอเองก็ไม่ได้ทำงานแล้ว รายจ่ายที่บ้านก็เยอะขนาดนี้ ป้าเธอจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เขา แค่เมธาวีกับจิรายุก็คงจะไม่พอ อีกอย่างถ้าจะให้เมธาวียอมแต่งงานนั้นคงยาก แต่เธอที่เป็นภาระหากยอมแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ไป ป้าของเธอและทุกคนก็จะสบายขึ้น “ไหนๆชีวิตเราก็พังขนาดนี้แล้ว ก็เอาให้มันสุดๆไปเลยละกัน อย่างน้อยมันก็ยังมีประโยชน์กับครอบครัวของเราบ้าง” ลลิสาคิดในใจไปแบบตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เพราะเธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แฟนก็เป็นเกย์ แถมยังเมาไปนอนกับคนแปลกหน้าอีกไม่รู้ว่าจะท้องหรือปล่า แล้วก็ยังมาลาออกจากงานไม่รู้จะหางานทำใหม่ได้หรือเปล่า ถ้าเธอยอมแต่งงานไปทุกอย่างก็จบ“ไม่ต้องถามน้ำผึ้งแล้วค่ะคุณป้า น้ำผึ้งยอมแต่งงานกับคุณลุงอนุวัตรเพื่อใช้หนี้ให้บ้านเรา”ลลิสาเดินออกไปแล้วพูดด้วยเสียงเข้ม จนผู้เป็นป้ามองอย่างตกใจส่วนอนุวัตรมองแล้วยิ้มออกมาแบบชอบใจ ที่เขากำลังจะได้สาวน้อยแสนสวยคนนี้ไปเป็นเมีย“น้ำผึ้ง เราพูดอะไรออกมา นี่มันชีวิตของเราทั้งชีวิตเลยนะ” อภิรดีถามออกไปอย่างเตือนหลานสาว เพราะอนุวัตรนั้นอายุก็ไม่ใช่น้อ

ด้านชาลิตที่ตื่นมาแล้วลงมาด้านล่างก็เจอภาสวรและโยธกากำลังนั่งเล่นอยู่กับหนูแยมก็ขมวดคิ้วสงสัย ว่าทั้งสองมาทำไมบ้านเขาทั้งที่บ้านของพวกเขาก็อยู่อีกหลัง“มาทำอะไรกันแต่เช้า ไม่ไปทำงานกันเหรอไง” ชาลิตถามออกไป แล้วมองทั้งสองแบบสงสัย“วันนี้คุณลุงจะพาภรรยาคนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้านเราไงพี่ คุณลุงก็เลยอยากให้พวกเรารอเจอเขาก่อน” ภาสวรตอบไปตามที่ลุงของเขาขอเอาไว้“เฮ้อ พ่อนี่เล่นใหญ่จริงๆ แต่งไปก็ไม่รู้จะหย่าเมื่อไหร่ จะถึงสามเดือนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำซะโอเวอร์เลย” ชาลิตพูดไปแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะทำท่าเดินออกไป แต่โยธกาเรียกเอาไว้ก่อน“แล้วพี่ใหญ่จะไปไหนคะ ไม่อยู่รอเจอภรรยาใหม่ของคุณลุงเหรอคะ” โยธกาถามออกไปแล้วมองชาลิตไป“ไม่ล่ะ ไว้ตอนเย็นค่อยมาดูว่าจะแค่ไหนกันเชียว พี่มีธุระต้องไปทำด่วนน่ะ ฝากบอกพ่อพี่ด้วยละกันนะโย” ชาลิตบอกไปก็เดินออกไปแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้มีเวลาว่างมาต้อนรับแม่ใหม่ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวของเขาหรอกนะ“ค่ะพี่ใหญ่” โยธการับปากไปแล้วก็หันกลับมามองหน้าสามีแล้วก็ยกไหล่ใส่กันแบบห้ามชาลิตไม่ได้ เพราคนอย่างชาลิตถ้าคดจะทำอะไรมีใครห้ามได้ที่ไหนกันล่ะหลังจากนั้น

พอทานข้าวไปได้สักพักทุกคนที่นั่งทานเงียบๆก็ดูเกร็งๆไปตามๆกัน อนุวัตรจึงเอ่ยถามขึ้นมาเพื่อเป็นการเปิดสนทนาใหม่อีกครั้ง“มลเรื่องฤกษ์ยามที่พี่ให้ไปถามพระอาจารย์น่ะ ถ้าท่านตกลงวันแต่งงานมาแล้วจัดการเรื่องงานได้เลยนะ แล้วช่วยหาชุดออกงานมาสักสิบชุดนะ เพราะพี่จะพาหนูน้ำผึ้งออกงานด้วย” อนุวัตรพูดบอกไปแล้วก็ไปที่พิชามลชาลิตนั่งทานข้าวไปแล้วก็นั่งฟังแบบเงียบๆ เพราะเขากำลังหาวิธีที่จะทำยังไงให้เอาลลิสาออกไปจากชีวิตของพ่อเขา“ค่ะคุณพี่ ตอนนี้พระอาจารย์แกไปแสวงบุญที่อินเดียค่ะ วันพรุ่งนี้ก็คงจะกลับมาถึงไทยแล้ว น้องจะรีบไปหาฤกษ์ยามให้นะคะ ส่วนเรื่องชุดสบายมากค่ะ หนูโยอยู่ทั้งคนรับรองว่าหนูน้ำผึ้งต้องมีชุดสวยๆไปงานกับคู่พี่แน่นอน”พิชามลพูดบอกไปอย่างยินดี เพราะโยธกานั้นเก่งเรื่องแต่งตัวจะตายไป แค่ช่วยเลือกให้เหมาะกับลลิสาแค่นี้ง่ายจะตายไป“เออเจ้าใหญ่ พรุ่งนี้แกก็จะกลับเกาะแล้วนิ เดี๋ยวกลับขึ้นมาตอนงานแต่งฉันด้วยนะ ยังไงแกก็เป็นลูกชายของฉัน แกต้องมา” อนุวัตรพูดบอกไปแล้วมองลูกชายที่แต่กินข้าวเงียบๆไป ชาลิตก็แลสายตาขึ้นมามองเขาก่อน“อย่าให้ผมมาเลย ผมไม่อยากให้งานแต่งพ่อพัง ขอตัวนะ ผมอิ่มแล้ว” ชาลิตพู