All Chapters of ซ่อนรักนายหัว: Chapter 21 - Chapter 30

เช้าวันใหม่ลลิสาก็ตื่นแต่เช้ามาใส่บาตรกับพิชามลตามที่คุยกันไว้เมื่อวานนี้ ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวสวยเดินลงบันไดมา แต่ก็ต้องตกใจที่เจอชาลิตยืนอยู่ตรงบันไดด้านล่างในเวลาเช้าๆแบบนี้“จะไปไหน” ชาลิตถามออกไปแล้วใช้สายตามองลลิสาแบบจับผิด เพราะเขานอนไม่หลับเรื่องยัยขี้เมานี่มาทั้งคืนเลย“ฉันจะไปใส่บาตรกับน้ามล ” ลลิสาพูดแล้วจะเดินหนีออกไปแต่ชาลิตก็มารั้งจับข้อมือของเธอเอาไว้“คุยกับผมก่อน ผมอยากคุยให้เคลียร์ๆ” ชาลิตพูดแล้วก็ปล่อยมือของเธอไป พร้อมกับจ้องมองหน้าสวยแบบไม่ละสายตา“งั้นก็รีบพูดมา ฉันต้องใส่บารตรกับน้าของคุณต่อ” ลลิสาพูดเสียงอ่อนออกไป แล้วมองชาลิตแบบใจอ่อน เพราะเขาไม่ได้มาแบบโมโหหรือพูดจาไม่ดีใส่เธอแบบเมื่อคืน“เมื่อคืนพ่อผมไม่ได้เข้าไปหาคุณอีกใช่ไหม” ชาลิตถามออกไปด้วยสีหน้าจริงจัง จนลลิสารับรู้ได้ว่าเขากำลังแสดงท่าทีห่วงเธอ“อืม ท่านไม่ได้กลับมาอีก ขอบคุณนะที่ช่วยฉันไว้เมื่อคืน” ลลิสาพูดบอกไปแบบขอบคุณเขา อย่างน้อยเขาก็ช่วยให้เธอรอดจากอนุวัตรไปได้อีกวัน“ผมอยู่กันพ่อผมให้คุณแบบนี้ไม่ได้ตลอดไปนะ ทางที่ดี คุณควรจะเลิกยุ่งกับพ่อผมซะ ไปหย่ากับท่านทุกอย่าจะได้จบ” ชาลิตพูดออกไปดีๆแบบช้าๆ เ

หลังจากที่ชาลิตและลลิสาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องใต้บันไดด้วยกัน แล้วชาลิตก็บอกจะกลับขึ้นไปนอน ส่วนเธอก็ต้องไปใส่บาตรกับพิชามลต่อแบบอ่อนแข้งอ่อนขาสุดๆ“อ่าวหนูน้ำผึ้ง น้าให้สายใจมันไปตามก็นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก มาๆ มารอพระด้วยกัน น้าเตรียมของไว้เผื่อแล้วแล้วนี่ไปทำอะไรมาล่ะเนี่ย ดูหน้าตาเหนื่อยๆนะ” พิชามลพูดบอกไปก็ยิ้ม เมื่อเห็นลลิสาเดินมาแล้วก็ยิ้ม แต่สีหน้าของเด็กสาวกลับดูเหนื่อยๆ“อ่อ พอดีหนูได้ยินเสียงพี่สายใจเขาไปเรียกไงคะ ก็เลยรีบตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็รีบลงมานี่แหละค่ะ น้ำผึ้งกลัวมาไม่ทันใส่บาตรกับคุณน้าน่ะค่ะ” ลลิสาโกหกออกไปแบบเนียนๆ ที่เธอเหนื่อยก็เพราะถูกหลานชายตัวดีของพิชามลนั่นแหละ“โอ๊ย ไม่ทันก็ไม่เป็นไรหรอกจ้า ใส่ด้วยกันวันอื่นก็ได้ อ่าวตาใหญ่ ตื่นเช้าเชียวนะวันนี้ เราบินกลับใต้สิบโมงกว่านู้นไม่ใช่เหรอ” พิชามลพูดไปกับลลิสาไม่ทันจบ ก็เห็นหลานชายของเธอเดินมาด้านหลังจึงเอ่ยทักไปลลิสาที่ได้ยินว่าชาลิตจะกลับใต้วันนี้แล้วเธอก็แอบดีใจที่จะได้ไม่ต้องคอยรองรับอารมณ์จากเขา ดดยเฉพาะอารมณ์เรื่องอย่างว่าที่เธอต้องรับศึกษากับเขา ถ้าเขาไปใต้เธอก็คงจะอยุ่ที่นี่ได้แบบสบายใจ

หลังจากที่พิชามลวางแผนกับหลานชายอย่างดิบดีก็แกล้งมาหาอนุวัตรที่บริษัท แต่ก็เจอกับปณิตาซะก่อนเธอจึงต้องหยุดคุยกัน เพราะปณิตาพยายามจะขอคุยด้วย จนปณิตาลากเธอเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว“มีอะไรยัยเล็กถึงต้องพาน้ามาคุยในห้องอย่างนี้ ไปคุยกันตอนเย็นไม่ได้เหรอไง น้าต้องไปคุยกับพ่อเราเรื่องฤกษ์ยามแต่งงานน่ะ”พิชามลพูดบอกไปขณะนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงานของหลานสาว“น้ามลได้ฤกษ์มาแล้วเหรอคะ ” ปณิตาถามออกไปแบบตื่นเต้น เพราะเธอจะให้ลลิสาจัดแต่งงานกับพ่อของเธอแบบออกนอกหน้าไม่ได้“ใช่ น้าได้มาแล้ว ว่าแต่เรามีอะไรเนี่ย รีบๆพูดมาน้าต้องรีบไป” พิชามลตอบไปเพียงสั้นๆ แล้วถามหลานสาวอีกครั้ง“น้ามลคะ เราจะให้น้ำผึ้งจัดแต่งงานกับคุณพ่อไม่ได้นะคะ แล้วเราต้องทำให้คุณพ่อยอมหย่ากับน้ำผึ้งให้ได้ค่ะ คือเล็กพึ่งจะรู้ความลับที่พี่ใหญ่กับน้ำผึ้งเขาเคยมีอะไรกันมาก่อนค่ะน้ามล แล้วเล็กก็ไปคุยกับน้ำผึ้งมาหมดแล้วค่ะ แล้วรู้อะไรไหมคะน้ามลว่าพี่ชายตัวดีของเล็กไปจับเขามีอะไรในห้องใต้บันไดมา เล็กล่ะเครียดเลยค่ะ กลัวคุณพ่อจะมาเห็นหรือจับได้ น้ามลไม่ตกใจหน่อยเหรอคะ” ปณิตาพูดบอกไปแบบตามตรง แล้วมองหน้าของหน้าสาวไปด้วย แต่สีหน้าของน้

สามวันต่อมาอนุวัตรก็ออกมาส่งลลิสาและลูกชายของเขาเดินทางกลับใต้ในตอนช่วยง โดยมีปณิตาตามมาด้วยเพราะจะไปบริษัทด้วยกันต่ออีก“เจ้าใหญ่ พ่อฝากดูแลหนูน้ำผึ้งเขาด้วยนะ ได้ฤกษ์เมื่อไหร่พ่อจะให้แกพาเขากลับมากรุงเทพ” อนุวัตรเอ่ยพูดไปแล้วตบไหล่ของลูกชายไปด้วย“หึๆ หาฤกษ์ยามให้ได่อนเถอะครับพ่อ อ่อ แล้วไม่ต้องพาสาวๆมากกที่บ้านล่ะ เดี่ยวหัวใจจะวายคาอกสาวๆไปซะก่อน”ชาลิตพูดเตือนพ่อของตัวเองออกไป“เออ ไม่มีหรอก อย่าลืมสิว่าฉันจดทะเบียนกับหนูน้ำผึ้งเขาไปแล้ว จะพามาบ้านได้ยังไงเล่า หนูน้ำผึ้งอย่าไปฟังมันนะ ฉันน่ะจะมีหนูแค่คนเดียว” อนุวัตรพูดไปแล้วก็แกล้งไปโอบไหลลิสาแบบเจ้าชู้ จนชาลิตมองพ่อของเขาแบบหมั่นไส้ที่เอาเมียเขาไปกอดแบบนั้น“ค่ะคุณลุง น้ำผึ้งเชื่อค่ะ” ลลิสาพูดไปแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะทำหน้าเกร็งๆที่ถูกอนุวัตรโอบกอดแบบนี้ จนชาลิตทนไมไหวต้องจับมือพ่อของเขาที่กอดลลิสาออกทันที“โธ่พ่อ กอดแต่เมีย ขอผมกอดบ้างสิ ลูกก็ต้องการความรักจากพ่อนะครับ” ชาลิตพูดไปแบบเนียนๆก็กอดพ่อของเขาไปแล้วแอบยิ้มมุมปากออกไป“เออ ไอ้ลูกคนนี้ พอแล้วๆ พาหนูน้ำผึ้งเข้าไปข้างในได้ละ พ่อกับน้องก็จะกลับไปทำงานต่อแล้ว” อนุวัตรพูดบอกไปอย่า

ลลิสาก็พยักหน้าเข้าใจว่าป้าพรคนนี้คือแม่ของชบานี่เอง ไม่น่าล่ะชบาถึงได้มาทำงานที่บ้านของชาลิตได้“ได้จ้ะนายหัว” พรพูดเพียงแค่นั้นแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะเดินออกไปรอลูกสาวที่หน้าบ้าน แบบไม่ยุ่งเกี่ยวกับนายหัว เพราะให้ความเป็นส่วนตัวกับเขา แล้วเธอก็ไม่โกรธนายหัวด้วยที่ไม่สนใจลูกสาวของ เธอเองต่างหากที่ต้องเกรงใจที่ชบาคอยทำตัวสร้างปัญหาให้กับนายหัว โชคดีที่ท่านใจดีไม่ว่าอะไร ไม่งั้นป่านนี้อาจจะโดนไล่ออกทั้งแม่ทั้งลูกไปแล้วก็ได้“ทานสิคุณ อาหารฝีมือป้าพรอร่อยนะ ถ้าคุณอยากทานอะไรก็สั่งป้าแกให้ทำให้ แกจะมาอยู่ดูแลบ้านตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงห้าโมงเย็น ส่วนพวกเสื้อผ้าก็เอาใส่ตระกร้าไว้ แกจะมาเอาไปซักให้เอง” ชาลิตบอกไปตามเวลางานที่เขาให้แม่บ้านทำ“อืม ฟังดูแล้วฉันแทบไม่ต้องทำอะไรเลยอ่ะ สบายไปป่ะเนี่ยคุณ” ลลิสาพูดไป เมื่อเธอดูแล้วเธอแทบจะเป็นคุณนายนอนอยู่บ้านไปวันๆ จากนั้นก็ตักอาหารชิมดูอย่างเอร็ดอร่อย“ใครบอกว่าคุณไม่ทำ งานของคุณมันอยู่บนเตียงต่างหาก งานนั้นน่ะหนักหน่วงสุดๆบอกเลย” ชาลิตพูดไปแล้วขยิบตาใส่เธอแบบน่ารักไป จากนั้นก็ตักอาหารเข้าปากแบบยั่วๆลลิสาไป เพราะงานของเธอบนเกาะนี้มีเพียงอย่างเดียวนั้นก