Lahat ng Kabanata ng Billionaire, Here Comes Your Wife!: Kabanata 21 - Kabanata 30

I spun toward the sound and saw the faint silhouette of a woman approaching our direction. Lucien and I exchanged a glance. Before I could think, he was already pulling me into a nearby room.The moment we slipped inside, Lucien crushed his mouth against mine in a fierce, hungry kiss.“You tempted me that night. You kissed me. I told you to bear the consequences. Now’s the time for that, baby…” he rasped against my lips when he broke away for a second.I gasped, my nerves spiking with even greater intensity than before. And when his lips claimed mine again in a searing kiss, he yanked at my blouse, ripping it open so that the buttons scattered across the floor.I didn’t even know how or when it started. Maybe when he started saving me that night or so. Basta naramdaman ko na lamang na unti-unti akong nagiging interesado sa kanya. At sa tuwing ibinabaling niya ang atensyon niya sa iba ay nagmamaktol ang puso ko.Lucien was very gentle to me. Na para bang isa akong babasagin na porselan

“Are you ready?” Dad asked me nang sandaling sumakay ako sa sasakyan. “You can back out anytime. Just say it.”Kalmado akong bumuntong-hininga. Si Victoria na nasa tabi ko ay hinawakan ang kamay ko at marahang hinaplos ang buhok ko.“Do you want to back out?” malumanay niyang tanong sa akin.Agad akong umiling. “I want to do this. I need to.”“That’s our brave girl,” Dad stated and kissed my head.Halu-halong emosyon ang nararamdaman ko ngunit wala roon ang pakiramdam ng pag atras.“Luke is on his way,” ani Caleb na nasa passenger seat kaya agad na napatingin ako sa kanya. Tumigas ang ekspresyon ko.“Tell him not to come. We don’t need him there.”Gulat na nabaling ang tingin nila sa akin.“But why?”“Just do it, Caleb. I don’t need him. Kaya kong gawin ito nang mag isa. Hindi ko siya kailangan,” mariin kong pahayag at hindi na sila muli tinapunan pa ng tingin.Narinig kong agad na tinawagan siya ni Caleb. Tumagal iyon nang ilang minuto bago tumunog ang phone ko. I saw Lucien’s text m

Ilang araw na ang lumipas mula noong narinig ko silang dalawa ni Vivien sa phone call na iyon at hanggang ngayon ay malinaw pa rin sa alaala ko ang halakhak ni Vivien at ang pag ungol ni Lucien.Hindi ko naman dapat isipin iyon at hindi naman dapat ako magalit. Hindi ko rin alam kung bakit umaakto ako ng ganito. Dahil ba may nangyari na sa amin?But I’m sure it was just a one time thing for him at pag tapos niya sa akin ay bumalik kaagad siya sa totoong gusto niya—and that’s Vivien.“So, you’re jealous,” Claire stated right after she sipped her coffee.I shot her a sharp look. “I’m not.”Tumawa siya saka tinitigan muli ako. “Alam mo bang ang laki na ng pinagbago mo? Your aura is better than before, fierce and cold, pero kitangkita ko pa rin sa mga mata mo ang totoo mong nararamdaman. You can’t lie to me, Aeris.”Mabilis akong nag iwas ng tingin sa kanya at sinimsim ang kape ko. Ramdam ko ang pagbagal ng tibok ng puso ko—at bawat pagpintig non ay mahapdi. Familiar na ako sa pakiramdam

“She wants to take me and give me back to my foster parents? Wow, that’s something,” bulong ko sa sarili ko habang tahimik kong pinapanood si Lucien na nakikipag usap kay dad.Agad kaming bumalik sa mansion pagkatapos ng mga narinig namin. I wanted to ask Lucien kung talagang kakampi nga ba talaga niya si Vivien, ngunit napansin kong tila lumilipad ang utak niya kaya hindi ko na muna tinanong. Marahil ay nagulat siya sa nakita niya.Dahil ba mahal niya si Vivien?“Ma’am Aeris, para daw sayo.”Nilingon ko ang nagsalitang iyon. It was Heather, inaabot sa akin ang cellphone ko. Sinagot ko lamang ang tawag na iyon nang makarating ako sa likod ng mansion. Heather was still following me ngunit nanatili siya sa likod ko, tila nagmamatyag.“Who’s this?”“Aeris Steele, how are you?” Nangunot ang noo ko.Ramdam ko ang pagdagundong ng puso ko nang makilala ko ang boses nito. Hindi ako puwedeng magkamali, ngunit imposible ring tama ako ng hinala.“S-Sino ka…?” For the first time, after how many

Natasha laughed maniacally.Wala na akong nagawa pa nang kaladkarin ako ng dalawang lalaking ito palabas ng silid na iyon. Nang nasa sasakyan na ako, hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pigura ni Heather na nakatayo sa gilid ng alley roon kaya napaawang ang bibig ko.May kung anong sinenyas ito na hindi ko naman naintindihan hanggang sa makalayo na kami at mawalan na ako ng malay dahil sa biglang pagsuntok ng lalaking ito sa tiyan ko.Nagising ako sa isang madilim na lugar. Ramdam ko pa rin ang sakit sa pisngi at sikmura ko nang umayos ako ng upo, lalo na ang likod ko. There I realized I was sleeping on a solid rock na hinulmang tulugan lamang at kahit unan ay wala.Nang ilibot ko ang paningin ko sa lugar, naalala ko ang nakita kong dungeon kung saan nakakulong si Flyn sa footage na iyon. Kaparehong kapareho ito non. Kinagat ko ang ibabang labi ko nang nagsumiksik na naman ang takot sa puso ko dahil sa dilim na bumabalot sa kulungan na ito.I was always afraid of the dark. That baseme