บทที่ 10กลิ่นอายของรสไวน์เก่า โต๊ะดินเนอร์ยาวถูกจัดเตรียมไว้อย่างหรูหราภายในห้องอาหารริมเลคโคโม วิวทะเลสาบที่เงียบสงบแต่กลับแฝงไปด้วยความลึกลับเมื่อเงามืดแห่งราตรีพาดผ่าน บนโต๊ะอยู่ปูไว้ด้วยผ้าสีขาวงาช้างมันวาว เครื่องเงินวาววับสะท้อนรับกับแสงเทียนที่พริ้วไหวเบาๆ ทุกอย่างดูงดงามและสมบูรณ์แบบ แตกต่างจากบรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่ตึงเครียดจนแทบหายใจไม่ออก อลิเซียนั่งอยู่ข้างดานเต้ ไหล่เธอตึงราวกับถูกตรึงไว้ด้วยโซ่ล่องหน ใบหน้าเรียบสนิทกำลังพยายามเก็บงำอารมณ์ทั้งหมดไว้ในใจ เบื้องหน้าตรงข้าวขงเธอคือ “วิเวียน เทโมลิน” หญิงสาวร่างเล็กผิวขาวเนียนละเอียดราวกับลูกคุณหนู เรือนผมสีทองกระทบแสงไฟมันวาวรับกับชุดกำมะหยี่สีชมพูดูสดใส ใบหน้าสวยหวานดูจิ้มลิ้มน่าทะนุถนอมนั้นอมยิ้มหวานเย็นอยู่ตลอดเวลา แต่สายตากลับคมกริบราวกับใบมีดโกนที่พร้อมจะกรีดทุกหัวใจ &nb
Last Updated : 2025-10-18 Read more