All Chapters of เกมลวงรัก ราชินีนางร้ายของมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1ราชินีนางร้ายแชะ! แชะ! แชะ!แสงแฟลชจากกล้องดังระรัว ท่ามกลางสปร์ตไลฟ์สีทองสว่างหญิงสาวเดินผ่านพรมแดงเข้ามายังลานด้านหน้าของงานเลี้ยงหรูหราที่โรมแรมชื่อดังในนิวยอร์ก ผิวขาวอมชมพูตัดกับชุดสีแดงเลือดนกรัดรูปยาวแหวกข้างจนเห็นขาเนียนขาว ที่คองามระหงประดับด้วยเครื่องเพชรน้ำงามสุดหรูหรา ใบหน้าเรียวยาวคมสวยรับดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล จมูกโด่งได้รูปตัดกับริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด เธอจิกสายตาไปในกล้อองรอบตัวบรรยากาศถูกสะกดทันทีที่หญิงสาวเดินเข้ามาในงาน“อลิเซีย วาเรนไทน์”ราชินีนางร้ายแห่งวงการสังคมและชีวิตจริง ผู้หญิงที่ไม่มีใครกล้าตอแย เธอเป็นที่รู้จักในนามสวยสังหาร ผู้หญิงที่สามารถทำอะไรได้มากจนผู้ชายทั้งหลายต่างหวาดกลัว เธอกำลังยืนโพสท่าอยู่ที่หน้าโพเดี่ยม ยิ้มหวานราวกับน้ำผึ้งเคลือบยาพิษ ต่อหน้าผู้สื่อข่าวและแขกผู้มีเกียรติ...จนกระทั่งเสียงทุ้มต่ำของใครบางคนกระชากบรรยากาศที่ทรงพลังนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ“บอกทุกคนไปสิ! ว่าเธอไม่ใช่ อลิเซีย วาเรนไทน์ ราชินี่นางร้ายของวงการอีกแล้ว เธอคือ อลิเซีย คลาสโต และฉันคือผัวในนามที่เธอแอบแต่งด้วยเมื่อ 3 วันก่อน!!!”ฝีเท้าหนักก้าวเข้ามาที่หน้าโพเดี่ยม ชายหน

บทที่ 3มุมมองที่แปลกตาเคล้ง!!!ข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งถูกปัดจนหล่นกระจายลงพื้น อลิเซียผละถอยหนีร่างสูงที่กลิ่นกายฟุ้งไปด้วยเหล้าของดานเต้ ทันทีที่เขากลับมาถึงคฤหาสน์เขาก็มุ่งตรงมาที่ห้องนอนของหญิงสาว เธออยู่ในชุดเดรสผ้าบางสีแดงไวน์ ผิวขาวเนียนละเอียดกับอกอวบอิ่มน่าสัมผัสยิ่งเรียกอารมณ์ที่ฟุ่งพล่านของเขาเข้าไปอีก“ดานเต้...คุณเมาแล้ว ไปนอนเถอะ...” เธอยืนหลบอยู่ที่ปลายเตียง ดานเต้นั่งลงบนเตียงนอนด้วยท่าทางเมากร่ำๆ พลางยกมือขึ้นเรียกเธอเข้าไปหาเขา“มานี่สิ...เธอเป็นของฉัน ทำในสิ่งที่ฉันต้องการซ๊ะ”“ฉันไม่ยอมทำอะไรกับคนเมาทั้งนั้น กลับไปห้องคุณซ๊ะดานเต้”“อลิเซีย...คุณนี่ช่วยทำอะไรให้มันง่ายๆ ได้ไหม”ร่างสูงลุกขึ้นไปคว้าแขนเล็กพลางรั้งร่างนั้นเข้ามาในอ้อมแขน เขาผลักเธอลงบนเตียงนอนพลางถอดกางเกงและเสื้อของตัวเองออก นัยน์ตาสวยสั่นระริกเธอพยายามจะต่อต้านแต่ก็ไม่อาจจะขืนขัดแรงของแขนแกร่งนั้นได้ มือข้างหนึ่งของเขากระชากข้อมือบางทั้งสองข้างของเธอกดไว้บนเตียง มืออีกข้างกระชากชุดเดรสจนขาดออกเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นเนียนอกขาวเนียนอวบฟู เขาโน้มหน้าลงริมฝีปากร้อนซุกไซ้อยู่บนอกอวบอิ่มนั้น ลิ้นอุ่นเลียร

บทที่ 5พลิกเกมนางร้ายกลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นผ้าไหมใหม่เอี่ยมและเครื่องสำอางค์ราคาแพงหรูหราส่งกลิ่นอบอวลไปทั่วทั้งห้อง แสงไฟเจิดจรัสสะท้อนเงาหญิงสาวที่ยืนมองภาพสามีตัวเองกำลังโอบกอดร่างบางในอ้อมแขน ดานเต้เงยหน้ามองอลิเซียอีกครั้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ไม่ต่างจากสายตาของทีมงานอีก 4-5 คน และลอเรนที่มองดูเธอนิ่ง อลิเซียพยายามเก็บอารมณ์ไว้ในสีหน้า แม้ว่าภายในใจตอนนี้ร้อนระอุจนอยากจะแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้“ฉันถามว่า นี่มันอะไรกัน?” เสียงเรียบแต่แฝงความเย็นเฉียบของดานเต้ทำให้ทุกคนในห้องสะดุ้ง อลิเซียเมินหน้าแทนคำตอบ ดวงตากลมสวยคู่นั้นอาบเคลือบด้วยความรู้สึกผิดหวังในตัวชายหนุ่มอยู่มาก“คุณก็ถามแม่นางเอกคนสวยของคุณสิ...ฉันขี้เกียจจะตอบอะไร” อลิเซียพูดปัดรำคาญเพราะรู้ว่าพูดอะไรไปก็ไร้น้ำหนัก“ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง...ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจะเชื่อ” คำพูดนั้นอ่อนลงจนทำให้หัวใจของอลิเซียสั่น ดานเต้มองจ้องเธอราวกับคาดคั้นคำตอบอีกครั้งแต่อลิเซียเลือกที่จะยืนนิ่งไม่พูดอะไร

บทที่ 6ข่าวดังสะท้านวงการเช้าวันถัดมา หลังค่ำคืนอันสะเทือนสังคมแฟชั่นและวงการมาเฟีย แผงหนังสือเต็มไปด้วยนิตยสารและหนังสือพิมพ์พาดหัวตัวโตๆ ถึงเหตุการณ์สุดร้อนแรงในงานเดินแฟชั่นคอลเลคชั่นใหม่ของลอเรน คราสโต“อลิเซีย – ภรรยาสุดร้อนแรงของมาฟียหนุ่ม ดานเต้! เปิดตัวในฐานะราชินีในชุดฟินนาเร่”“จากนางร้ายพลิบทสู่นางพญาแห่งวงการ : จุมพิตที่ทำให้โลกตะลึง”“นางเอกสุดใส อักษรย่อ ม. ถูกแย่งซีนกลางงานแฟชั่นโชว์จนล้มไม่เป็นท่า”เว็บไซต์ข่าวบันเทิงกดขึ้น Breaking news ตลอดทั้งวัน วิดีโอการจุมพิตถูกแชร์ซ้ำแล้วซ้ำอีกในโซเชียล เสียงวิจารณ์แตกออกเป็นสองฝั่งอย่างร้อนแรง- ฝั่งหนึ่งคลั่งไคล้และชื่นชมในหญิงสาว- อีกฝั่งตราหน้าว่า “นางร้ายสวมบัลลังก์ แย่งผู้ชาย”อลิเซียนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหรูในห้องรับแขก มือถือบนโต๊ะยังสั่นไม่หยุดตั้งแต่เช้า เธอยกแก้วไวน์ขึ้นจิบเบาๆ แววตาเย็นสงบจ้องมองวิวสวยของบ้า

บทที่ 8ทฤษฏีของเกมลวงรักพระอาทิตย์กำลังจะลับเหลี่ยมเขากระทบกับผิวน้ำที่พริ้วไหวราวกับเต้นระบำอวดผู้มาเยือน คฤหาสถ์หลังใหญ่ริมทะเลสาปโคโมถูกเปิดไว้ต้อนรับดานเต้และอลิเซียอย่างหรูหรา ทันทีที่หญิงสาวเท้าแตะที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ หญิงสาวใส่ชุดเมทราวๆ สิบกว่าคนก็ต่อแถวยืนรอเธอขนาบสองข้างทางเดินที่มุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสถ์หลังใหญ่ เสียงเปียโนแว่วดังมาจากด้านในทำให้อลิเซียเผลอมองโดยไม่รู้ตัวร่างสูงเดินนำเข้าไปยังด้านในคฤหาสถ์ โถงทางเดินประดับด้วยหินก้อนใหญ่ที่เรียงต่อกันดูเก่าแก่แต่ก็หรูหรา กลิ่นอายของดอกกุหลาบลอยกรุ่นอยู่ทั่วบริเวณ อลิเซียเดินตามดานเต้เข้าไปก็พบกับร่างเล็กกำลังบรรเลงเปียโนอย่างไพเราะโดยไม่รู้สึกถึงสัมผัสของผู้มาเยือน หญิงสาวผิวขาวเนียนละเอียดในชุดเดรสสีขาวกระโปรงฟูฟ่องคล้ายเจ้าหญิงในนิทานกำลังขับกล่อมเปียโนด้วยเสียงที่แว่วหวานและไพเราะ“ไม่คิดจะทักทายพี่หน่อยเหรอ เทียน่า...” เสียงเรียบนิ่งของดานเต้ทำให้จังหวะเปียโนหยุดชะงักไป หญิงสาวนั่งตัวตรงด้วยท่าทีที่นิ่งเฉยวางมือบนเปียโ