All Chapters of งานวิวาห์ที่ไม่มีวันมาถึง: Chapter 1 - Chapter 10

หนึ่งเดือนก่อนที่ฉันจะแต่งงานกับดันเต้ คู่หมั้นของฉัน เขาก็ยืนกรานว่าจะต้องมีลูกกับเพื่อนรักในวัยเด็กของเขาให้ได้ฉันไม่เห็นด้วย แต่เขาก็เอาแต่พูดเรื่องนี้ทุกวัน คอยกดดันฉันไม่หยุด ราวกับว่านี่คือการเจรจาธุรกิจที่ต้องปิดดีลให้ได้สถานเดียวจนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันได้รับพัสดุนิรนามชิ้นหนึ่งมันคือรายงานผลการตรวจครรภ์จากคลินิกเอกชนย่านอัปเปอร์อีสต์ไซด์ในแมนฮัตตันบนนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า:อิซาเบล เดอ ลูกา ตั้งครรภ์ได้ห้าสัปดาห์กับอีกสามวันในวินาทีนั้น ฉันก็เข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะขอความเห็นจากฉันเลยเขาตัดสินใจไปแล้ว และแค่มาแจ้งให้ “คู่หมั้นตัวจริง” อย่างฉันทราบเท่านั้นฉันนั่งนิ่งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ของอพาร์ตเมนต์ มองภาพความวุ่นวายของเมืองเบื้องล่าง ขณะที่ความเยียบเย็นค่อย ๆ กัดกินไปทั่วทั้งร่างวันต่อมา ฉันยกเลิกสถานที่จัดงานแต่ง ฉีกการ์ดเชิญทิ้ง และเผาของขวัญทุกชิ้นที่เขาเคยให้ ตั้งแต่แหวนหมั้นไปจนถึงคำสาบานขอแต่งงานที่เขาเขียนด้วยลายมือในวันแต่งงาน ฉันไม่ได้ไปตามนัด แต่กลับขึ้นเครื่องบินไปมิลาน ประเทศอิตาลีเพียงลำพัง เพื่อเริ่มต้นอาชีพนั

คืนนั้น ดานเต้ไม่กลับมา ฉันเองก็ไม่ได้โทรไปถามว่าเขาอยู่ที่ไหนฉันเห็นโพสต์ล่าสุดของอิซาเบลในโซเชียลมีเดียแล้วหลังจากออกจากโรงพยาบาลเมื่อตอนบ่าย พวกเขาก็ตรงกลับไปที่บ้านของอิซาเบลเพื่อบอกข่าวเรื่องการตั้งครรภ์กับครอบครัวของเธอในรูป คุณย่าของอิซาเบลกำลังจับมือดานเต้อย่างสนิทสนมและพูดคุยอะไรบางอย่างอยู่ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ลูบหน้าท้องของอิซาเบลเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนเป็นพิเศษเราคบกันมาห้าปี ดานเต้เคยมาที่บ้านฉันแค่ครั้งเดียวหลังจากที่เขารับปากจะแต่งงานกับฉันทั้ง ๆ ที่บ้านของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่ก่อนหน้านั้น เขาไม่เคยคิดจะมาเลยสักครั้งเขาบอกว่าเขาไม่ชอบอยู่กับผู้ใหญ่ รู้สึกอึดอัดครั้งนั้นที่มาบ้าน ท่าทีของเขาก็เป็นเพียงความสุภาพตามมารยาทเท่านั้น ไม่ได้อบอุ่นเหมือนตอนที่เขาอยู่ต่อหน้าครอบครัวของอิซาเบลในรูปเลยแม้แต่น้อยฉันหลับตาลง ข่มความขมขื่นในใจเอาไว้ แล้วปิดมือถือวันต่อมา ฉันนัดเพื่อนสองสามคนเพื่อบอกข่าวเรื่องยกเลิกงานแต่งงานตอนแรกดานเต้เคยบอกว่าเขาไม่ชอบงานแต่งงาน เขาคิดว่ามันเป็นเพียงพิธีรีตองที่ไร้ความหมายแต่เพราะฉันยืนกราน เขาถึงยอ

สัปดาห์ต่อมา ดานเต้ก็ยังไม่กลับมาแต่ฉันรู้ตลอดเวลาว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ก็ในเมื่อมีอิซาเบลที่ชอบโพสต์ทุกอย่างลงโซเชียลมีเดียของตัวเองขนาดนั้น การที่จะไม่รู้เห็นจะเป็นเรื่องยากเสียกว่า ทั้งสองคนไปแช่ออนเซ็นด้วยกัน ไปดูทะเล และถ่ายรูปด้วยกันตอนพระอาทิตย์ขึ้น...ในไทม์ไลน์ของฉัน ฉันได้เห็นดานเต้ในอีกมุมหนึ่งอีกครั้งที่แท้ เขาก็สามารถแสดงออกเหมือนผู้ชายที่กำลังมีความรักธรรมดา ๆ ได้เหมือนกันหลายวันนี้ฉันเองก็ไม่ได้ว่างเลย ในบ้านมีของเยอะเกินไป ฉันใช้เวลาจัดเก็บอยู่หลายวันกว่าจะทำความสะอาดเรียบร้อยทั้งหมดแล้วก็หาเวลากลับบ้านไปบอกพ่อกับแม่ว่าฉันกำลังจะไปสถาบันวิจัยทางการแพทย์ที่มิลาน และช่วงเวลาหลังจากนี้คงจะติดต่อพวกท่านได้ยากพ่อของฉันค่อนข้างประหลาดใจ: “ลูกกับดานเต้ไม่ใช่ว่าใกล้จะแต่งงานกันแล้วเหรอ? แบบนี้ต่อไปพวกเธอต้องอยู่กันคนละที่น่ะสิ?”แม่เองก็ค่อนข้างเป็นห่วง จับมือฉันแล้วพูดเกลี้ยกล่อมว่า “ลูกลองคิดดูดี ๆ อีกทีนะ นีน่า ลูกกับดันเต้กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้มันไม่ง่ายเลยนะ แม่กลัวว่าถ้าลูกไปทำงานวิจัยทางการแพทย์ เขาจะไม่เห็นด้วย หรืออาจจะยกเลิกงานแต่งงานและเลิกกับลูกไปเลย…”

ทันทีที่ดานเต้ส่งอิซาเบลขึ้นรถ เขาก็ได้ยินคำพูดสุดท้ายของฉันพอดีฉันรู้ตัวว่าเขาไม่ได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้ เลยหาข้ออ้างส่ง ๆ ไปว่า “เพื่อนฉันกำลังจะไป แล้วน่ะ”ดานเต้พยักหน้า โดยไม่ซักไซ้อะไรต่อสี่วันก่อนถึงวันสุดท้าย ดานเต้ได้นำรูปถ่ายพรีเวดดิ้งของเขากับอิซาเบลกลับมามือข้างหนึ่งของเขาถือโทรศัพท์วิดีโอคอลกับอิซาเบล ส่วนอีกข้างประคองกรอบรูปให้ฉันดู แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน“อิซาเบล รูปพรีเวดดิ้งของเราล้างเสร็จแล้วนะ พนักงานบอกว่าเราถ่ายออกมาสวยมาก”ตอนนั้น ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องครัวเพื่อรินน้ำพอดีแววตาของดานเต้ฉายแววอึดอัดเล็กน้อย เขามองมาที่ฉัน ราวกับอยากจะพูดอะไรบางอย่างฉันเหลือบมองรูปถ่ายนั้น แสร้งยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ “สวยดีจริง ๆ นั่นแหละ”ครั้งหนึ่งฉันเคยทุ่มเงินจ้างช่างภาพฝีมือดี ก็เพื่อที่จะได้ถ่ายภาพช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดกับดานเต้ในจินตนาการของฉัน ภาพถ่ายเหล่านั้นควรจะเต็มไปด้วยความหวานชื่นจากความรักของเรา ดานเต้ในชุดสูทหล่อเหลาและสง่างาม ผู้ชายคนนั้นเคยเป็นคนที่ฉันรักสุดหัวใจสิ่งเดียวที่แตกต่างคือ เจ้าสาวในรูปถ่ายไม่ใช่ฉันดานเต้ชะงักไปเขา

ดานเต้ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง สายตาของเขาราวกับถูกใบมีดคมกริบกรีดผ่านจับจ้องไปยังประตูทางเข้าโรงแรมอย่างไม่เชื่อสายตางานแต่งงาน ถูกยกเลิกแล้ว“คุณนีน่าเป็นคนยกเลิกค่ะ” พนักงานคนหนึ่งเสริมขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาสีหน้าของแม่ดานเต้เย็นชาลงทันที นางคว้าแขนดานเต้ไว้แล้วถาม “เกิดอะไรขึ้น? วันนี้จะแต่งงานกันแล้ว เจ้าสาวหายไปไหน? นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ตกลงกันไว้นานแล้วเหรอ?”ลำคอของดานเต้ตีบตัน กว่าจะเค้นคำพูดออกมาได้ก็ผ่านไปครู่ใหญ่ “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ...”มือที่กำโทรศัพท์สั่นระริก เขาโทรออกไป—ตู๊ด...หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้เธอปิดเครื่องหัวใจของเขาดิ่งลงสู่ห้วงลึก เขารีบวิ่งกลับไปที่อพาร์ตเมนต์อย่างบ้าคลั่ง แต่ในห้องกลับว่างเปล่าไม่มีใครอยู่โซฟาสะอาดเอี่ยมราวกับไม่เคยมีใครนั่งมาก่อนในห้องน้ำไม่มีกล่องยาของเธอ ตู้เสื้อผ้าว่างเปล่าไปครึ่งหนึ่ง แม้แต่รูปคู่ของคนทั้งสองบนโต๊ะอาหารก็หายไปด้วยเขาตะลึงงันเธอจากไปอย่างเด็ดขาดหมดจด ราวกับหายตัวไปจากบ้านหลังนี้ จากโลกของเขาไปอย่างสิ้นเชิงบนปฏิทิน มีข้อความเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า:“เราเลิกกันเถอะ”ราวกับมีเสียงระ