Semua Bab รัก•เจ็บ•ลึก(เพื่อนพี่ชาย): Bab 11 - Bab 20

ไป​"สารเลว​" คนตัวเล็ก​พ่นคำด่า​ใส่เขาผ่านม่านน้ำตา​ เจ็บที่ทำอะไรอีกคนไม่ได้​ เกลียดที่ตัวเองอ่อนแอ​ไม่ยอมสู้กลับ​ "ด่าอีกสิ" เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ​ พร้อมกับย่อตัวนั่งเสมอ​ มือหนาเสยคางมนขึ้นให้สบตา"...." สายตาที่ครูซมองเธอมันเต็มไปด้วยความว่างเปล่า​ เธอไม่สามารถ​รู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่"ด่าเสร็จก็ขึ้นไปนอนรอฉันบนเตียงด้วยล่ะ" สะบัด​มือออกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ​ ปล่อยให้หญิงสาวนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่แบบ​นั้น"ชะ..ใช่~" เธอนึกได้ว่าควรขอความช่วยเหลือ​จากพี่ชายทั้งสอง​ ต้องให้พวกเขามาช่วย​ แต่ถ้ามาแล้ว​ ขุนพลล่ะ​จะเป็นยังไง​ ครูซต้องตามไปทำร้ายเพื่อนเธอแน่นอน​ สุดท้าย​เธอต้องยอมแพ้แล้วรอรับชะตา​กรรมที่กำลังจะเกิดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า​ "...." ครูซออกมาจากห้องน้ำ​เหลือบมองหญิงสาว​นิ่ง​ ๆ​ ซึ่งในขณะนั้น​เอง.. ครืน​ ครืน"อืม" (ที่โกดังเกิดเรื่องครับนาย)​"เดี๋ยว​กูไป" แต่แล้วก็มีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวเสียก่อน​ ครูซเปลี่ยนเป้าหมาย​เลี่ยงไปยังห้องแต่งตัว​ เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ต​สีดำกางเกงยีนส์​ดำ​ ทั้งตัว​เขาปกปิดไปด้วยสีดำแม้กระทั้งหมวกและรองเท้า​"...." ฮันน่ามองค

@คอนโดครูซ"...." เกิดความ​เงียบขึ้นระหว่างทั้งสองเมื่อเข้ามาภายในห้องพักหรู​ ฮันน่ายืนนิ่งอยู่กลางห้อง​ ครูซที่ออกมาจากครัวปรายตามองคนหญิงสาว​ก่อนจะก้าวไปนั่งที่โซฟา"มานี่" เขาตีลงเบา​ ๆ​ ที่นั่งข้างตัวเอง​"เฮียเปลี่ยน​ไป" ไม่รู้อะไรดลใจ​ให้เธอพูดออกไปแบบ​นั้น​ "ยังไง" เขาไม่เข้าใจ"ใจร้าย" อยู่​ ๆ​ ฮันน่าก็เหมือนจะร้องไห้​ นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้งอแงใส่เขาแบบนี้​ ครูซลุกขึ้นเอื้อมมือ​ไปดึงแขนเล็กให้มานั่งลงยังตักแกร่ง​ "เป็นอะไร" กอดเอวไว้หลวม ๆ"ทำไมต้องใจร้าย​ ฮึก~" น้ำตาที่กลั้นไว้ในตอนแรกไหลอาบใบหน้าราวกับเขื่อนแตก​ ครูซชะงักไปเมื่อชั่วขณะเมื่อเธอปล่อยโฮอย่างไม่มีสาเหตุ​ เขายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย"ร้องทำไม" "หนะ​ หนูไม่อยากเจอเฮีย" กลัวว่าใจไม่รักดีจะถลำลึกไปมากกว่านี้ แค่นี้เธอก็ถอนตัวลำบากมากพอแล้ว "...." ครูซขบกรามแน่น​ อารมณ์​โมโห​เริ่มก่อตัวอีกครั้ง คำพูดของเธอสร้างความไม่พอใจให้เขาเป็นอย่างมาก​ กล้าดียังไง​ถึงบอกว่าไม่อยากเจอเขา​ เธอไม่มีสิทธิ์​พูดคำนี้ให้เขาได้ยินเด็ดขาด "ไม่อยากเจอหน้า​ ไม่อยากรู้จัก​ ​ฮึก~" "หยุดฮันน่า" เขาไม่อยากได้ยิน"เฮียคือปีศาจ​ ไม่ใช่เ

เช้าวันต่อมาPart​ : ครูซ"...." ตั้งแต่ตื่นมาแม่คุณก็เอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา​ ถามอะไรไปก็ไม่ยอมตอบ​ บางทีก็หงุดหงิดเหมือนกัน​นะ ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องมาทนกับอะไรแบบนี้ "หันหน้ามา" ถังขยะ​มันมีอะไรดีกว่าผมถึงได้จ้องมันขนาดนั้น​ ถ้าลงไปอยู่ในนั้นได้เธอคงลงไปนานแล้วผมว่า"ออกไป" เธอยอมหันมาคุยกับผม แต่เมื่อกี้​เธอว่าไงนะ? กล้าไล่ผมอย่างนั้นเหรอ ลืมไปหรือเปล่าว่านี่ห้องใคร"แหกตา​ดูหน่อย​ก็ดี" ทั้งที่นั่งอยู่บนเตียง​ผม​ เอาก็เอากันแล้ว​ ยังกล้ามาอวดดี​"คนเลว" แววตาฮันน่าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เกลียดผมอย่างนั้นเหรอ แล้วไง? สุดท้ายก็ผัวเธอ"เลวก็ผัวเธอ" ผมตอกย้ำ​ให้เธอรู้ว่าผมนี่แหละคือผัวเธอ​ และเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอ​ แตกในแล้วด้วย​ หรือจะเถียง​ว่าไม่ใช่? "หนูเกลียดเฮียที่สุด ได้ยินไหมว่าหนูเกลียด!!" "..ฮื่อ!! " ฮันน่าร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอยกมือปิดหน้าตัวเองแล้วเอาแต่คร่ำครวญด่าผมไม่หยุด "เงียบซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ" เสียงร้องไห้เธอมันช่างน่ารำคาญเหลือเกิน นี่คือสาเหตุที่ผมไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอ มันน่าเบื่อ"ทำหนูทำไม ฮึก~" "แค่เอามันจะตายหรือไง" เอาแค

ปัง!"ขุนพล!" ฮันน่าตะโกนเรียกขุนพลด้วยความตกใจตอนที่ครูซลั่นไกใส่เพื่อนหนุ่มของเธอ ดีที่กระสุนมันไม่ได้พุ่งใส่ขุนพล เพราะครูซตั้งใจไม่ให้โดนตั้งแต่แรก ปลายกระบอกปืนหันเล็งไปที่อีกคน หัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้น ร่างบางทรุดตัวลงไปกับพื้น มือไม้สั่นเทาไปด้วยความกลัว"ฉันยังไม่ฆ่าชู้เธอตอนนี้หรอกสาวน้อย" ปากหนาบอกกับคนตัวเล็ก"อึก!" ร่างสูงย่อตัวลงนั่ง ใช้ปืนที่อยู่ในมือเสยคางคนตัวเล็กให้เชิดหน้าขึ้น ขุนพลเตรียมจะพุ่งใส่แต่ฮันน่าส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่เป็นอะไร"ทำไม? หรือกลัวฉันจะฆ่ามัน" ครูซแสยะยิ้มเมื่อเห็นทั้งสองมีท่าทีห่วงใยกันออกหน้าออกตา ทั้งที่เขาก็นั่งอยู่ด้วย"อย่าทำอะไรขุนพล~" บอกเสียงสั่น "ยังหรอกที่รัก มันต้องได้เห็นฉากเลิฟซีนจากเราสองคนก่อน" ปรายตามองชายหนุ่มอีกคนแววตาโหดเหี้ยมปนเยาะเย้ย"ขะ ขุน" ฮันน่าดิ้นจนหลุดจากพันธนาการคนตัวโต หญิงสาวคลานหมายจะเข้าไปหาเพื่อนตัวเอง หมับ! "อ๊ะ! ""ต่อหน้าฉันยังกล้าที่จะร่านไปหามันอีกงั้นเหรอ" เขากระชากขาเล็กเข้าหาตัวพร้อมกับลากกลับมา ย้ำว่าลาก"กูบอกให้ปล่อยเธอ!" ขุนพลทนมองอีกคนกระทำเพื่อนตัวเล็กไม่ไหว ถ้าตรงนี้ไม่มีฮันน่าเข

ปึก! ปึก! ปึก!"อ๊ะ ฮะ..เฮียหนูไม่ไหวแล้ว" สองชั่วโมงที่เธอถูกอัดเขากระแทกกลางกายเข้ามาในตัวไม่คิดหยุดพัก ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของคนด้านบน เขาเล่นพาเธอเดินทำไปทั่วทุกมุมห้องโดยไม่พักเหนื่อย ทั้งที่เขาเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากทำ เพราะฮันน่ายังไม่หายดี ไหงกลายเป็นว่าไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระสักที "ซี๊ดด จะแตกอีกแล้ว อ๊าา" เขาเพิ่งปล่อยไปแค่สองน้ำ แต่คนตัวเล็กนำไปแล้วจนนับไม่ถ้วน"แสบไปหมดแล้ว อื้อ" เพราะเขาเอาแต่ทำมันอยู่แบบนั้น ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พักหายใจ"น้ำนี้ปล่อยเลย" ดูแล้วฮันน่าไม่น่าจะไหวแล้ว คงต้องหยุดให้เธอพักผ่อนเอาแรงปึก! ปึก! ปึก!"กรี๊ดดด" และแล้วหญิงสาวก็เสร็จไปเป็นที่เรียบร้อย เหลือแค่เขาตอนนี้ ครูซพลิกตัวให้เธออยู่ในท่านอนตะแคง แล้วตามลงไปนอนช้อนหลัง ก่อนจะจับแก่นกายยัดเข้าไปในร่องบวมแดงนั้นอีกครั้งปึก! ปึก! ปึก!"ซี๊ด โคตรดี" ทำบ่อยแค่ไหนร่องเธอยังแน่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน นี่แหละที่ต้องการ"เหนื่อยไม่ไหว~" และแล้วหญิงสาวผล็อยหลับไปในที่สุด"รอก่อนจะเสร็จละ"".. ~" ปึก! ปึก! ปึก!"อ๊าา"ปึก! ปึก! ปึก!ร่องคับแคบทั้งแสบทั้งปวดระบมไปหมด พรุ่งนี้ไม่น่าจะไปเรีย