Semua Bab The Sinful Life of Rory Maximillian: Bab 91 - Bab 100

"What's real or fake? Gusto ko lang ng anak," bulong ng ate ko, sabay niyakap ang braso ko. Tahimik na umaagos ang luha sa kanyang pisngi, at ramdam ko ang bigat ng kanyang sakit."Noong unang kasal namin ng kapatid mo, may anak na talaga kami. Pero noon, hindi raw stable ang trabaho niya at nag-aalala siyang hindi niya mapapalaki ang bata, kaya pina-abort niya ito. Siguro dahil nakagawa tayo ng masamang karma that time, kaya hindi na tayo bibigyan ng Diyos ng mga anak," patuloy niyang sambit, puno ng sama ng loob at panghihinayang.Mapait na umiyak ang aking ate, at ramdam ko ang lalim ng kanyang kalungkutan. Ang mga mata niya, pula at mamasa-masa, ay nagpakita ng isang taong tunay na nasaktan sa buhay.Niyakap ko siya ng mahigpit at marahang tinapik ang likod niya. "Ate, don't think that. Hindi pa ba nakakapunta ang kapatid ko sa ospital para magpa-checkup? Hintayin mo siya. Baka may paraan pa," sambit ko, sinusubukang magbigay ng kaunting pag-asa sa kanya.Napangiti siya ng pilit, n

Itinaas ng tatlong babae ang kanilang mga wine glass upang ipagdiwang ang pagkatanggap ko sa MPU Hospital. Labis akong natuwa sa kasiyahan na ipinapakita nila sa maliit kong tagumpay. Wala akong kapatid at nag-iisang anak ako, kaya sobrang espesyal sa akin ang pakiramdam na parang nagkaroon na ako ng tatlong nakababatang kapatid na babae sa katauhan nilang tatlo. Noon, pangarap kong magkaroon ng kapatid na babae—ngunit ngayon, sa presensya nilang tatlo, ramdam ko na parang natupad na ang pangarap kong iyon. Hindi ko talaga inaasahan na magkakaroon ako ng tatlong “kapatid” nang sabay-sabay."Salamat, mga ate," masaya kong sabi, puno ng pasasalamat at kilig."Rory, anong regalo ang gusto mo? Bibigyan kita ng isa," tanong ni Sadie, na ang mga mata ay kumikislap sa tuwa at pagmamalasakit.Agad na tumawa si Jia, nang-aasar. "Oh my god, sumisikat ba ang araw mula sa kanluran? Our Lady Sadie, nagbibigay ng regalo sa ibang lalaki?"Namula ang mukha ni Sadie. Pilit siyang nagbaba ng boses at na

"Rory, ilang minuto na ang lumipas at hindi pa tayo nakakabalik. Hindi ba tayo paghihinalaanng ate mo at ni Jia?"Biglang sinabi ito ni Sadie habang hinahalikan ko siya. Kanado ay mas nanaig pa rin ang mapusok kong nararamdaman kay Sadie.Patuloy ko pa rin siyang hinahalikan at sa pagitan ng mga halik ko ay nagsalita ako, "Mamaya na natin yan pag-usapan. I'll figure it out. Ang mahalaga ay ang ngayon." Humiwalay ako saglit at masuyo siyang tinigna. "Sadie, sa wakas makukuha na rin kita."Hinubad ko ang aking pantalon at akmang aatake na. Nang biglang tumunog ang telepono ni Sadie. At pareho kaming napahinto, dali-dali niyang kinuha ang cellphone niya at binuksan. Ito ay isang video message mula kay Jia. Kinuha ko ang phone at ibinaba ang video. Akmang babalik sa gagawin naming dalawa.Ngunit hindi nagtagal, muling nag-pop up ang video message ni Jia. “Hindi ‘yan titigil kapag hindi ako nag-seen sa message niya o nagreply man,” kinakabahang sambit ni Sadie. "Kapag hindi ako sumagot ay

Ano pa bang magagawa ko? Sumunod na lang ako kay Jia. Si Jia ay ang tipong ng babae na alam niyang kaakit-akit siya. At handa siyang gamitin iyon upang makuha at masunod ang mga gusto niya. At ngayon ay wala akong kawalan sa kanya. Masyado akong mahina para tanggihan ang mga pang-aakit niya sa ‘kin. Pagdating namin sa banyo ay nakita ni Jia na walang tao sa girls' section, kaya hinawakan niya ang kwelyo ko at kinaladkad ako papasok sa stall. "Jia, anong ginagawa mo?" Kabadong kong tanong at pilit inaalis ang kamay nito sa kwelyo ko. Ayaw kong masira at magulo ang suot ko.Ngumiti si Jia at tumingin sa akin. "Sabihin mo sa akin ang totoo. May ginawa ba kayong ni Sadie sa parking area?"Natigalan ako sa sinabi niya. “A-Ano bang pinagsasabi mo? Wala kaming ginawa ni Ate Sadie. Nilagyan ko lang siya ng plaster at oinment bukod doon ay wala na talaga ginawa." "Kung ganoon bakit ang tigas mo?" Sabay nguso nito sa nakatayo ko na namang tolda. "I..." Nakaramdam agad ako ng guilt at halos

“Ate, ako... wala talaga akong ginawa." Mas nagmukha akong guilty dahil nauutal ako. Hindi ko mapigilang mautal dahil sa kaba. Nagbablangko ang utak ko dahil sa mga tanong ni Ate. Biglang lumingon si ate at iritadong tinignan ako. "Tignan mo, hindi ka pwedeng magsinungaling. Masyado kang halata! Now, tell me the truth, Rory. Ni isa ay wala kang dapat iwang detalye.”Pinagkrus ni ate ang kanyang kamay at hinihintay ang paliwanag ko.Mabilis kong ipinaliwanag, "Ate, hindi ko ito kasalanan. Wala akong ginawa, okay? Si Ate Jia… iyong may ginawa sa ‘kin. T-Tapos nadala ako sa mga pang-aakit niya, at sa huli ay tinulungan niya ako.”"Oh? So paano ka niya natulungan?"Curious na tanong ni ate. Sa takot na magalit siya, sinabi ko sa kanya ang lahat ng nangyari. At habang kinukwento ko iyon ay hindi na maipinta ang mukha ni Ate.Maasim na sinabi ni ate, "Napakabastos ng Jia na iyon! Sinabi ko sa kanya na huwag kang gagawan ng kung ano, at ginawa pa rin niya ito. Masyado talagang makati ang t