All Chapters of The Sinful Life of Rory Maximillian: Chapter 71 - Chapter 80

Mahigpit akong niyakap ng asawa ni Kuya, mas idinidikit niya ang katawan niya sa ‘kin. Na mas lalong nagpasiklab ng init na nararamdaman ko. Hindi rin nagpapatalo sa ‘kin si Bethany, bawat galaw ng labi ko ay sinusundan niya. Palagi niya akong inaakit pero sa huli ay pinapaalala sa ‘kin kung ano kami sa isa’t-isa. Pero heto siya ngayon, tuwang-tuwa sa nangyayari sa ‘ming dalawa. Ngunit kahit ako ay nasisiyahan ngayon. At sino nga namang ang lalaking tatanggi sa isang babae nahumihiling na halikan ito? Lalo pa’t isang kaakit-akit na babae ang nasa harapan ko. Hindi naman ako bato para hindi maakit.Nakalimutan ko nang mali itong ginagawa namin. At ang tanging gusto ko lang ay mas higitan pa ang ginagawa namin ngayon. Gusto kong maramdaman bawat sulok ng katawan niya.Nagsimula akong hindi mastuwa sa paghalik lamang sa bibig ng Bethany, at dahan-dahang bumaba ang aking mga halik.Hindi tumanggi ang asawa ng kuya ko, at mas nagbigay iyon sa ‘kin ng lakas ng loob para mas higitan pa ang g

Magkapit bahay lang kami? At wala pang 200 metro ang layo niya sa bahay nila ate. At ibig sabihin ay pinoy rin siyang kagaya ko. Kumabog ang dibdib ko sa kaba. Ito ang unang beses na sumubok ako sa ganito. At ngayon lang ako nagkalakas loob na pumayag sa ganitong set-up. Gusto ko talagang masubukan tumikim ng sarap mula sa isang babae. Hindi lang halik, iyon talagang tunay na ginagawa dapat ng babae at lalaki. Naglakas loob akong nagreply, “Saan banda ka? O block at lot?”Mabilis na sumagot ang babae, "Lot 12, Block 12.”." Hindi ba't sa unahan lang namin iyon? Muli ay nag-init ang pakiramdam ko dahil sa sagot ng babae. Ibig sabihin, kung pupunta ako ngayon, magagawa ko ang gusto ko. Ang matagal ko nang pinapangarap. Noong una naman ay kaya kong labanan ang tukso… pero ngayon? Ang tukso na mismo ang lumalapit kaya kung anu-ano na lang pumapasok sa isipan ko. Pero may parte sa ‘kin na natatakot dahil baka maloko ako. Marami rin kasi akong nababasa online na maraming naloloko sa

"Ah!"Labis na nagulat si Sadie sa bigla kong presensya kaya nabitawan niya ang kanyang telepono. Nang makita niyang ako lang pala iyon, agad siyang ngumiti—halatang natutuwa sa pagdating ko."Saan ka nanggaling?" tanong niya, may halong pagtataka at saya sa kanyang tinig.Napangiti ako at marahang ipinasok ang kamay ko sa ilalim ng kumot, hinawakan ang kanyang dibdib."Hindi ba binigay sa akin ang susi mo? Kaya pumasok ako nang palihim," pabirong bulong ko."Bastos ka talaga!" sagot niya, pero hindi maitago ang ngiti. "Matagal kang hindi nag-reply, kaya akala ko ayaw mo na pumunta rito."Sumandal ako sa kanya, pilit na sumusiksik na parang batang naghahanap ng init, at mahinang sinabi, "Paano naman ako? Bihira ka lang magsabi na nami-miss mo ako. Kahit dumaan pa ako sa apoy at tubig, pupunta pa rin ako sa’yo."Tuwang-tuwa si Sadie. Dumausdos siya papasok sa mga braso ko at mahigpit akong niyakap."Napakabait mo," bulong niya, nakasandal ang ulo sa balikat ko.Sandaling katahimikan ang

“May konsensya pa pala siya. Kung katulad lang siya ng kapatid mo—puro sariling interes ang iniisip—wala na akong magagawa kundi makipaghiwalay sa kanya. Rory, sabihin mo sa akin lahat ng nalalaman mo,” mariing sabi ni Sadie, nanginginig ang boses.Wala na akong itinago. Ikinuwento ko sa kanya ang lahat ng sinabi ni Paolo sa akin noong araw na iyon sa hotel.“Sa mga mata ni Paolo, isa ka na lang kasangkapan. Lahat ng kabaitan niya, pakitang-tao lang para makuha ang gusto niya. Siya mismo ang nagsabi sa akin: ‘Mga babae, kung hindi mo sasamantalahin, tanga ka. At saka, ang ganda niya, ang ganda ng katawan. Ang pakikipagtalik sa kanya ay tunay na kasiyahan.’”“Okay, tama na!” galit na putol ni Sadie, nanginginig at halos mabasag ang tinig. Hindi na niya kinaya pang marinig ang kasunod.Lalong bumigat ang dibdib niya nang maalala ang gabing ito—kung paano siya nagsuot ng napakaseksi at bagong nightgown para pasayahin si Paolo. Sa isip niya, baka sa mga mata ni Paolo, isa lang siyang paran

Maya-maya lang, bumukas ang pinto at pumasok si Ate Bethany. Nanlaki ang mata ko sa gulat nang makita niya akong nakaupo sa sofa—nakababa ang pantalon, walang suot sa paa, at unan lang ang nakatakip sa harapan ko.Mabilis niyang isinara ang pinto at sumandal dito.“Rory, anong ginagawa mo kaninang umaga?” malamig niyang tanong, nakataas ang kilay.Halos tumalon ang puso ko palabas ng dibdib. Hindi ko alam kung saan magsisimula.“A-Ate… ako, ako…” nauutal kong sagot.“Kung gusto mong gawin, bakit hindi na lang sa kwarto mo o sa banyo? Bakit dito pa sa sala?” may halong iritasyon ang tono niya. “Paano kung dinala ko ang mga kaibigan ko? Hindi mo ba naisip na magiging sobrang nakakahiya?”Sa loob-loob ko, lihim akong nagpasalamat. Hindi niya napansin si Sadie na mabilis na nagtago sa balcony. Pinagpalagay niya na ako lang ang gumagawa nito mag-isa.Mabilis kong idinahilan, “A-Ate Bethany… akala ko hindi ka pa babalik. Saglit ka lang kasi umalis…”Ngunit bigla siyang lumapit at naningkit a