Semua Bab The Sinful Life of Rory Maximillian: Bab 41 - Bab 50

Dahil naalala niya ang ilang bagay kagabi, umiwas siya ng tingin."Naayos na ba ang zipper? Bilisan mo," mabilis niyang sabi, halatang iniba ang usapan.Hindi ako papayag na gano’n lang. "Sadie, bakit hindi mo sinasagot?"Napakunot ang noo niya. "Bakit mo ako tinatanong ng ganyan? Napaka-personal na tanong niyan.""Eh kanina tinanong mo rin ako, hindi ba?" balik ko."Iba ‘yon.""Paano naging iba? Pareho lang namang personal," sagot ko, nakatingin pa rin sa kanya.Lalong nag-init ang pisngi ni Sadie, halatang naiinis pero nahihiya rin. "Basta iba! Tigilan mo na, kung hindi, magagalit na talaga ako."Napakamot ako ng ulo, ngumiti na lang. "Sige na, hindi na ako magtatanong… sa susunod na lang, kapag mas close na tayo."Dahil sa mga nangyari kagabi at sa mga pinag-usapan namin kanina, ramdam kong mas naging malapit ang relasyon namin ni Sadie. At dahil doon, mas kampante na rin akong magbiro sa harap niya.“Kahit close na tayo, huwag ka pa ring magtanong ng ganyan,” sabi niya, medyo nanun

“Binilhan kita, subukan mo kung magkasya.” Nakasandal si ate sa pinto ng kwarto, nakapamewang, at may mapang-akit na ngiti sa labi.Nang makita ko ang suit na hawak niya, agad kong naisip kung gaano ito kamahal. Hindi ko akalaing bibilhan niya ako ng ganito. Talagang mapagbigay si ate.“Salamat, Ate,” sabi ko, medyo nahihiya, habang sinimulan kong isuot ang suit. Umalis siya sandali, kaya nakapagbihis ako nang maayos.Pagharap ko sa salamin, halos hindi ko makilala ang sarili ko. Una kong pagkakataon magsuot ng ganito, at nagulat ako sa itsura ko. Ang guwapo ko pala kapag naka-suit na para bang ibang tao ang nakikita ko.Sakto namang bumalik si hipag. Napangiti siya, tumingin mula ulo hanggang paa. “Ang ganda ng suot mo na ‘yan, Rory! Bagay na bagay sa ‘yo,” sabi niya, sabay lapit at inayos ang necktie ko gamit ang malambot niyang mga kamay.Ramdam ko ang init ng kanyang hininga sa malapit, at kahit simpleng pag-aayos lang iyon, parang bumibilis ang tibok ng puso ko.Medyo kinabahan ak

Biglang kinabahan si Sadie. Halata sa mukha niya ang kaba, parang takot na takot na baka malaman ng asawa niya na kagabi ay pinatuloy niya ang isang estranghero sa bahay. “A-Ayoko na. Honey, mag-order na lang tayo ng pagkain,” mabilis niyang pinalitan ang usapan, pilit na tinatakpan ang tensyon.Natigilan ako, hindi ko alam kung paano itutuloy. Napatingin ako sa hipag na parang humihingi ng tulong. Sagot niya sa akin ay isang malakas na tingin—mata pa lang, parang sinasabi na ituloy mo.Umiling ako ng bahagya, pilit ipinaabot na hindi ko kaya. Pero hindi rin siya umatras.Biglang iniunat ng hipag ang kanyang paa sa ilalim ng mesa, dahan-dahang dumampi sa hita ko. Ramdam ko ang init na parang kuryente na gumapang sa buong katawan ko.Kasabay nito, nag-vibrate ang phone ko. Pagtingin ko, may mensahe siya sa WeChat:“Kung hindi mo kayang hayagan, gawin mong palihim. Gawin mo kay Sadie tulad ng ginagawa ko sa’yo ngayon.”Para akong nabaliw sa dalawang direksyon ng sabay: pinipilit akong k

Ngunit ang malalaking kamay ni Paolo ay patuloy na gumagalaw sa katawan ng kanyang asawa, bagay na nagdulot kay Sadie ng matinding pagkailang at pagkabalisa. Mahirap itanggi na matagal na panahon na ang lumipas mula nang huli siyang hinawakan ni Paolo. Marahil iyon din ang dahilan kung bakit siya naglakas-loob na haplusin si Rory nang palihim kaninang umaga. Samantala, si Paolo ay tila walang pakialam sa paligid. Direktang ipinasok ang kanyang kamay sa ilalim ng palda ni Sadie. Nang maramdaman niya ang basa at madulas na init na naghihintay sa kanya, lalo pang tumaas ang kanyang pagkakagulo at kagalakan."Pwede ba, honey?" bulong niya, kasabay ng mas malayang paggalaw ng kanyang mga daliri.Nanginginig si Sadie, at sa kabila ng hiya at takot na baka may makapansin, hindi na niya napigil ang sarili. Ang matagal na pananabik ay bumangon sa kanyang laman. Sa pagitan ng kanyang mga hinga, halos hindi marinig ang kanyang sagot. At sa huli ay mas nananaig ang makamundong pagnanasa kaysa sa

Sa kanyang panaginip, si Rory ay yakap si Sadie—bata, maganda, at mahal na mahal niya. Sa isip niya, mas mabuti pa siya kaysa kay Paolo: mas bata, mas malakas, mas totoo. Sa gitna ng ilusyon, hindi na niya napigilan ang sarili at buong sabik na sinunggaban ang imaheng nasa harap niya.Ngunit sa totoong buhay, hindi si Sadie ang kanyang yakap kundi si Bethany, ang kanyang hipag. Sa una, gusto lang ni Bethany na makapahinga sandali sa mga bisig ng binata. Ngunit makalipas ang ilang saglit, naramdaman niyang may mali.Isang matigas na bahagi ng katawan ni Rory ang nakadiin sa kanya, para bang isang bakal na baras na lalong nagpapahirap sa kanyang huminga. Higit pa roon, bahagyang gumagalaw ang binata, tila nadadala ng sariling panaginip.At saka ito bumulong, halos may halong pagdaing: “Sadie… mahal na mahal kita… talagang mahal na mahal kita…”Napakagat-labi si Bethany at mahina niyang nasabi, “Walang hiya… niyayakap mo ako, pero ang puso mo, nasa ibang babae.”Gusto niyang itulak si Ro