Semua Bab The Sinful Life of Rory Maximillian: Bab 51 - Bab 60

Ang hipag ko ay hindi talaga nahihiya, kaya naisip ko, bakit ako pa ang palaging kinakabahan? Tumango na lang ako at nagpasya na pumasok sa banyo ng master bedroom.Mas maliit ito kumpara sa banyo sa labas, ngunit kahit maliit, kumpleto at maayos ang pagkakaayos ng mga gamit. Pagkapasok ko, ikinandado ko agad ang pinto mula sa loob, saka binuksan ang shower. Habang umaagos ang tubig, nag-umpisa akong maligo nang mabuti.Napatingin ako sa shelf kung saan nakahilera ang mga bote at kahon. Akala ko lahat ng iyon ay mga gamit sa pagligo, kaya’t walang pag-aalinlangang inabot ko ang isa. Habang kumukuha ako ng shower gel, may biglang nahulog na hindi ko namalayan kung ano.Nagulat ako. Una kong inisip na baka pampaganda iyon ng hipag at alam kong puro mamahaling brand ang gamit niya. Kinabahan ako na baka mabasag o masira. Mabilis akong yumuko para hanapin kung ano ang nahulog.At doon ko nakita ang isang bagay na kakaiba—hugis-duckbill na parang maliit na pitsel. Medyo makinis ang tekstura

Sa halip na dumiretso, kinuha ko muna ang cellphone ko at tinawagan si Sadie.“Sadie, papunta na ako. Ako ba ang magbubukas ng pinto, o ikaw na mismo ang lalabas para buksan ako?”Narinig ko ang boses niyang may halong pagod sa kabilang linya.“Ikaw na ang magbukas, Rory. Nasa kwarto lang ako.”“Sige,” sagot ko, at agad kong kinuha ang susi para buksan ang pinto.Pagkapasok ko, napansin kong tahimik ang buong bahay. Mula sa bukas na pinto ng kwarto, kumaway si Sadie.“Rory, dito ka.”Hawak-hawak ko pa ang dala kong tool kit, na ginagamit ko lang palusot kapag pupunta sa bahay niya, at dahan-dahan akong naglakad papunta sa kwarto.Pagpasok ko, bumungad sa akin si Sadie, nakadapa sa kama. Kita ko agad ang banayad na pagkairita sa mukha niya habang pilit niyang inaayos ang posisyon.Hindi ko naiwasang magtanong. “Sadie, ano’ng nangyari sa iyo?”Bahagya siyang napabuntong-hininga bago sumagot. “Kanina kasi, habang umaakyat ako sa hagdan, parang naipit ang likod ko. Hanggang ngayon, masakit

Dumating sa lugar ng kanyang hita ang aking mga kamay, at sa sandaling iyon, para bang gumuho ang lahat ng depensa ko. Ramdam ko ang init at lambot ng balat ni Sadie, at halos hindi ako makapaniwala. Para sa isang babaeng konserbatibo at mahinhin tulad niya, ang pagpapaubayang ito ay napakabihira.At nang tingnan ko ang kanyang mukha, lalo akong natigilan nang namumula siya nang husto, mas matingkad pa kaysa kanina. Ngunit higit sa lahat, napansin ko ang kakaibang galaw sa ilalim ng kumot. Ang kanyang dalawang kamay… naroon, nakatago, at ang kanyang ibabang bahagi ay marahang gumagalaw.Isang napakatapang na ideya ang biglang sumulpot sa isip ko: Baka si Sadie mismo ay may ginagawa sa ilalim ng kumot.Halos lumabas ang puso ko sa dibdib sa lakas ng kabog nito. Kung tama nga ang hinala ko, kung talagang iyon ang ginagawa ni Sadie, hindi na kailangan ng maraming salita. Ibig sabihin lamang ay nakikisabay siya sa nararamdaman ko. At kung ganoon, ito na ang pagkakataon ko. Ang sandaling ka

“Huwag ka nang magsalita. Kung magpapatuloy ka, magagalit na ako.” Malinaw sa tono ni Sadie na hindi siya masaya.Alam ni Rory na lubos pa rin ang tiwala ni Sadie sa kanyang asawa. Anumang sabihin niya ngayon laban kay Paolo ay mananatiling walang saysay. Kaya’t pinili niyang tumahimik.“Sadie, maligo ka na. Magpalit ka ng malinis na damit,” wika niya sa mahinahong tinig. “Mamaya, masahehin kita nang maayos para makapagpahinga ka.”Sa wakas, bahagyang ngumiti si Sadie. “Rory, ang bait mo talaga. Sayang, kapatid lang ang turing ko sa’yo. Pero huwag kang mawalan ng pag-asa. Marami akong kilalang single na kaibigan, maaari kitang ipakilala.”Umiling agad si Rory. “Hindi na. Maliban sa’yo, wala na akong ibang gusto.”Napabuntong-hininga si Sadie. “Hay naku, bakit ba ang tigas ng ulo mo?” Ngunit sa kabila ng kanyang salita, hindi niya maitago ang kaunting kilig. Sino bang babae ang hindi matutuwa kung may isang lalaking buong pusong nagmamahal sa kanya?Tumayo siya at tumalikod, pero bago t

Mabilis na binawi ni Sadie ang kamay niya, para bang napaso.“Rory, ano bang ginagawa mo?” tanong niya, halatang nabigla.Pinilit kong ngumiti kahit ramdam ko ang kaba sa dibdib ko. “Gusto ko lang na… saktan mo ako. Sa ganitong paraan, mailalabas mo ang galit mo. At baka… hindi ka na magalit sa akin.”Nangingintab ang kanyang pisngi sa pulang pamumula, at mariin siyang umiling. “Sino bang nagsabi sa’yo na galit ako sa’yo?”Parang biglang may sumabog sa loob ng dibdib ko. Naramdaman kong namumula rin ang mga mata ko, pero hindi na dahil sa hiya. Kundi sa tuwa. Hindi ko akalaing hindi pala siya galit. Hindi ko akalaing, sa kabila ng lahat, pinili niyang huwag akong husgahan.Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Dahan-dahan kong hinawakan ulit ang kamay niya, mas maingat na ngayon, parang baka bigla siyang mawala kapag hindi ko siya iningatan.“Sadie…” mahina kong sabi, halos pabulong, “…talagang hindi ka galit sa akin? Ang galing. Hindi mo alam kung gaano kalaking ginhawa ang binigay mo