หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+) のすべてのチャプター: チャプター 101 - チャプター 110

หลายวันมานี้เธอก็กินเยอะกว่าที่เคยกินปกติแล้วด้วยซ้ำ เธอพยายามกินให้เยอะกว่าเดิมเพื่อเพิ่มน้ำหนักตามที่คุณหมอสั่ง ตั้งแต่วันที่เขาพาเธอไปฝากครรภ์หญิงสาวก็พยายามทำทุกอย่างที่ควรทำ เพราะรู้ตัวว่าก่อนหน้าตัวเองละเลยการดูแลตัวเองมากเกินไป ไหน ๆ ก็ตั้งใจจะให้เขาเกิดมาแล้วเธอก็อยากทำหน้าที่ให้ดีตั้งแต่ตั้งครรภ์ช่วงแรกเธอแพ้ท้องค่อนข้างหนักจนน้ำหนักลดฮวบ อาจจะเพราะความเครียดผสมร่วมด้วยกระมัง เพิ่งหายจากอาการแพ้ท้องขึ้นมาหน่อยก็เดือนหลัง แม้จะมีอาการบ้างนาน ๆ ครั้ง แต่เมนูไข่ที่เคยเลี่ยงมาตั้งหลายวันเธอกินไม่ไหวเพราะมันคาวเกินไปวันนี้รู้สึกเบื่ออาหารด้วยเลยกะว่าจะแบ่งรับประทานเป็นมื้อย่อยแต่หลายมื้ออย่างที่เคยอ่านเจอมา ทว่าฮาซีฟก็มาบังคับเธออีกจนได้ไม่ชอบ! ทำไมต้องบังคับ อยู่ ๆ คาริสาก็เกิดน้อยใจ อารมณ์ที่ไม่คงที่เนื่องจากการตั้งครรภ์ทำหญิงสาวข่มกลั้นทำนบน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ เธอนั่งร้องไห้จนฮาซีฟรู้สึกผิด เขาเดินตามมาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ“ขอโทษ... ก็คุณกินน้อยไป” เสียงทุ้มแผ่วเบา ใบหน้าหดเหลือสองนิ้ว“ริสาไม่อยากกินออมเล็ต ไม่ชอบกินเมนูไข่” คนน้อยใจจนร้องไห้พึมพำแล้วส่งค้อนให้“แต่ปกติคุณชอบนะ

จากที่คาริสาเคยคิดว่าทนอยู่กับเขาเพราะไม่มีที่ไป ทนอยู่เพื่อเอาคืนประสบการณ์เลวร้ายที่เขาก็มีส่วนรู้เห็นเป็นใจ อยู่เพื่อจะเก็บลูกไว้และมีคนช่วยดูแลก่อนจะคลอดแล้วแยกย้ายกันไปมีชีวิตใหม่ ตอนนี้เธอชักเริ่มไม่แน่ใจหัวใจตัวเองแล้วสิเพราะก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเริ่มหวั่นไหวกับทุกความใส่ใจที่ชายหนุ่มมอบให้มาตลอด“เหนื่อยไหมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามในตอนที่รถจอดสนิทที่โรงจอดรถของบ้านพักตากอากาศ วันนี้การจราจรติดขัดมาก กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ใช้เวลาเดินทางนานเขาถามพลางโน้มตัวมาปลดเบลต์ให้หญิงสาว ลมหายใจที่รดรินแก้มขาวกับปลายจมูกโด่งคมที่สัมผัสผ่านเบา ๆ กับปลายจมูกเชิดรั้นของเธอ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเพราะเขาตั้งใจ ทว่าก็มากพอที่จะทำให้คนสะลึมสะลือเกือบเคลิ้มหลับหน้าแดงได้“เนี่ย... ก็เป็นซะแบบเนี่ย จะไม่ให้เผลอใจยังไงไหว” เสียงหวานพร่าเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ตัว เข้าใจไปว่าตัวเองแค่พูดในใจ หากทว่าคนที่ได้ยินเต็มสองหูกลับยกยิ้มมุมปาก แววตาคมพราวระยับยังคงสบมองเธออยู่ใกล้ ๆ“แบบนี้ที่ว่า พอจะทำให้คุณเผลอรักบ้างได้ไหม” เรียวปากหยักกระซิบชิดริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่ม ไม่เพียงเท่านั้นเขายังถือวิสาสะขบกัดเบา ๆ ราวก

ดวงตาคมสบมองหญิงสาวด้วยแววตาลึกล้ำแล้วก้มลงจูบประกบปาก กลืนเสียงที่คาริสากำลังจะอ้าปากประท้วงลงคอไป ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าโพรงปากหวาน หยอกเอินเรียวลิ้นอ่อนนุ่มแล้วเกี่ยวกระหวัดดูดดึงจนคาริสาส่งเสียงครางมือเขาก็สาละวนอยู่กับส่วนล่างตรงกลางกาย ลูบไล้ร่องถ้ำฉ่ำแฉะผ่านกางเกงนอนขาสั้นเนื้อบาง คาริสาเกร็งไปทั้งร่างเพราะเสียวซ่านแทบทนไม่ไหว สองขาเรียวหนีบเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อเกิดอารมณ์กระสันซ่านปฏิกิริยาของคาริสาหยุดมือหนาที่กำลังจะคืบคลานสอดนิ้วแทรกเข้าใต้ขากางเกงตัวบาง ฉับพลันฮาซีฟก็หยุดทุกการเคลื่อนไหว เขาจูบเธอหนัก ๆ อีกครั้งแล้วก้มหน้าซบลงตรงกลางอกนุ่มก่อนจะพรูลมหายใจหนัก ๆ“ไม่ได้” เสียงทุ้มพึมพำทำคนใต้ร่างชะงักตาม เธอขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าสวยเกิดคำถาม“ขอโทษครับ” ชายหนุ่มรีบผละห่างลุกขึ้นมานั่งมองหญิงสาว ทำเอาใบหน้าสวยเกิดเสียความมั่นใจ“ให้ ริสา... ทำให้ไหม” หญิงสาวกลั้นใจถาม เหมือนจะรู้ความคิดว่าที่เขาไม่ทำเพราะอาจไม่อยากล่วงเกินเธอมากนัก ไม่ก็คงจะไม่อยากทำอะไรคนท้องโตกระมังแต่เธอก็นึกสงสารเมื่อไอ้นั่น... กลางหว่างขาของเขาขยายใหญ่จนคับแน่นกางเกงไปหมด เหมือนมันจะโผล่หน

“พวกนายมาที่นี่ได้ยังไง” คาริสาตัวชาวาบ เธอหนีทุกคนได้มานานหลายเดือน อยู่กับฮาซีฟตลอดแทบไม่ค่อยได้ออกไปไหน นานครั้งจะออกจากบ้านมาซื้อของใช้ หรือไปตามหมอนัด แต่ทำไมคนพวกนี้กลับตามหาเธอได้ง่าย ๆ“คิดจะหนีคุณท่านได้จริง ๆ เหรอครับ คุณหนู” หนึ่งในลูกน้องของบิดาหญิงสาวเอ่ยถามอย่างอ่อนใจ หากไม่ออกนอกประเทศหรือหายสาบสูญไปอย่างไรเสียบิดาของหญิงสาวก็ตามหาตัวเธอจนได้หากยังอยู่ในประเทศไทยประเทศนี้คนมีเงินมีอำนาจและเส้นสายแค่กระดิกนิ้วเท่านั้นก็บันดาลทุกอย่างมาได้ง่าย ๆ ราวกับเสก นี่ถือว่าคุณท่านปล่อยคุณหนูมานานเกินไปแล้วด้วยซ้ำ“กลับบ้านเถอะครับ คุณท่านให้มาตาม” คนเป็นลูกน้องก้มมองท้องใหญ่ ๆ ของคุณหนูแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้“ไม่ ริสาไม่กลับ” หญิงสาวเสียงแข็ง เธอยังจำไม่ลืมกับเหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่บิดาทำชายอีกคนยื่นสมาร์ตโฟนมาต่อหน้าหญิงสาวให้พูดสาย คาริสาส่ายหน้าด้วยรู้ดีว่าคนในสายเป็นใคร“ถ้าคุณหนูไม่คุย พวกผมคงต้องขออนุญาตใช้กำลังพาคุณหนูกลับไปภูเก็ตแล้วนะครับ” เสียงทุ้มต่ำของคนที่ยื่นสมาร์ตโฟนมาให้ทำคาริสาหวั่นใจด้วยรู้ดีว่าคนพวกนี้ทำจริง“กล้าใช้กำลังกับริสาเหรอะ!” เธอกัดฟันพูด สบมองตาทั้งคู

เห็นเมียรักร้องไห้เขาถึงเดินไปโอบเธอแนบอก ลูบไหล่ เช็ดหยาดน้ำตาให้เพื่อปลอบใจ เท่าที่ศึกษามาคุณแม่หลังคลอดมักจะอารมณ์อ่อนไหวกว่าปกติหลายเท่า มีสิทธิจะเป็นซึมเศร้าหลังคลอดสูงมาก เพราะฉะนั้นคนรอบข้างต้องคอยดูแลและเอาใจใส่“ชื่อลูกเพราะมากเลยครับ เมียใครตั้งชื่อเก่งจัง” ชมเมียเผื่อเธอจะยิ้มได้ ชายหนุ่มจุมพิตแก้มขาวของแม่ของลูก แทนจะหอมแก้มลูกเพราะเกรงว่าตอหนวดและปากสาก ๆ ของเขาจะทำให้ผิวของลูกสาวระคาย คาริสายิ้มขำทั้งน้ำตาทว่ากลับปั่นป่วนในหัวใจด้วยความรู้สึกลังเลเนื่องจากลูกสาวสุขภาพแข็งแรงดีมากคุณหมอจึงอนุญาตให้ทั้งคุณแม่และคุณลูกกลับบ้านพร้อมกันได้ สามคนพ่อแม่ลูกใส่ชุดครอบครัวสีครีมคุมธีมเดียวกัน ดูน่ารักและอบอุ่นในสายตาของคนที่มองมากลับมาถึงบ้านพักตากอากาศที่ทั้งคู่ปักหลักอยู่อาศัยมาหลายเดือน และล่าสุดดูเหมือนว่าฮาซีฟจะตกแต่งบ้านใหม่“เอาเวลาไหนไปทำคะ” คาริสาขมวดคิ้วถามในตอนที่หญิงสาวก้าวเข้ามาในบ้าน ตอนนี้เต็มไปด้วยของใช้เด็กอ่อนมากมายเกินจากที่เธอเคยเตรียมไว้“พี่ให้คนมาจัดการให้ตอนเราอยู่โรงพยาบาลกันค่ะ” ฮาซีฟตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ มีเงินบันดาลได้ทั้งนั้น แม้เขาจะมีไม่มากเท่าครอบคร