หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+) のすべてのチャプター: チャプター 81 - チャプター 90

“ทำไมคริสพูดอย่างนั้นล่ะ” ลีหน้าเสีย“ไม่จริงรึไง ถ้าไม่ใช่เพราะที่บ้านโอนเงินให้ใช้ลีจะมีปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงคริสให้สบายเหอะถามจริง คริสไม่อยากกัดก้อนเกลือกินหรอกนะ ไหนจะลูกอีก”“ขอโทษนะถ้าที่ผ่านมาลีทำให้คริสรู้สึกว่าลีมันกระจอกจนไม่มีปัญญาเลี้ยงคริสกับลูกให้ดีได้ แต่ต่อไปนี้ลีจะทำทุกวิถีทาง จะหางานใหม่ จะขยันตั้งใจทำงานให้มากขึ้นกว่าเดิมนะ เราจะได้มีเงินกันมากกว่านี้ แต่ลีขอนะครับคริสอย่าเพิ่งทิ้งลีไปได้ไหม ลีรักคริส รักมาก ๆ เลยด้วย ถ้าไม่มีคริสลีคงอยู่ไม่ได้แน่ ๆ” ตลอดเวลาที่คบกันปีกว่าเขาและเธออยู่ด้วยกันทุกวันแทบไม่ห่างกันไปไหนยกเว้นเวลาทำงาน หมัดซอลีรักคริสติน่ามากแบบชีวิตนี้จะไม่สามารถขาดเธอได้ และเพราะตั้งแต่ตอนนั้นที่ลีขัดคำสั่งที่บ้านไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่มารดาหามาให้และยังพาคริสติน่าหนีกลับไปภูเก็ตไม่ยอมติดต่อมาอีก ทางบ้านเลยดัดนิสัยโดยการไม่ส่งเงินให้ใช้เหมือนกันหลังจากที่รั้งเธอไว้วันนั้นลีก็หางานใหม่ที่คิดว่าจะมีรายได้มากขึ้นกว่าเดิม ถึงมันจะไม่เท่ากับส่วนแบ่งที่ทางบ้านเคยให้เดือนละแสนเขาก็ยังพยายามรับงานเพิ่ม ทำงานพาร์ทไทม์ ทำทุกอย่างที่แลกกับเงินได้จนสายตัวแทบขา

“ทะ ทำแบบนี้ทำไม?”“หึ ทีนี้ฉันก็จะได้หลุดพ้นจากคนอย่างแกสักที!”“คริส...” ถ้าอยากไปจากกันถึงขั้นนี้ก็บอกกันดี ๆ ก็ได้ เขาอาจจะรั้งเธอไว้นะ แต่ว่าคงทำอะไรมากกว่าเหนี่ยวรั้งไม่ได้เพราะตอนนี้เขาโฟกัสที่ลูกชายมากกว่าอยู่แล้วเมื่อครู่เขายอมรับว่าเป็นฝ่ายพลั้งมือแทงผู้ชายคนนั้นเอง แต่หากจะช่วยจริง ๆ ก็สามารถช่วยได้ แค่เธอเรียกรถพยาบาลหรือขอความช่วยเหลือไม่ใช่มาทำให้มันยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิมแบบนี้ หากคริสติน่าไม่ดึงมีดออกอาจจะพอยื้อเวลาชีวิตเพื่อที่จะช่วยชายคนนั้นก็ได้นะ แต่เธอก็ไม่ทำแค่เพราะอยากออกจากชีวิตเขาไปต้องทำอะไรถึงขั้นนี้เลยหรือ เอาชู้เข้ามาถึงในบ้านซ้ำยังตั้งใจทำให้เขาเป็นฆาตกรด้วย ต้องเกลียดกันขนาดไหน ทั้งที่เขารักเธอหมดหัวใจขนาดนี้“มัวทำอะไรอยู่ล่ะไอ้โง่! จะรอให้ตำรวจมาลากคอแกเข้าคุกเลยรึไง รีบหนีไปสิ!”“ตะ แต่ว่า...”“แต่อะไร? รีบไปสิ อ่อ... แต่ต้องเอาได้เด็กนรกนั่นไปด้วยนะ เพราะว่าถ้าแกไม่เอาไปก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายที่ปล่อยให้มันนอนตายอยู่คนเดียว” คำพูดที่แสนเย็นชากับสายตาที่แสนแข็งกระด้างออกมาจากปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูก เล่นเอาหมัดซอลีอึ้งไปชั่วขณะ ที่ผ่านมาเพราะเธอแสดง

ความสิ้นหวังแผ่ซ่านจากสมองตรงเข้าสู่หัวใจ แต่ทันทีที่เขากำลังจะก้าวขากระโดดลงไปกลับมีเสียงทุ้มเข้มตะโกนเรียก“เรย์! อย่าลูก อย่า!” เสียงนั้นทำให้เด็กชายเรวัตชะงักเท้าไปชั่วขณะก่อนจะค่อย ๆ หันใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตากลับมามองตามต้นเสียงอีกครั้ง“ละ ลุงคิม...”หนุ่มน้อยหันไปมองวาคิมที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ และเห็นเวเนสซ่ารีบลงจากรถมาสีหน้าตื่นตกใจเวเนสซ่าไม่คิดว่าเมื่อกลับมาแล้วจะได้รับรู้ข่าวร้ายว่าลีเพื่อนสนิทสามีจะโดนจับ และเรวัตจะถูกส่งตัวไปอยู่ที่สถานสงเคราะห์ด้วย สองสามีภรรยารีบตรงเข้ามาที่สถานสงเคราะห์เพื่อหวังจะรับเรวัตกลับไปอยู่ด้วยกัน แต่กระนั้นก็ไม่พบ โชคดีในตอนที่กำลังขับรถพากันออกมาตามหา บังเอิญเจอเรวัตยืนอยู่ตรงขอบสะพานพอดี“ลงมานะลูกนะ ลุงกับป้าอยู่นี่” เวเนสซ่าเสียงสั่น เธอกลัวสุดหัวใจ สิบกว่าปีที่ผ่านมาเธอเอ็นดูเรวัตเหมือนลูกชายอีกคนหนึ่งไปแล้ว หากเรวัตกระโดดลงไปเวเนสซ่าและวาคิมจะกระโดดตามไปช่วยอย่างไม่คิดลังเล“ป้าครับ... ฮึก”น้ำตาที่คิดว่าเขาร้องไห้ไปจนไม่มีเหลือให้ไหลออกมาอีกแล้วอยู่ ๆ มันพรั่งพรูออกมาจากไหนก็ไม่รู้เป็นสาย หากแต่ครั้งนี้ที่ร้องไห้มันกลับเต็มไปด

กว่าจะได้แต่งงานสมใจหวังอายุเรวัตก็ปาไปสามสิบเจ็ดปีเต็ม เพราะไอ้พี่เมียทั้งสามตัวมันขัดขวางไม่เลิกทั้งที่ตัวเองก็มีเมียมีลูกไปแล้วทั้งนั้น ไม่รู้จะหวงน้องสาวไปถึงเมื่อไหร่ จะรอจนเขาแก่ตายเลยไหมถ้าไม่ใช่เพราะเมียรักยอมปล่อยท้องมีหวังชาตินี้ทั้งชาติเขาก็คงไม่ได้จัดงานแต่งกันเสียทีทันทีที่รู้ว่ากรรวีตั้งท้องบรรดาพี่ชายของหญิงสาวก็รีบอนุมัติให้น้องสาวแต่งงานอย่างไว ดีใจที่จะมีหลานแต่ก็สาปส่งเรวัตไปหลายวันว่าทำน้องสาวพวกมันท้องก่อนแต่งทว่าเรวัตไม่สนใจ ตรงกันข้ามคือยิ้มจนหน้าบาน ดีใจที่สุดในชีวิตที่จะได้แต่งเมียและมีลูกทันใช้ ชายหนุ่มทุ่มทุนเปย์เมียหนักมาก งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างอลังการงานช้างไม่น้อยหน้าใครวันนั้นกรรวีเป็นเจ้าสาวแสนสวยที่น่าอิจฉามากที่สุด เธอถูกห้อมล้อมไปด้วยคนในครอบครัวที่รัก ทั้งพ่อแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ ไหนจะเพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะเรวัตที่เฝ้าทะนุถนอม เขาเคยคลั่งรักเธอมาแค่ไหน ในตอนที่เธอตั้งครรภ์เขายิ่งรักและทะนุถนอมเธอยิ่งกว่าเก่าหลายเท่ากรรวีแต่งงานในวันที่ตั้งครรภ์ได้เพียงสิบสองสัปดาห์ ทว่าเพราะหุ่นว่าที่คุณแม่ผอมเพรียวสวยเป็นทุนเดิม และเป็นท้องแรกจึงไม่

@เย็นวันนั้น...ที่ตั้งใจว่าจะบอกรักเมียแรง ๆ จนร้องครางเดินขาสั่นเป็นอันล่มเพราะกรรวีเป็นลมตั้งแต่เที่ยงที่โรงพยาบาลจนต้องแลกเวรกับเพื่อนร่วมงาน เขารีบไปรับหญิงสาวมานอนพักผ่อนที่บ้านทันทีที่ทราบข่าว“ไหวไหมครับ” เรวัตรีบถามเมื่อหญิงสาวบนเตียงเริ่มขยับกาย“ไหวค่ะ” ทันทีที่ฟื้นลุกขึ้นยืนไหวกรรวีก็รีบหยิบแท่งตรวจครรภ์ในกระเป๋าเข้าห้องน้ำอย่างไวโดยมีเรวัตประคองไม่ห่างประจำเดือนขาดไปหลายวัน บวกกับอาการสารพัดทำกรรวีตะหงิดใจจนต้องซื้อที่ตรวจครรภ์เผื่อไว้“เป็นยังไงบ้างครับ... สองขีดไหม” เรวัตลุ้นจนตัวเกร็ง เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจว่าคำตอบคือต้องใช่ แววตาคมเป็นประกายอย่างมีความหวัง ทว่าฉับพลันภรรยารักกลับส่ายหน้าเธอพรูลมหายใจโล่งอกในขณะที่เรวัตไหล่ตกราวกับคนฝันสลาย แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นคนอยากเป็นพ่อลูกสองก็ยืดอกชูคอใหม่อีกครั้ง มือหนาคว้าแขนเมียรักเดินออกจากห้องน้ำ“ไม่เป็นไรครับ ปะ ไปทำใหม่” พูดจบก็ดันเธอไปนอนยังเตียงกว้างก่อนจะถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่โยนทิ้งไป ตามด้วยรั้งขอบกางเกงเตรียมจะถอด จนกรรวีต้องรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงมาห้าม“ดะ เดี๋ยว ๆ พี่เรย์ ใจเย็นเนอะ”“เย็นอะไรล่ะ