All Chapters of หงส์ฟ้ากับซาตาน (20+): Chapter 1 - Chapter 10

ที่พวกนี้พูดไปก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริง เพราะฉันเคยเกือบโดนฉุดครั้งหนึ่ง แต่แค่เกือบนะเพราะแค่ไอ้นักเลงพวกนั้นเดินเข้ามาจับแขนฉันก็โดนการ์ดที่พ่อให้ตามมาคุมห่าง ๆ จัดการแล้ว และนั่นมันก็เมื่อสมัยมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายโน่นแหละ ตอนนั้นทั้งพ่อทั้งพี่ฉันให้ลูกน้องตามคุมแจเลยต่างจากหลังเรียนจบหน่อยโดยเฉพาะช่วงนี้ที่ตั้งแต่ขอพ่อว่าไม่ต้องให้การ์ดตามคุมแล้ว ชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่แค่โรงพยาบาลกับบ้าน นาน ๆ ถึงได้ออกมาเที่ยวเพราะไม่ค่อยมีเวลา แค่กินนอนให้ตรงเวลายังยาก คิดผิดหรือคิดถูกกันแน่เนี่ยที่เลือกเรียนหมอแล้วดูสิ นาน ๆ ออกมาเที่ยวทั้งทีดันมาเจอโมเมนต์ดี ๆ ของคนอื่นเสียได้ แต่จะให้เรียกว่าภาพบาดตาบาดใจก็ไม่ถึงขนาดนั้น เอาตรง ๆ คือฉันไม่ได้เสียดายผู้ชายคนนั้นเลยแฟนเก่าหลบไปพอดีว่าที่แฟนใหม่หางแถวยาวไปถึงเชียงรายแล้วจ้าฉันรีบเดินปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งเฟิร์นให้ทะเลาะกับจูนต่อไปเพราะปวดฉี่จนจะอั้นไม่ไหวแล้ว ระหว่างทางเดินชนใครไปบ้างก็ขอโทษด้วยนะ พรุ่งนี้วันหยุดคืนนี้คนเยอะเป็นพิเศษจนเดินเบียดเสียดกัน คลับหรูระดับนี้แต่แอบมีโซนที่คนเยอะจนแทบจะเดินเหยียบเท้ากันอยู่เหมือนกันแฮะ ได้แต่พูดว่าขอโทษท

“โอ๊ย! พี่ธิตนานาเจ็บนะ ถ้าแท้งขึ้นมาพี่จะว่ายังไง!” นานาร้องโวยวาย ตอนนี้เธอกำลังเป็นบ้า ความอยากเอาชนะทำให้ไม่คิดสนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นอ๋อ.. แบบนี้เองสินะถึงว่าทำไมขอแต่งงานกันเร็วดีจัง ทั้งที่เพิ่งเปิดตัวคบกันหลังจากเลิกกับกรรวีได้ไม่เท่าไหร่ ที่แท้ก็ท้องอยู่นี่เอง“ถ้าเป็นห่วงลูกในท้องก็กลับบ้านไปนานา อย่าหาเรื่องใส่ตัว” สาธิตเสียงขุ่น คิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างไม่พอใจ แต่คนที่ไม่พอใจกว่าคือเธอนี่“ปล่อยฉันสักที แล้วพาลูกเมียคุณกลับไป จะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับฉัน ปัญหาครอบครัวก็ควรไปเคลียร์กันเอง” อย่าเอาเธอไปยุ่งด้วย วันนี้ที่มาเที่ยวเพราะอยากปลดปล่อยอยากสบายใจไม่ใช่มาให้มีเรื่องปวดหัวเพิ่ม บ้าบอ!“ไม่ หงส์ต้องไปกับพี่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”“คุยบ้าอะไร ฉันไม่คุย!”“หงส์ อย่าดื้อ”เมื่อนานาโดนสาธิตไล่จนยอมสงบปากสงบคำไปอย่างขัดไม่ได้ สาธิตก็หันมากระชากลากถูให้กรรวีเดินตามไปอีกครั้ง“หงส์บอกว่าไม่..” กรรวียังไม่ทันได้พูดจบประโยคก็มีฝ่ามือใหญ่จับแขนสาธิตเอาไว้“เอามือมึงออกไป”“ยุ่งอะไรด้วยวะ..อ๊ะ! ไอ้เหี้ยเอ้ย” สาธิตร้องเสียงหลงเพราะโดนฝ่ามือใหญ่บิดแขนอย่างแรงแล้วผลักร่างสูงเซ

“เอิ่ม... เพื่อนคะ คนนั้นใครเอ่ย หลัวใหม่เหรอ?” กิ๊กถามเปิดประเด็นทันทีที่ทุกคนกลับมานั่งกันที่โต๊ะแล้ว“ไม่ใช่ นั่นเพื่อนพี่ชายกู”“อย่ามาคิดจะโกหกพวกกู มึงดูนี่!” เฟิร์นพูดต่อพลางยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้กรรวีดู ในนั้นมีคลิปที่ถ่ายทันตอนเธอจูบกับเรวัตพอดิบพอดี“โหยอีผี! ถ่ายไว้ทำไม ลบ!” กรรวีโวยวาย มีเรื่องกันตั้งนานจนเธอโดนตบหน้าหันเพื่อนก็ไปไม่ทันช่วย แต่ดันมาทันตอนฉากเลิฟซีนซ้ำยังถ่ายคลิปเอาไว้อีกด้วย มันน่าทุบให้หลังหักเรียงคนเสียจริง“บอกพวกกูมาว่าอะไรยังไง ไหนเล่ามาซิ” จูนคาดคั้น ในขณะนั้นทุกสายตาก็หันมามองเธออย่างรอคำตอบ กรรวีถอนหายใจพลางกลอกตามองบนที่รอบกายมีแต่เพื่อนขี้เผือก“โอ๊ย พวกมึงก็นะ ไม่ถามบ้างล่ะว่ารอยฝ่ามือบนหน้ากูเนี่ยได้มายังไง!” กรรวีหัวเสียที่เพื่อนไม่เห็นรอยบนหน้าเธอเลย โฟกัสแต่เรื่องผู้ชายอย่างเดียว“เชี่ย! ไปโดนใครตบมาวะเนี่ย เพิ่งเห็น” เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มหันมาสนใจรอยตบบนหน้า เธอจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดยิบเพื่อหาพวกมาช่วยด่านานาให้สาแก่ใจ และตั้งใจเบี่ยงประเด็นไม่ให้เพื่อนไปสนใจโฟกัสเรื่องของเรวัตอีกหลังจากที่นั่งดื่มต่อไม่นานเรวัตเดินเข้

เรวัตนั่งมองหญิงสาวที่เพิ่งหิ้วขึ้นรถมาตั้งใจจะพาไปส่งกลับบ้าน พลางยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูเพื่อต่อสายหาพี่ชายของเธอเป็นรอบที่เท่าไหร่เขาไม่ได้นับ“ฮัลโหล ไอ้ห่า! กว่าจะรับสายได้นะมึง”[โทรมาทำห่าอะไรเกือบตีสามวะ!] เสียงปลายสายตอกกลับมาอย่างหัวเสีย ทำเอาเรวัตถึงกับต้องพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดต่อ“ไม่ต้องมาหัวร้อนใส่กูเลยไอ้เสือ ไอ้เพื่อนเวร! น้องสะ..”“อะ อ่าว เฮ้ย!” ไม่ทันจะพูดจบเรวัตก็ต้องตกใจที่อยู่ดี ๆ โทรศัพท์มือถือของเขากลับถูกกระชากออกไปแล้วกดวางสายกรรวีถือวิสาสะกดปิดมือถือของเรวัตแล้วถามเขาออกไปด้วยสายตาไม่พอใจขั้นสุด.. “โทรหาพี่เสือทำไม!”“โทรให้มันมารับเราไง ยายขี้เมา”“ยังไม่เมา! พี่เรย์ไม่ต้องไปรบกวนพี่เสือเลยนะ หงส์อุตส่าห์เปิดทางให้พี่เขามีเวลาอยู่ด้วยกัน ห้ามโทร!” กรรวีที่ยังไม่สร่างเมาออกคำสั่งเธอสู้อุตส่าห์หาทางให้พี่ชายกับหญิงสาวคนที่เธออยากได้เป็นพี่สะใภ้ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองช่วงนี้จึงยอมออกไปตะลอน ๆ ข้างนอกไม่ยอมกลับบ้านแม้กระทั่งวันหยุดอย่างเช่นวันพรุ่งนี้ และดูท่าทางคืนนี้พี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้คงกำลังมีช่วงเวลาดี ๆ ด้วยกัน จะปล่อยให้ใครมาทำแผนพังไม่ได้เด็

“อืม แปลกตรงไหน” ก็มันนอนสบายตัวไม่เห็นแปลกอะไร ที่สำคัญนี่ก็เป็นห้องของเขา จะทำอะไรก็ย่อมได้กรรวีมองท่าทีชายหนุ่มที่ล้มตัวนอนต่อ ดูเหมือนไม่สนใจและท่าทางเขาไม่รู้สึกกระดากอายแต่อย่างใด เธอจึงเลิกคิดมาก เขาเป็นลูกครึ่งเรียนจบนอกถึงอายุเลขสามเท่าพี่ชายของเธอแต่เขาดูเป็นคนหัวสมัยใหม่คงไม่ซีเรียสอะไรกับอีแค่เรื่องแก้ผ้านอน“พี่เรย์...”“อือ” กำลังหลับตาเคลิ้มหลับแต่ก็ยังขานตอบสั้น ๆ“หงส์ขอยืมเสื้อกับผ้าขนหนูหน่อยนะ จะอาบน้ำ” กรรวีเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าของเขา เมื่อครู่ที่หลับได้เป็นเพราะความเมาแต่ตอนนี้เธอตื่นแล้วเลยอยากอาบน้ำชำระร่างกายให้สบายตัวก่อนจะนอนต่อ ไม่เช่นนั้นคงนอนต่อไม่หลับ และเมื่อเห็นเขาพยักหน้าตอบรับเธอจึงหยิบเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งที่ดูพอใส่ได้และผ้าขนหนูหนึ่งผืนใหญ่เข้าไปในห้องน้ำทันทีกว่าจะจัดการกับตัวเองเสร็จเป็นเวลาเกือบเช้า พอดีกับที่มีสายเรียกเข้าดังขึ้นจากมือถือของกรรวีจนทำให้คนที่เพิ่งหลับไปได้ไม่นานพาลหงุดหงิดกรรวีรีบหยิบโทรศัพท์ดูว่าใครกันที่โทรมาหาเวลาเช้าตรู่ขนาดนี้ และนั่นก็ทำให้เธอหัวเสียทันทีที่เห็นว่าเป็นอดีตแฟนเก่าที่เพิ่งมีเรื่องมีราวก