Lahat ng Kabanata ng ทัณฑ์รักสิงหราช (20+): Kabanata 31 - Kabanata 40

หลายเดือนผ่านไปทศกัณฐ์เพิ่งได้เลื่อนขั้นเป็นสารวัตหมาด ๆ วันนี้พาลูกน้องในทีมมาเลี้ยงต้อนรับการได้ประดับยศใหม่ สถานที่คือคลับหรูของหุ้นส่วนทางธุรกิจที่เขาเพิ่งเซ็นสัญญาลงทุนร่วมกันไปไม่กี่วันมานี้เอง“ไหนใครอยากกินอะไรสั่งเต็มที่เลย” ทศกัณฐ์เอ่ยบอกลูกน้องให้สนุกกันตามสบาย หลายวันมานี้คนในทีมทำงานหนักกันมาก ปฏิบัติการครั้งล่าสุดก็เสี่ยงมากเกือบเหลือแค่ชื่อไม่ได้กลับบ้านกันแล้ว เมื่อได้วันพักทั้งทีเลยอยากให้ลูกน้องพักผ่อนและสนุกกันเต็มที่“พวกผมไม่เกรงในแล้วนะครับสารวัต”“เออ วันนี้จัดเต็มได้ ตามสบายเลย” เขาพยักพเยิดหน้าให้ ในจังหวะที่ลูกน้องสั่งของกันไปพูดคุยกันไปทศกัณฐ์จึงผละตัวออกมาเพราะว่าเห็นเจ้าของคลับอย่างเรวัต[1]กำลังเดินมาทางนี้พอดิบพอดี“ไงมึง ทำไมวันนี้ถึงโผล่มาได้วะไอ้สารวัต” เรวัตเอ่ยทักทายด้วยสรรพนามใหม่“สัส จมูกไว” ทศกัณฐ์ว่าให้ เขายังไม่บอกใครด้วยซ้ำว่าได้เลื่อนขั้น นอกจากลูกน้องในทีมหรือคนที่ประจำการในหน่วยงานเดียวกันเท่านั้นที่รู้ แต่จะว่าไปก็ไม่แปลกนักหากเรวัตจะรู้อะไร เรื่องแค่นี้สืบง่ายจะตาย ยิ่งประวัติของคนที่มาทำธุรกิจด้วยกันเรวัตคงไม่พลาด“กูรู้ไปถึงลำไส้ใหญ่มึง

[ยายฟ้า~ แกอยู่ไหนเนี่ย] เสียงแหลม ๆ ของเพื่อนสนิทดังขึ้นทันทีที่ปลายฟ้ากดรับสาย“ห้าทุ่มกว่านี่แกคิดว่าฉันจะอยู่ที่ไหนได้ ก็บนเตียงสิคะ นอนค่ะ!” ปลายฟ้าตอบขณะที่กำลังนอนแผ่หลามาร์คหน้าอยู่บนเตียง ส่วนเพื่อนสนิทที่โทรมาแค่ฟังจากเสียงก็รับรู้ได้ทันทีว่าเจ้าตัวคงออกไปเที่ยวตระเวนราตรีอยู่ที่คลับไหนสักแห่ง เพราะนั่นคือกิจวัตประจำวันของผู้หญิงลัลล๊าอย่างจ๊ะจ๋าที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานอะไรก็มีเงินปันผลให้ใช้ไปจนตายในขณะที่ปลายฟ้าเองถึงทางบ้านจะฐานะดีมีธุรกิจส่วนตัวมากมาย หากแต่เธอต้องเข้ามาบริหารด้วยตัวเองเพราะเป็นทายาทเพียงคนเดียว พ่อแม่ก็ส่งต่อทุกอย่างมาให้รับผิดชอบตั้งแต่เรียนจบปริญญาโทแล้ว วัน ๆ ทำแต่งานเสร็จก็กลับบ้านมานอนทิ้งตัวแบบนี้ ไม่ค่อยได้ไปไหนที่ทำงานอย่างบ้าคลั่งเพราะจะเก็บวันพักผ่อนเอาไว้ใช้กับทศกัณฐ์ในวันที่เขามีวันพักผ่อนกลับมาเท่านั้น[อะไรของแกเนี่ย ฉันก็หลงดีใจไปสิ นึกว่าจะออกมาเที่ยวกับพี่ยักษ์ว่าจะเข้าไปทักแกเสียหน่อย ถึงว่ามองหาตั้งนานแล้วก็ไม่เห็นแกเลยโทรมาเนี่ย โว๊ะ!]ได้ยินเพื่อนบอกปลายฟ้าเลยเข้าใจ จ๊ะจ๋าคงไปเจอแฟนเธอที่คลับเลยเข้าใจว่าเธอจะไปด้วยสิท

ตั้งแต่กลับมาอยู่ที่บ้านลูกศรใช้เวลาในการหางานใหม่ สองเดือนก่อนเจอประกาศรับสมัครของท่าอากาศยานไทยที่กำลังเปิดสอบเข้าบรรจุทำงาน เลยตั้งใจจะสอบให้ได้อย่างน้อยต่อไปก็ได้มีสวัสดิการให้ลูกเธอไม่ลำบากเกินไป ค่าเรียนหรือค่ารักษาพยาบาลสามารถเบิกได้ เพราะหากไม่เลิกทางนี้แล้วต้องไปทำงานเป็นลูกจ้างเอกชนเงินเดือนเริ่มต้นที่หมื่นห้าเธอกลัวว่าจะเลี้ยงเขาไม่ไหวทศกัณฐ์ยืนกอดอกมองน้องสาวที่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างบ้านสองเดือนมานี้ลูกศรตั้งใจในการเตรียมตัวสอบมาก ดูลูกศรตั้งใจกว่าครั้งไหน ๆ อาจเพราะเธอมีเป้าหมายและมีลูกเป็นแรงบันดานใจ โดยที่พี่ชายอย่างเขาก็เข้าใจและสนับสนุนเต็มที่ไม่ได้กดดันอะไรเธอ เพราะอย่างน้อยน้องสาวก็เริ่มดึงตัวเองออกมาจากความเศร้าได้และมีจุดมุ่งหมายในชีวิตน่าแปลกที่ก้อนเลือดเล็ก ๆ เท่าเม็ดถั่วเขียนก้อนนั้นสามารถเสกให้ลูกศรเปลี่ยนไปได้ไม่เวลาเพียงไม่นาน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาพร่ำบ่นพร่ำสอนกันแทบตายแต่ก็มิได้นำพา “สวัสดีครับพี่ยักษ์ ลูกศรอยู่ไหมครับ”ทันทีที่ได้ยินคำทักทายจากคนที่เพิ่งเดินผ่านประตูรั้วเข้ามาใหม่ จากที่เพิ

“มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้สิงห์” หนนี้เป็นเสียงทุ้มหนักของพยัคฆินทร์ผู้เป็นพี่ชายของสิงหราชและเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลกิตติไพศาลกุลที่เอ่ยถามน้องชาย ตั้งแต่เหยียบเข้าประตูห้องมา กลิ่นเหล้าผสมกับความเศร้าเตะจมูกเต็ม ๆ เห็นสภาพน้องชายแล้วผู้เป็นพี่ถึงกับขมวดหัวคิ้วคนอย่างสิงหราชที่รักและดูแลตัวเอง มาดคุณชาย รักความสะอาดอย่างกับอะไรดี ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพนี้ จึงอดเอ่ยถามคนที่โทรไปตามเขามาที่นี่ไม่ได้“มันเป็นเหี้ยไรไอ้ดิน?”“เรื่องนี้พี่ถามเองดีกว่า ว่ามันไปทำอะไรไว้” ดินเป็นคนโทรหาพยัคฆินทร์ให้ถ่อมาทีนี่หวังจะช่วยเรียกสติสิงหราชให้กลับมาเป็นผู้เป็นคนและรับผิดชอบงานการเสียบ้าง ดีกว่าปล่อยให้มันทิ้งงานจนเรื่องถึงหูท่านวาคิมพ่อของมันแค่ถ้าหากให้เล่าเรื่องที่สิงหราชเป็นและเรื่องที่มันทำเอาไว้เขาไม่สามารถเอ่ยปากพูดออกไปได้หากเจ้าตัวไม่เต็มใจให้ใครรับรู้ ถึงแม้จะเป็นพี่ชายก็ตาม ถ้าไม่จำเป็นดินคิดว่าเขาจะไม่มีทางพูดเด็ดขาด ยกเว้นกรณีฉุกเฉินเท่านั้น“เป็นเหี้ยอะไร” ในเมื่อถามดินแล้วไม่ตอบพยัคฆินทร์จึงหันมาใช้เท้าเขี่ยเข่าน้องชายแล้วถามอีกครั้ง“อ่าว พี่เสือ มาทำเหี้ยไรวะ” ใบหน้าหล่อคมที่

“ที่รักอยากกินอะไรดีครับ” บอสเอ่ยถามลูกศรด้วยน้ำเสียงที่แสนร่าเริงกว่าปกติ มื้อนี้ไม่มีทศกัณฐ์คอยเป็นก้างขวางคอเมื่อชั่วโมงที่แล้วทศกัณฐ์บอกว่าเจ้านายเก่าที่เพิ่งย้ายตำแหน่งจากสามจังหวัดชายแดนใต้ขึ้นมาประจำการอยู่แถว ๆ นี้นัดดื่มกันทันทีที่รู้ว่าทศกัณฐ์มากรุงเทพฯอาหารมื้อนี้เลยพิเศษออกไป นาน ๆ ทีจะมีโอกาสได้ดินเนอร์มื้อหรูกันสองต่อสองกับลูกศร เขาอยากสร้างความทรงจำดี ๆ ในห้องร้านอาหารระดับมิชลินของโรงแรมห้าดาว พร้อมกับสาวสวยตรงหน้า ถึงแม้ว่าเธอจะยังมองเขาเป็นแค่เพื่อนก็ตาม“แหม พี่ยักษ์ไม่อยู่ก็เอาใหญ่เลยนะ” ลูกศรอดขำไม่ได้ เธอแซวพร้อมยิ้มเต็มใบหน้า ถ้ามีพี่ชายเธออยู่บอสกล้าพูดอะไรแบบนี้เสียที่ไหน“แหงดิ ถ้ากล้าพูดต่อหน้าพี่ยักษ์เหตุผลเดียวคือเราคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว”“ฮ่า ๆ ๆ เวอร์ไป พี่ยักษ์ใจดีจะตาย ไม่ได้จะดุอะไรขนาดนั้น”“น้อยไปสิ ใจดีแค่กับน้องแล้วก็แฟนเท่านั้นแหละ ไม่ใช่กับเราคนนึงละ” บอสว่าไม่จริงจังมาก ถึงจะดูดุดูหวงน้องสาวมาก หากแต่ก็รับรู้ได้ถึงความเป็นมิตรและใจกว้างของทศกัณฐ์ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ได้อยู่ใกล้ลูกศรเหมือนทุกวันนี้แน่นอน“แต่เธอก็ยังกวนประสาทพี่ยักษ์ได้ทุ