อันจิ้งหยางได้รับพิราบสื่อสารจากจวนผู้ตรวจการที่เขาเพิ่งซื้อเอาไว้ให้เป็นที่พักพิงแก่น้องสาว ได้อ่านเรื่องราวของการปรากฏตัววางอำนาจของอัครเสนาบดีอันและยังได้รับรายงานเรื่องชาติกำเนิดที่แท้จริงของอันเนี่ยนฉี ได้อ่านแล้วก็ยิ่งร้อนใจ สีหน้าจึงแสดงออกมาไม่ค่อยดีนัก“ท่านทำหน้าเครียดอีกแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูอย่างนั้นหรือ” หากเขาทำคิ้วขมวดมุ่นเมื่อใดก็แล้วแต่ก็มักจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับน้องสาวทั้งนั้นอันจิ้งหยางเงยหน้าจากกระดาษ“เหรินเซียว มีวิธีการใดที่ทำให้เราไปถึงเมืองหลวงเร็วกว่านี้หรือไม่”“มีสิ ท่านขี่ม้าเป็นหรือไม่เล่า” แน่นอนว่าบัณฑิตเช่นอันจิ้งหยางก็พอจะขี่ม้าได้แต่ไม่ชำนาญเท่าใดนัก“ได้ ข้าขี่ม้าเป็น” ใช่แล้วล่ะหากเขาเปลี่ยนจากการเดินทางด้วยรถม้าเป็นการขี่ม้าแทนก็จะช่วยร่นระยะเวลาในการเดินทางยิ่งขึ้นไปอีกเจ้าหน้าขาวผู้นี้คิดถึงแต่น้องสาวจนลืมไปแล้วหรือว่าตนกำลังเดินทางแบบลับ ๆ หากขี่ม้าเปิดเผยใบหน้าก็ไม่เท่ากับเปิดช่องว่างให้ศัตรูลอบสังหารหรือ“อันจิ้งหยาง เจ้าลืมไปแล้วหรือการเดินทางของพวกเราเป็นความลับ”“ก็จริง” เพราะมีสายรายงานว่าอาจจะมีการลอบสังหารเขาในระหว่างเดินทาง แ
Last Updated : 2025-10-20
LOGIN
