All Chapters of ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม: Chapter 51 - Chapter 60

จู่ ๆ ไป๋เล่อเหยียนก็ไปขอพระราชโองการถอนหมั้นกับหนานกงหว่านเฉียน‍ จู่ ๆ นางก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่เพียงเท่านั้นได้ยินคนของเขารายงานว่า อันจิ้งหยางกลับมาเมืองหลวงแล้ว แต่กลับมาสภาพปางตาย จวนผู้ตรวจการที่เขาสามารถเดินเข้าออกได้อย่างเปิดเผย ไม่สามารถทำได้อีก เพราะหลังจากที่อันจิ้งหยางกลับมาแล้ว ความเข้มงวดในการรักษาความปลอดภัยภายใต้การควบคุมของเหริน‍เซียว นั้นยิ่งกว่าพระตำหนักในวังหลวงเสียอีกทุกอย่างในเมืองหลวงตอนนี้แปลกประหลาดไปหมด กิจการหอร่ำสุรายังคงเปิดตามปกติ คุณหนูที่เป็นบุตรสาวเจ้ากรมศึกษาตอนหลังนางยอมเชื่อฟัง เขาจึงยังไม่ได้ลงโทษหรือวางยาพิษให้แก่นาง“ท่านอ๋อง ข้า...ยอมเจ้าค่ะ ข้าน้อยวาดภาพเป็น เล่นดนตรีได้ เรื่องการขับร้องก็เป็นรองผู้ใด เรื่องการร่ายรำข้าน้อยก็มีความเชี่ยวชาญ ท่านอ๋องได้โปรดเถิดนะเจ้าคะ ข้าจะสร้างเงินให้กับท่าน ข้าน้อยยังบริสุทธิ์ ถึงจะไม่ได้งดงามล่มเมืองแต่ความบริสุทธิ์ของสตรีก็เป็นที่ต้องการของผู้คน ข้า..มะ...หม่อมฉันจะยอมทำทุกอย่างที่พระองค์สั่ง” ในเมื่อแมลงตัวน้อยยอมละทิ้งศักดิ์ศรีของตนเองมีหรือหลี่หยวนเหอจะไม่ชอบใจ เขาตั้งชื่อให้นางใหม่ว่าเสี่ยวเชี่

กลับมาถึงจวนก็เย็นมากแล้วท้องฟ้าใกล้ถึงยามราตรีเข้าไปทุกขณะ แต่ในจวนผู้ตรวจการของอันจิ้งหยางยังมืดสนิท โดยปกติคนรับใช้ของเขาจะต้องจุดโคมเพิ่มแสงสว่างภายในใจ เหริน‍เซียวจมูกไว ได้กลิ่นของความผิดปกติ“ท่านใช้แขนเสื้อปิดจมูกเอาไว้ก่อน” ละอองเจือจางบางอย่างลอยอยู่บนอากาศ“ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ” อันจิ้งหยางไม่คิดว่าหลี่หยวนเหอจะรู้ตัวเร็วเช่นนี้ เขาได้แต่ภาวนาให้น้องสาวของตนปลอดภัยทันทีที่ประตูไม้ถูกเปิดออก บ่าวรับใช้ในจวนต่างก็นอนหมดสติท่ามกลางสายฝนที่ตกปรอย ๆ ทั้งสองคนเข้าไปปลุกให้คนด้านในหมดสติ แต่เป็นเพราะพวกเขาสูดดมยาสลบเข้าไป กว่าจะฟื้นกันขึ้นมาอีกทีก็คงเป็นพรุ่งนี้เช้า“จุดพลุ” อันจิ้งหยางให้เหริน‍เซียวจุดพลุขอความช่วยเหลือจากจวนแม่ทัพ ดูเหมือนว่าแผนการที่วางเอาไว้จะใช้การไม่ได้แล้ว เพราะหลี่หยวนเหอลงมือเร็วกว่าที่คิดเมื่อคนจากจวนแม่ทัพมาถึงก็ตกใจไม่แพ้กันบ่าวไพร่ทั้งจวนผู้ตรวจการที่มีตำแหน่งเป็นถึงพระภาคิไนยของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันถูกลอบโจมตี จะมีสักกี่คนที่อาจหาญเข้ามาลงมือเช่นนี้ได้ทั้งเหริน‍เซียวและคนจากจวนแม่ทัพและสำนักตรวจการเร่งช่วยเหลือบ่าวไพร่ ที่หมดสติ ส่งพวกเขากลับที่พ

ค่ำคืนวันเกิดเหตุ เขานอนกอดร่างไร้วิญญาณของพระมารดาที่จากไป จนกระทั่งเวลาผ่านไปสองวัน เสด็จน้าองค์หญิงพระมารดาของ อันจิ้งหยางก็ปรากฏตัว ด้านข้างมีฮูหยินแม้ทัพมารดาบุญธรรมของหนานกงหว่านเฉียน‍ร่วมอยู่ด้วยเสด็จน้าต่อว่าเสด็จพ่อของเขาไปยกใหญ่ และเป็นเพราะเสด็จน้าเองมีสถานะศักดิ์สูงกว่า ทำให้เสด็จพ่อของเขาไม่กล้ามีปากมีเสียง เสด็จน้าให้เสด็จลุงออกราชโองการลับ ๆ ห้าม เสด็จพ่อของเขาแต่งตั้งพระชายาใหม่อีกเป็นอันขาด และตำแหน่งผู้สืบทอดจะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวค่ำคืนที่หิมะตกโปรยปราย หลี่หยวนเหอเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ มีกำลังและเรี่ยวแรงพอที่จะแก้แค้นเอาคืน ชายหนุ่มตรงดิ่งไปที่ตำหนักของบิดาราดน้ำมันทั่วทั้งจวนใส่ตรวนลงกลอนตำหนักอย่างแน่นหนา จากนั้นจุดไฟเผา ทั้งตำหนักจนมอดไหม้ การจากไปของจิ้นอ๋องไม่มีใครสงสัยหลี่หยวนเหอขึ้นรับสืบทอดตำแหน่ง พี่น้องต่างมารดาที่เป็นลูกอนุภรรยาทั้งหมด ถูกเขากำจัดทิ้ง แม้แต่ศพก็หาไม่เจอต่อมาเสด็จอาที่แสนดีก็จากไปเพราะการกระทำของอัครเสนาบดีอัน ทิ้งลูกพี่ลูกน้องของเขาเอาไว้ในจวนอัครเสนาบดีตามลำพัง ตอนแรกก็คิดจะแก้แค้นเอาคืนให้แก่อันจิ้งหยาง แต่เป็นเพราะเหตุใดกันเ

อัน‍หนาน‍จิ้งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หลังจากที่ถูกบุตรชายที่หมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลหักหน้ากลางท้องพระโรง ทันทีกลับจากวังหลวงก็มุ่งหน้าตรงดิ่งไปที่จวนของผู้ตรวจการ โดยที่ยังสวมชุดขุนนางอยู่ต้องเป็นฝีมือของนางแน่ ๆ น้องสาวบุญธรรมงั้นเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา อันจิ้งหยางคิดคบค้าสมาคมกับพี่น้องในบ้านเสียที่ไหน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นอันเนี่ยนฉี‍ปั่นหัวจนเอาคำพูดของนางเด็กตัวดีนั่น มากระทำเรื่องอกตัญญูเช่นนี้ ที่ผ่านมาบุตรชายของเขาเชื่อฟังตนเองมาโดยตลอด เถียงสักคำยังไม่คิดจะเถียง แต่เหตุใดเล่าจึงกลายเป็นเช่นนี้ อัครเสนาบดีอันฝากความหวังเอาไว้ที่อันจิ้งหยาง ตั้งใจให้เขาดูแลตระกูล ครั้นเห็นพวกเขาโบยบินออกไปจากอ้อมอกก็ทำใจไม่ได้รถม้าของอัครเสนาบดีอัน มาจอดที่หน้าจวนผู้ตรวจการที่ด้านหน้า เห็นบ่าวไพร่กำลังปลดป้ายของทองที่เขียนกำกับเอาไว้ว่าที่นี่คือจวนผู้ตรวจการอันออก ส่วนป้ายขอบทองที่หรูหรากว่ากำลังถูกจัดเตรียมนำขึ้นไปติด โดยมีอันเนี่ยนฉี‍นั่งดูอยู่หน้าจวนท่านพี่บอกว่าจวนของผู้ตรวจการกำลังจะเปลี่ยนป้ายชื่อ กำชับให้นางออกมานั่งควบคุมดูแล คราแรกอันเนี่ยนฉี‍ไม่เข้าใจ จนกระทั่งได้เห็นตัวอั

สิ่งที่ยายเฒ่าเหม่ยฮวาเล่าออกมาทั้งหมดทำเอาประชาชนที่ร่วมสังเกตการณ์การไต่สวนพิจารณาคดีสำคัญครั้งนี้ถึงกับน้ำตาซึมไปด้วย“เพราะท่านอัครเสนาบดีใช้กำลังข่มเหงรังแก บีบบังคับหลานจินเหม่ย สุดท้ายแล้วนางจึงยอมเป็นนางบำเรอ อนุภรรยาของท่านอัครเสนาบดี ทั้งที่นางไม่ได้รักเขา ความจริงหลานจินเหม่ยนั้นมีคนรักอยู่แล้ว แต่เป็นเพราะครอบครัวของนางล่มสลาย นางจึงต้องจำยอมแพ้ต่อโชคชะตา เมื่อเข้ามาอยู่ในจวนก็ถูกบรรดาอนุภรรยาของท่านอัครเสนาบดีกลั่นแกล้ง ภายหลังหลานจินเหม่ยตั้งครรภ์ แต่...ความจริงนางตั้งครรภ์มาตั้งแต่ก่อนมาอยู่ที่จวนแล้ว คุณหนูเนี่ยน‍เนี่ยนจึงไม่ใช่บุตรของอัครเสนาบดี และเรื่องนี้ท่านอัครเสนาบดีก็รู้ดี”“นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทันทีที่นางคลอดออกมา ก็ถูกทอดทิ้งใช่หรือไม่” หลี่จิ้งหยางถามซ้ำ“เจ้าค่ะ” ยายเฒ่าเหม่ยฮวารับคำเสียงของประชาชนที่มาสังเกตการณ์การไต่สวนเงียบลง มีเสียงสะอื้นบ้างประปราย ผู้เป็นพี่ชายหันไปมองน้องสาวที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ เพื่อดูว่าจะสามารถสอบสวนต่อไปได้หรือไม่ สะเทือนใจนางเกินไปหรือเปล่า แต่นางส่งยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อยขึ้นมาให้ เป็นสัญญาณว่านางยังรับไหว“ต่อได้เลยท่านยา” ห