All Chapters of ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม: Chapter 81 - Chapter 90

139 Chapters

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 15 ไท่จื่อ

เพราะนางมาจากโลกอื่น ทำให้ฟู่เหยาเหยารู้เรื่องราวเกือบทั้งหมดในโลกนี้ ในอนาคตเว่ยเจิ้งหยางจะได้ขึ้นเป็นผู้ปกครองแคว้น ไม่ใช่ไท่จื่อองค์ปัจจุบัน ส่วนไท่จื่อองค์ปัจจุบันจะสิ้นชีพในเวลาอีกไม่นานหลังจากเสด็จออกล่าสัตว์ เพราะถูกงูพิษชนิดหนึ่งกัด พิษของมันร้ายแรงและทำให้เขาสิ้นชีพในที่สุดฟู่เหยาเหยาจึงตั้งใจจะมัดใจบุรุษผู้นั้นให้ได้ แต่ไม่ว่าทำอย่างไร นางและเขาก็ไม่ได้พบหน้ากันเสียทีแถมนางยังได้ยินข่าวลือที่พูดคุยกันในหมู่บ่าวรับใช้ที่บอกว่า ดูเหมือนท่านอ๋องจะถูกชะตาคุณหนูใหญ่อีกไม่นาน นางคงได้กลายเป็นหวางเฟย‘ไม่ได้ สตรีเช่นฟู่ลี่อิ๋งไม่ควรจะได้รับความโชคดีเช่นนั้น’ฟู่เหยาเหยาออกไปตลาดทุกวี่วันคาดหวังว่านางจะได้บังเอิญพบกับเว่ยเจิ้งหยาง แต่จนแล้วจนรอดนางก็ไม่เคยพบหน้าเขา ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องกับนางในตลาด ลำดับเหตุการณ์ในบทละครก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป คาดเดาสิ่งใดไม่ได้อีกถึงตอนนี้หน้าตาของบุรุษผู้นั้นเป็นอย่างไร นางเองก็ยังไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้าเสียที ถ้าตามหลักแล้วจะต้องเป็นบุรุษที่รูปงามเป็นอันดับหนึ่งในหล้า ไม่เป็นรองผู้ใดและแน่นอนเขาจะต้องคู่กับนางเอกเช่นฟู่เหยาเหยาผู้อ่อนแอ ซึ่งก็คื
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 16 แผนการชั่วร้าย

สตรีตัวเล็กสวมชุดเสื้อผ้าสีฟ้าเหมาะสมตามฤดู เส้นผมดำขลับที่ปกติจะปล่อยสยาย ถูกนางมัดด้วยผ้าแพรธรรมดาแล้วรวบเอาไปไว้ด้านหลัง เพื่อป้องกันไม่ให้เส้นผมของตนร่วงหล่นลงไปเกะกะ ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มสีสันเต็มไปด้วยความอ่อนโยน งดงามผุดผ่องดูบริสุทธิ์และน่ารักตอนที่ยังเป็นดาราชื่อดัง นางไม่เคยทำอะไรเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะไม่อยากทำ แต่เพราะนางไม่มีเวลาที่จะปลีกตัวไปทำ เมื่อได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองตระกูลฟู่นางจึงอยากแบ่งปันให้กับผู้ทุกข์ยาก เรื่องหนึ่งที่สำคัญ ชื่อเสียงของนางจากการทำเรื่องนี้จะต้องไปเข้าหูตัวละครสำคัญที่นางคาดหวัง“คุณหนูรอง” เด็กหญิงวิ่งมาดึงกระโปรงของนาง จนฟู่เหยาเหยาที่ยืนอยู่เซถลาไปด้านหลังนางผินหน้าไปดู เห็นว่าเป็นสตรีตัวเล็ก ๆ วัยไม่น่าจะเกินห้าขวบ เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม ผมเผ้าดูก็รู้ว่าขาดการดูแล“เจ้านี่” เสี่ยวเชี่ยนทำท่าจะดุแม่นางน้อยที่เขามาทำให้เจ้านายของตนเกือบได้รับบาดเจ็บ“ไม่เป็นไร เสี่ยวเชี่ยน ฟังนางสักหน่อย” ฟู่เหยาเหยาหันไปห้ามปรามสาวใช้ของตน “ไหนลองพูดเรื่องทุกข์ให้ใจพี่สาวฟังหน่อย” นางย่อกายลงให้อยู่ในระนาบเดียวกันกับเด็กน้อย“คุณหนูรองสกุลฟู่ ช่วยท่านแม่ขอ
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 17 หายตัวไป

คุณหนูรองแห่งจวนโหวหายตัวไป!!เสี่ยวเชี่ยนรีบวิ่งหน้าตาตื่นไปรายงานกับท่านโหว ตั้งแต่ที่บ่าวสองคนที่ติดตามคุณหนูรองไป กลับมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี นางเป็นกังวลและร้อนใจ ทันทีที่มาถึงจวนก็วิ่งป่าวประกาศเสียงดังลั่นทั่วจวนให้ทุกคนได้ยินฟู่ซิ่งนั่งทำงานอยู่ในห้องหนังสือ เสียงของเสี่ยวเชี่ยนดังเข้ามาถึงในห้องทำงานของตน เขาจึงละงานทุกอย่างและออกมาดู“มีอะไร? เหตุใดจึงเสียงดังนัก”“ท่านโหว ช่วยคุณหนูด้วย” นางวิ่งไปคุกเข่าต่อหน้านายท่านผู้เป็นใหญ่ที่สุดในจวน เพื่อเรียกร้องขอความยุติธรรมให้กับคุณหนูของตน“มีอะไร หยุดร้องไห้ก่อน ข้าฟังเจ้าพูดไม่รู้เรื่อง” ฟู่ซิ่งบอกให้นางหยุดร้องไห้ เขาฟังสิ่งที่นางโวยวายไม่เข้าใจเสี่ยวเชี่ยนเช็ดน้ำหูน้ำตาก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวให้กับนายท่านฟัง “คุณหนูเจ้าค่ะ คุณหนูของข้าน้อยหายตัวไป เมื่อตอนที่คุณหนูออกไปแจกจ่ายอาหารที่โรงทาน มีเด็กผู้หญิงท่าทางน่าสงสารผู้หนึ่งวิ่งมาเกาะชายกระโปรงของคุณหนู แล้วก็เล่าเรื่องน่าสงสารให้นางฟัง คุณหนูของบ่าวใจดี จึงช่วยเหลือนาง”พูดจบเสี่ยวเชี่ยนก็ร้องไห้เมื่อได้ยินว่าบุตรสาวคนรองหายตัวไป ฟู่ซิ่งก็ร้อนใจรีบสั่งการให้ บ่าวรับใช้แล
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 18 ข้าไม่ได้ทำ

สายตาของนางมองหน้าบิดาด้วยแววตาแห่งความว่างเปล่า ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะไม่เชื่อว่านางไม่ได้ทำจริง ๆ สินะ สตรีที่นิสัยเช่นนาง ต่อให้พูดเช่นไรก็คงไม่มีใครเชื่อ ฟู่ลี่อิ๋งผินใบหน้าไปมองรอบ ๆ ห้อง พ่อบ้านฟู่ บ่าวรับใช้ รวมถึงพี่น้องคนอื่นในเรือนที่มามุงดูเหตุการณ์ ทุกคนต่างก็ไม่มีใครเชื่อนางและดูเหมือนพวกเขาจะลุ้นให้นางถูกบิดาลงโทษโดยเร็วเสียที นางเห็นพวกเขาบางคนลอบยิ้มบาง ๆ บ้างส่งเสียงซุบซิบนินทาเบา ๆ“ข้าไม่ได้ทำ” นางยังคงยืนยันว่าตนเองไม่ได้และไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้“โบยนางจนกว่านางยอมปริปาก” น้ำเสียงของผู้เป็นบิดาเด็ดขาด เขาต้องลงโทษนาง ให้นางรู้สำนึกเสียบ้าง จะได้หยุดนิสัยเอาแต่ใจที่น่าเอือมระอาเช่นนี้เสียที“ต่อให้ท่านโบยข้าให้ตาย ข้าก็จะยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้ทำ” นางสลัดบ่าวรับใช้ผู้ชายสองคนที่จับแขนนางเอาไว้ออก มองผู้เป็นบิดาด้วยสายตาหยิ่งทระนงพร้อมกับนอนราบลงกับพื้นเพื่อรอการลงทัณฑ์ หญิงสาวกัดแขนเสื้อของตัวเองแน่น นางสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะไม่เปล่งเสียงร้องออกมาต่อให้เขาตีนางให้ตาย นางก็จะไม่พูดว่าตัวเองเป็นคนทำ นางจะไม่ยอมรับในความผิดที่นางไม่ได้กระทำโดยเด็ดข
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 19 ลงโทษผู้ที่ไม่ได้กระทำผิด

เว่ยเจิ้งหยางได้ยินว่าพี่ชายจะมาที่นี่ แต่กระทั่งฟ้ามืดก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา จึงคิดเอาเองว่าเขาพูดเล่น จึงพาเด็กชายตัวน้อยเข้านอนกล่อมอยู่นาน เด็กชายก็หลับใหลไปอย่างว่าง่ายตอนเขาก้าวขาออกจากห้องนอนของบุตรชาย ลู่เจียงจึงเข้ามารายงานว่าองค์ไท่จื่อมาถึงแล้ว ผู้เป็นน้องชายจึงเดินตามออกไปหา“เหตุใดจึงมาถึงดึกนัก”“มีเรื่องนิดหน่อย” ผู้เป็นพี่บอก ก่อนจะเดินไปนั่งยังที่นั่งประธาน“เรื่องอะไร ไปถูกใจสตรีบ้านไหนกันล่ะ?” เว่ยเจิ้งหยางหยอก“เจ้านี่มันรู้ทันข้าไปเสียทุกเรื่อง” เขาสะบัดพัดในมือพัดให้กับตนเองเพื่อคลายความร้อนอบอ้าวในยามค่ำคืน “บุตรสาวคนรองจวนโหว”“งั้นหรือ” ผู้เป็นน้องชายเหลือกตาไปมา“วันนี้ข้าได้พบนางโดยบังเอิญ งดงามเรียบง่ายราวกับสายน้ำ” ยามที่พูดถึงฟู่เหยาเหยาสายตาของเว่ยจงหมิงเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ“นางเป็นสตรีที่ดีถึงขนาดนั้นเชียวหรือ” เว่ยเจิ้งหยางเอ่ย แววตามีความเหยียดหยามเย้ยหยันเมื่อเอ่ยถึงนาง“ฮ่าฮ่า!! นางเป็นสตรีที่ดีงามทั้งกายและใจ กับคนพี่ ข้าได้ยินว่านางวางอุบายล่อลวงให้น้องสาวออกไปในป่า ตั้งใจจะสังหารแน่ ๆ” เว่ยจงหมิงเก็บพัด สายตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “ตอนนี้กำ
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 20 เจ้าตัวดื้อดึง

“เมื่อไหร่จะไปจากที่นี่เสียที”เสียงของสตรีตัวเล็กกำลังโวยวายแผ่วเบา“ไปแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปแล้ว” เว่ยเจิ้งหยางกล่าวกับนางอย่างอ่อนโยนพูดจบเขาก็พานางออกไปจากจวนโหวในทันที โดยไม่ได้หันกลับไปมองหน้าของฟู่โหวด้วยซ้ำ และที่เขากล้าพูดว่าฟู่เหยาเหยาไม่ใช่ผู้ที่ลงมือเรื่องนี้ก็เพราะเขารู้ดีว่าเป็นฝีมือของผู้ใดไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ นางตื่นขึ้นมาอีกทีพบกว่าตนเองไม่ได้นอนอยู่ในหอบรรพชน แต่กลายเป็นเตียงนุ่มนิ่มหลังหนึ่งแทน ซึ่งไม่ใช่เตียงนอนของนางอย่างแน่นอน คนตัวเล็กสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง พบว่ามีการประดับตกแต่งด้วยวัสดุล้ำค่า เวลานี้เป็นฤดูร้อนแต่กลับให้ความเย็นสบาย ดูดีกว่าห้องนอนเดิมของนางเป็นไหน ๆแผ่นหลังของนางยังคงเจ็บปวดรวดร้าว เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นสักนิดก็ยังไม่มี เมื่อคิดถึงตอนถูกลงโทษฟู่ลี่อิ๋งก็เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกครั้ง กระทั่งบุรุษผู้หนึ่งเปิดประตูเข้ามา นางจึงรีบเร่งเช็ดคราบน้ำตาที่อาบใบหน้าและดูให้ชัดว่าเป็นผู้ใดที่เดินเข้ามา“เจ้าฟื้นแล้ว” เว่ยเจิ้งหยางยิ้ม เขาเดินเข้ามาพร้อมกับถาดใส่ยา“อ๋องหน้าหนา” นางพึมพำ ในตอนนั้นก็นึกว่าเป็นความฝัน ที่แท้เว่ยอ๋องมาช่วยนางเอาไว้
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 21 อย่าปักใจ

ตั้งแต่วันที่น้องสาวถูกเว่ยอ๋องพาตัวไป ฟู่หมิงจือก็ไม่เห็นว่าบิดาจะทุกข์ร้อนเรื่องของนาง แต่กลายเป็นว่าเขาต่างหากที่กำลังตกอยู่ในอาการร้อนรนเมื่อเขาจะพยายามจะเอ่ยเรื่องนี้ กลับถูกบิดาตัดบทไม่พูดถึง ฟู่ลี่อิ๋งเป็นน้องสาวร่วมมารดาเดียวกันกับเขา ทำให้เขาเป็นห่วงและรักนางมากที่สุด พูดได้เต็มปากว่ารักนางมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ ในบ้าน ผู้เป็นพี่ชายคิดถึงเหตุการณ์วันนั้น ร่างเล็กแบบบางของนางนอนจมกองโลหิต หายใจรวยริน แต่ผู้เป็นบิดากลับเมินเฉยไม่ใส่ใจเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจที่สุด เขาไม่เคยเห็นบิดาของตนปฏิบัติกับเยี่ยงนั้นมาก่อน“ท่านพี่” เสียงหวานใสแหบพร่าเอ่ยเรียกเขาฟู่หมิงจือหันกลับไปจึงเห็นว่าเป็นน้องสาวคนรองของตน“เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าหายตกใจแล้วหรือ แล้วเหตุใดจึงออกมานอกห้องเยี่ยงนี้” ร่างสูงเดินไปประคองน้องสาวด้วยความเป็นห่วง“ข้าดีขึ้นแล้ว” นางส่งยิ้มพิมพ์ใจให้กับพี่ชาย นางรู้ว่าเขาใจอ่อนกับบรรดาน้อง ๆ ฟู่เหยาเหยาตั้งใจจะมัดหัวใจพี่ชายคนนี้ให้จงได้ หัวใจเขาจะได้ไม่เหลือเผื่อเอาไว้ให้กับฟู่ลี่อิ๋ง“มาเถอะพี่จะพาเจ้าไปเดินเล่นในสวน” ฟู่หมิงจือประคองน้องสาวนานแล้วที่เขาไม่ได้อยู่กับนา
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี ​ 22 เป็นห่วงพี่สาว

ตั้งแต่ที่มารดาของฟู่ลี่อิ๋งและฟู่หมิงจือจากไป เขาก็ตั้งใจเลี้ยงดูทั้งสองเป็นอย่างดี มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่พวกเขา เพราะรู้สึกผิดต่อสิ่งที่กระทำต่อฮูหยินใหญ่ เป็นความผิดของเขาทั้งหมดที่นางตัดสินใจเช่นนั้น ใจความในจดหมายของฮูหยินใหญ่ เต็มไปด้วยถ้อยความแห่งความผิดหวังและเสียใจ ลายมืองดงาม เศร้าระทมและล้ำลึก เขาลืมคำสัญญาที่เคยมอบเอาไว้ให้กับนางเมื่อครั้งแต่งงานกัน“ข้าจะไม่มีอนุภรรยา”“ข้าเชื่อท่าน”เขาผิดคำสัญญา เป็นสาเหตุที่ฮูหยินใหญ่ตัดสินใจจากไปได้อย่างง่ายดาย นางฝากฝังให้รักและดูแลลูกของนางอย่างดีที่สุด แต่เขาก็ผิดคำพูด ผิดต่อปณิธานที่เคยตั้งมั่นเอาไว้อีกครั้งและไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงบุตรสาวคนโต แต่เพราะรู้สึกผิดจึงไม่กล้าแบกหน้าไปหานางที่จวนอ๋อง เขาลงโทษนางเช่นนั้น หัวใจของผู้เป็นบิดาไม่ใช่ไม่เจ็บปวด เขาทะนุถนอมนางมาตั้งแต่ยังเยาว์มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่นางแต่ค่ำคืนนั้นเขากลับลงโทษฟู่ลี่อิ๋ง โดยที่ไม่ได้สืบสวนเรื่องราวให้ชัดเจน เป็นดังเช่นที่เว่ยอ๋องกล่าว ตัวเขาช่างเป็นบิดาที่น่าระอานักเว่ยอ๋องบอกว่าจะส่งเกี้ยวเจ้าสาวและสินสอดมาสู่ขอนาง แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ทำ จึงคิดว่าที่เขา
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 23 ความรู้สึกดี ๆ

เมื่อเห็นว่าผู้ใดกำลังเข้ามาที่ห้องของนาง ฟู่ลี่อิ๋งก็ทำหน้าเบื่อหน่าย ส่วนเด็กชายเมื่อหันไปและเห็นว่าเป็นบิดาเขาก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่นั่งตัวแข็งทื่อ เพราะรู้ว่าตนอาจถูกลงโทษที่แอบเข้ามาหาพี่สาวโดยที่บิดาเขาไม่ได้อนุญาต“ท่านพ่อ” เว่ยเจี้ยนไคทำหน้าสลด“พวกเจ้าคุยอะไรกันให้พ่อคุยด้วยได้หรือไม่”ผิดคาดเว่ยเจิ้งหยางไม่ได้ดุหรือว่ากล่าวบุตรชาย“ท่านพ่อ” เด็กชายเห็นเช่นนั้นจึงผลิยิ้มในที่สุด “ข้านำผลไม้อบแห้งมาให้พี่ลี่อิ๋ง” เขาเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกนาง“พ่อกินด้วยได้ไหม” เว่ยเจิ้งหยางเอื้อมมือไปตั้งใจจะแย่งผลไม้อบแห้งจากมือของบุตรชาย“ไม่ได้ขอรับ เป็นของพี่ลี่อิ๋ง ข้าเห็นว่านางต้องดื่มยาทุกวัน กินผลไม้เชื่อมหวาน ๆ จะช่วยให้พี่ลี่อิ๋งไม่รู้สึกขม” ไคไคน้อยรีบดึงห่อผลไม้เชื่อมให้พ้นจากมือของบิดา“อ้าว!! พ่อก็อยากกินนะ เจ้าไม่รักพ่อแล้วหรือ” เว่ยเจิ้งหยางแกล้งทำหน้าเศร้า“ท่านพ่ออย่าได้น้อยใจ เวลานี้พี่ลี่อิ๋งต้องดื่มยา ท่านพ่อไม่ได้ป่วยไม่ต้องดื่มยาไยจะต้องกินผลไม้เชื่อมพวกนี้”แต่ละคำที่ไคไคน้อยกล่าวช่างทิ่มแทงหัวใจของผู้เป็นบิดานัก“คิกคิก เด็กเอ๋ยเด็กน้อย เจ้าดูสีหน้าพ่อเจ้าสิ จะร้องไห้
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี 24 ความเสียใจ

ฟู่ลี่อิ๋งกลับไปที่เรือนของตน นางนิ่งและเงียบจนดูผิดไปจากปกติ นางกำนัลที่เป็นผู้ดูแลนึกกังวล จึงให้คนไปรายงานเรื่องนี้กับเว่ยอ๋องนางกำนัลเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เว่ยอ๋องฟัง ตั้งแต่ที่นางลุกขึ้นมาหัดเดิน จนกระทั่งไปหยุดอยู่ในสวนเป็นเวลานาน พร้อมกับบอกเรื่องที่คุณหนูฟู่ให้คนไปแจ้งคุณชายใหญ่สกุลฟู่ผู้เป็นพี่ชายให้มารับตัวกลับจวนโหวร่างสูงพลันคิดถึงเหตุการณ์ที่พูดคุยกับลู่เจียงไม่ใช่ว่านางได้ยินในสิ่งที่เขาสนทนาหรอกนะ กระนั้นเว่ยเจิ้งหยางจึงรีบมุ่งตรงไปหานางที่เรือนทันทีบรรยากาศในเรือนดูเหมือนปกติ นางออกมานั่งรับลม สีหน้าไม่คล้ายกับรู้เรื่องที่เขาพูดคุยกับลู่เจียง ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเข้าไปหานางร่างสูงปรับลมหายใจให้เป็นปกติก่อนจะเริ่มพูดคุย“ข้า....”“ข้าอยากกลับจวนโหว” ฟู่ลี่อิ๋งเห็นเขาตั้งแต่เดินเข้ามาในเรือนของนางแล้ว“ทำไมถึงรีบร้อนนัก” เขาไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงรีบกลับ เขาไม่ได้รังเกียจที่นางจะอยู่ที่นี่ และตั้งใจจะพากลับเมืองหลวงไปอยู่ด้วยกันที่จวนอ๋อง นางลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นแล้วหรืออย่างไร“ข้าคิดถึงห้องนอน คิดถึงเตียงนอนนุ่ม ๆ ของตนเอง คิดถึงพี่ใหญ่ด้วย ไม่รู้ว่
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more
PREV
1
...
7891011
...
14
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status