All Chapters of โซ่ร้ายหวงรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 40 คนบ้าโซ่พาเธอมาร้านกาแฟร้านหนึ่งที่อยู่ติดกับชายหาด ภายในร้านตกแต่งสวยงามและกล้างขวาง มีจุดให้ถ่ายรูปสวย ๆ มากมายเขาเดินไปทักทายเจ้าของร้านอย่างเป็นกันเอง คงเป็นคนรู้จักกันมานานแล้ว“แฟนสวยนะเนี่ย พามาเปิดตัวเหรอ” ผู้ชายที่ดูอายุมากกว่าเอ่ยปากแซวเขา ก่อนจะยิ้มและมองเธอสลับกับโซ่คนถูกถามไม่ตอบแต่เขายิ้มเป็นคำตอบไปแล้ว ชายหนุ่มหันมาทางเธอก่อนจะคว้าข้อมือเล็กให้เดินไปจากตรงนั้น แล้วพาไปนั่งที่เก้าอี้บนชายหาดที่ตอนนี้มีนักท่องเที่ยวจับจองกันมากมาย นับดาวเอื้อมมือไปหยิกเอวเขาแรง ๆ จนเจ้าตัวร้องออกมาด้วยความเจ็บ“อะไรนับ” เขาหันมาถามพลางลูบเอวที่เพิ่งโดนหยิกไปหมาด ๆ สีหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวด“ทำไมไม่บอกว่าไม่ใช่แฟน”“บอกทำไม” โซ่ถามเธอพร้อมกับไหวไหล่อย่างกวน ๆ “ก็ไม่ใช่แฟน”“เดี๋ยวก็เป็น ครั้งหน้าถ้าพี่พาเรามาอีก เขาจะงงไหมล่ะ”“ไม่คุยด้วยแล้ว นั่งรอน้ำไปคนเดียวเลย” นับดาวบอกเขาอย่างนึกรำคาญ ก่อนจะเดินหนีไปถ่ายรูปเล่นที่ชายหายโดยมีสายตาของโซ่มองตามตลอดพอได้เครื่องดื่มแล้วเขาก็วางมันไว้ตรงนั้น และรีบเดินตามไปหานับดาวที่ตอนนี้กำลังจะเดินไปไกลเรื่อย ตลอดทางที่เธอเดินไปมีแต่ไอ้พ

ตอนที่ 42 พูดไม่เก่งวันที่สองของการมาเที่ยว เจ้าถิ่นวางแผนทำกิจกรรมกันทั้งวันแล้ว ช่วงเย็นวันนี้ก็มีจัดปาร์ตี้กัน พวกผู้ชายหาเครื่องดื่มมานั่งตั้งวงกันตั้งแต่หัววันอยู่ตรงริมสระว่ายน้ำ ส่วนผู้หญิงที่มีกันอยู่สองคนก็พากันเตรียมวัตถุดิบที่จะทำหมูกระทะกันนับดาวรับหน้าที่หั่นผัก ส่วนอัยมี่บอกจะออกไปซื้อของ โซ่เห็นทางสะดวกจึงเดินเข้ามาในครัว เมื่อเห็นเป้าหมายยืนอยู่ตรงนั้นชายหนุ่มก็เดินยิ้มมาแต่ไกล“ให้ช่วยไหม” เขาเดินมายืนอยู่ด้านหลังเธอแล้วโน้มหน้าหล่อเหลาลงไปถาม“ไม่เป็นไรค่ะ” นับดาวเอี้ยวหน้าไปมองพร้อมกับหลบเมื่อได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยอยู่ใกล้จมูก ช่วงนี้โซ่ชอบทำตัวน่ากลัวจนเธอต้องระแวดระวังเขาไม่ได้คุยกับหญิงสาวตั้งแต่เมื่อคืน เพราะมาถึงที่พักนับดาวก็บอกว่าง่วงเต็มทน มาถึงก็เข้านอน อัยมี่ก็นอนเป็นเพื่อน ตื่นเช้ามาก็มัวแต่ทำกิจกรรมกัน ไม่มีเวลาได้จีบเลยสักนิด“ถามจริง”“ว่า”“สรุปเราคุยกับใครอีกไหม”“พี่โซ่คิดว่าไงล่ะ” เธอถามเขาบ้าง เพราะไม่อยากตอบคำถามประเภทนี้เลย ไม่รู้จะถามทำไมนักหนา“ไม่คุย”“เมื่อวานยังว่านับคุยอยู่เลย” แถมเข้าใจผิดคิดว่าพ่อเธอเป็นผู้ชายที่ทักมาคุยด้วยอีก พี่โซ่ม

ตอนที่ 44 แค่น้อยใจหลายวันต่อมาหลังจากจบทริปเที่ยวทะเล ก็พากันกลับมาเรียนตามปกติ เทอมนี้นับดาวก็ยังต้องเรียนหนักอีกเช่นเคยจนแทบไม่มีเวลาว่าง เพื่อให้เก็บหน่วยกิตได้มากที่สุด และไม่ต้องเรียนเพิ่มอีกเป็นปี ผลของการดรอปเรียนครั้งนี้ เธอรู้ซึ้งแล้วว่ามันต้องชดใช้อย่างเหน็ดเหนื่อย“นับ ไอ้พี่โซ่มันบอกให้นับตอบข้อความหน่อย” อัยมี่หันไปบอกกับนับดาวที่กำลังนั่งอ่านเอกสารการเรียนเพื่อที่จะทำงานที่อาจารย์เพิ่งสั่งมาหมาด ๆ“บอกพี่โซ่รอก่อน”เธอไม่ตอบข้อความเขาแต่เช้าแล้วเพราะตื่นสายแล้วต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน ไม่มีเวลากินข้าวเลยด้วยซ้ำ พอมานั่งเรียนก็เหลือแค่เก้าอี้หน้าสุด จะหยิบมือถือขึ้นมาก็โดนอาจารย์จ้องตาเป็นมัน สุดท้ายก็ลืมตอบ จนตอนนี้ยังมาเจองานเร่งที่ต้องส่งภายในคาบเรียนอีก เธอจะตายให้ได้“โอเค” อัยมี่พยักหน้าก่อนจะส่งข้อความบอกพี่ชายของตัวเองไปแล้วก็รีบทำงานต่อเวลาล่วงเลยไปจนหมดคาบเรียน ทั้งสองก็ต้องรีบไปกินข้าวเพราะมีเรียนต่ออีกวิชา เธอหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดูเพื่อตอบข้อความของใครบางคน โซ่ถามคำถามเดิม ๆ ในเรื่องทั่วไปที่เขาถามทุกวัน แล้วก็ถามนับดาวอีกว่าเย็นนี้ไปไหนความสัมพ

ตอนที่ 46 ความทรงจำในวันเก่า“...” นับดาวนิ่งไป เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าสำหรับเรื่องของเรา“เวลามีคนถาม จะได้ตอบ”“คำว่าแฟนนี่ แค่มีไว้ตอบคนอื่นเหรอคะ”“เปล่า มีไว้ให้เราเป็นของพี่คนเดียว”“เกลียดจัง ตอนที่พี่โซ่ปากหวานเนี่ย”“แล้วจะเป็นไหม”“ล็อกไว้ขนาดนี้ ไม่เป็นได้เหรอ”โซ่ระบายยิ้มก่อนจะจูบลงที่แก้มของเธอ สูดกลิ่นหอมจากคนตัวเล็ก ซึ่งเป็นกลิ่นที่ติดจมูกเขามาตั้งนาน เป็นกลิ่นที่ทำให้รู้สึกคิดถึง ตั้งแต่ตอนที่ตัวเองยังบอกใครต่อใครว่าไม่ได้รักเธอทั้งที่ปากบอกว่าไม่รัก แต่เขากลับจำกลิ่นหอมของเธอได้เป็นอย่างดี โคตรบ้า“เป็นแฟนกันแล้วนะ”“อื้อ”“อย่าเจ้าชู้”“นับไม่เคยเจ้าชู้”“อย่าให้พูด” เขารู้หมดว่าเธอคุยกับใครมาบ้างตอนที่สวยขึ้นขนาดนี้ รุ่นน้องในคณะเขาก็เยอะ“ใส่ร้าย”“ก็เราเจ้าชู้จริง ๆ” เขาจ้องมองสบตาเธอสายตาหวาน ๆ แบบนี้มันทำเอาหัวใจดวงเท่ากำปั้นของนับดาวเหมือนจะละลายราวกับเป็นของเหลวไปแล้ว โซ่มองเธอแบบนี้รู้สึกใจไม่ดีเลย“ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”รู้นะว่าคืนนี้คงไม่รอด อย่างไรก็โดนเขากลืนกินไปทั้งตัวแน่ แต่ขอเวลาเธอท

ตอนพิเศษ 1ทุก ๆ เช้าที่เคยติดรถออกไปเรียนกับพี่ชายหรือบางวันก็มีเพื่อนมารับ เดี๋ยวนี้นับดาวมีคนคอยมารับมาส่งทุกวันแล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นช่วงโปรโมชั่น แบบที่ใคร ๆ เขาก็พูดกันหรือเปล่าเพราะโซ่และนับดาวก็คบกันมาได้ไม่กี่เดือนแต่มันก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาดี ๆ และคุ้มค่าแล้ว เพราะอีกไม่กี่วันโซ่ก็เรียนจบและอาจจะต้องอยู่ไกลกันมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่แค่ระยะทางแต่รวมไปถึงหัวใจและความรู้สึกเธอไม่รู้ว่าอนาคตความรักระหว่างเรามันจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของเธอกับเขาก็เพียงพอแล้ว“เด็กหญิงนับดาว ห้องอนุบาลสอง ผู้ปกครองมารับแล้วค่า”เสียงแซวของทิชาดังขึ้น สร้างเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่มที่กำลังนั่งจับกลุ่มคุยกัน หรือบางคนก็นั่งค้นคว้าหาความรู้อยู่ใต้ตึกหลังเลิกเรียนเว้นเสียแต่เพื่อนร่วมรุ่นบางคนที่ไม่ค่อยพอใจนักกับความสัมพันธ์ของนับดาวและหนุ่มรุ่นพี่ที่ตัวเองหมายปองอย่างเจน ซึ่งเป็นคนที่เคยไม่ชอบหน้านับดาวมาก่อนหน้านี้“ยายทิ !”“เอ้า รออะไรรีบเก็บกระเป๋าเร็ว เดี๋ยวพี่โซ่หงุดหงิดทำโทษอีกนะ”ใบหน้าสะสวยขึ้นสีระเรื่อแถมยังร้อนผ่าวไปหมดเมื่อเพื่อนเอ่ยประโยคนั้น ก็เพราะเรื่องนี้มัน