All Chapters of Flash Marriage: Mr. Zillionaire Spoiled Me: Chapter 91 - Chapter 100

“Arienna, hey! Kumusta ka?” ang boses ni Kyle mula sa kabilang linya.“Ayos lang,” mahinang tugon ni Arienna. Ngunit ang kanyang isip ay gulong-gulo dahil sa mapaglarong kamay ni Jiro na gumagala sa kanyang katawan.“Umuwi ka ba ng Taguig nitong bakasyon?” tanong ulit ni Kyle.“Hmm,” sagot niya habang kinakagat ang labi. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay bahagyang nanginginig, at ang mukha niya ay namumula na tila ba malapit nang magdugo. Kasi naman, ang kanyang suot na pajamas ay nakalas na at dahan-dahang hinuhubad ni Jiro, at wala siyang anumang saplot sa ilalim nito.May dilim sa mga mata ni Jiro habang pinagmamasdan ang kagandahang nasa harapan niya. Dumaan ang kanyang daliri sa malambot na kurba ng balat ni Arienna. Lumunok siya nang ilang beses, ibinaba ang ulo, at marahang hinalikan ang collarbone ni Arienna.Ang mainit na hininga nito ay dumampi sa kanyang maputing balat, at hindi niya maiwasang manginig. Sinubukan niyang itulak ang mapangahas na kamay ni Jiro, ngunit hinaw

Pagkatapos nilang magbayad, nagtungo sina Jiro at Arienna sa tindahan ng pambabaeng kasuotan. Gaya ng dati, tila labis na naaaliw si Jiro sa pagbili ng mga damit para sa kanya, gustong-gusto niyang makita si Arienna na nagsusukat ng iba’t ibang estilo, parang nag-eenjoy siyang siya mismo ang pumipili ng mga ito.“Pakibalot na lahat ito,” mahinahon niyang sabi sa tindera.Agad namang umiling si Arienna at pinigilan siya. “’Wag na, isa lang ang bibilhin natin. Ang dami ko pang bagong damit sa bahay na hindi ko pa nasusuot.”Totoo naman, kapag binubuksan niya ang closet, halos puro bago pa ang mga nakasabit doon. Minsan nga, hindi pa natatanggal ang mga tag.Ngumiti lang si Jiro, hinaplos ang buhok niya at mahinang tumugon, “Sige, pero sa susunod, kailangan isuot mo ang mga ito.”Ngunit sa huli, binili pa rin ni Jiro ang lahat ng sinukat niya.“Pagod ka na ba? Gusto mong magpahinga sandali?” tanong niya habang bitbit ang mga paper bag at nakapulupot ang isang kamay sa baywang ng babae.“

Kinabukasan ng umaga, dumating si Arienna sa silid-aralan at naupo sa tabi ng matalik niyang kaibigang si Angel. Pagkaupo pa lang ay inabot niya rito ang ilang pasalubong.“Na-miss mo ba ako? Kasi ako, sobra kitang na-miss!” nakangiting sabi ni Angel habang tinitingnan ang mga pasalubong. “Gusto mo bang mag-dinner tayo mamaya?”Ngumiti si Arienna at umiling. “Hindi puwede ngayong gabi, may lakad ako.”Napangiwi si Angel, halatang medyo nadismaya. “Sayang. May bagong bukas na restaurant sa Clark, ang sarap daw ng pagkain doon. Gusto ko sanang matikman kasama ka.”“Next time tayo pupunta. Ako na ang mag-aaya,” sagot ni Arienna habang binubuksan ang libro.Ngumisi si Angel. “Ha, sige ha! Hindi mo pwedeng bawiin ‘yan.”“Promise,” sagot ni Arienna na may ngiti.Mabilis lumipas ang maghapon. Pagsapit ng hapon, pagkatapos niyang mag-review sa library, tinawagan muna niya si Marina upang ipaalam na hindi siya kakain sa bahay. Pagkatapos, ipinadala niya kay Kyle ang address ng restaurant na na

Nakasandal si Jiro sa gilid ng sasakyan, tahimik na nakamasid kay Arienna mula sa kabilang panig ng kalsada. Bahagyang ngumiti ang lalaki, malambot, puno ng pag-aalaga, habang marahan niyang binuksan ang mga bisig na tila inaanyayahan siya.Kumislap ang tuwa sa mga mata ni Arienna. Walang pakialam kahit nasa harap sila ng school gate at napapalibutan ng mga estudyante, mabilis siyang tumakbo at yumakap sa kanya, mahigpit na nakapulupot ang mga braso sa baywang nito.“Jiro…” mahina niyang sabi, halos matunaw sa pagod at pananabik.Yumakap din si Jiro, isang kamay ang nakahawak sa likod niya habang ang isa ay humaplos sa kanyang ulo. Hinalikan niya ang tuktok ng buhok nito, banayad at puno ng pananabik.“Namiss mo ba ako?” bulong niya.“Totoo. Sobra,” sagot ni Arienna, tumingala at tinitigan siya, para bang buong mundo ay siya lang ang nakikita.Hinawakan ni Jiro ang pisngi niya, ang tinig mababa at bahagyang paos. “Mas lalo kitang namiss.”Hindi na siya naghintay, marahan niyang hinali

Sa loob ng bar, wasak na wasak si Jayra, nakasubsob sa mesa, amoy-alak, at halos hindi makatayo. Ilang kalalakihan ang palihim na nakatingin sa kanya, wari’y naghihintay ng pagkakataong lumapit. Pero walang nangahas. May isang lalaking nakasuot ng itim sa tabi niya, mataas, seryoso, at malamig ang ekspresyon, na halatang nagbabantay. Kaya walang naglakas-loob.Pagdating ni Jiro sa bar, agad niyang nakita si Jayra sa gitna ng ingay at ilaw. Nakasubsob siya sa counter, mistulang lantang gulay. Sumingit si Jiro sa nagkakaguluhang tao, malamig ang mukha, at walang pasabing hinawakan ang kwelyo ng coat ni Jayra para itayo ito.Bahagyang yumuko ang lalaking nagbantay kay Jayra. “Sir Jiro.”“Pwede ka nang umuwi,” malamig na tugon ni Jiro.Isinulyap pa niya sandali ang tingin sa lalaki bago niya iniakay si Jayra palabas, halos kaladkad na ito dahil wala sa sarili.Naghihintay ang driver sa labas na halatang nanginginig, hindi sa lamig, kundi sa kaba, at agad na binuksan ang pinto sa likod.“S