All Chapters of เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: Chapter 111 - Chapter 120

บริษัท“วันนี้คุณธารากับคุณมุกดานั่งรถมาคันเดียวกันอีกแล้วนะพวกเธอ” เสียงซุบซิบของพนักงานที่กำลังจิ้นทั้งสองคนให้คบกัน“จริงเหรอ หรือว่าทั้งสองคนกำลังคบกัน แต่คุณธาราเป็นแค่เลขาของคุณชาร์วีนะ ท่านประธานคนก่อนจะยอมให้ลูกสาวคบกันผู้ชายที่มีฐานะธรรมดาเป็นแค่พนักงานบริษัทเหรอ”“คุณธาราเองก็คงเงินเดือนไม่ใช่น้อย ๆ หรอกมั้ง ดูอย่างรถที่ขับอยู่สิ ผู้บริหารระดับสูงบริษัทเรายังไม่เห็นมีใครขับรถหรูขนาดนี้เลย”“อาจจะเป็นรถของคุณชาร์วีให้ยืมขับก็ได้ คันนี้หลายสิบล้านเลยนะ”“ก็เป็นไปได้ทั้งสองอย่างนะ แต่ดูยังไงคุณธารากับคุณมุกดาก็เหมาะสมกันมาก”“แต่คุณธาราเก่งมากนะ มาช่วยคุณมุกดาบริหารงานแค่เดือนเดียวสภาพทางการเงินของบริษัทเริ่มดีขึ้นมาก โครงการต่าง ๆ เริ่มกลับมาดำเนินได้ตามปกติแล้ว นักลงทุนก็เริ่มสนใจลงทุนกับโครงการของบริษัทเรา ฉันว่าไม่น่าเกินสามเดือนบริษัทของเราก็จะกลับมามีกำไรแน่นอน”“ฉันก็คิดแบบนั้น คุณมุกดาเก่งเหมือนท่านประธานคนก่อนเลย บอร์ดบริหารจะได้เลิกดูถูกเธอสักที”จากวันนั้นมุกดาและธาราก็ใช้ชีวิตวนลูปอยู่แบบนั้น มุกดาจะไปค้างที่คอนโดของธาราสลับกับบ้านของตัวเองเวลาที่ธารากลับไปค้างที่คฤ

“นอนมาเยอะแล้วไม่ใช่หรือไงรีบเคลียร์ให้เสร็จกูมีธุระที่ต้องไปจัดการต่อ”“ธุระของพี่คือคุณมุกดาเพื่อนนายหญิงคนที่เก็บกระเป๋าหนีพี่ไปเมื่อเช้าน่ะเหรอครับ”“ไอ้ลุคค์” เสียงเรียบเอ่ยเรียกเสียงลอดไรฟัน“พี่ก็ไม่น่าเย็นชาใส่เธอจนเธองอนแล้วหอบเสื้อผ้าหนีไปแบบนั้นนี่ครับ ผู้หญิงต่างก็ต้องการความอ่อนโยนและความเอาใจใส่ทั้งนั้นแหละครับ”“ไม่ต้องเสือกเรื่องของกู”“ความรักมักอยู่เหนือเหตุผลและการควบคุมเสมอ ให้ดูนายเป็นตัวอย่าง รักก็แค่แสดงออกให้เขารู้อย่ามัวแต่ดึงหน้าตึงตลอดเวลาผมเตือนพี่ได้เท่านี้ ที่เหลือก็แล้วแต่พี่ว่าจะจัดการยังไง แต่ที่รู้ ๆ ดูเธอจะงอนพี่มาก พี่เจอด่านยากแล้วล่ะ”24 ชั่วโมงผ่านไป“พี่ธาราไม่พักสักหน่อยเหรอครับ” ชายหนุ่มที่ถูกฝึกมาให้ชินต่อสภาวะไม่ปกติของร่างกายมนุษย์ยังนั่งทำงาน สายตาจดจ้องเอกสารตรงหน้า“วางไว้แล้วออกไป” สายตาคมตวัดขึ้นมองและบอกออกไปก่อนจะตวัดปลายปากกาเซนต์กำกับลงในเอกสาร“ครับ” เคนวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าชายหนุ่มและรีบหันหลังเดินออกไปก่อนที่จะมีอะไรลอยมากระทบใบหน้าถ้าหากยังดึงดันที่จะถามต่อ“โดนไล่ตะเพิดออกมาหรือไงวะ” เสียงของลุคค์เอ่ยถามบอดี้การ์ดรุ่นน้องเมื่อเ

“อือ..ไอ้คนลามก” มุกดาหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อใบหน้าคมขยับเข้าใกล้หว่างขาและส่งลิ้นอุ่นตวัดเลียน้ำสีใสไปทุกส่วน สลับกับดูดเลียติ่งเกสรจนหญิงสาวเสียวจนต้องยกสะโพกกลมมนเด้งขึ้นรับสัมผัส“อ้าขาออกกว้าง ๆ ผมจะเพิ่มอีกนิ้ว” ฝ่ามือหนาแยกขาเรียวให้อ้ากว้างขึ้นตามาด้วยส่งนิ้วเรียวเข้าไปสัมผัสผนังอุ่นนุ่มด้านในเพิ่มเป็นสองนิ้ว“อ่าส์ มุกดาน้ำไหลเยิ้มขนาดนี้ร่องของคุณคงชอบนิ้วผมมากสินะ”“อื้อ..” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นแต่เสียงครางในลำคอก็ยังคงดังเล็ดลอดออกมา เมื่อกลางใจสาวถูกจู่โจมทั้งนิ้วทั้งลิ้นพร้อมกัน“เสียวก็คราง พ่อกับแม่คุณอยู่ข้างล่างท่านไม่ขึ้นมาตอนนี้หรอก” บอดี้การ์ดหนุ่มหลอกล่อหญิงสาวให้หลุดพ้นจากความทรมานที่กลั้นไว้เพื่อให้ปลดปล่อยไปตามอารมณ์ความต้องการ“ฉันกลัวท่านขึ้นมาได้ยิน อื้อ..” บอดี้การ์ดหนุ่มเกร็งลิ้นห่อก่อนจะแยงเข้าไปในโพรงรักนุ่มที่โดนเบิกทางไว้ก่อนแล้ว“อือ..อ่าส์ ธารา คุณ” เสียงหวานครวญครางออกมายากจะกลั้น ก้มมองใบหน้าคมเข้มของคนเจ้าเล่ห์ที่หลอกล่อเธอให้คล้อยตามด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่า“สะ..เสียว อ้า..อย่าดูดแบบนั้น อื้อ...” ร่างบางบิดเร้าเมื่อโดนความเสียวซ่านเข้าเล่

“คุณเอาอะไรมามั่นใจ คุณรู้จักเขามาก่อนหรือไง” อาคมที่กำลังโมโหในความเงียบและนิ่งของธาราที่มองผิวเผินเหมือนคนหยิ่งยโสและมั่นใจในตัวเองสูง คนที่ไม่รู้จักรู้สึกไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่“ฉันก็พึ่งเคยเจอเขาพร้อมกับคุณนี่แหละค่ะ แต่ดูจากการพูดจาและรถที่เขาขับมาราคาก็ไม่ใช่ถูก ๆ เป็นรถที่คนรวยเขาใช้กัน คุณคิดว่าคนธรรมดาทั่วไปจะสามารถซื้อรถคันเป็นสามสิบล้านมาขับได้เหรอคะ อีกอย่างเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ฉันดูแล้วเขาใช้แต่ของแบรนด์เนมราคาแพง ๆ ทั้งนั้นนะคะ อย่างชุดที่เขาใส่วันนี้ราคาแพงกว่าเสื้อผ้าที่ลูกสาวเราซื้อรวมกันทั้งเดือนอีก ไหนจะนาฬิกาที่เขาใส่อยู่อีกเป็นแบรนด์ดังระดับโลกราคาน่าจะหลายสิบล้าน” กานดาที่สังเกตตั้งแต่ชายหนุ่มแปลกหน้าก้าวเข้ามาในบ้านจนก้าวเท้าออกจากบ้าน สามารถเก็บรายละเอียดที่ผู้ชายมักมองข้ามได้“คุณคิดว่าเขาโกหกเราอย่างนั้นเหรอ” อาคมที่ตั้งสติได้เมื่อฟังคำพูดของภรรยาและครุ่นคิดอยู่สักก่อนจะพูดขึ้น“เขาอาจจะไม่ได้โกหกแต่เขาอาจจะบอกเราไม่หมด ไว้วันหลังคุณค่อยถามยัยมุกดูนะคะว่าจริง ๆ แล้วเขาทำงานอะไร”อาคมที่ทนรอฟังความจริงจากลูกสาวไม่ไหวจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดค้นหาข้อมูล

“อย่าเสียงดังห้องไอ้ชาร์อยู่ฝั่งโน้น ถ้าเสียงคุณดังไปรบกวนมันคุณคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ธาราแกล้งขู่ออกไปให้หญิงสาวเลิกโวยวาย เพราะเขาเองก็เริ่มแสบแก้วหูที่มีเสียงแว็ด ๆ ดังข้างหูตลอดเวลา“คุณก็รีบเดินเข้าห้องคุณไปสิคะ”“อยากเข้าห้องผมไว ๆ อย่างนั้นเหรอ เราไม่มีเวลาเหลือพอสำหรับกิจกรรมก่อนมื้ออาหารหรอกนะ เพราะอย่างน้อยผมต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่ายี่สิบนาที”“นี่คุณนอกจากปากเสียแล้วยังหื่นกามอีกนะ ใครเขาคิดจะทำอย่างนั้นกัน ฉันไม่ได้เสพติดคุณขนาดที่ต้องการคุณตลอดเวลาหรอกนะคะ”“แต่ทุกครั้งที่โดนผมกระแทกก็เห็นครางทุกครั้ง ไม่ชอบก็ร้องไห้แทนเสียงครางสิ”“ใครเขาร้องไห้ตอนมีเซ็กส์กัน ประสาท”“ถ้างั้นก็แสดงว่าชอบ เลยครางเสียงดัง”“หยุดพูดเลยนะ” ใบหน้าเรียวเล็กเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อเธอถูกบอดี้การ์ดหนุ่มต้อนจนมุมไม่อาจปฏิเสธออกไปได้เต็มปากบนโต๊ะอาหาร“วันนี้หนูทำเมนูที่พี่ธาราชอบทั้งนั้นเลยนะคะ แล้วก็มีอันนี้เมนูโปรดของมุกดาด้วย” ปลากะพงลวกจิ้มเมนูโปรดของมุกดาถูกเลื่อนไปตรงหน้าหญิงสาว ดวงตากลมโตไล่สายตามองจานอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะพร้อมรอยยิ้มกว้างดีใจ“ขอบคุณครับคนสวย”“ขอบใจนะพลอยใส อ