Lahat ng Kabanata ng The CEO'S Lethal Obsession: Kabanata 31 - Kabanata 40

ZAID’S POV“Natatakot ka na ba, bata?” nang-uuyam na sabi ng lider ng grupo. Ang makapal na boses niya ay dumagundong sa loob ng VIP room.Nasa VIP room kami ng bar. Hindi sobrang laki pero hindi rin naman ganoon kasikip. Naghahalo ang amoy ng alak, usok ng sigarilyo at matapang na pabango sa hangin. Dinala nila ako rito pagkatapos ng gulo. Lahat ng tao kanina ay pinagmasdan lang akong mabugbog ng grupo ng mga lalaking ito. Wala ni isa sa kanila ang nagmalasakit na tumulong sa akin. Marahil ay takot silang madamay sa gulo o baka naman, kilala nila kung sino ang mga taong ito.“Mukhang mula ka sa mayamang pamilya, ah,” umiiling na sambit ng lalaki. Pinapahila-hila niya ang salita niya na parang tinatanggal ang anyo ko. “Sana pala mas malaki ang hiningi kong pera. Hindi naman ako lugi. Mukhang maganda naman ang babaeng pupunta rito. Ano, teacher mo ba ’yon? Miss? Miss Lily Russell?”Pumikit ako ng saglit. Ramdam ko ang init ng dugo sa aking mga pisngi. Subalit sa kabila ng mga natamo ko

Napaigtad ako nang biglang hawakan ng lider ang mukha ko, mainit at marahas ang palad niya. Hindi ko man lang namalayan na nasa harapan ko na siya. Pinipilit niyang ipatitig sa kaniya ang mga mata ko pero matigas kong nilabanan iyon.“Narinig kong dati ka raw propesor sa isang prestihiyosong unibersidad at ngayon ay private tutor,” malamig niyang sabi, may bahid ng pang-aasar sa boses. “Anong subject ang tinuturo mo, Miss Lily? Biology ba? Math? O baka… Séx education?”Hindi ako sumagot. Tinitigan ko lang siya, matalim, mariin, parang binubutas ko siya ng tingin.Ngumisi siya, bahagyang idinikit pa ang mukha sa akin. “Gan’yan na gan’yan nga ang titig ng isang propesor. ‘Yong parang pinapagalitan ka kahit hindi ka pa nagsasalita. Baka puwede kaming maging estudyante mo, ma’am?” Nilinawan pa niya ang boses niya saka nilingon ang mga tauhan niya. “Hindi ba gusto niyo ring matuto? Lalo na kung ganito kaganda ang teacher?”Tumawa ang ilan, sabay-sabay pa silang sumagot. “Oo naman, boss!”

Wade’s POV“Master, gumagalaw na po ulit ang tracker,” sabi ng assistant ko sa kabilang linya.Tumigil ako sa paglalakad at tumingin sa monitor sa harap ko. “Nasaan siya ngayon?” malamig kong tanong.“Nasa Southville po, master. Lot 12, Block 12. Bahay po iyon ng isang Alena Macapagal. Isa siyang public school teacher sa national high school. Tiningnan ko na rin po ang background niya at mukha naman pong malinis. Matagal na rin po silang magkaibigan ni Miss Lily Russell, mula pa pagkabata.”Tahimik akong napabuntong-hininga. Napahawak ako sa aking sintido at mariing pinisil iyon. Wala namang kakaiba sa pagdalaw sa isang matagal ng kaibigan. Gumagawa ako kanina ng proposal at naantala iyon dahil sa pagtawag ni Wayne. Akala ko naman ay kung anong importanteng balita na ang dala-dala niya.“Kung wala kang makitang kakaiba, huwag mo na muna akong abalahin. May ginagawa akong importante. Pero kung may bagong impormasyon, i-report mo sa akin bukas.”“Copy po, master.”Nang tuluyan nang mama

Wade's POV “Is there any way you could help her?” tanong ko kay Doctor Luther. Hindi ko magawang itago ang inis at pag-aalala sa tono ko.Marahang umiling si Doctor Luther habang pinupunasan ang pawis niya sa kaniyang sintido. “Unfortunately, there’s nothing I can do, Mr. Wade. Wala tayong magagawa kung hindi ang hintayin na bumaba ang epekto ng droga. Napakahirap maghanap ng antidote sa klase ng substance na ‘yan dahil bago pa lamang ang drógang inihalo nila sa inumin niya. Ito ay experimental, high-grade, at mabilis tumama sa central nervous system. Six to twelve hours pa bago tuluyang mag-cool down ang epekto nito.”“What?” mariin kong ulit, halos hindi ako makapaniwala sa narinig ko. “You’re telling me she has to suffer for six to twelve hours?”“Yes. Six to twelve hours at least,” sagot ng doktor sabay tingin kay Lily na ngayon ay hirap pa rin sa paghinga. “And if her body can’t handle it well, baka mas tumagal pa.”Napatingin ako kay Lily. Nakahiga siya sa kama habang nangingin

Zaid’s POV“Nasa’n si Miss Lily?” agad kong tanong pagkapasok pa lang sa sasakyan. Ramdam ko ang kirot sa mukha at tagiliran ko pero mas nangingibabaw pa rin ang kaba.Nag-aalala ako sa kalagayan ni Miss Russell lalo pa’t nasa ilalim siya ng droga. Naikuyom ko ang kamao ko nang maalala ang sinapit niya sa kamay ng mga barumbadong ‘yon!“Wala kang dapat ipag-alala, young master,” sagot ng assistant ni Kuya na si Wayne. Kalmado ang tono niya. “She’s safe with your brother. Sa ngayon ay dadalhin muna kita sa hospital para ipagamot—”“What?” mabilis kong putol. Medyo tumaas ang boses ko. “Hospital? Hindi ba puwedeng sa bahay na lang? May sarili naman kaming doktor, ‘di ba? Papuntahin mo na lang doon. Baka nasa bahay rin sila Kuya Wade at least… ma-check rin si Miss Russell ng doktor. Baka may magawa siya para maalis sa sistema ni Miss Russell ang droga.”Mabilis na umiling si Wayne. Halatang naiilang siya. “Mahigpit na bilin ni Master Wade na kayo po mismo ay dadalhin ko sa hospital. At