All Chapters of The CEO'S Lethal Obsession: Chapter 11 - Chapter 20

“Ikaw. Ikaw lang ang gusto ko,” walang kaabog-abog na sagot ko. “Bukod sa iyo ay wala na akong iba pang gusto. Kung sa luho ang tinutukoy mo, hindi ako maluhong tao. If may gusto akong bilhin, pagsisikapan ko dahil kaya ko.”“Paano ba ’yan?” Ngumisi si Wade, ang ngiting iyon ay hindi basta pang-aasar, kung hindi isang tusong ngiti na parang sinusubok kung hanggang saan ko kayang lumaban. Inabot niya ang baba ko, marahan ngunit may bigat, at pilit akong pinatitig sa kaniya. “Ang gusto ko pa naman sa babae ay iyong gustong-gustong paulanan ko ng luho,” bulong niya, mababa at malapit sa labi ko.Huminga ako nang malalim, pilit pinapatatag ang tinig ko kahit ramdam ko ang kaba at pag-aalinlangan.“If that’s what you want…” mahinahon kong sagot, “…then I’ll become that woman. As long as you will be mine. Gagawin ko ang lahat para sa iyo, Mr. Chilton.”“Wade,” pagtatama niya, at ramdam ko ang iritasyon sa bawat hibla ng kaniyang tinig. “Kung magiging babae kita, just call me Wade. Masyadong

Bumitaw si Wade at marahang sumandal na para bang walang nangyari. Mula sa bulsa ng kaniyang pantalon ay hinugot niya ang cell phone niya. Agad niyang pinindot ang screen at idinayal ang isang contact nang walang alinlangan. Ilang segundo lang ang lumipas bago sumagot ang nasa kabilang linya.“Hello?” Malamig ang boses niya, puno ng awtoridad. “Ihanda ninyo ang kotse sa baba at sasamahan niyo si Lily Russell na kunin ang mga gamit niya sa unit. She will be there in five minutes kaya pagbaba niya, dapat ay nakahanda na ang lahat.”Habang abala siya sa pag-uutos, sinamantala ko ang pagkakataon para kumilos. Sinubukan kong umahon mula sa pagkakaupo ko sa hita niya. Pero bago pa man ako tuluyang makatayo, isang mainit at matigas na braso ang biglang pumulupot sa aking bewang. Mabilis, parang biglaang paggapang ng isang ahas. Hinila niya ako pabalik. Nakadikit ang katawan ko sa kaniya at muling pinirmi sa kaniyang hita.“Stay still,” mariing utos ni Wade sa akin saka muling bumaling sa pak

Tahimik akong nakasunod habang naglalakad siya patungo sa may elevator. Nang makapasok kami sa loob ng elevator, bigla na lang siyang bumuntong-hininga. Napalingon ako, bahagyang nakakunot ang noo.“May problema po ba?” tanong ko, halos pabulong, na para bang baka hindi ko gustong marinig ang tunay na sagot.Umiling lang si Ginang Sisa. Wala siyang kibo at saka dahan-dahang pinindot ang button. Wala siyang idinagdag na salita at ang katahimikan ay mas lalong bumigat sa pagitan naming dalawa.Ilang sandali pa, tumunog ang elevator at bumukas ang pinto. Nakarating na kami sa ikatlong palapag. Paglabas namin, huminto sandali ang ginang at tumingin sa magkabilang dulo ng pasilyo, tila sinisigurado kung maayos ang lahat bago magsalita.“Nandito na tayo sa third floor,” aniya, mahina ngunit mariin. “Dito matatagpuan ang kuwarto ni Master Wade.”Agad na kumabog ang dibdib ko. Kuwarto ni Wade? “At dito rin,” dagdag niya, mabigat ang tinig, “ang magiging kwarto mo, Miss Russell.”Muling nagla

WADE CHILTON'S POV “Wayne, bakit ka naririto? May problema ba?” “Master Wade…” “What? Sabihin mo na kung ano ang gusto mong sabihin. I'm quite busy now,” malamig kong wika habang hindi inaalis ang paningin sa mga papel na hawak ko. “Sigurado ba kayo sa nais n’yong mangyari, master?” may alinlangan na sambit ni Wayne. “Sa hitsura pa lang ni Lily Russell, halata nang hindi siya dapat pagkatiwalaan. Maganda siya, oo. Hindi ko iyon maitatanggi. Ngunit hanggang doon lang. May kung anong hindi maipaliwanag na bagay sa kaniya. Something about her seems weird. May pakiramdam talaga akong may itinatago siyang motibo. Ang biglaang pagsulpot niya sa buhay n’yo… ang paulit-ulit na biglaang pagkikita n’yo. It's too good to be true. Hindi ako naniniwalang coincidence lang ang lahat. Masyado siyang kahina-hinala.” Dahan-dahan kong ibinaba ang hawak kong mga papel sa ibabaw ng mesa kasabay ng malalim na buntong-hininga. Umalingawngaw ang katahimikan sa silid. Parang may bigat na pumipiga sa

LILY RUSSELL'S POVLuminga muna ulit ako sa paligid at nang makita kong walang tao sa may pasilyo ay saka ako kumilos. Pumasok ako nang dahan-dahan sa silid at saka mabilis na isinara ang pinto. Nilibot ko ang silid, simple lang ang disenyo ng silid pero lahat ng materyales na naroon ay halatang mamahalin. May mahabang sofa rin sa gitna, isang sala set. Ngunit ang nakakuha ng atensyon ko ay ang office table sa may sulok. May laptop na nakabukas. Tila nakatitig ito sa akin na parang paalala na kahit wala si Wade ay buhay pa rin ang kaniyang digital na presensya. Ang screen ng laptop ay naka-idle, ngunit may cursor na naglalakbay sa isang login prompt. Para bang naiwan itong nakabukas dahil sa pagmamadali o sadyang iniwan para sa isang mapangahas na papasok sa ipinagbabawal na silid.Lumapit ako sa may office table. Hinawakan ko ang edge ng mesa at inamoy ang natirang usok ng espresso. Ramdam ko ang pagbilis ng sarili kong paghinga, hindi dahil takot, kung hindi dahil sa isang posibili