Lahat ng Kabanata ng The CEO'S Lethal Obsession: Kabanata 51 - Kabanata 60

Ngumiti siya, sabay hawak sa kamay ko. Literal na para siyang batang tuwang-tuwa na muling nakita ang paborito niyang laruan.“Oo naman, anak. Umiinom ako ng mga gamot ko. Kumakain din ako sa tamang oras,” masayang sagot ni mama habang inilalapat ang dalawang palad sa magkabilang pisngi ko. Tinitigan niya ako nang may lambing pero may halong pag-aalala sa mga mata niya. “Ikaw ba? Bakit parang nangayayat ka, anak ko? Hindi ka ba kumakain sa oras? Ang ilalim ng mga mata mo, nangingitim din. Ayos ka lang ba?”Napalunok ako. Kahit gano’n, ramdam ko pa rin ang pagiging ina niya. Ang natural na pag-aalaga niya kahit siya mismo ay may sariling pinagdadaanan.“Kung anuman ang problema mo, anak, malalampasan mo rin ‘yan,” patuloy niya, mahina ngunit buo ang boses. “Nandito lang si mama palagi, ha? Mahal na mahal kita.”Hinawakan ko ang kamay niya at marahang pinisil. Tumingala ako. Pilit kong pinipigilan ang pag-iyak. “Mahal na mahal din kita, mama. Gagawin ko ang lahat para sa’yo.”Ngumiti si

Habang nag-uusap kami ni Hyron ay biglang tumunog ang chime ng pintuan at sabay-sabay na napalingon ang mga tao sa paligid. Kasama na ako roon. “Target number one entered the café,” mabilis na bulong ni Alena sa kabilang linya. At totoo nga. Ang unang pumasok ay ang kaniyang assistant, si Wayne, na marahang hinawakan ang door knob at binuksan iyon nang parang may seremonya. Sa bawat hakbang na sumunod ay para bang huminto ang ingay ng paligid. Si Wade. Sa unang tingin pa lang, hindi mo kailangang sabihin kung sino siya. That man carried power. Mula sa ayos ng suit niyang walang gusot, hanggang sa titig niyang matalim na parang kayang basagin ang katahimikan ng café. Ang bawat galaw niya ay may kumpiyansa, kontrol at bigat. Parang mismong hangin ay nagbigay-daan sa kaniya. Ibang-iba sa aura ni Hyron na may lambing, may gaan, at hindi kailangang sumigaw para maramdaman. Nagtama ang mga mata namin ni Wade. Saglit lang pero sapat na para manuyo ang lalamunan ko. Napalunok ako. Ramd

Napalingon si Wade kay Hyron mabigat ang bawat hakbang nang bahagyang humarap siya rito. “You better stay out of this, Hyron,” malamig niyang wika, halos pabulong pero puno ng pagbabanta. “You have no idea what’s going on.”“Actually,” kalmado pero matalim na sagot ni Hyron. “I don’t need to. What I do know is that you’re making a scene here and she clearly doesn’t want to be with you.”Saglit na natahimik si Wade ngunit sa sunod na iglap ay marahas niyang hinatak ulit ang braso ko. “Wade, stop!” sigaw ko, pilit kong inaalis ang kamay niya pero mas lalo lang siyang humigpit.Hindi na nakapigil si Hyron. Mabilis niyang hinawakan ang braso ni Wade, mahigpit pero kontrolado. “I said enough!”Biglang bumigat ang hangin sa buong café. Lahat ng mga mata ay nakatuon na ngayon sa kanila. Si Wade, nanlilisik ang mga mata at bahagyang itinulak si Hyron palayo.“Don’t you dare touch me.”Pero hindi umurong si Hyron. “Then, let her go.”Isang iglap lang, pero sapat na iyon para tuluyang kumalas

Hindi kailanman naging mabait si Wade. He’s a manipulative, selfish àsshøle. Simula nang itaya ko ang buhay ko para sa misyong ‘to, inaral ko ang bawat detalye tungkol sa kaniya—ang mga galaw niya, ang mga salita niyang puno ng lason, ang paraan ng pagkontrol niya sa mga tao sa paligid niya. At ngayong kaharap ko na siya ulit, matapos ang isang buwang hindi pagkikita, ay napagtanto kong hindi sapat ang mga ulat, ang mga kwento, o ang mga babala noong maranasan ko ang hagupit niya. Dahil iba pala kapag naririnig mo mismo ang boses ng demonyong nagkatawang tao. At ang pagiging kalmado niya kahit pa gano'n ang nangyari sa coffee shop… iyon ang pinaka nakakatakot sa lahat. Parang isang babala. Isang paalala na hindi pa tapos ang laro namin…na matitikman ko ulit ang hagupit niya matapos ang isang buwang katahimikan.Tahimik lang kami habang binabagtas ng kotse ang daan. Walang nagsasalita, tanging ugong lang ng makina at mahinang tunog ng gulong ang bumabasag sa katahimikan. Ang bawat segu

Palalim nang palalim ang palitan namin ng mapupusok na halik ni Wade. Ang kamay niya ay gumapang pababa sa aking hita. Napapikit ako nang maramdaman ko ang pinapaikot niya sa balat ko dahilan upang mapapikit ako. Ang init na dulot ng kaniyang kamay ay mas nagpapaliyo pa sa akin. Bumaba ang halik ni Wade sa aking leeg. Impit akong napaungol nang marahan niyang sipsipin ang balat ko. Ang kamay naman niya ay sinusubukang pumasok sa loob ng damit ko. Teka! Bakit ba ako nagpapadala sa mga halik niya? Hindi ito ang plano ko.Nang matauhan ako ay marahas kong itinulak si Wade. Napaatras siya nang bahagya, ngunit nanatiling kalmado. Nakangisi pa rin siya habang nakatingin sa akin na para bang enjoy na enjoy siya sa reaksyon ko. Ang dalawang kamay niya ay dahan-dahan niyang ipinatong sa magkabilang balikat ko para marahan akong pigilang makalayo.“You’re dumping me because you’re done with me, right?” tanong ni Wade na may halong panunuya.Napalunok ako. Hindi ako makasagot agad. Parang natu