The CEO'S Lethal Obsession의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

Mariin kong kinagat ang labi ko. Pinipilit kong magmukhang nasasaktan. Dahan-dahan kong ibinaba ang aking ulo. Pinilit kong pagapangin ang mga luha sa pisngi ko, isang palabas na matagal ko nang pinaghandaan. Ang bawat hikbi ay kontrolado at bawat patak ng luha ay sinasadya ko. Nakita kong bahagyang tumigas ang ekspresyon ni Wade. Akala niya, wasak na wasak ako. Perfect.Sa ilalim ng luha ko, bahagya kong itinaas ang tingin ko. Hinayaan kong magtagpo ang mga mata namin—mahina, basag, pero puno ng pag-arte.“Habang-buhay ba akong magiging ibang babae mo, Wade? Na kaya mong itapon kapag nagsawa ka? Am I just a toy for you?”Hinawakan ni Wade ang mukha ko at pinunasan ang luha ko gamit ang daliri niya.Ang luha ng isang babae ay kahinaan ng mga lalaki. Kaya kailangan kong ipadama kay Wade na nasaktan niya ako nang husto.“Magaling ka talaga, Lily. Sa tingin mo ba ay madadala ako sa mga luha mo? Hindi ako gano'n ka bóbø, Lily.”Namawis bigla ang nga kamay ko. Nahuli na ba niya ako? Hindi

“Ano na naman ang problema?” tanong ni Wade na may halong inis sa tono. Tila ba nauubusan na siya ng pasensya sa mga kondisyon ko.Ngunit imbes na sagutin siya ng may galit, pinili kong ngumiti. Hinawakan ko ang kamay niya nang mas mahigpit. Hinayaan kong maramdaman niya ang init ng palad ko.“Let’s date,” mahinahon kong sabi. “Like what normal couples do. Movie date, beach date, or simple dinner—basta magkasama tayo, at nararanasan nating pareho ang mga normal na ginagawa ng magkasintahan.”Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ni Wade. Parang hindi niya alam kung matatawa ba siya o maiinis.Nagpatuloy ako, pinipilit kong ipakita ang lambing sa mga mata ko. “Kahit nga ang ipagluto ka ng instant noodles, gusto ko ring maranasan. Alam mong ikaw ang kauna-unahang boyfriend ko, Wade. Kaya gusto kong maramdaman kung paano ba talaga ‘yong mga bagay na sinasabi nila sa pelikula. Iyong simpleng saya, hindi lang puro sigawan at utos.”Tahimik si Wade. Tinitigan niya ako nang matagal. Parang sinusu

Ilang minuto lang ay huminto na ang sasakyan sa harap ng isang marangyang boutique—ang isa sa mga pinakasikat at pinakamahal sa lungsod. Mahal ang botique na ‘to, dito bumibili ang mga mayayamang babae sa lungsod namin. Pero kilala rin ang botique na ‘to internationally. Mukha malaking pera ang gagastuhin ni Wade sa akin ngayong araw. Hindi basta-basta lahat ng mga inutos niya kay Wayne eh. Pagbaba namin, agad na binuksan ni Wayne ang pinto para sa akin. “Miss Lily,” magalang niyang sabi. “I’ll be here if you need anything. Pero… sana po ay huwag ninyo nang bigyan ng dahilan si Master Wade para magalit muli.”Tumitig ako sa kaniya, nagtagal ng ilang segundo bago ako ngumiti. “Don’t worry, Wayne. This time, I’ll make sure he gets exactly what he DESERVES.”Pagkatapos ng ilang oras na pag-aayos at pagsukat ng kung anu-anong damit, halos hindi ko na makilala ang sarili ko sa salamin. Suot ko ang isang eleganteng beige dress na bumagay sa kutis ko at ang buhok ko ay inayos sa malambot na

Napasinghap ako. “Wade, trabaho ko ‘to. Hindi ko kailangan ng pahintulot mo sa lahat ng bagay lalo na pagdating sa sarili kong desisyon. Isa pa gusto kong magtrabaho, Wade.”“You don’t have to work, Lily. I can provide everything for you. Lahat ng kailangan mo,” seryosong sabi ni Wade habang nakatingin diretso sa akin.Ngumiti ako, pilit pero mahinahon. “Alam ko naman ‘yon, Wade. Pero may mga bagay na responsibilidad ko bilang ako. Gusto kong kumita sa sarili kong paraan. Isa pa, maayos naman ang pasahod doon kapag natanggap ako at sigurado akong makukuha ko ang inaplyan kong posisyon.”Bahagya siyang nagkunot ng kaniyang noo. “Bakit ‘yan pa ang pinili mo? You have a high level of education, Lily. You could go for something bigger. Something more fitting for you.”Napabuntong-hininga ako at tinitigan siya. “Alam ko namang pinaimbestigahan mo ako,” diretso kong sabi. “Kaya siguro alam mo na rin ang tungkol kay mama. She’s in a mental facility. Madalas siyang magkaroon ng emergency at g

Halos marinig ko ang sama-samang paghugot ng hininga ng mga empleyado. Hindi kasi araw-araw na bumababa mismo ang CEO sa department. Lalo na’t walang nakaschedule na meeting ngayon.Agad na tumayo si Mr. Samson. “S-Sir Wade! Good morning po. Hindi po namin inaasahan—”Itinaas ni Wade ang kamay niya, senyales na hindi na kailangan ng pagpapaliwanag. Tumigil si Samson at mabilis na umurong nang bahagya.“Actually, I’m here to personally check on our new staff.”Napalingon ang lahat sa akin. Ramdam kong halos sumabog ang ingay ng mga bulungan sa paligid. Kahit mismo ako ay nagulat sa ginawa niya. Buong akala ko ay hindi niya ako magagawang kausapin o pansinin man lang sa harap ng mga empleyado niya. “Siya talaga ang hinahanap ni sir?” “Grabe! CEO mismo ang nag-orient?” “Sabi ko na nga ba, may koneksyon ‘yan.”Bulong-bulungan pa rin ng iba, halatang hindi narinig ni Wade pero narinig ko. Masyado ba namang matalas itong pandinig ko at naririnig ko na naman ang bulungan ng mga bubuyog sa