Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

"หะ หื่น ทำไมถึงหื่นได้มากถึงขนาดนี้" ภูมิรพียิ้มมุมปากทันที หนุ่มหล่อไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านหรือรู้สึกอะไรกับคำต่อว่าของเมียสาวเลย"ดะ เดี๋ยว จะทำอะไรคะ" ลมหายใจคนตัวเล็กเริ่มติดขัดเมื่อร่างสูงโปร่งโน้มตัวลงต่ำ มือหนาดันที่ต้นขาขาวให้อยู่ในท่าที่เขาต้องการ"ฉันอยากชิมน้ำหวานของเธอบ้าง" หัวใจดวงน้อยพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง นัยน์ตาคมกริบที่ประสานขึ้นมาสบตากัน คำพูดคำจาที่ตรงไปตรงมา และไหนจะลมหายใจผะผ่าวที่เป่ารดยังจุดอ่อนไหว คนตัวเล็กถึงกับกลั้นลมหายใจใบหน้าหล่อเหลาซุกเข้าหาใจกลางความเป็นสาวเมื่อนิ้วยาวเลื่อนเข้ามาสัมผัสหยอกล้อที่รอยแยกจนกลีบกุหลาบอวบนูนบานแย้มลิ้นสากตวัดโลมเลียจนคนโดนสัมผัสสะดุ้งโหยง ขาสวยที่ลอยเหนือพื้นเริ่มหาที่พึ่งนั่นก็คือบ่าแกร่ง ยิ่งยามที่เอี้ยวหน้ามองแล้วเห็นว่าชายหนุ่มที่แสนจะสมบูรณ์แบบตั้งหน้าตั้งตาปรนเปรอที่ส่วนนั้นของเธอหัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นรัวราวกลับเสียงกลองที่กำลังเล่นจังหวะเพลงสามช่าทั้งตื่นเต้น ทั้งเสียวซ่าน การกระทำของเขามันยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกปานจะขาดใจ"ซี้ดด อื้ออ! สะ เสียว อ๊าส์" ยิ่งยามที่เมียสาวเปล่งเสียงครางออกมาแข่งประสาน คนตัวโตก็ยิ

"อ๊ะ!" ร่างบางสะดุ้งโหยง ในยามที่นิ้วยาวเย็นเฉียบสอดกระแทกเข้ามาในช่องทางรักโดยไม่ทันตั้งตัวใบหน้าคมคายซุกไซ้ไปตามร่องอกอวบ หนวดเคราสั้นๆ ที่ขึ้นใหม่ครูดผิวเนียนจนขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งกาย"สะ เสียวอีกแล้ว อ๊าส์!" เสียงครวญครางหลุดออกมาอย่างสุดจะกลั้น ใบหน้างดงามเชิดขึ้น ขาสวยแยกกว้างรับสัมผัสจากนิ้วยาวที่กระทุ้งเข้ามาต่อเนื่องใบหน้าหล่อเหลาผุดรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ นัยน์ตาคมกริบเหลือบมองใบหน้าสะสวยที่เหยเกเพราะความเสียวซ่านอยู่ตลอดเวลา ริมฝีปากร้อนประกบดูดดุนไปตามผิวเนียนอย่างหลงใหล ขณะนิ้วยาวควงร่อนที่ร่องรักคับแคบ เกี่ยวควานกระทั่งความเย็นของแหวนที่บนนิ้วนางครูดผิวอ่อนโยนสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ระคนเสียวซ่านปานจะขาดใจ"อื้ออ! มะ ไม่ไหว เอาเข้ามาได้แล้วค่ะ อ๊ะ!" หนุ่มหล่อยิ้มรับคำขอ รีบถอดนิ้วยาวจากช่องทางรักตามด้วยการสอดใส่แกนกายใหญ่เข้าไปในร่องแคบจนสุดความยาวของมันในครั้งเดียวปึก! "อ๊าส์!" "อ่า แน่นเหมือนเดิมเลยนะ ซี้ดดส์" คนตัวโตพึมพำด้วยความพอใจ เอวสอบถาโถมแรงกายทั้งหมดที่มีเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ยิ่งยามที่มองเห็นหน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมตามจังหวะ ใบหน้าคมคายโน้มต่ำ ใช้ปากครอบที่ป

เลขาสาวกัดฟันแน่น ข่มความรู้สึกไม่พอใจอย่างเอาเป็นเอาตาย ทว่าสุดท้ายก็ทำได้เพียงวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงานของผู้เป็นนาย จุกในอกแค่ไหนยามที่สายตาประสานเข้ากับท่อนแขนแกร่งที่โอบกอดเอวคอดกิ่วเอาไว้อย่างหวงแหนทั้งที่ทุกอย่างไม่ควรราบรื่น ทว่าความคิดของเธอผิดคาด บอสหนุ่มหลงเมียที่พ่อแม่บงการหามาให้หัวปักหัวปำ! "จริงๆ ถ้าเฮียมีงาน เฮียทำงานของเฮียได้เลยนะคะ" "แต่เหมือนว่าจะมีอย่างอื่นน่าสนใจกว่างานนะ" นิ้วยาวเลื่อนมาเกลี่ยเส้นผมอ่อนนุ่มไปทัดที่ใบหูอย่างแผ่วเบา การกระทำที่อ่อนโยนทำใจดวงน้อยอ่อนยวบ เปี่ยมรักวางมือเกาะเกี่ยวที่บ่าแกร่งแน่น หัวใจเต้นแรงแทบคลั่งในตอนที่ผู้เป็นสามีอุ้มกระเตงเธอขึ้นอย่างรวดเร็ว"มะ มันจะดีเหรอคะ นี่มันที่ทำงานนะ" "ถ้าไม่ได้ทำก็ไม่มีสมาธิทำงานอยู่ดี" เปี่ยมรักเบือนหน้าหนีโดยการซุกหน้าเข้ากับซอกคออุ่น แก้มนวลพาลร้อนผ่าว กลิ่นหอมบนตัวเขาทำให้เธอหวั่นไหว ซึ่งคนตัวโตทำเธอหวั่นไหวครั้งแล้วครั้งเล่า พักหลังเธอไม่เป็นตัวของตัวเองเลยด้วยซ้ำ"ระ รอคืนนี้ไม่ได้เหรอคะ อ๊ะ!" ปลายถันถูกหยอกล้อผ่านเนื้อผ้า นิ้วยาวรุกล้ำไปตามอาภรณ์ก่อนจะปลดออกอย่างรวดเร็ว"อย่าห่วงเลย ห้องนี้เก

"แน่ใจเหรอคะว่าเราจะทานมื้อค่ำกันที่ร้านนี้" เปี่ยมรักตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อรถยนต์คันหรูเลื่อนมาจอดที่ร้านขายผัดไทยในตอนกลางคืนที่เปิดขายที่ริมฟุตบาทผู้คนที่อยู่ภายในร้านบ่งบอกถึงความนิยมที่มีแก่ร้านอาหารได้เป็นอย่างดี มีทั้งนั่งรอคาดว่าสั่งแบบห่อกลับ บ้างก็นั่งรอบนเก้าอี้ที่มีโต๊ะพับคั่นกลางบ่งบอกถึงการคอยทานที่ร้าน ที่จริงเปี่ยมรักทานอาหารแบบนี้ประจำอยู่แล้ว และเหตุผลที่ถามเพียงเพราะไม่อยากเชื่อว่าคนระดับอย่างภูมิรพีจะยอมทานอาหารแบบนี้เหมือนเธอ"กลิ่นหอมใช้ได้ รสชาติคงไม่แย่หรอกว่าไหม" ว่าไปพลางดับเครื่องยนต์"ถ้าจะให้เด็ดต้องปรุงเผ็ดๆ ค่ะ ใส่พริกเยอะๆ บีบมะนาวใส่นิดหน่อย กินกับใบกุยช่าย แซ่บอย่าบอกใครเลยล่ะ" เจ้าของคำพูดขยิบตาด้วยความตื่นเต้น เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงมักกระปรี้กระเปร่าเมื่อจะได้ลิ้มรสอาหารที่ถูกปาก"รออะไรล่ะ นำไปได้แล้ว" คนฟังรีบรั้งสายกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่า จากนั้นก็รีบพาตัวเองลงจากรถอย่างรวดเร็ว"เฮียอยากกินเส้นอะไรคะ รักแนะนำผัดไทยวุ้นเส้นกับผัดไทยเส้นเล็กค่ะ กินตอนร้อนๆ เส้นจะไม่เหนียวติดกัน" "สั่งแบบเธอมาให้ฉันสามจาน" "หูว สงสัยหิวจัด" ถึงจะว่าออกไปแบบนั้นแต่เ

วันต่อมา"หนูรัก เมื่อเช้าแม่ลงมาตอนเจ็ดโมงแต่ไม่ทันตาภูมิแล้ว ทำไมเป็นงั้นล่ะลูก" เบญญาร้องถามลูกสะใภ้ในยามที่พบว่าเปี่ยมรักพึ่งจะก้าวขาลงมาจากขั้นบันได"เฮียปรับเวลาเดินทางเร็วขึ้นค่ะแม่เบญ เห็นว่ามีธุระที่ต้องจัดการนิดหน่อย""อ้าวเหรอ" "รักเวียนหัวนิดหน่อยพอส่งเฮียเสร็จก็เลยขึ้นไปพักต่อ ขอโทษที่รักลงมาช้านะคะแม่เบญ""ไม่เป็นไรเลยลูก พักผ่อนให้พอน่ะดีแล้ว จะออกไปทำงานเหรอลูก แม่ว่าทานมื้อเช้ากับแม่ก่อนไหม วันนี้ไม่มีใครอยู่ทานข้าวเช้ากับแม่เลย""ได้สิคะ ภูกับเฮียภพไม่อยู่เหรอคะ" "คงจะค้างที่คอนโดเหมือนเดิมแหละ ปกติตอนเย็นตาภพจะทานข้าวที่บ้าน ดึกๆ ก็หายทุกที ส่วนตาภูน่ะไม่ต้องพูดถึง การไม่กลับมานอนบ้านเป็นเรื่องธรรมดา มาลูก ทานข้าวกัน" เปี่ยมรักยอมปลดสายกระเป๋าออกจากบ่าและยอมก้าวขาเข้าไปหาแม่สามีแต่โดยดีกลิ่นอาหารบนโต๊ะล้วนน่าทานด้วยกันทั้งนั้น ทว่า พอเป็นจานที่เป็นเมนูผัดและมีกระเทียม อาการคลื่นไส้ยิ่งประเดประดังเข้ามา"อื้ออ~ พักนี้รักเหม็นกระเทียมจังเลยค่ะแม่เบญ" "หืม เหม็นกระเทียมงั้นเหรอลูก เป็นแบบนี้นานรึยัง" น้ำเสียงของเบญญาเต็มไปด้วยความห่วงใย พลอยทำให้ความรู้สึกดีเหล่านั