เจ้าสาวป้ายแดง

"ขอโทษนะคะที่พูดแบบนั้นออกไป คือว่า รักแค่พูดตามความรู้สึก" เปี่ยมรักออกอาการร้อนรนอย่างไม่รู้ตัว เธอแค่แสดงความรู้สึกตามความคิดไม่ทันได้คิดว่ามันอาจจะผิด"เฮีย..." "ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อ" "คะ?""ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อที่ชั้นบน""อ๋อ ค่ะ" เปี่ยมรักคลี่ยิ้ม แต่วินาทีที่เห็นสามีหมาดๆ ชักสีหน้ากลับ หญิงสาวหุบยิ้มแทบจะทันทีต่อให้จะหล่อมาก แต่หน้าตึงๆ ของเขามันทำให้เธอเสียวสันหลังวาบได้เหมือนกัน"แม่ส่งเธอมาตรงนี้?""ใช่ค่ะ คุณป้า อ่า แม่เบญส่งรักมา""ฉันจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ เธอสมควรนั่งอยู่ตรงนี้ต่อรึเปล่า" ภูมิรพีหยัดตัวลุกจนเต็มความสูง ดวงตาคมกริบยังคงประสานกับดวงตากลมโตที่มองตามเขาไม่วางตาซื่อบื้อหรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่วะ!และแล้วความไม่พอใจที่เขาหลุดมันออกมาส่งผลให้เจ้าสาวป้ายแดงดันตัวลุกตาม"เข้าใจแล้วค่ะ""จะไปไหนกันเหรอครับ" น้องเล็กสุดอย่างภูพิงค์รีบถาม แอบเห็นว่าเฮียและภรรยาสาวพูดคุยอะไรสักอย่างกันนานแล้ว"ขอตัวสักครู่นะคะ เดี๋ยวรักพาเฮียขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อน" รอยยิ้มสดใสส่งต่อ ภูพิงค์คลี่ยิ้มให้พี่สะใภ้ อดไม่ได้ที่จะปรายตามองผู้ที่เป็นพี่ชาย"ให้ไอ้ภูไปเป็นเพื่อนด้วยไหมครับเ

"อาบน้ำก่อนไหม?" ภูมิรพีตั้งคำถามพลางปรายตามองคนข้างกายที่ก้าวขาเข้ามาในห้องที่เคยเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขาแต่ตอนนี้ทุกอย่างถูกเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ไม่มีอะไรเหมือนเดิม"เฮียภูมิอาบก่อนก็ได้ค่ะ" "แปลกนะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ไม่อยากได้น้ำเย็นๆ ล้างตัวให้หายเหนื่อยเลยเหรอ" เหมือนเจ้าของคำถามกำลังหยั่งเชิง ขายาวก้าวเข้าไปในห้องเพื่อเปิดเครื่องปรับอากาศ จากนั้นก็ตวัดสายตากลับมาจ้องมองเธอตามเดิมดวงตาคมกริบเผลอมองสำรวจร่างแบบบางอย่างไม่รู้ตัวไม่เคยคบกันมาก่อนก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่เคยพบเปี่ยมรัก ที่ในตอนนี้เป็นภรรยาของเขามาก่อน จำได้ว่าเมื่อก่อนที่เคยพบเธอ แม้ตอนนั้นจะค่อนข้างนานมา ทว่าทุกอย่างบนใบหน้ายังคงเหมือนเดิมที่ไม่เหมือนเดิมก็คงจะเป็นทรวดทรงของคนที่เป็นสาวจนเต็มตัวไม่กะโปโลเหมือนเมื่อก่อน ถึงอย่างนั้นก็พูดไม่ได้หรอก เปี่ยมรักที่ในตอนนั้นแม้จะออกกะโปโลแต่ก็ฮอตใช่ย่อย หน้าสวยๆ กับรอยยิ้มเก๋ๆ ที่มีเสน่ห์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ใครเห็นเป็นต้องสะดุดตา"รักอยากเตรียมเสื้อผ้าให้เฮียภูมิก่อนน่ะค่ะ เฮียอาบก่อนก็แล้วกันนะคะ" เปี่ยมรักคลี่ยิ้มบาง อีกฝ่ายพยักหน้ารับ ยอมสาวเท้าไปที่ห้อง

"หนูรัก ตื่นแล้วเหรอลูก" "เมื่อคืนหลับสบายไหมลูก มาเลย มานั่งตรงนี้เลย" เสียงทักทายของประมุขใหญ่พร้อมเสียงผู้เป็นภรรยาในประโยคถัดมาส่งผลให้สะใภ้สาวฉีกยิ้มกว้างแวบหนึ่งที่เปี่ยมรักหรี่ตามองสามีที่เป็นฝ่ายเดินนำลงมาก่อน ใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงความเรียบเฉยยังทำให้เขาดูดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย"หลับสบายค่ะ ขอโทษที่รักลงมาช้านะคะแม่เบญ" "ตื่นสาย เฮียกวนมากเหรอครับเจ้" ภูพิงค์แซวยิ้มๆ พลอยทำให้เบญญาผู้ที่เป็นมารดายิ้มตาม"ตื่นสายไม่เป็นไรเลยลูก ที่นี่มีแม่บ้านคอยดูแลอยู่แล้ว อ้อตาภูมิ แล้วช่วงนี้นะ แม่คุยกับพ่อแล้ว ลูกไม่ต้องไปทำงานก็ได้""ทำไมล่ะครับ" "ก็คนแต่งงานใหม่ ช่วงข้าวใหม่ปลามัน เราน่ะ ควรมีเวลาอยู่กับเมียเยอะๆ ไง""อ๋อ คุณแม่อยากอุ้มหลาน" ภูพิงค์สรุปด้วยรอยยิ้มกว้าง เลยกลับกลายเป็นว่าสายตาของทุกคนภายในบ้านเลื่อนมาหยุดมองที่สะใภ้สาวพร้อมกันเบญญาและภีมพลมองหน้ากันอย่างชอบใจ วันนี้นายภูพิงค์จอมทะเล้นพูดถูกหู ภพนิพิฐยิ้มมุมปาก น้องชายคนเล็กยิ้มกว้างมากกว่าใคร"คุณแม่ใจร้อนไปแล้วนะครับ ผมว่าคุณแม่ใจเย็นๆ ให้เวลาเฮียหน่อย""นี่เฮียภพจะบอกว่าเฮียภูมิไม่มีน้ำยาเลยต้องขอเวลาเยอะๆ งั้น

"พี่รัก" ปัณรส ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อเจ้าของสัญญาณหน้าประตูใหญ่คือพี่สาวที่พึ่งจะแต่งงานและมีครอบครัว โดยที่เจ้าบ่าวของพี่สาวหล่อมาก"นี่ของฝาก พ่อกับแม่อยู่ไหม""ว้าว เยอะจัง เอ่อ สวัสดีค่ะคุณ..." ปัณรสที่รับของและหิ้วพะรุงพะรังยกมือไหว้ชายหนุ่มที่เคียงข้างพี่สาว ภูมิรพีรับไหว้ บนใบหน้าหล่อเหลายังคงความนิ่งเฉยแบบเดิมไม่เปลี่ยนเลย"เรียกพี่ก็ได้" "อ๋อ ค่ะพี่ภูมิ" ผู้ที่เดินมาเปิดประตูหันกลับไปยิ้มให้พี่สาวของตนอีก จำได้ว่าก่อนหน้านี้ยังไม่ได้ตอบในสิ่งที่ผู้เป็นพี่ถาม ปัณรสจึงรีบบอกออกมา"พ่อกับแม่ไม่อยู่ค่ะ ออกไปทำธุระ""อ้าว เลยอดเจอ""ตอนที่พี่ไลน์มาบอกว่าจะมาที่นี่เป็นจังหวะที่พ่อกับแม่ขับรถออกจากบ้านพอดี รสบอกไม่ทันอ่ะ""งั้นเหรอ" เปี่ยมรักทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ไม่นานก็คลี่ยิ้มออกมาเหมือนเดิม"หนังสือพี่ล่ะ ไปเอาลงมาจากห้องรึยัง""เอาออกจากห้องพี่แล้วตอนนี้วางอยู่ในห้องรส เข้าบ้านก่อนสิเดี๋ยวรสไปหยิบให้""อืม" เปี่ยมรักพยักหน้ากลับ ผู้ที่เป็นน้องสาวหมุนตัวแล้วรีบเดินกลับเข้าบ้านไป ส่งผลให้เปี่ยมรักอยู่กับผู้ที่เป็นสามีตามลำพัง"เข้าไปข้างในก่อนนะคะ" ไม่มีคำตอบใดหลุดออกมาจากริมฝีปากห

ดวงตาคมกริบเหลือบมองร่างแบบบางที่เคลื่อนไหวตัวเองภายในห้องอาหาร มือเรียวประคองจานที่มีข้าวสวยร้อนๆ อยู่บนนั้น แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย เมนูนี้ที่บ้านของเขามีอยู่เป็นประจำ เท่าที่ดูจากสีสัน รู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของแม่บ้าน ถึงอย่างนั้นก็มีไอความร้อนที่บ่งบอกว่าแม้จะทำไว้ก่อนหน้านี้หลายชั่วโมง แต่พอนำมาทานใหม่ ก็มีการอุ่นอาหารให้ร้อนเหมือนเดิมผัดคะน้าหมูที่เจ้าสาวหมาดๆ อ้างว่าเป็นคนทำก็ดูน่าทาน ก้านคะน้ามีการปลอกอย่างใส่ใจ เนื้อหมูที่ถูกหั่นชิ้นก็ดูพอดีคำ"ไม่เห็นเฮียบอกรักเลยค่ะว่าภูพิงค์ไลน์หาตอนที่เราอยู่บ้านของรัก""แล้วมันสำคัญแบบไหน" "รักไม่รู้นี่คะว่าเฮียเข้าใจว่าเราจะทานมื้อค่ำที่บ้านของรักไปเลย""แล้วเหตุผลอะไรที่ฉันต้องซื้อของกลับไปที่บ้านของเธอตั้งหลายอย่างทั้งที่เธอพยายามย้ำว่าที่บ้านอยู่กันแค่สามคน" คำพูดของคนตัวโตทำคนฟังชะงักไปทันทีจริงสิ ตอนที่เขาพาเธอไปที่ร้านอาหารระดับห้าดาว เขาสั่งอาหารหลายเมนู ในขณะที่เธอพยายามบอกตั้งหลายครั้งว่าที่บ้านมีกันแค่สามคนเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องซื้อติดไม้ติดมือไปหลายอย่างเพราะจะทานไม่หมด ไม่ทันคิดว่าที่ซื้อเยอะเพราะเขาจะไปทานข้าวที่นั่น"ร