All Chapters of เจ้าสาวป้ายแดง: Chapter 21 - Chapter 30

รถยนต์คันหรูเลื่อนเข้ามาจอดภายในลานจอดของพูลวิลล่าส่วนตัวในสี่ชั่วโมงต่อมาคนตัวเล็กบิดขี้เกียจทันทีที่เท้าแตะพื้นหญ้า จากนั้นก็รีบไขว้คว้าอากาศโดยการสูดดมเข้าจนเต็มปอด รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากเมื่อดวงตากลมสวยประสานเข้ากับบรรยากาศโดยรอบและการตกแต่งที่หรูหรา หันขวาพบภูเขา หันซ้ายกลับพบลำธารธรรมชาติที่ถูกปรับแต่งจนทุกมุมดูดีและลงตัวอดไม่ได้ที่จะล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาบันทึกภาพ วันนี้คงได้อวดภาพสวยๆ และบรรยากาศดีๆ ลงบนโซเชียลอย่างแน่นอน"คุณภูมิสวัสดีครับ" ผู้ชายตัวสูงในชุดเรียบร้อยพร้อมทั้งติดชื่อและตำแหน่งงานตรงเข้ามาหาคนที่พึ่งจะก้าวขาลงจากรถบ้างทั้งที่เธอไม่เห็นเลยว่าก่อนหน้านี้เขาจะคุยโทรศัพท์หรือส่งสัญญาณให้ใครรู้ว่าเขามาถึงที่หมายแล้ว คนที่นี่กลับเข้ามาต้อนรับเขาเสมือนกับว่ารู้จักเขาเป็นอย่างดี"การเดินทางเป็นยังไงบ้างครับ ไว้โอกาสหน้า หากคุณภูมิต้องการมาที่นี่อีกครั้ง ทางพูลวิลล่าสามารถไปรับที่สนามบินได้นะครับ" "ขอบคุณล่วงหน้าครับ ในรถมีกระเป๋าอยู่สามใบ รบกวนด้วยครับ" "ได้เลยครับ เชิญคุณภูมิและภรรยาทางด้านนี้เลยครับ" ชายร่างสูงคนเดิมหันมายิ้มให้เธอบ้าง

ร่างบางแทรกกายเข้าไปในห้องทันทีที่กลับมาถึงที่พัก เรื่องที่คุยกันตอนรับประทานอาหารยังเคืองต่อความรู้สึกเหตุผลเพราะไม่มีสิ่งใดกระจ่าง บอกตรงๆ เถอะ วินาทีนี้เจ้าสาวป้ายแดงไม่อยากจะทำอะไรแล้วทั้งนั้น หน้าที่เมียก็ไม่อยากทำ ปั๊มหลานให้พ่อกับแม่ที่รออุ้มอยู่ก็อยากล้มเลิกไปเลยเช่นกัน"กระเป๋ารักอยู่ที่ไหนคะ" "ห้องนอนชั้นสอง" หญิงสาวไม่ได้มองเจ้าของคำตอบด้วยซ้ำ ร่างเย้ายวนเดินนวยนาดไปตามชั้นบันไดตรงไปยังชั้นสองที่เป็นห้องนอนทันทีกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศอ่อนๆ ลอยเข้ามาในจมูกตั้งแต่วินาทีที่ผลักประตูห้องนอนและขาสวยก้าวเข้าห้อง ดวงตากลมโตกวาดมองหากระเป๋าใบโตที่บรรจุข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอ และระหว่างที่มือเรียวกำลังทำการเปิดกระเป๋า เจ้าสาวหมาดๆ สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาบนต้นคอขาวเนียน กลิ่นน้ำหอมสผานกับกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ลอยเข้ามาในโพลงจมูกเช่นกันขนตางามงอนปัดลงต่ำเมื่อมือหนาเลื่อนมาวางหมับที่เอวคอดกิ่ว หัวเข็มขัดเย็นเฉียบและความใหญ่โตที่ต่ำลงใต้เข็มขัดเบียดเข้ากับก้นสวย ริมฝีปากร้อนกดลงบนลำคอใกล้ใบหูเล็กสร้างความวาบหวามจนมือเรียวต้องหยุดอีกคนด้วยการแกะมือหนาตามด้วยการหมุนตัวก

"อื้อออ~" แสงแดดที่สาดส่องเล็ดลอดผ่านเข้ามาทางม่านสีขาวสะอาดสะอ้านกระทบม่านตาส่งผลให้คนบนเตียงบิดตัวเบาๆ เพื่อขับไล่ความเมื่อยที่ถูกรบกวนมาตลอดค่ำคืนเปลือกตาบางค่อยๆ เปิดขึ้น เมื่อดวงตากระทบเข้ากับฝ้าสีขาวหญิงสาวบนเตียงหันมองที่ตำแหน่งข้างกายเป็นอันดับแรก แต่พบเพียงความว่างเปล่า ไม่รู้ว่าคนที่หลับนอนด้วยกันตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาลุกออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ในยามที่ขยับตัวแล้วความเจ็บที่ช่วงล่างแล่นพล่านทำเอาใบหน้าจิ้มลิ้มงอง้ำขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์"คนเอาแต่ใจ..." ครั้นยามที่นึกถึงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนใบหน้าสวยก็พลันร้อนผ่าว ทั้งที่เธอและเขาแต่งงานกันโดยปราศจากความรัก ทว่าเรื่องบนเตียงเขากลับจัดหนักจัดเต็ม ทำกับเธอราวกับคู่รักเขาทำกันร่างแบบบางเดินนวยนาดออกจากห้องนอนพลางตรงไปยังชั้นล่าง กลิ่นหอมของกาแฟลอยฟุ้งเหมือนเป็นสัญญาณที่ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ตำแหน่งไหน"ทำไมตื่นเช้านักล่ะคะ" เจ้าสาวป้ายแดงก้าวขาเข้าไปยืนพิงสะโพกกับขอบประตูมองคนตัวโตที่เคลื่อนไหวตัวเองอยู่ภายในห้องครัว ความไม่เข้าใจส่งผลให้เรียวปากเอิบอิ่มเผลอพูดออกไปอย่างไม่ทันคิด"ทำอาหารเช้ารอเ

'...ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเหรอคะ แถวนี้มีที่เที่ยวหลายที่ ถ้าเหงา ออกมาเจอกันได้นะคะ!' ข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอถูกส่งต่อในเวลาต่อมา ไม่นานเกินรอ โทรศัพท์มือถือเครื่องเดิมก็มีสายเรียกเข้าแทรกเข้ามาทันที "ยัยรส..." [ รสไม่ถามหรอกนะว่าเจ้าของข้อความคือใคร แต่สิ่งแรกที่สัมผัสได้ นางมาเพื่อปั่น อิจฉาพี่รักชัวร์ๆ ] ใบหน้าของเจ้าสาวหมาดๆ ยังคงความเรียบเฉย ภายในหัวมันผุดคำว่า เธอและยัยรสน้องสาวของเธอ คิดแบบเดียวกันเป๊ะเลย! เปี่ยมรักออกจากพูลวิลล่าแล้วตรงไปยังคาเฟ่ที่อยู่ไม่ไกลจากที่พักสักเท่าไหร่ หลังจากตรวจสอบเส้นทาง ในหัวก็ผุดหาเหตุผลว่าเพราะอะไรเจ้าของข้อความที่มีศักดิ์เป็นลูกน้องในที่ทำงานของสามีถึงยังไม่กลับไป @CAFE "คุณรัก" ทอฝันโบกไม้โบกมือให้เจ้าของเรือนร่างสมส่วนในชุดลำลองสีขาวเข้ากับผิวขาวสะอาดออร่าไม่ต่างจากหลอดไฟนีออน เจ้าสาวป้ายแดงคลี่ยิ้มจางๆ ให้ผู้เรียก จากนั้นก็เดินเข้ามาหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงข้ามกัน "ว่าแล้วว่าต้องเป็นคุณฝัน ยังไม่กลับทำไมไม่บอกรักล่ะคะ" "ฝันบอกคุณรักแล้วนี่คะว่าจะหามื้อเช้าทานก่อนค่อยออกเดินทาง บังเอิญพบบอสออกจากที่พักแล้วตรงไปยังสระ

"ความผิดคงร้ายแรงมากเลยสินะเธอถึงตัดสินว่าจะให้ฉันเหลือแค่ตรงนั้นไว้ใช้งาน" ความรู้สึกไม่พอใจก่อตัวขึ้นในทันที แทนที่เขาจะย้ำชัดให้เธอสบายใจว่าผู้ชายอย่างเขาจะไม่มีวันทำแบบนั้น กลับมากังวลถึงสิ่งที่จะเหลือหลังจากที่นอกใจกันแทน "มีใครบ้างล่ะคะที่ไม่แคร์ความรู้สึกของตัวเอง รักไม่ยอมเจ็บฝ่ายเดียวหรอกนะคะ" ร่างแบบบางหยัดตัวลุกอย่างหงุดหงิด เป็นจังหวะที่คนตัวโตกระชากร่างบางเข้ามาหาตัว "อ๊ะ..." "เอาเป็นว่าถ้าวันนั้นมีจริง เราค่อยกลับมาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้งดีไหม" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ข้อมือเล็กถูกพันธนาการด้วยมือหนา ในยามที่ถูกรั้งจนร่างเข้าไปใกล้กัน ท่อนแขนแกร่งตวัดโอบรัดเอวคอดอย่างรวดเร็ว หน้าท้องแบนราบกระแทกเข้ากับแผงอกแกร่ง หน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการเต้นของหัวใจ กลิ่นหอมอ่อนๆ บนกายสาวส่งผลให้มุมปากหนากระตุกรอยยิ้มพึงพอใจ "เมื่อกี้บอกว่าไงนะ จะไปนอนแช่น้ำเหรอ" "อะ อ๋อ ค่ะ" คนตัวเล็กเปล่งเสียงตะกุกตะกัก ความใกล้ชิดมันทำให้หวั่นไหวอย่างง่ายดาย "อยากลองทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่การนอนเฉยๆ ไหม" "ฮะ เฮีย..." "เถอะน่า ครางอย่างเดียว ที่เหล