All Chapters of รักแรก รักเธอ รักเดียว ( NC 18+): Chapter 41 - Chapter 50

83 Chapters

บทที่ 40

“วิว!!!” “ทำงานได้เงินเดือนเท่าไหร่เหรอ” ฉันดันนามบัตรใบนั้นไว้ตรงหน้าคนที่เป็นเจ้าของบัตร มาร์คไม่ตอบคำถามฉัน ทำไมฉันจะไม่รู้เงินเดือนระดับพนักงานจบใหม่ ฉันเองก็เคยไปสัมภาษณ์งานมาแล้ว แต่ฉันไม่เคยคิดจะเปรียบเทียบหรือดูถูกใคร แต่วันนี้อีวิว อยากจะทำในสิ่งที่ไม่น่ารักดูบ้าง ทำไมเราต้องทนกับคนนิสัยแบบนี้ พ่อก็ไม่ใช่ “อืม เราก็อยากคบคนระดับเราเหมือนกันนะ อย่างพนักงานโรงงานไรงี้ แต่เราอะใช้เงินเก่งพนักงานธรรมดา ๆ คงเลี้ยงเราไม่ไหวหรอก เราเลยคบภาพไง คนละระดับกับเรา ระดับเจ้าของกิจการน่ะ ภาพทำโฮม‍ส‍เตย์ มีคาเฟเป็นของตัวเอง ทำสบู่ขายออนไลน์ขายดีเชียวล่ะวัน ๆ น่าจะได้มากกว่าเงินเดือนพนักงานโรงงานสักสองสามเท่า” ฉันมองใบหน้าอึ้ง ๆ ของมาร์ค ก่อนจะพูดต่อ ด้วยจริตจะก้านที่จิน‍นี่เคยสอนไว้ ยกแหวนกับเล็บขึ้นมาดู ดูอะไรยังไม่รู้ แต่มันดูกระแดะน่าตบดี “พอดีภาพเขาไม่ค่อยว่างเรื่องการนับเงิน ก็เลยชวนเรามานับด้วย อย่างว่าแหละเนอะ โลกเราสมัยนี้เปลี่ยนไปเยอะ” ฉันมองหน้าคนที่ชอบออกความเห็นโดยที่เราไม่ขอคำตอบ มาร์คอึ้งอยู่นานจนกระทั่งภาพเดินกลับมาพร้อมเครื่องดื
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 41

พอเวลาผ่านไป โตมากขึ้น คนเรากลับวัดกันด้วยความฉาบฉวยภายนอกมากกว่าความรู้สึกข้างในเหมือนอย่างในวันวาน ในตอนที่เราเป็นเด็ก เราไม่สนใจว่าใครจะรวยจะจน สนใจแค่ว่าเล่นกับเพื่อนคนไหนแล้วสนุกเข้ากันได้ มันคือมิตรภาพอย่างแท้จริงในวัยนั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความห่างเหินพัดพาความอึดอัดเข้ามาแทนที่ การพบเจอที่ควรจะเป็นกลับไม่ใช่อย่างควรจะเป็น “แกอยากไปไหมจิน‍นี่” “อยากไปนะ ไปเจอเพื่อนจะได้โปรโมตช่องเราไง” “แกไม่เคยได้ยินเหรอ เพื่อนกันนี่แหละที่ไม่สนับสนุนกัน ถ้าจะหวังอะไรจากเพื่อนกันยาก” ฉันพูดตามที่เคยได้ยินมา ไม่ใช่คิดขึ้นเอง “ไม่เห็นเป็นไร ขอแค่ให้ได้อวด ฉันชอบอวด ได้ดีทุกวันนี้เพราะอวดนะ หมู่บ้านเรามีอะไรดี ฉันกับพู่อวดหมดแหละ เป็นไงอวดไปอวดมาดังเฉย” พวกเราสามคนหัวเราะกับคำพูดของจิน‍นี่ ก็จริงอย่างเพื่อนว่า “ก็จริงเนอะ นี่ถ้าฉันไป พวกนั้นก็ถามอีกว่าทำไมไม่ได้งาน ทำไมไม่เรียนต่อ ทำไมทำไม อยู่นั่นแหละ” ยิ่งวันนี้ที่เจอมาร์คฉันยิ่งรู้สึกไม่ดีกับเพื่อนเก่าไปแล้วด้วย “มึงก็แค่บอกไปว่า บ้านรวย แฟนรวย ให้อยู่เฉย ๆ ไรงี้ อยู่สวย ๆ ไปวัน ๆ ไม่มีง
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 42

เรียกว่าวันนี้เป็นวันออกเดตของพวกเราสองคู่เหมือนอย่างวันวานคงไม่ผิด หลังจากตกลงกันว่าจะเลยเข้าตัวจังหวัดเพื่อดูหนังสักเรื่อง ไม่เคยได้ดูหนังพร้อมกันนานแค่ไหนแล้วนะ น่าจะเกือบสี่ปีได้ “เราไม่ได้ดูหนังกันนานเลยเนอะ” ภาพจูบบนหลังมือฉัน ภาพในวันวานกำลังหวนกลับมาในความทรงจำของฉัน นานแค่ไหนแล้วนะที่ภาพขอจับมือฉัน ในตอนนั้นที่ขอเป็นแฟน มือเขาสั่นเพราะความตื่นเต้น ส่วนมือฉันก็ชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความตื่นเต้นเช่นกัน “ขอบคุณนะที่รอ” เราเลือกที่นั่งแบบโซฟาฉันเลยซบภาพได้เต็มที่ “เรารักวิว ไม่รอได้ไง” เนี่ย น่ารักตลอด “ตกงานแต่มีแฟนก็ดีไปอย่างนะเนี่ย มีเวลาอ้อนแฟน” ฉันว่าทั้งยังตั้งใจจะหอมแก้มเขาสักฟอด “อื้อ...” โดนขโมยจูบ อีวิวกำลังจะขาดอากาศหายใจแล้วค่ะสาว ไม่ไหวแล้ว ลิ้นร้อนของภาพกำลังซุกไซ้ทั่วโพรงปากทั้งยังดูดกัดเบา ๆ มือฉันถูกวางไว้บนอก เสียงหัวใจฉันและหัวใจเขาเต้นแรงเพราะความวาบ‍หวามที่เกิดขึ้น ก่อนที่ฉันจะขาดอากาศหายใจเขาก็ปล่อยริมฝีปากของเราสองออกจากกัน แค่โดนจูบฉันก็แทบสิ้นเรี่ยวแรง หายใจหอบกระเส่าซบบนอกเขา ภาพโอบฉันไว้ ฉัน
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 43

“จริง ขอบคุณนะภาพ” ฉันตั้งใจจะหาเงินช่วยเขาอยู่แล้ว และฉันเชื่อว่าภาพหาได้มากกว่านี้แน่นอน “หวานเว่อร์” เสียงของจิน‍นี่ทำให้ฉันต้องหันไปขึงตาใส่ คนนิสัยไม่ดี “ฉันหมายถึงกาแฟ กาแฟเนี่ย สั่งไม่หวานทำไมมันหวาน” จิน‍นี่ชี้แก้วกาแฟตรงหน้า เพื่อนประชดแหละฉันรู้ หมั่นไส้ ตัวเองอ้อนผัวตลอด พอฉันจะอ้อนบ้างดูนังเพื่อนชั่ว “เชิญค่ะ เชิญหวานกันต่อ ส่วนฉันกับพู่กันเราขอสั่งอาหารก่อนนะ” จิน‍นี่เชิญให้เราหวานเต็มที่จะรออะไร ใครเลี่ยนก็ปัญหาของเขาไม่ใช่ปัญหาของฉันกับภาพ “เราจะหาเงินช่วยภาพนะ สร้างครอบครัวของเรากัน” รอยยิ้มของภาพทำฉันใจละลายตลอด ตอนเรียนมัธยมผมสั้นรองทรงหล่อเหลาเกาหลีโอป‍ป้า แต่ตอนนี้ผมยุ่ง ๆ เซอร์กร้าวใจสุด ๆ หล่อมากแม่ ดีมากพ่อ ไปต่อไม่รอแล้วนะ “วิวกำลังขอเราแต่งงานหรือเปล่าเนี่ย” ฉันตีแขนคนขี้แกล้ง ใครเขาจะแต่งงานกันเล่า ใช้เงินตั้งเยอะตั้งแยะ ยังไม่อยากแต่งตอนนี้หรอก “เอาไว้ก่อนเรามีอะไรอยากทำเยอะแยะไปหมดเลย ให้เราได้ทำก่อนเนอะ” ฉันกอดแขนภาพไว้แน่น ภาพก็ยิ้มเข้าใจสิ่งอยากทำ “ตกลงหาคนทำแอนิเมชันได้หรือยัง แล้วจ
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 44

เช้าวันถัดมาหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาพักผ่อนของยาย โดยมีเจ้าแมวอ้วนอย่างน้องน้อยนอนอืดอยู่ข้างยาย ฉันนวดให้ยาย ส่วนยายเกาพุงให้ไอ้แมวอ้วน เห็นหรือยัง เห็นถึงลำดับความสำคัญหรือยังว่าใครสำคัญกว่าใคร “พ่อผู้ใหญ่อยู่ไหม” เสียงของคุณยายท่านหนึ่งซึ่งฉันไม่คุ้นหน้า จำได้ว่าไม่เคยเห็นมาก่อน “อยู่ ๆ เข้ามาก่อนสิสอน” ยายสายพิณเรียกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาให้มานั่งบนแคร่ที่ยายนอนอยู่ “เอาของมาฝาก เพิ่งไปบ้านโฮ๊กมา” ‘บ้านโฮ๊ก’ เป็นหมู่บ้านหนึ่งในพม่า หมู่บ้านนี้เป็นเหมือนญาติของคนในหมู่บ้านเรา เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะต้นตระกูลของคนในหมู่บ้านเราอพยพมาจากลำพูน และบางส่วนเดินเลยแม่น้ำสายไปอยู่ฝั่งโน้น เมื่อดินแดนมีความชัดเจนมากขึ้น ถึงได้รู้ว่าแผ่นดินที่มีเพียงแม่น้ำกั้นระหว่างบ้านญาติกับบ้านเรากลับอยู่คนละประเทศ หลังจากป้าสอนกลับไปแล้ว ฉันจึงอ้อนให้ยายเล่าเรื่องการย้ายถิ่นครั้งใหญ่ของบรรพบุรุษ ฟังกี่ครั้งฉันก็รู้สึกทึ่งทุกครั้ง “ยายเล่าเรื่องทวดของยายอพยพให้ฟังหน่อย” ฉันชอบฟังเรื่องที่ยายเล่า “เล่าอีกแล้ว เล่าหลายครั้งแล้วหนา” ย
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 45

คณะอพยพของโปงกับบุญรอนแรมมาเป็นเวลาสองเดือน พวกเขาถามไถ่หาหมู่บ้านที่ญาติเคยบอกไว้ ญาติของพวกเขาอพยพมานานแล้วและได้ส่งข่าวไปบอกให้พวกเขาเดินทางและถามหาแม่น้ำคำ พวกเขาตั้งรกรากอยู่ที่นั่น ให้ตามมาหากที่บ้านป่าตองแร้นแค้นเกินกว่าจะอยู่ได้ การเดินทางของพวกเขาสิ้นสุดลงเมื่อได้พบกับหมู่บ้านที่อุดมสมบูรณ์ ติดกับแม่น้ำขนาดใหญ่ ข้าวปลาอาหารหาได้ไม่ยากเลยสักนิด ของป่ายังมีมากมายไม่ว่าจะเป็นเห็ดป่า กล้วย หรือแม้แต่เก้ง กวางและหมูป่าก็ยังมีให้ล่าเป็นอาหาร ความอุดมสมบูรณ์ที่โปงไม่เคยได้พบเจอตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ ญาติผู้พี่ของเขาแบ่งที่ดินให้สร้างบ้าน เวลาผ่านล่วงเลยไปหลายปี จนกระทั่งสายเติบโตเป็นสาวงาม หมวกผู้เป็นหนุ่มในหมู่บ้านก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น เขาถูกตาต้องใจสายตั้งแต่แรกเห็นเพราะความงามของเธอ สายเป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ ในหมู่บ้านหลายคน หากแต่เพราะครอบครัวของสายเป็นเพียงคนอพยพมาจากลำพูน ความยากจนของเธอไม่อาจเป็นที่ยอมรับของครอบครัวเศรษฐีของหมู่บ้านแต่ดั้งเดิม หมวกซึ่งไม่ได้ฐานะร่ำรวยเป็นเพียงคนธรรมดาของหมู่บ้านไม่รังเกียจเลยสักนิด
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 46

“เอาไงดี เธออยากเคลียร์กับเจ้ทรายไหมจะได้สบายใจ เราไม่อยากให้เมียเรามีปัญหากับลูกน้อง เธอเป็นคนที่เรารัก เจ้ทรายเขาก็เป็นพนักงานที่ดี เป็นกำลังหลักของเราเหมือนกัน” คำพูดของภาพฉันเข้าใจเป็นอย่างดี คนหนึ่งก็แฟน อีกคนก็ลูกจ้างที่ช่วยงานกันมานาน เวลาผ่านไปในช่วงเย็นของวัน เป็นเวลาที่คนงานเลิกงาน มีเพียงสองสามคนที่ทำหน้าที่กะดึกเพื่อดูแลโฮม‍ส‍เตย์และตระเตรียมงานสำหรับกะเช้า ฉันขับมอเตอร์ไซค์สามล้อไปยังที่นัดหมายกับจิน‍นี่ ร้านที่นัดกันเป็นร้านอาหารกึ่งตกปลา มีบริการตกปลา ถ้าตกได้สามารถเอาปลากลับบ้านได้โดยซื้อเป็นกิโลกรัมละห้าสิบบาท ส่วนมากปลาในบ่อก็จะเป็นปลานิลกับปลาทับทิม ส่วนใครที่ไม่อยากเอาปลากลับบ้านสามารถทำอาหารได้เลย ที่นี่มีบริการทำอาหารให้ด้วย หากใครไม่ถนัดตกปลาก็สามารถสั่งอาหารพร้อมทั้งเครื่องดื่มได้เลย ร้านอาหารนี้เป็นพาร์ตเนอร์กับโฮม‍ส‍เตย์ของภาพด้วยเหมือนกัน อยู่ไม่ไกลกัน มีบริการรับส่งระหว่างทั้งสองที่ จะเลือกเป็นรถซาเล้งหรือรถกระบะก็มีบริการ แม้แต่ปั่นจักรยานมาก็ได้เช่นกัน “สวัสดีเจ้ทราย” คนไม่คิดว่าจะเห็นฉันที่นี่ถึงกับตกใจ
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 47

“ถามว่ามีอะไร เสียงดังจนซุ้มอื่นเขาตกใจแล้ว” “ไม่มีอะไร” เป็นเจ้ทรายที่พูดขึ้น ฉันที่ปาดน้ำตาอยู่หลายทีมองค้อนคนที่บอกว่าไม่มีอะไรแต่พูดให้ฉันร้องไห้ “จิน‍นี่! เล่า” เมื่อฉันกับเจ้ทรายไม่ยอมพูดภาพเลยหันไปคาดคั้นกับจิน‍นี่ ส่วนฉันกับเจ้ทรายยกเบียร์ขึ้นดื่มอย่างโมโห “คืองี้ ไอ้วิวมันอยากเคลียร์กับเจ้ทรายเรื่องที่เจ้ไม่ชอบมัน วิวก็เลยให้เราชวนเจ้มากินเบียร์จะได้คุยกัน แต่มาถึงก็ทะเลาะกัน” “ไม่ได้ทะเลาะ!!!” ฉันกับเจ้ทรายพูดขึ้นพร้อมกันทั้งยังสะบัดหน้าไปทางอื่น “โอเค ไม่ทะเลาะก็ไม่ทะเลาะ สองคนนี้เขาแข่งกันว่าใครรักภาพมากกว่ากัน ทำอะไรให้ภาพมากกว่ากัน” คำพูดของจิน‍นี่ทำฉันกับเจ้ทรายหันมามองกันอีกครั้ง ก่อนจะสะบัดหน้าหันไปมองคนละทาง “เจ้แค่ไม่อยากให้ภาพเสียใจ” เป็นเจ้ทรายที่พูดเสียงเบา “เจ้เลยไม่อยากให้ผมมีความสุข” “ไม่ใช่อย่างนั้น เจ้แค่เป็นห่วงภาพ” เจ้ทรายเสียงเครือ ฉันแค่ชำเลืองมองเจ้ทราย “วิวคือคนที่ผมรัก เป็นคนที่ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลือด้วย ถ้าเจ้รักเจ้หวังดีกับผม ทำไมไม่รักคนที่ผมรักด้วย เจ้ก็รู้ว่าพวกเราอยู่กันเป็น
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 48

“เรารู้ เราก็รักเธอ เธอไม่ต้องทำอะไรเพื่อเรา แค่เธอรักเราก็พอแล้ว พอแล้วจริง ๆ” ผมนั่งลงข้างเตียง ตรงหน้าเธอ รวบมือสองข้างของเธอไว้และจูบลงบนหลังมือเธอหลาย ๆ ครั้ง จูบลงตรงแหวนทองวงบางที่ผมเคยให้เธอ “วิวจ๋า แค่เธอรักเรา ให้โอกาสเราได้ดูแลเธอ แค่เธอกลับมาบ้านเราและให้โอกาสเรา แค่นี้ก็ที่สุดของเราแล้ว” “แต่เรา...อื้อ” ผมประกบปากจิ้มลิ้มนั้นด้วยปากผม ไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอแล้ว เรียวลิ้นของผมที่ตวัดเกี่ยวกอดรัดลิ้นนุ่มของเธอไว้ในอุ้งปากผม แรงดูดกลืนของกันและกันทำให้เลือดในกายของผมไหลกองรวมอยู่ที่เดียวและตอนนี้มันกำลังร้อนผ่าว “ถ้าเธออยากทำเพื่อเรา...ขย่มให้เราก็พอ” ผมไม่ได้หวังให้เธอทำอะไรเพื่อผมเลยสักนิด นอกจากความรักที่เธอมีให้ผม เซ็กซ์เร่าร้อนและอ้อมกอดอบอุ่นเพียงแค่นั้นที่ผมต้องการจากเธอ “ภาพ!” “ขย่มเรา ครางชื่อเรา มีความสุขไปด้วยกัน แค่นั้นที่เราต้องการ” ผมบอกคนตัวเล็ก ปลดกางเกงยีนขาสั้นสีดำของเธอออกจากขาเรียวสวย เสื้อยืดตัวโคร่งของเธอถูกถอดออกด้วยมือผม ตอนนี้คนบนที่นอนเหลือเพียงชั้นในลูกไม้สีชมพูหวานทั้งชิ้นบนชิ
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 49

ยิ่งเร่งจังหวะเข้าออกให้เร็วขึ้น ผมเองก็จะขาดใจตามเธอทุกขณะ จนกระทั่งไม่อาจอดกลั้นความเสียวซ่านที่เล่นงานจนใกล้แตกพ่าย ผมส่งแรงกระแทกมากกว่าเดิม มองภาพที่กลีบสาวกำลังกลืนกินแท่งร้อนของผม ความรู้สึกยิ่งพลุ่ง‍พล่านและใกล้จะแตกออกมาเต็มที “วิว...ไม่ไหวพร้อมกันนะ” ผมไม่รู้ว่าเธอจะสามารถพร้อมกันกับผมได้ไหม แต่ตอนนี้เวลานี้ร่างเธอก็แอ่นโค้งขึ้นด้วยความเสียว แรงตอดรัดภายในรุนแรง ผมแทบขยับไม่ได้ สุดท้ายผมก็ขยับออกมาเกือบสุดลำและกระแทกลงไปทีเดียว “อ๊า/อ๊า” เราสองคนร้องครางออกมาพร้อมกัน ความอุ่นวาบหลั่งรดเราสองคน น้ำรักของผมกับของเธอสร้างความอบอุ่นให้หัวใจเราทั้งสอง มันคือการเมกเลิฟไม่ใช่เซ็กซ์ ทุกครั้งที่เราสองได้ทำกิจกรรมรักร่วมกัน มันไม่ใช่แค่การตักตวงหรือปลดปล่อย หากแต่เป็นความรู้สึกของใจ ที่ต้องการส่งความรักให้คนที่รักเราได้สัมผัสความสุขร่วมกัน ผมล้มตัวนอนกอดเธอ ฝากท่อนลำไว้ในกายเธอ ความอบอุ่นของเธอยังโอบล้อมและตอดรัดผมไม่หยุด ดีมาก ดีจนผมไม่อยากหยุด “อ๊ะ!” “มันแข็งอีกแล้ว” ไม่อยากหยุดเลยจริง ๆ เพิ่งได้รู้ตัวว่าตนเองเป็นคนหมกมุ่นและแร
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more
PREV
1
...
34567
...
9
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status