All Chapters of รักแรก รักเธอ รักเดียว ( NC 18+): Chapter 61 - Chapter 70

“อ้ายทิว” บัวกรีดร้องเสียงดังเมื่อเห็นสามีล้มกองอยู่หน้ารั้วบ้าน เธอลากผู้เป็นสามีเข้ามาในตัวบ้าน เช้าวันถัดมาผู้ใหญ่บ้าน หมอผีและพระต่างพากันมาที่บ้านของทิว “มันโดนผีกะยักษ์เข้าต้องทำพิธีไล่” หมอผีประจำหมู่บ้าน ผู้ที่มีอาคมแรงกล้าบอก ในแววตาของเขาแฝงความหนักใจยิ่งนัก “พ่อหมอช่วยพี่ทิวด้วยนะ” บัวร้องไห้ทั้งกอดลูกทั้งสามไว้แนบอก ถ้าขาดพ่อของลูกไปครอบครัวของเธอจะอยู่อย่างไร พิธีไล่ผีถูกจัดขึ้นตามความเชื่อของคนในหมู่บ้าน เมื่อพิธีกรรมจบลง พ่อหมอได้แต่ถอนหายใจ เขามองภาพทิวอย่างเวทนา เขาอยากจะช่วย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว มันได้เข้าไปกัดกินข้างในของทิวจนหมดแล้ว พลังของพวกมันจะแก่กล้าถ้าอยู่ในช่วงเวลาของเดือนดับเช่นนี้ หลังจากนั้นเพียงสองวันเท่านั้น ร่างของทิวก็ซูบผอมและสีเหลืองคล้ำไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสิ้นใจตายในที่สุด “น่ากลัว” ฉันขนลุกไปทั้งร่างเมื่อได้ยินเรื่องเล่าของตาทวดทิว ท่านเสียด้วยผีกะยักษ์นั่นคือคำบอกเล่าของคนรุ่นต่อรุ่น ความน่ากลัวของผีกะยักษ์มันฆ่าคนได้ ไม่เหมือนผีกะธรรมดาที่แค่นั่งเลียหน้าให้ผู้หญ

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งคืน พันจึงขอเวลากลับ เกสรเดินลงมาส่งเขาถึงบันไดบ้าน หัวใจของพันเต้นแรงเพราะความสวยของเธอเวลานี้ ผิวของเธอนวลเนียนละเอียด ดวงตาของเธอพราวระยับเวลาต้องแสงไฟที่สาดส่อง เกสรเองก็ร้อนวูบวาบเพราะความตื่นเต้นแห่งวัยสาว พันเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอได้ใกล้ชิด เธอหวังเหลือเกินว่าเขาจะแวะมาแอ่วหาเธอทุกวัน เธอกลัวเหลือเกินว่าเขาจะไม่มาอีก “พี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวมาอีกนะ” คำสัญญาของเขาทำเธอยิ้มออกมาอย่างดีใจ เธออยากให้พระอาทิตย์รีบขึ้นและตกลงเสียในอีกสองสามยามต่อจากนี้ เธออยากเห็นหน้าเขา อยากคุยกับเขา พันเองก็ไม่ต่างกัน เขาละล้าละลังไม่อยากออกจากบ้านของหญิงสาวเลย เขาอยากอยู่มองหน้าเธอทุกวัน อยากเห็นเธอในทุกค่ำคืน อยากให้เวลาผ่านไปโดยเร็วเพื่อให้ถึงพรุ่งนี้ที่เขาจะได้กลับมาหาเธอตรงนี้ เวลาล่วงเลยผ่านไปนานนับเดือน พันกับเกสรพูดคุยกันทุกคืน ทั้งคู่รับรู้แล้วว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขาทั้งสองคนคือความรัก “พี่จะให้แม่มาสู่ขอสรนะจ๊ะ” นั่นคือคำพูดของพันในค่ำคืนหนึ่ง เกสรนอนแทบไม่หลับเพราะความตื่นเต้น เธอรอคอยว่าเขาจะกลับมาพร้อมกับผู้ให

“เจ้าวิวเอ้ย ไม่ว่าผีกะ ผีโพงหรือผีอื่น ๆ เราไม่รู้หรอกว่ามีจริงหรือไม่มีจริง ทุกอย่างมันก็เป็นเพียงเรื่องเล่าสืบต่อกันมา คนเหนือเราอยู่กับผีสางเป็นเรื่องปกติเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน” คำพูดของยายทำให้ฉันคิดตาม ก็จริงอย่างยายว่า เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันยังต้องช่วยแม่เตรียมของไหว้ผีปู่ย่าอยู่เลย “แล้วผีกะไม่ดีเหรอจ๊ะ ทำไมยายจันไม่อยากให้พันแต่งงานด้วย” “ผีกะถ้าเราเลี้ยงดีมันก็ดี นาสวนจะงามกว่าบ้านอื่นเสียด้วยซ้ำ” “ในเมื่อดีแบบนั้นทำไมต้องรังเกียจกันละ” ฉันถามยายอย่างสงสัยในเมื่อดีแล้วทำไมถึงไม่อยากให้ยุ่งเกี่ยว “มันก็ดีถ้าเราเลี้ยงดี แต่ถ้าเราเลี้ยงไม่ดี ของอาจเข้าตัว เราอาจกลายเป็นผีกะยักษ์ก็ได้ แบบนั้นแหละคนเลยไม่อยากข้องเกี่ยว อีกอย่างการเลี้ยงผีกะเป็นเรื่องที่น่า‍อาย บางคนเขาไม่ยอมรับและไม่อยากนับญาติด้วย” ฉันกอดยายแน่นขึ้น ทั้งยังบ่นพึมพำ “รักยายจัง มีแต่เรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟัง เนี่ยหนูเอาเรื่องที่ยายเล่าไปลงยู‍ทูบมีแต่คนชอบเลยนะ อีกหน่อยเราจะรวยแล้ว” ฉันยังเล่าเรื่องรายได้ที่ได้จากช่องให้ยายฟังอย่างตื่นเต้น ยายเองก็หัวเร

หลังกลับมาอยู่บ้านนี่ก็หลายเดือนแล้วที่ไม่ได้ออกจากจังหวัดเชียงรายเลยสักครั้ง จากที่เคยเล่าให้ฟังแล้วว่าญาติพี่น้องตั้งแต่รุ่นทวดพวกเรามีญาติอยู่ที่ลำพูน จากที่ไม่เคยได้มาลำพูนนานแล้ว วันนี้ฉันกับภาพต้องแวะมาลำพูนเพราะหลานห่าง ๆ ของยายแต่งงาน ฉันกับภาพเลยอาสามาเป็นเพื่อนยาย “ยายอยากนอนคุยกับเพื่อนสักสองคืน ภาพกับวิวไปเที่ยวเชียงใหม่ก่อนก็ได้นะ” นั่นคือคำที่ยายบอกกับเราสองคนทั้งยังขยิบตาให้เราสองคนด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ ฉันเห็นนะว่ามีหนุ่มหล่อรุ่นราวคราวเดียวกับยายมาทักทาย จากที่แอบกระซิบถามได้ยินว่าแฟนเก่า แหม ยายไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย หลานรักอย่างฉันก็คงต้องพาผู้ชายหนีออกมาแหละ วันที่ยายจะกลับค่อยมารับ จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ ฉันไม่ได้มาเชียงใหม่นานมากแล้ว ระหว่างกรุงเทพฯ กับเชียงใหม่สำหรับคนเชียงราย ฉันว่าไปกรุงเทพฯ อาจง่ายกว่านะ เพราะนั่งเครื่องบินแค่ชั่วโมงเดียว แต่ถ้ามาเชียงใหม่เราต้องขับรถมาเองเป็นส่วนมากใช้เวลาเกือบสี่ชั่วโมง “นอนแถวไหนดีภาพ” “ในเมืองก็ได้มั้ง เราอยู่บ้านนอกมาตลอด วันนี้เราทำตัวเป็นเด็กในเมืองดีไ

เสียงเพลงกับเบียร์เย็น ๆ เข้ากันไม่น้อย ทั้งยังมีอกอุ่น ๆ ของผู้ชายตัวโต กลิ่นเขาหอมชื่นใจ ฉันอยากจะซุกหน้าสูดดมหลาย ๆ ครั้ง แต่เพราะเกรงใจสถานที่ “อยากกลับห้องยัง” ภาพคงรู้แล้วว่าฉันเริ่มเมาและกำลังมีอารมณ์เพราะมือที่ลูบลอนหน้าท้องเขาไม่หยุด “อืม อยากกลับแล้ว” “เธอเมายัง” เขากระซิบข้างหูฉันต้องย่นคอเพราะความรู้สึกวาบ‍หวามเมื่อลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดใบหูที่ไวต่อความรู้สึก “อืม เมาแล้ว” “เมาเหมือนครั้งแรกของเราไหม” ครั้งแรกอย่างนั้นเหรอ ตอนนั้นไม่ได้เมามากหรอกแต่แค่แกล้งเมา “น่าจะเมากว่า” ฉันว่าทั้งยังลูบลอนหน้าท้องไม่หยุด “เราชอบเวลาเธอเมา ดุดี เราเหมือน...จะตาย” ได้ยินภาพพูดแค่นั้นฉันรีบกวักมือเรียกพนักงานทันที “เก็บเงินค่ะ” ยอมรับตามตรงว่าโดนเขาอ่อยแบบนี้หัวจิต หัวใจตอนนี้คิดไปถึงไหนต่อไหน อยากขึ้นห้องกระชากเสื้อผ้าเขาออกจากร่าง ขึ้นคร่อมและส่ายร่อน ฉันรีบร้อนจ่ายเงินค่าอาหารทันทีพร้อมทั้งบอกกับพนักงานว่าไม่ต้องทอน เวลานี้ไม่อยากเสียเวลารอตังค์ทอน ใจมันอยู่ที่ห้องแล้ว เมาแล้วหื่นมีอยู่จริงก็ฉันนี่แหละ “ที่ร