All Chapters of รักแรก รักเธอ รักเดียว ( NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

83 Chapters

บทที่ 20

“กูรู้สึกว่า สี่ปีที่ผ่านมาภาพทำอะไรเยอะมาก แต่กูสิไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แถมตอนนี้ก็ตกงานอีกต่างหาก เทียบกับพวกแกแล้วฉันเหมือนเด็กน้อยอยู่เลยหาเงินยังไม่ได้เลย” เพื่อนฉันทั้งสามคนมีหน้าที่การงานเป็นชิ้นเป็นอัน ทั้งยังมีเงิน เมื่อเปรียบเทียบกับฉันแล้วไม่มีอะไรเลย “เฮ้ย! มึงมีความรู้นะวิว มึงลืมแล้วเหรอมึงเป็นคนแนะนำให้กูเริ่มทำทั้งยู‍ทูบ ทั้งติ๊กต็อกนะ ถ้าไม่มีแกช่วยซื้อคอร์สการอบรมออนไลน์ติ๊กต็อกให้ฉันกับพู่กัน ไม่มีทางที่พวกฉันจะมีวันนี้” “ขอบคุณนะจิน‍นี่” ฉันรู้สิ่งที่เพื่อนพูดเพราะต้องการเอาใจฉัน ให้ฉันเห็นคุณค่าในตัวเอง ไม่ด้อยค่าตัวเอง “มึงเก่งวิว หาทางให้เจอ ความรู้ระดับปริญญาของมึงจะทำให้มึงไปได้ไกลกว่าที่พวกกูไป เชื่อกูอย่างไรเสียการศึกษา ใบปริญญาก็ต่อยอดได้” ความเชื่อมั่นของเพื่อนทำให้ฉันยิ้มได้ “รักมึงจัง” “เมียเรา” เสียงของพู่กันทำให้ฉันต้องเบะปาก ในความรักเมีย “มานั่งทำซึ้งอะไรกัน ไหนบอกจะไปกินน้ำเงี้ยว” ภาพที่ยืนหน้าบูดอยู่ข้างพู่กัน “ไป ๆ หึงอะไรไม่เข้าท่าสักคน ไปวิวไปซ้อนไอ้ภาพมัน” ฉันนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 21

“ไม่เจอกันนานเลยน้องวิว” เสียงพี่หนาทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ฉันเข้าไปกอดแต่พี่แกพยายามดันไว้ “เจ้ตัวเหม็นเหงื่อหนู ขายของทั้งวัน” “โธ่เจ้ ไม่เหม็นเลยคิดมาก” เพราะเป็นลูกผู้ใหญ่ เพราะได้เรียนสูง หลายคนในหมู่บ้านจึงให้ความเกรงใจฉันเสมอ “ว่าแต่มาเมื่อไหร่เนี่ย นั่ง ๆ จะกินอะไรวันนี้เจ้เลี้ยงเอง ฉลองที่วิวเรียนจบ” “อะไรกันลำเอียง เจ้หนาทีพวกเราซื้อกิน” จิน‍นี่โวยวายด้วยน้ำเสียงที่รู้ว่าแค่หยอกเล่น “ไม่เลี้ยงสิเจ้ของซื้อของขาย เดี๋ยวผมจ่ายเอง อยากเลี้ยงรับวิว” ภาพเป็นคนเสนอตัวแทน แล้วคำพูดทำฉันแก้มร้อนผ่าว “อิ้ว...ว ยกขันหมากเลยดีไหมเพื่อน” เสียงแซวจากพู่กันยิ่งทำให้ฉันหน้าร้อนหนักกว่าเดิม ขันหมกขันหมากอะไรกันเล่า เพิ่งเป็นแฟนกันเอง “บ้า! กินอิ่มแล้วก็กลับไปเลยไปพวกมึง” ฉันไล่สองผัวเมียข้าวใหม่ปลามัน ไอ้พวกนี้นี่ชอบล้อ “ทำไม จะสวีตกันสองคนเหรอ” “สวีตอะไรจิน‍นี่ เห็นว่าพวกแกอิ่มแล้วไง” “จ้า เราไปเถอะที่รัก เรามันหมดประโยชน์แล้ว เขาดีกันแล้วนี่เนอะ พ่อสื่อแม่สื่ออย่างเราก็หมดหน้าที่ ส่งถึงฝั่งเขาก็ถีบหัวส่ง” เสี
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 22

ฉันได้ลองเช็กห้องเองสองห้อง จากนั้นก็ได้ช่วยพี่ ๆ ทำความสะอาดและเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ทั้งยังต้องเทสระบบไฟฟ้าและเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่างว่าปกติไหม มีอะไรชำรุดบ้างจะได้ซ่อมแซมก่อนที่ลูกค้าจะเข้าในเวลาบ่ายสองโมง “เสร็จแล้ว” ฉัน ป้าลีและคนงานอีกสอง ต่างยิ้มให้กันเมื่องานเสร็จตามเวลา และพร้อมเปิดบริการให้ลูกค้า ฉันยืนยิ้มอย่างไม่รู้ตัว คงเพราะความรู้สึก ตื้นตันใจ อิ่มใจในความสำเร็จของผู้ชายที่ฉันรัก นอกจากพ่อก็มีภาพนี่แหละที่ฉันรักอย่างหมดใจ บอกเลิกแต่ไม่เคยเลิกรัก “เดี๋ยวไปยกเวลคัมดริงก์มาให้แขกด้วยนะ” ป้าลีย้ำกับพี่คนงานคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่งย้ายไปทำหน้าที่ซักเครื่องนอน และไม่น่าเชื่ออีกนั่นแหละว่าที่นี่มีเครื่องอบผ้าขนาดใหญ่ทั้ง ๆ ที่มีห้องพักแค่เจ็ดห้องเท่านั้น ป้าลีเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนไม่มี ที่อบผ้าหน้าฝนเวลาฝนตกไม่มีที่ตากผ้า ทำให้ลูกค้าไม่ได้นอนเครื่องนอนหอม ๆ เหมือนซักใหม่ คุณภาพของป้าลีเลยสั่งซื้อเครื่องอบผ้าและเครื่องซักผ้าขนาดใหญ่มา ทั้งยังรับบริการซักผ้าห่มผ้าของชาวบ้านด้วย เอาทุกอย่างที่เป็นเงินของจริง เมื่อเสร็จจากงานห้องพัก พนั
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 23

ไม่นานพวกเราก็มาถึงท่าล่องแพ ซึ่งมีคนรอต่อคิวอยู่หลายคิว แต่เพราะโฮม‍ส‍เตย์ของภาพจองคิวไว้อยู่แล้วจึงไม่ใช่ปัญหาในการรอคิว เรานั่งกันแพละสี่ถึงห้าคน โดยแพเป็นแผ่นยางขนาดหนาซึ่งสามารถลอยน้ำได้และรับน้ำหนักได้ดี ทั้งยังสะดวกตอนขนกลับไปจุดเริ่มต้นของแพ แผ่นยางถูกยึดต่อกันห้าแผ่น โดยมีฉันและภาพนั่งแผ่นสุดท้าย คนบังคับแพยืนคุมอยู่แพแผ่นแรกและแผ่นสุดท้าย โดยระยะล่องแพจะอยู่ประมาณสองกิโลเมตร “ว้าย!!!” “กรี๊ด!!!” ซ่า...เสียงสาดน้ำจากสองข้างทางที่แพล่องผ่าน มีซุ้มสำหรับนั่งดื่ม นั่งกินและยังคอยสาดน้ำคนที่ล่องแพด้วย เสียงกรี๊ดของพวกเราดังสลับกับเสียงหัวเราะของคนบนฝั่ง มิน่าเล่าภาพถึงให้ฉันเก็บมือถือไว้ในเบาะรถมอเตอร์ไซค์ ส่วนแขกที่มาพักรีสอร์ตทางเราเตรียมซองกันน้ำสำหรับใส่มือถือไว้ให้อยู่แล้ว “น่าจะให้เราเอามือถือมาด้วย เราอดถ่ายคลิปเลย” ฉันบอกกับคนที่เปียกและนั่งซ้อนอยู่ข้างหลังฉัน “ค่อยมาถ่ายวันหลังก็ได้ วันนี้ใช้แค่หัวใจบันทึกก็พอ” โอยอะไรเนี่ย อีวิวจะละลายแล้วนะเนี่ย “แฟนพ่อเลี้ยงสวย” คนบังคับแพที่ฟังจากสำเนียงน่าจะเป็น
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 24

“หนาว” เขาว่าเพราะเนื้อตัวเปียกไปทั้งตัวแถมยังไม่มีเสื้อแขนยาวใส่เหมือนฉันอีก “เอาเสื้อแขนยาวไหม” ฉันถามคนขับ “ไม่ต้องเธอใส่ไว้ แค่นี้เองเดี๋ยวก็ถึงบ้าน” “เดี๋ยวเรากอดภาพเอง กอดแน่น ๆ เลยนะจะได้ไม่หนาว” สกิลการอ้อนแฟนที่ไม่ได้ใช้มานานถึงสี่ปีกว่า ตอนนี้ได้มีโอกาสได้ใช้แล้ว มีแฟนมันดีอย่างนี้เอง รู้งี้ไม่เลิกหรอก ตัวหอมจัง เปียกน้ำ ชื้นเหงื่อ ชื้นน้ำแต่ก็หอม หลงแหละ หลงแฟน เชิญเบะปากกันได้เลยค่ะ อีวิว ไม่แคร์ค่ะ “ทำมิวสิกอะไรกันพวกมึง” นั่นคือเสียงของจิน‍นี่ที่ขับมอเตอร์ไซค์ มาขนาบข้าง ตะโกนด่าแล้วจากไป ด้วยความเร็วที่คนปกติเขาขี่กัน ส่วนฉันกับภาพยังขับด้วยความเร็วที่เด็กชายวัยแปดขวบขับแซงไปทั้งยังสั่นกระดิ่งเยาะเย้ย แต่ใครแคร์ บอกแล้วไง เวลานี้สองข้างทางของอีวิวโรยด้วยกลีบกุหลาบ มองอะไรก็ชมพูทั้งนั้นแหละ เหลือแค่ตอบภาพว่า ‘แต่งค่ะ’ เท่านั้นแหละตอนนี้ แต่ไม่ว่าจะขับช้าแค่ไหนเราสองคนก็กลับมาถึงบ้าน ฉันเปิดกุญแจรั้วเข้าบ้าน เพราะมีรหัสผ่าน ส่วนตัวบ้านนั้นมีระบบล็อกสองชั้น ทั้งกุญแจและสแกนลายนิ
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 25

“พ่อกับแม่ว่าไง” “ไม่ว่าไง ก็ดีใจ” เขายิ้มมือหนากุมมือฉันหน้าตัก เขาจับมือฉันพลิกขึ้นและประสานนิ้วมือเข้าระหว่างนิ้วมือฉัน “เอ่อ พ่อกับแม่อิ่มแล้วนะ” เป็นป้าตาที่บอกกับเราสองคนและรีบลุกออกจากโต๊ะอาหารไปก่อนที่พวกเราจะอิ่ม คิดว่าท่านทั้งสองน่าจะเขิน ใครจะไม่เขินกันเล่า ก็สายตาที่ภาพมองฉันนั่นแหละ อยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่เขาก็ไม่คิดจะปิดบังหรือไง “จริงเหรอ” “อะไร” ภาพทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ “จริงเหรอที่ภาพรอเรา รักเรามาตลอด” “ไม่จริง เราแค่สร้างภาพให้พ่อผู้ใหญ่รัก” เขาตอบหน้าตาเฉย แต่ฉันไม่อาจจะเฉยได้ หยิกคนขี้แกล้งไปหนึ่งครั้ง “โอ้ย! หยิกทำไมใจร้าย” “ก็ภาพชอบแกล้งเรา” “วิว...” เขาหันหน้ามามองกันอย่างจริงจัง มือทั้งสองข้างของเขากำลังกุมมือฉันไว้ ไม่กุมแน่น แต่กุมอย่างทะนุถนอม “อะไร” “เธอก็รู้ว่าเราไม่เคยเลิกรักเธอ” “จะรู้ได้ไง ภาพไม่เคยบอกเรา” “เราบอก...บอกเธอทุกวันเกิดเธอ” บอกรักที่ว่าในทุก ๆ วันเกิด ก็คือตั้งแต่ฉันกับเขาได้กันนั่นแหละ ในปีที่ฉันครบยี่สิบ เราก็ก้าวข้ามความสัมพั
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 26

“เธอจ๋า ชิ้นล่างขอเราถอดเอง” ชิ้นล่างที่ว่าคือบิกินีสำหรับผูกเชือกข้างเอวที่ฉันจงใจใส่มายั่วยวนเขาเต็มที่ สีดำของมันตัดกับผิวสีขาวน้ำนมของฉันเป็นอย่างดี ไม่มีขนหลุดแพลมออกมาให้กวนใจเพราะฉันเริ่มจัดการขนพวกนี้ตั้งแต่ขึ้นวัยสาว “ได้ค่ะ อุ้ย ใจเย็น ๆ ภาพ” พออนุญาตให้เขาถอดเท่านั้นภาพดึงเชือกทั้งสองข้างออกแทบจะทันที ผ้าสามเหลี่ยมสีดำสนิทหลุดร่วงออกจากร่างฉัน สองมือหนากอบกุมสลับกับบีบเคล้นไล้ปลายนิ้วมือกับยอดถันที่ตั้งชูชัน ฉันเองก็ลูบไล้ซิกซ์‍แพ็‍กแน่นของเขาอย่างเบามือ ผิวภาพเรียบเนียนแต่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนใช้กำลัง ผิวที่โผล่พ้นร่มผ้าจะสีเข้มกว่าเล็กน้อย เขาน่ามองทุกสัดส่วน เราต่างฝ่ายต่างมองกันและกัน “ขอเราเลียเธอก่อนได้ไหม เราอยากกินเธอทั้งตัว” คำขอถูกส่งมาพร้อมสายตาเว้าวอน “แต่เราก็อยาก ‘อม’ ภาพ” ใช่ว่ามีแต่เขาที่อยากมอง อยากสัมผัส ฉันเองก็อยากสัมผัสอยากมองเขาทุกส่วนเช่นกัน “ก็ได้” สุดท้ายเขาก็ตามใจ เอนหลังลงนอนโดยที่ฉันยังนั่งอยู่บนหน้าท้องแกร่งของเขา ความฉ่ำชื้นกลางกายถูกขับออกมาไม่หยุด แรงตอดตุบในร่องรักทำฉันเองแทบไม่ไหว
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 27

ยิ่งเมื่อเขาครอบครองยอดอก ทั้งยังดูดแรง ทั้งยังขบเม้มปลายยอด และดึงยืดยอดถันจนฉันต้องแอ่นกายตามแรงดึง จากนั้นเขาก็ปล่อย “เสียวมาก...อื้อ” “เสียวก็ครางดัง ๆ” เขาดูดดึงหน้าอกฉันด้วยปากหนา รัวลิ้นเล่นกับยอดอกที่แข็งขึ้นไตอย่างที่ฉันทำกับเขา ความเสียวซ่านยังถูกปลุกเร้าด้วยความสากระคายด้วยความแข็งขืนของท่อนลำอันใหญ่โต “อ๊า!...ภาพ เราเสียว” สองมือฉันขยุ้มกลุ่มผมดกดำไว้แน่น ทรมานเหลือเกิน อยากให้เขาทำมากกว่านี้ เมื่อลิ้นร้อนร้ายเริ่มลากเลียจากยอดอกเข้าสู่แอ่งหน้าท้องเนียนเรียบ เขาจูบวน ลูบไล้ไปทั่ว ฉันแขม่วพุงน้อยอย่างอัตโนมัติเมื่อเขาใช้ลิ้นเรียวแวะทักทายแอ่งสะดือ ฉันเสียวจนต้องร้องออกมาอีกครั้ง ความเสียวซ่านยิ่งขยับขยายมากขึ้นเมื่อเขาจูบเนินเนื้อโหนกนูนและปลุกเร้าด้วยคำพูด “เธอโคตรหอม น้ำโคตรเยอะ” พูดจบปากนุ่มก็ประกบลงดูดตรงจุดที่เป็นศูนย์รวมความเสียว ตรงที่น้ำหวานกำลังเอ่อล้น สะโพกฉันถูกยกซ้อนขึ้นด้วยมือหนาข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้าง เขาใช้เพียงนิ้วที่ยาวที่สุดแทรกเข้ากลางร่องฉ่ำ ฉันหดเกร็งเมื่อโดนรุกล้ำ ความร้อนระอุในก
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 28

ลมหายใจของเราสองยังดังแรงเพราะบทรักแสนเร่าร้อนที่เพิ่งจบลง มันดีมาก ดีจนฉันไม่อยากให้จบลงเลย “ตอดเราขนาดนี้อยากอีกใช่ไหม” เขาลูบแผ่นหลังฉันและถามอย่างยี‍ยวน ใครกันแน่ที่อยาก เขาเองก็ไม่ต่างกันหรอก อ่อนนุ่มไปแค่ไม่นาน ตอนนี้กลับแข็งขึ้นลำมาอีกแล้ว “วิว” “หืม” “เรารักเธอนะ รักมาก” “เราก็รักภาพ รักมากเหมือนกัน” เขาลูบไล้มือทั่วแผ่นหลัง เลยไปจนถึงแก้มก้น บีบเคล้นอย่างมันมือ ลูบไล้ไปมาหลายต่อหลายนาที ก่อนที่โหมดความรักหวานซึ้งจะเปลี่ยนเป็นโหมดอีโรติกอีกครั้ง “อีกรอบนะเธอ” ฟ้าเหลืองเป็นยังไง วันนี้ฉันได้รับรู้แล้ว ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและคิดว่าไม่น่าจะเช้าของคนที่นี่ เพราะเวลานี้เกือบแปดนาฬิกา เราสองคนเล่นรักกันตั้งแต่กลับมาถึง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะสองทุ่มกว่า รอบแรกจบลงในอีกชั่วโมงต่อมา ส่วนรอบที่สองเริ่มขึ้นอีกครั้งในเวลาไม่นาน ฉันหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ทั้งคืน เพราะเจ้าของโฮม‍ส‍เตย์ผู้อดอยากขออีกรอบและอีกรอบ คนอดอยากคงตื่นไปทำงานแล้ว ฉันอยากจะถามเขาเหลือเกิน ไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอ แต่ช่างเถอะฉันคร้านจะใส่ใจ ควา
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more

บทที่ 29

ผมเข้ามาในห้องนอนของตัวเองในเวลาเกือบสิบโมงพร้อมอาหารเช้าและกาแฟ “หิวหรือยัง” ผมวางถาดอาหารในมือไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินไปทรุดลงข้างคนนอนหลับไม่รู้เรื่อง ปากนุ่มนิ่มเจ่อเล็กน้อยเพราะถูกผมดูดปากทั้งคืน “ตื่นได้แล้วเธอ มากินข้าวกัน” “อื้อ...ภาพอย่ากวน” เธอจับมือผมที่กำลังกอบกุมส่วนที่โหนกนูนไว้ ชุดนอนโคตรยั่วกางเกงขาสั้นผ้าเนื้อบางกับเสื้อสายเดี่ยว ความนุ่มลื่นของชุดยิ่งทำให้ความรู้สึกอยากยิ่งมากขึ้น “กินนมหน่อย” ว่าแล้วผมก็ถลกปลายเสื้อสายเดี่ยวให้ไปกองบนก้อนเนื้อนุ่ม ดูดกลืนความนุ่มหยุ่นของปลายยอดถัน มันหยอกล้อกับลิ้นร้อนผมเป็นอย่างดี “วิว ขออีกรอบได้ไหม” “ได้” ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะใจดี จากนั้นคนตัวเล็กก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ กดอะไรสักอย่างแล้วเปิดให้ผมดู “เอาท่านี้ ท่านี้และท่านี้นะ สามท่านี้แตกไหม” “โห แตกตั้งแต่ท่าแรกแล้ว” “ไม่ได้นะภาพ อย่าแตกเร็วสิ เราอยากได้วันละสักสิบหรือสิบห้าท่า” ในหัวผมยังประมวลผลยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมแม่กวางน้อยของผมถึงได้อยากได้ท่าขึ้นมา “จิน‍นี่ขิงเรา บอกว่าพวกเราสู้มั
last updateLast Updated : 2025-09-24
Read more
PREV
123456
...
9
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status