Semua Bab ปกติ... คือแอบรัก: Bab 121 - Bab 130

“เอ้า! จะกลับเลยเหรอคะ?” “แจมยังอยู่อีกหลายวันไหม?” “อยู่อีกหลายวันค่ะ” “โอเค งั้นเจอกันนะ” เรนฝืนยิ้มอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะเดินผละจากวงสนทนาทันที ก้าวเพียงไม่กี่ก้าว กะพริบตาแค่ทีเดียวน้ำในนัยน์ตาก็ร่วงหล่นกราว ที่ด้านในห้องครัวจึงคงเหลือแค่สองคนที

CHAPTER 51ซื่อตรง 1หนึ่งชั่วโมงต่อมาเพลิงกลับมาถึงห้องในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา หลังจากแว้นมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของโปรดหลายอย่างตั้งใจจะกลับมาง้อคนบางคน แต่เมื่อมาถึงห้องก็พบว่าของใช้ส่วนตัวของผู้อาศัยร่วมหายไปหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้กระทั่งหมอนใบที่เจ้าตัวใช้หนุนนอนอึดใจต่อมาเขาก็ยืนอยู่หน้าห้องหมายเลข

แต่ที่ต่างคือตอนนั้นเพลิงเพียงนั่งมองเพื่อนที่ข้างเตียง แต่ตอนนี้เขากำลังโอบกอดแนบสนิท พรมจูบผ่านไปทั่วทั้งใบหน้าผ่าวร้อน หากรับพิษไข้แทนได้เพลิงก็อยากจะทำ แค่เห็นเจ้าตัวนอนคุดคู้ซบอยู่กับอก เขาก็ยิ่งสงสารจับใจ ได้แต่ก่นด่าตัวเองที่ปล่อยปละละเลย แม้จะเพียงแค่ไม่กี่วัน แต่ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยท

สถานการณ์ระหว่างทั้งคู่ไม่ต่างอะไรจากสมัยเด็กเลยสักนิด หากไม่มีความชิดใกล้ทางกาย การปรับความเข้าใจก็ยังเหมือนครั้งทะเลาะเบาะแว้งตามประสาเพื่อนสนิทไม่มีผิด และทางออกทางนี้ก็มักได้ผลทุกครั้งไป “ว่าไงเพลิง? เราไม่สบายใจ ในเมื่อพูดกันแล้วก็ต้องพูดให้หมด” เรน พยักหน้าร้องขอที่จะฟัง “เราพูดส่ว

“หมายถึง…” เรียวคิ้วสวยเลื่อนขมวดเข้าหากัน เรนแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ แต่การอธิบายความก็มาถึงโดยไม่ต้องรอให้ข้องใจนาน “เราตั้งใจจะขอคบวันนั้น วันที่เธอให้เราไปเจอกับพีพี” “…” แค่ได้ฟัง เรนก็อดไม่ได้ที่จะกระชับการโอบกอดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “วันนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ เราผิดเอง