Lahat ng Kabanata ng ปกติ... คือแอบรัก: Kabanata 141 - Kabanata 150

แป๊ะ!ฉับพลันที่คีบน้ำแข็งในมือคะนิ้งก็ตีเข้าที่กบาลเพื่อนอย่างจัง “ไรมึงเนี่ยไอ้นิ้ง?” “ก็มึงมันทะลึ่งไม่เลิก” “ไปหาเมียสักคนเถอะไป”“เรื่องไรกูต้องหาเหาใส่หัวด้วย?” เติร์กส่ายหน้าหวือกับคำแนะนำจากอาโป ก่อนจะพยักพเยิดไปทางคู่รักคู่ใหม่ “ถ้ามีแล้วติดเมียแบบไอ้เพลิ

“กูชักจะอิจฉาแล้วนะไอ้สัด หยุดจีบกันสักทีได้ไหม?” เติร์กทำเสียงจิ๊จ๊ะ กระนั้นยิ้มกว้างก็ประดับบนใบหน้าไม่ต่างจากทุกคน“เล่าเรื่องตอนอยู่เชียงใหม่ให้ฟังหน่อยสิ น่าจะมีเรื่องเล่าเยอะเลยใช่ไหม?” คะนิ้งตั้งท่าเปิดปากถกประเด็นใหม่ในทันที “สรุปว่าใครเริ่มชอบใครก่อน?”อันที่จริงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ตกอยู่

“มีสิ” ถึงเรนก็หลุดหัวเราะเช่นกัน “เรากลัวผอมตายเลยตัดสินใจมาหาเพลิง”“ที่มาหา เพราะแค่กินข้าวไม่อร่อย?” มุมปากได้รูปกระตุกยิ้ม เสียงเรื่อยเฉื่อยถากถางอย่างไม่จริงจัง “คนอะไรจะเห็นแก่กินขนาดนั้น”“…”“เงียบทำไม?”“เรามาหา เพราะทนคิดถึงเพลิงไม่ไหว” เรนสารภาพในคำเดิมที่เคยได้พูดไปแล้วเมื่อไม่กี่เดือนก

CHAPTER 58ฝันละเมอ 1 วันต่อมา เชียงใหม่ สองหนุ่มสาวลงเครื่องเหยียบพื้นดินบ้านเกิดตั้งแต่ช่วงเช้าของวันแต่เมื่อถึงบ้าน เพลิงก็ปลีกตัวไปนอนหลับให้เต็มตาสักตื่น เขาตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเที่ยงตรงพอดิบพอดี กว่าจะจัดการตัวเองเรียบร้อยแดดบ่ายก็เริ่มสาดต่ำผ่านกระจกหน้าต่าง

“พูดอีกสิเราอยากฟัง” ว่าพลางเจ้าตัวก็พยักหน้าเร่ง “หวงเธอ ไม่อยากให้ใครมาจีบ” เสียงเรียบเอ่ยด้วยใจจริง แต่เรนก็สั่นหัวไปมาตอบกลับ “จีบแล้วไง ถ้าเราไม่สน” เรียวแขนผอมบางเลื่อนกอดเข้าที่เอวแกร่ง ตากลมโตกะพริบปริบอย่างเอาใจ “มีแค่เพลิงคนเดียว” “…” เพลิงไม่ตอบ