All Chapters of ทะลุมิติสู่อ้อมกอดของคุณสามี: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31สืบหาคนร้ายคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนจะเหลือบสายตามองหวังจางเหว่ยและโม่โฉวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เพราะกลัวว่าจะเป็นการกล่าวหาโดยไม่มีหลักฐาน เพราะสิ่งที่นางเอ่ยออกไปหากไม่เป็นความจริง มันก็คือการใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์หยวนซีซวนสังเกตความลังเลนั้น จจึงโบกมือไล่พวกเขาออกไป เมื่อในห้องนี้เหลือแค่เขาและนาง หนิงอวี้เฟยจึงเอ่ยออกไปอย่างไม่ลังเล“ข้าสงสัยว่าจะมีการทุจริตหรือไม่?”บุรุษรับสมุดบัญชีมาดู… คิ้วเข้มของเขาขมวดเข้าหากัน พลางครุ่นคิดกับตัวเลขที่ปรากฏตรงหน้า มองปราดเดียวก็พบถึงความผิดปกติ บุรุษไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะการทุจริตมีอยู่ทุกที่ โดยเฉพาะพวกโลภมาก และฉวยโอกาส หนิงอวี้เฟยในสายตาคนอื่นเป็นชาวสวรรค์ อาจไม่สันทัดเรื่องการทำบัญชีเที่เป็นเรื่องของมนุษย์โลก จึงทำให้เกิดการฉวยโอกาสกระทำการเช่นนี้ทว่านางกลับพบเจอมัน ช่างน่าทึ่งจริงๆจากนั้น… เขาตบตักของตนเองอีกครั้ง“นั่งตักข้า” หนิ

บทที่ 33รอยจูบคือของแทนใจหลังจากเดินชมพระราชวังแล้ว หนิงอวี้เฟยก็ถูกพามายังตำหนักหยกจันทร์ เป็นตำหนักที่หนิงเทียนเคยอาศัยเมื่อครั้นยังเป็นองค์หญิงของที่นี่ เสาหินอ่อนแกะสลักและฝังหยกทั่วทั้งตำหนัก บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของตำนักว่าชื่นชอบหยกมากเพียงใดหนิงอวี้เฟยเห็นเช่นนี้ก็มิอาจปฏิเสธได้ว่าเป็นตัวตนของอาม่านางจริงๆ ยุคปัจจุบัน อาม่าของนางก็พยายามซื้อหยกวางตกแต่งทั่วทั้งบ้าน แต่หลังจากโจรขึ้นบ้านขโมยหยกไป นางก็นำไปเก็บไว้ในห้องลับแทนภายในห้องที่อาม่าของนางเคยอยู่ นางมองไปรอบตัวด้วยความรู้สึกแปลกๆ นางไม่ได้เกิดที่นี่ หรือแม้แต่โตที่นี่แต่กลับไม่ได้ทำให้นางรู้สึกราวกับเป็นคนนอก กลับกันนางรู้สึกราวกับอาม่าอยู่ใกล้ๆ นาง...“อาม่า....” นางพึมพำเสียเบา จากนั้นก็ล้มตัวนอนบนเตียง แล้วปล่อยเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้น นับวันอารมณ์ของนางยิ่งอ่อนไหว ความคิดถึงคนจากยุคของนางลึกซึ้งขึ้นทุกขณะในขณะเดียวกันที่หน้าห้อง หยวนซีซวนที่กะจะมาชวนนางไปชมจันทร์ อยากใช้เวลากับนางยืนอยู่หน้าห้

บทที่ 35โจรป่า“เจ้าโกรธข้าหรือ?”หลังจากเรื่องราวในวันงานแข่งล่าสัตว์จบลง ตัวตนของนางถูกเปิดเผย ขุนนางทั้งหลายต้องการรั้งตัวนางไว้เพื่อผลประโยชน์ ทว่ากลับถูกหนิงเจินอี๋ขัดขวางจนไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องนาง สตรีตัวน้อยใช้เวลากับครอบครัวอีกสามวันก็เดินทางกลับต้าจวิน โดยขนของขวัญทั้งจากขุนนางและจากท่านอาทั้งสามของนาง โดยเฉพาะจากตัวฮ่องเต้เองมากมายหลายคันรถม้ากลับต้าจวินไปด้วยและตั้งแต่วันนั้นหนิงอวี้เฟยก็ขุ่นเคืองบุรุษที่กระทำการผลีผลามไม่ปรึกษานาง แม้จะอ้างว่าไม่อยากให้พวกขุนนาบงดูถูกนาง และอยากให้นางกับครอบครัวมีความสัมพันอันดีต่อกันก็ตาม...“พระชายาตัวน้อยของข้า หายโกรธข้าได้หรือไม่ หืม?”ปัง!นางปิดหน้าต่างรถม้าเสียงดัง ทำเอาบุรุษหน้าหงอยคอตก“เช่นนั้นหากข้าไม่ปรึกษาท่าน ทำทุกอย่างตามใจข้า ท่านจะต่อว่าข้าหรือไม่! คิดเอาเองเถิด!” นางเอ่ยเสียงดื้อดึง ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ สี่วันมาแล้วที่นางงอนบุรุษ แยกห้องนอนทำเอาหยวนซีซวนเปล่

บทที่ 37ฝนดาว“มันคือหยกที่พาเจ้ามาที่นี่”นัยน์ตากลมเบิกตากว้าง นางมองหยกในมือของตนเองอีกครั้งด้วยความรู้สึกยากจะอธิบาย“ยะ หยกนี่จะพาข้ากลับไปหรือเจ้าคะ?”“ใช่… หากเจ้าปรารถนา” หลิงเซวียนอู่มองนางด้วยสายตาแน่นิ่งแล้วเอ่ยเสียงเรียบถ้อยคำของเขาดังขึ้นราวกับรู้ว่ามีบางสิ่งในยุคนี้ที่ยังรั้งนางไว้ นางมิอาจตัดขาดจากสิ่งนั้นได้โดยง่าย “ปู่ของเจ้าก็มีหยกนี่เช่นกัน หยกนี้ใช้ได้สองครั้ง ครั้งแรกปู่ของเจ้าข้ามเวลาไป…” เขาหยุดเอ่ยแต่เพียงเท่านั้น กดสายตาสบตากับนางนิ่ง เพราะสิ่งที่จะเอ่ยต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับนางโดยตรง “ครั้งที่สองเพื่อส่งเจ้ามา”“ท่านปู่ทวดรู้หรือไม่ว่าอากงกับอาม่าส่งข้ามาทำไม!?”หลิงเซวียนอู่เพียงยิ้มบางเบา แต่เขาไม่ได้ตอบอะไร นั่นทำให้นางรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน หลิงเซวียนอู่ทำราวกับรู้ทุกอย่าง ราวกับจะบอกนางทุกอย่าง แต่กลับนำพานางไปสู่ความสงสัยไม่

บทที่ 39กลับไปเถิด“...!!” ฝนดาวตกใจเมื่อได้รู้ก่อนจะเอยถาม “แต่อากงกับอาม่าก็อายุยืนนี่คะ”“อาจจะเป็นเพราะพลังในตัวของอากงอาม่ายังเข้มข้น แต่เมื่อสืบทอดสายเลือดกับมนุษย์ สายเลือดเทพก็เจือจางลง ทำให้รองรับกฎเกณฑ์ของโลกไม่ไหว อาม่าได้อากงแบ่งพลังเทพให้ก่อนที่พลังจะไม่สามารถใช้ได้”“ส่วนวิธีที่จะทำให้สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็คือการกลับไปอยู่โลกเดิม...” หนิงอวี้เอ่ยเสียงเรียบ“แล้วทำไมอากงอาม่าไม่ไปกับหนูล่ะคะ?”“การเดินทางข้ามเวลาแม้มีสื่อกลางแต่ก็ต้องใช้พลังมาก” หนิงอวี้เอ่ยเสียงแผ่งเบา โดยปิดบังความจริงบางอย่างความจริงที่ว่าตัวเขาที่โลกนี้แม้มีพลังเทพแต่ไม่สามารถใช้พลังของเทพได้ การจะส่งใครสักคนข้ามเวลาไปนั้น ต้องแลกด้วยพลังชีวิตหลายส่วน“อากงพลังไม่พอ ก็เลยส่งหลานไปได้แค่คนเดียวน่ะ”“หนูมีพลังเทพใช่มั้ยคะ งั้นหนูใช้พลังของหนูช่วยอากงด้วยได้มั้ยคะ หนูมี