บททั้งหมดของ ทะลุมิติสู่อ้อมกอดของคุณสามี: บทที่ 21 - บทที่ 30

48

บทที่ 21 ไม่มีทางปล่อยนาง

บทที่ 21ไม่มีทางปล่อยนาง“แม้หากยืนยันแล้วว่าเจ้ามีสายเลือดราชวงศ์หนิง เจ้ากลับไม่คิดจะกลับไปเช่นนั้นรึ?”“ข้าไม่แน่ใจว่าตนเองเป็นสายเลือดราชวงศ์หนิงจริงหรือไม่”...อีกทั้ง แม้ฉันจะมีสายเลือดนั้น แต่ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้น หรือถูกบังคับให้กลับไป...นางครุ่นคิดในใจ...“เจ้ามีหลักฐานแน่ชัด หากไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นผู้ใด?”“อย่างที่หม่อมฉันบอกท่าน หยกนี่… อาจไม่ใช่ของท่านยายของหม่อมฉัน ท่านยายอาจจะซื้อมาหรือได้รับมาโดยบังเอิญ”หนิงอวี้เฟยตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว เมื่อครั้นนางมาที่นี่ ทุกสิ่งอย่างช่างแปลกใหม่สำหรับนาง ไม่ว่าจะเป็นผู้คนแม้กระทั่งสิ่งของล้วนไม่คุ้นชิน ในยามนั้นนางหวาดกลัวและไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ก็ได้หยวนซีซวนช่วยชี้แนะและดูแลนาง เวลาผ่านไปไม่นานนางเองก็พึ่งพาบุรุษอย่างไม่รู้ตัว ทั้งพึ่งพาและเชื่อใจนางผูกพันกับที่นี่มากเกินไป อีกทั้งยังไม่รู้ว่าราชวงศ์หนิงมาดีหรื
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 22 ใช้มือของเจ้าทำความคุ้นเคยกับมันก่อน

บทที่ 22ใช้มือของเจ้าทำความคุ้นเคยกับมันก่อนหยวนซีซวนตกใจเล็กน้อยที่นางเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เรียวลิ้นอ่อนนุ่มที่สอดแทรกเข้าโพรงปากของตน คล้ายกับขนมบัวลอยหวานๆ ที่พาให้เขาอยากจะขบเคี้ยวและกลืนลงคอเสียให้รู้แล้วรู้รอด บุรุษส่งลิ้นของตัวเองเพื่อจูบกับนางอย่างดูดดื่ม ทว่านางกลับดึงลิ้นกลับ เมื่อเขาส่งลิ้นไปหานาง นางก็หลีกหนีจนบุรุษหงุดหงิดไม่น้อยมือหนาจึงรั้งที่ท้ายทอยเพื่อไม่ให้นางหลีกหนี ก่อนจะกดริมฝีปากแนบแน่นแล้วออกแรงดูดลิ้นของนางเข้าไปในปากของตนเองอีกครั้ง เกี่ยวรัดรึงลิ้นของนางอย่างเอาแต่ใจ ราวกับลงโทษที่นางกลั่นแกล้งเขาเมื่อครู่เมื่อริมฝีปากถอยห่างออกจากกัน หยวนซีซวนก็จับร่างบอบบางให้นั่งคร่อมอยู่บนตักของเขา หนิงอวี้เฟยไม่ได้ขัดขืน กลับให้ความร่วมมือโดยการแนบร่างกายของตนเองกับร่างของบุรุษ จนเต้าอวบอิ่มบดเบียดที่แผงอกกว้าง พาให้หัวใจแกร่งสั่นไหว“อืม” บุรุษครางเสียต่ำอย่างพึงพอใจ ก่อนที่มือทั้งสองข้างจะทำหน้าที่ของมันโดยการปลดเปลื้องอาภรณ์ของนาง จนเผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มที
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-13
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 23 พระชายาหายตัวไป

บทที่ 23พระชายาหายตัวไปขาโต๊ะทำงานที่พวกเขาใช้เป็นเตียงชั่วคราวหัก!หนิงอวี้เฟยหันมองด้วยความตกใจ ก่อนจะหันกลับมาสบตากับบุรุษ ทว่าหยวนซีซวนกลับไม่สนใจสักนิด เขาหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้โดยมีร่างของนางนั่งอยู่บนตัก ก่อนจะจับสะโพกของนางขยับเข้าออก“เจ้าลองทำดูสิ เจ้าชอบแบบไหน เจ้าทำได้เลย” หยวนซีซวนเอ่ยเสียงเบา สายตาที่สบตากับนางดึงลงไปมองทรวงอกอวบอิ่ม ก่อนจะขยับแขนโอบเอวบาง แล้วอ้าปากครอบครองยอดอกอย่างจาบจ้วง“อ๊ะ อืม...” นางวางมือไว้บนบ่าของบุรุษเพื่อประคองตนเอง ก่อนจะเริ่มขับเคลื่อยสะโพกอย่างเชื่องช้า เข้าและออก รับรู้ได้ถึงตัวตนของบุรุษที่ชัดเจนเหลือเกิน มันไม่ยอมอ่อนลงเลยราวกับต่อต้านนางไม่นานนางก็เริ่มจับจังหวะได้ แล้วเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายอย่างไม่มีติดขัด ทั้งบดขยี้ ควงเอวน้อยๆ แล้วกระแทกถี่ระรัวจนบุรุษแทบคลั่งนางเพิ่งเคยทำแต่กลับทำได้เก่งถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังแอ่นอกให้บุรุษได้ดูดื่มอย่างเพลิดเพลินเช่นนี้ หยวนซีซวนหลงนางจนแทบคลั่งอยู่แล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-14
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 24 คำประกาศกร้าว

บทที่ 24คำประกาศกร้าวบุรุษก้มลงสบตานาง สีหน้าของเขาที่เคยเย็นชาและดุดันราวกับจะเข่นฆ่าพลันเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนราวกับเป็นคนละคน“เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ ปลอดภัยใช่หรือเปล่า?”“ข้าปลอดภัยดีเจ้าค่ะ”ได้ยินเช่นนั้นหยวนซีซวนก็จับนางให้หันเข้าหา แล้วกระชับอ้อมกอดของนางแน่นขึ้น ราวกับต้องการยืนยันว่าหนิงอวี้เฟยในอ้อมแขนนี้ยังอยู่กับเขา กดดวงหน้าหวานให้ซุกอยู่กับอกกว้าง ด้วยเหตุนั้นนางจึงไม่มีทางเห็น...!ลับสายตาของนาง ดวงตาของเขากลับกลายเป็นเย็นชาและเหี้ยมโหด กวาดสายตามองไปยังคนร้ายทีละคน แรงกดดันของบุรุษทำให้บรรยากาศโดยรอบมืดมน จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ซ่านออกมา จนคนร้ายแทบหายใจไม่ออก บางคนถึงขั้นไร้เรี่ยวแรงคุกเข่าลงกับพื้น ทุกคนต่างตัวแข็งค้าง พวกมันรับรู้ได้ว่าผู้ที่พวกมันล่วงเกินคือบุรุษเช่นใด! สายลมพัดผ่านอย่างรุนแรง แต่บรรยากาศกลับกดดันจนราวกับว่าทุกอย่างหนักอึ้ง“จัดการให้เรียบร้อย” เสียงทุ้มต่ำของหยวนซีซวนดังขึ้นแผ่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-15
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 25 อย่ากลับไปเลย

บทที่ 25อย่ากลับไปเลยแสงแดดยามเที่ยงวันส่องผ่านหน้าต่างเรือน ขับให้บรรยากาศภายในอบอุ่น หนิงอวี้เฟยจัดบุปผาที่เก็บมาใส่แจกันวางไว้ที่หน้าต่าง แต่บุปผาดอกหนึ่งก็ตกลงพื้นนางจึงก้มลงเก็บมันขึ้นมาแต่แล้ว… นางสังเกตเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติพื้นไม่สม่ำเสมอเมื่อมองผ่านๆ ย่อมไม่สังเกตเห็น สตรีตัวน้อยตัดสินใจลากตู้ออกมาดูด้วยกลัวว่าพื้นตรงนี้อาจจะกำลังสึกกร่อน ทว่าเมื่อเลื่อนโต๊ะตัวนี้ออกกลับพบสิ่งที่ไม่คาดคิด นางค่อยๆ ใช้แรงตนเองงัดพื้นขึ้นมาแล้วก็พบว่ามันคือประตูลับที่ถูกซ่อนไว้บานประตูเปิดออกเผยให้เห็นทางเดินลับทอดยาวเข้าสู่เงามืดนางมองซ้ายมองขวา ก่อนตัดสินใจก้าวเข้าไปอย่างซุกซน เดินตามเส้นทางลับเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวว่าตนเองมาไกลแค่ไหน กระทั่งบานประตูสุดทางปรากฏตรงหน้า เมื่อผลักออกไปนางกลับพบว่าตนเองมาโผล่ที่ตีนเขาเสียแล้ว นางมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินออกมา ใต้เส้นทางลับมีต้นไม้ใหญ่ ลำต้นมากกว่าสิบคนโอบ เบื้องล่างคือหมู่บ้านที่มีผู้คนเดินกันอย่างคึกคัก นางเบิกตาก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-16
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 26 ยอมจำนน

บทที่ 26ยอมจำนนกลับกันหากมีวิธีกลับไปยังโลกของนาง กลับไปหาอาม่าและอากงที่นางรักยิ่ง…ถึงตอนนั้นการตัดสินใจของนางคงลำบากแล้ว เพราะตัวนางเองก็รู้ตัวว่าหัวใจดวงน้อยไม่ใช่ของตนเองแล้วทั้งหมด“ข้า...”ใบหน้าคมคายโน้มลงมาแล้วประกบปากจูบกับนางอย่างดูดดื่ม ดูดกลืนถ้อยคำใดก็ตามที่นางจะเอื้อนเอ่ยออกมา ราวกับว่าหวาดกลัวถ้อยคำนั้นๆ ของนาง หวาดกลัวว่านาง... จะเอ่ยถ้อยคำที่กรีดลึกลงกลางใจสุดท้ายนางก็ยอมจำนนอยู่ภายใต้อ้อมแขนของเขาจูบนี้ดูดดื่มและหอมหวานเหลือเกิน ราวกับต้องการใช้จูบนี้เพื่อเปลี่ยนความตั้งใจแรกของนาง เลือดลมสูบฉีดไปทั่วร่าง พร้อมกับความปรารถนาที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหนิงอวี้เฟยถูกกอดจนแทบจมอยู่อ้อมอของเขา เรียวลิ้นสากกวาดวนทั่วโพรงปาก เมื่อถอนริมฝีปากออกเพื่อให้นางหายใจ เขาก็บดเคล้าริมฝีปากลงมาอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกลีบปากอวบอิ่มแดงก่ำ“ท่านพี่ ข้าเจ็บปากแล้ว อ๊ะ!” นางเอ่ยเสียงเบา ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะกดเข้าที่ลำค
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-17
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 27 น้ำมันหอมระเหย

บทที่ 27น้ำมันหอมระเหย“ข้ารู้สึกถูกชะตากับท่าน… ท่านเป็นคนใจดี ข้าอยากรับใช้ท่าน ข้าไม่ต้องการอะไร เพียงข้าวครบสามมื้อ หรือแค่วันละมื้อก็ยังดี…”เขาเอ่ยรวดเดียวราวกับกำลังนำเสนอตนเอวว่ามีประโยชน์ต่อนางมากเพียงใด หนิงอวี้เฟยมองด้วยความลังเล อันที่จริงนางสามารถช่วยชายชราผู้นี้ได้ แต่ถ้านางพากลับไป หยวนซีซวนจะต้องรู้ว่านางแอบหนีมาเที่ยว อีกทั้งนางยังหนีมาเที่ยวไม่ใช่ครั้งแรกเสียด้วย ไม่ต่างจากคนมีความผิดตั้งใจปิดบังเช่นนั้นก็มีเพียงวิธีเดียว..."พรุ่งนี้ไปขอทำงานที่จวนอ๋อง ข้าจะช่วยเจ้าเอง!" เสียงของนางหนักแน่น ดวงตาฉายแววจริงใจ เมื่อชายชราที่ได้ยินคำพูดนั้น กลับตกใจเสียยิ่งกว่าที่คาดคิด ดวงตาของเขาเบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนเอ่ยเสียงสั่นๆ"ทะ ท่าน ท่านคือ… เทพธิดาหรือ!?" สตรีตัวน้อยชะงัก ก่อนยกนิ้วขึ้นจรดริมฝีปากส่งสัญญาณให้เงียบเสียงทันที“ชู่ว!” หนิงอวี้เฟยกระซิบเสียงเบา ดวงตาวาววับด้วยความร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-18
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 28 ตามใจนาง

บทที่ 28ตามใจนางปากหนางับยอดอกของนางดูดเข้าปาก ส่วนนิ้วแกร่งก็ปรนเปรอช่วงล่างให้นาง จนร่างบอบบางอ่อนระทวย“ทะ ท่านพี่ อื้อ!”สตรีตัวน้อยโอบกอดบุรุษแนบแน่น ร่างของนางสั่นระริกพร้อมทั้งหอบหายใจยังยากลำบาก ทั้งเด้งสะโพกรับนิ้วแกร่งและถอนออกเมื่อพบกับความเสียวซ่านยากเกินรับมือไหว เป็นเช่นนั้นอยู่ไม่นาน หยวนซีซวนก็ดังรั้งเอวของนางแล้วสอดใส่แก่นกายเข้าไปทันที“อื้อ!!”ใบหน้าคมคายโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูของนางเสียงแผ่วเบา“ข้าเปลี่ยนโต๊ะทำงานแล้ว ให้ข้าได้ลองเสียหน่อยว่าโต๊ะตัวนี้แข็งแรงมากเพียงใด”ถ้อยคำแฝงความนัย ทำเอาดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ นางเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความเขินอาย กระนั้นก็ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธไป จากนั้นบุรุษก็เริ่มขับเคลื่อนแก่นกายอย่างหนักหน่วง“อื้อ!” เสียงหวานครางกระเส่า นางเม้มริมฝีปากกลั้นเสียงน่าอาย ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนลำคอแกร่งแล้วออกแรงกัดเบาๆร่างกายที่ถาโถมเข้ามาหานาง มัน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-19
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 29 ข้าต้องกลับไป

บทที่ 29ข้าต้องกลับไปโม่โฉ่วเดินเข้ามา สายตาคมกริบของเขาตวัดมองชายชราอย่างไม่เป็นไม่มิตร“โม่โฉว?”แต่เมื่อได้ยินเสียงหวานๆ เรียกเขา บุรุษก็เก็บสายตานั่น ก่อนจะสบตากับหนิงอวี้เฟยอย่างอ่อนโยน “คำนับพระชายา ซวนอ๋องจะออกไปข้างนอก จึงให้ข้ามาถามพระชายาว่าอยากไปด้วยกันหรือไม่ขอรับ” “ไปสิ! ไปตอนนี้เลย!”เมื่อได้ยินว่าจะได้ออกไปข้างนอกนางก็ตาลุกวาว ก่อนจะรีบลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกไปราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสาโม่โฉวมองตามนางอย่างเอ็นดู นางอยู่แต่ในจวนคงรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แม้จวนอ๋องแห่งนี้จะกว้างขวางโอ่อ่ามากเพียงใด แต่ก็มีแต่สิ่งเดิมๆด้วยเหตุนั้นเมื่อหยวนซีซวนรับรู้ว่าหนิงอวี้เฟยแอบใช้ทางลับออกไปเที่ยวเล่นอยู่บ่อยครั้ง เพียงแต่ส่งคนไปอารักขานางอย่างรัดกุมเท่านั้น เพราะหากปล่อยปละละเลยจนเกินไปหากเกิดสิ่งใดขึ้นเขาต้องคลั่งตายแน่ๆนึกถึงเมื่อครั้งนางมาอยู่ที่นี่แรกๆ นางดูหวาดระแวงแล้วหวาดกลัวทุก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-20
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 30 ความรู้สึกที่พรั่งพรู

บทที่ 30ความรู้สึกที่พรั่งพรูบุรุษไม่ได้ขอให้นางรับรัก เพียงขอให้เขารักนางต่อไป“ข้าไม่ขอให้เจ้ารับรัก ข้าไม่ขอให้เจ้าอยู่เคียงข้างข้าไปตลอด” หยวนซีซวนเอ่ยเสียงแผ่วเบา แต่ด้วยความใกล้ชิดในยามนี้ ทำให้หนิงอวี้เฟยได้ยินมันชัดเจนเหลือเกิน “หากถึงเวลา หากเจ้ามีทางกลับไป… ข้าจะไม่รั้งเจ้า” หูของนางที่แนบไปกับอกกว้างทำให้ได้ยินเสียงหัวใจของบุรุษชัดเจนยิ่งขึ้น ราวกับพร่ำเอ่ยถ้อยคำหวานซึ้ง“แต่ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ที่นี่ อยู่ ณ ที่แห่งนี้...ให้ข้าได้รักเจ้าด้วยเถิด… เฟยเอ๋อร์”หัวใจของหนิงอวี้เฟยเต้นระรัว ราวกับจะหลุดออกจากอก อ้อมกอดอบอุ่นนี้… ความอ่อนโยนที่แผ่ซ่าน… ถ้อยคำหวานซึ้งที่ตราตรึงใจ… เช่นนี้นางจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร!?“ขะ… ข้า... ข้าเองก็รักท่าน ฮือ…” นางร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้จ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-21
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
12345
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status