All Chapters of ด้วยมนตราแห่งรัก: Chapter 61 - Chapter 70

“ดื่มนะคะ ไวน์ชั้นเยี่ยมรตีเอามาจากอังกฤษ เพื่อคุณคนเดียว” หล่อนบอก ชวนนท์รับไว้ ก่อนจะยกขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย “ดื่มนิดเดียวเอง ดื่มเข้าไปอีกสิคะ นะ” หญิงสาวออดเสียงหวาน และยกแก้วไวน์ในมือชนแก้วของชายหนุ่มเบาๆ ชวนนท์จำต้องดื่มเข้าไปรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะหันไปกล่าวขอตัวกับหล่อน “ผมคงต้องกลับแล้ว” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน และรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของตัวเอง แต่เขากลั้นเอาไว้ ไม่ยอมแสดงออกมาให้หล่อนเห็น “จะกลับแล้วหรือคะ คุณคงรีบจริงๆ ก็ได้ค่ะ รตีจะไม่รั้งคุณเอาไว้อีก” หล่อนแสร้งบอก และคอยมองความผิดปกติของเขา แต่หล่อนก็เห็นเพียงใบหน้าคมคายนั้นเข้มขึ้น รินรตีปล่อยให้ชายหนุ่มเดินไปที่ประตู เพราะคิดว่า “ยาปลุก” ที่หล่อนใส่เข้าไปนั้นต้องออกฤทธิ์มากขึ้นแน่นอน แต่แล้วหล่อนก็อดแปลกใจไม่ได้ ที่เห็นชายหนุ่มสามารถเดินตัวตรงออกไปจากห้องของหล่อนได้ “กรี๊ด” หญิงสาวกรีดร้องและกระทืบเท้าไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ต้องยอมให้เขาจากไป แต่สักวัน ชวนนท์จะต้องเป็นฝ่ายวิ่งโร่กลับมาหาหล่อน รินรตีคิดอย่างห

“เอาเสื้อผ้าครบชุดทั้งของฉัน และของดรีมมาให้ที่โรงแรม...” ดลลดากระพือขนตางอนยาวขึ้นเพราะได้ยินเสียงทุ้มกังวานของชวนนท์คนรัก แล้วหล่อนก็ต้องหน้าแดงตัวแดงอีกครั้ง เมื่อสายตาเจ้ากรรมดันมองเห็นส่วนกลางลำตัวของคนรัก ที่ยังสงบเงียบอ่อนนุ่มอยู่ มือบางดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงทันที ชวนนท์วางสาย และหันมามองคนนอนคลุมโปงอย่างขำๆ “ดรีม” เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังนั้น เรียกหญิงสาว “พี่ฌอห์นนะ ทำไมไม่แต่งตัวก่อนจะโทรศัพท์นะยังมาโชว์อยู่ได้หน้าไม่อายจริงๆ” ชวนนท์ก้มลงมองไปยังส่วนกลางลำตัว และหัวเราะร่วนเสียงดัง “ยังจะอายอยู่อีกเหรอดรีม ทำยังกับไม่เคยเห็นงั้นแหละ” “คนบ้า ยังมีหน้ามาพูดอีก น่าอายจะตายชัก” เสียงหวานใสตวาดแหวผ่านผ้าห่มออกมา ชวนนท์คลายยิ้มลง ใบหน้าคมเข้มนั้นจริงจังขึ้นมา “พี่ไม่อาย” “แต่ดรีมอาย คนบ้าหน้าไม่อาย พูดออกมาได้” และแล้วผ้าห่มที่ดลลดาคลุมโปงเอาไว้ ก็ถูกกระชากออกอย่างแรง “ว้าย” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ “ไหน ไม่เห็นน่าอายตร

“ว่าไง ว่าที่น้องเขย” และราฟก็ยิ้มกว้างให้ แต่ไม่ได้พูดอะไร “เอาล่ะ เอาล่ะ อยู่กันพร้อมหน้า ขาดก็แต่ตาชาร์ล ที่ถูกคำสั่งด่วนให้ต้องบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปทำงานแทนคนเป็นพี่ ที่มัวแต่จีบสาวอยู่” คุณชิดกมลบอก พลางส่งค้อนให้ชวนนท์อย่างไม่จริงจังนัก “แม่ครับ พูดยังกับว่าไม่สมใจที่ได้ว่าที่ลูกสะใภ้อย่างงั้นแหละครับ” “ฮึ ลูกสะใภ้น่ะแม่พอใจ แต่ลูกชายตัวดีที่หนีงานนี่สิ” “แม่จะให้ผมทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดเลยรึไงครับ ผมเป็นคนนะครับ ไม่ใช่เครื่องจักร” ชวนนท์โอดครวญ “ย่ะ แล้วนี่จะแต่งกันเมื่อไหร่ล่ะ หรือว่าจะให้แม่จัดงานแต่งพร้อมกันเลยทีเดียว 3 คู่” “ผมอยากแต่งเร็วๆ ครับ” คำตอบที่ออกจากปากของชวนนท์ เรียกให้สายตาทุกคู่หันไปมองเป็นตาเดียว “ว้าว ใจร้อนซะด้วยนะพี่ชายเรา” “แต่ว่าดรีม...” เสียงหวานใสที่ดังขึ้นมาเบาๆ อย่างไม่แน่ใจนั้น ทำให้คุณชิดกมลหันไปมอง พร้อมกับชวนนท์ “ทำไมหรือจ๊ะ” ชวนนท์กระซิบถาม ดลลดามองสบตาคู่คมของคนรัก “ขอเวลาสักระยะได้ไหมคะ”

หญิงสาวอาเจียนออกมาจนหมดแรง จึงค่อยๆ พยุงตัวเซหลุนๆ กลับมาที่เตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนทันที ใบหน้านวลนั้นซีดเผือด เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดออกมาเต็มหน้าผาก มือบางตั้งท่าจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อจะโทรหาคนรักซึ่งก็คงถึงที่ทำงานแล้วตอนนี้ แต่ก็เปลี่ยนใจ เธอกำลังสงสัยในความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง และพยายามปฏิเสธความคิดนี้ ความคิดที่ว่าหญิงสาวอาจ “ท้อง” หญิงสาวจมอยู่กับความคิดได้เพียงไม่นาน ก็ต้องลุกขึ้นวิ่งเข้าหาห้องน้ำ และปล่อยของเสียที่ยังค้างคาอยู่อีกครั้งและอีกครั้ง จนต้องทิ้งตัวลงนั่งพิงผนังห้องน้ำอย่างหมดแรง เมื่อรู้สึกว่าดีขึ้นแล้ว ดลลดาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กและเดินออกจากคอนโดไป ภายในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง มีผู้ป่วยจำนวนมากเข้ารอรับการรักษาอยู่ หนึ่งในนั้นมีร่างบางของศศิวิมลรวมอยู่ด้วย หญิงสาวนั่งรอเรียกชื่อเข้าตรวจอยู่หน้าห้องตรวจ ใบหน้านวลสวยนั้นไม่แจ่มใสเหมือนเช่นทุกวัน มือบางประสานกันอยู่หน้าตัก แต่เนื่องจากวันนี้มีผู้ป่วยจำนวนมาก ทำให้หญิงสาวต้องรอนานหน่อย เก้าอี้ข้างๆ ขยับนิดนึง เมื่อมีคนลงนั่ง ศศิวิมลก

“เอกสารค่ะเจ้านาย” เสียงใสๆ คุ้นหูคุ้นใจนั้น ทำให้ชวนนท์ต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย “ดรีม” “ค่ะ ดรีมเอง” ดลลดาบอก วางแฟ้มลงบนโต๊ะ “งานยุ่งมากหรือเปล่าคะ” “ก็ นิดหน่อยจ้ะ ดรีมมาได้ยังไงจ๊ะ” ชวนนท์ถาม ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ทรงสูง ด้วยท่าทางสบายๆ ใบหน้าคมเข้มนั้นแต้มรอยยิ้มบางๆ “ดรีมคิดถึงพี่ฌอห์น ก็เลยมาหา ไม่ดีใจหรือคะ” หญิงสาวแกล้งทำเสียงงอนๆ ใส่ ชวนนท์ยิ้มกว้าง ก่อนจะอ้าแขนออก และพยักหน้าเรียกดลลดา “ดีใจสิจ๊ะ ดีใจมากเลย พี่กำลังปวดหัวอยู่พอดี ดรีมมาทันเวลาให้ยาพี่พอดีเลย” ดลลดาเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปหาชายหนุ่ม เขารวบร่างบางเข้ามากอดไว้ มือใหญ่กดท้ายทอยหญิงสาวให้ก้มต่ำลงมา จนริมฝีปากของทั้งคู่ทาบทับกัน ชวนนท์มอบจุมพิตให้หญิงสาวอย่างหนักหน่วง มือใหญ่ปล่อยจากท้ายทอยและยกร่างบางขึ้นนั่งคร่อมตักแข็งๆ ไว้ มือใหญ่เลื่อนไปลูบไล้ต้นขาเนียนสวยที่โผล่พ้นกางเกงยีนส์ขาสั้นออกมา “อืม... หวานจัง” ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะกดหน้าลงกับทรวงอกอวบแรงๆ อย