Lahat ng Kabanata ng พันธนาการรักนายก้อนหิน: Kabanata 11 - Kabanata 20

"แค่กๆๆ"หญิงสาวสำลักในทันทีที่เขาปาดน้ำหล่อเลี้ยงเข้ามาในปากของเธอ เธอกระแอมไอจนหน้าดำหน้าแดงด้วยตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมารับรู้รสชาติของชายหนุ่มคนใดในโลกใบนี้มาก่อน"ชอบไหม"ใบหน้าที่มีแต่หนวดเคราขึ้นทึบเต็มไปหมดของภูผาโน้มลงหาใบหน้าหวานของหญิงสาวที่ถึงแม้ในตอนนี้ดูเลอะเทอะมอมแมมไปนิดแต่ก็น่ามองเป็นที่สุด แล้วเขาก็ใช้หนวดเคราที่ดูคมนิดๆนั้นคลอเคลียแถวพวงแก้มขาวของเธอพร้อมกับท่อนเอ็นยักษ์ก็ยังคงถูไถไปมาอยู่แถวๆหน้าขาของเธอไปด้วย"ฉันเกลียดคุณ อื้อ"ปากบางขยับตอบโต้เขาออกมาอย่างยากลำบากด้วยร่างกายภายในของเธอร้อนวูบวาบไปหมดอย่างยากที่จะควบคุมทั้งที่ภายในห้องนี้เปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้จนเย็บเฉียบใจกลางสาวของเธอที่มีความแข็งแกร่งของเขาวนเวียนไม่ห่างก็สั่นระริกราวกับต้องการอะไรบางอย่างที่เธอก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน"เหรอคะ"ปากหนาแอบยกยิ้มเล็กน้อยอย่างพึงพอใจที่ได้ยินเธอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัวแบบนั้นพร้อมยกมือข้างที่ถนัดขึ้นวางทาบบนอกอวบของเธอที่กำลังขยับไปมาตามแรงลมหายใจของเธอ"เอามือออกไปนะ อือ"อลิสสาพยายามดิ้นไปมาภายใต้การถูกมัดแบบจับขึงอย่างแน่นหนาเมื่อเขาเริ่มรุกล้ำเธอมากขึ้นเรื่อย

"อาหารเย็นของเธอ"ร่างหนาอันแสนแข็งแรงของภูผาที่ใส่เพียงกางเกงยีนส์ปิดบังเรือนร่างเอาไว้อุ้มอลิสสาออกมาจากภายในห้องนอนแล้วพาเธอมายังโต๊ะอาหารเล็กๆที่ตั้งอยู่ในห้องครัวเขาพาเธอออกมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าที่โชยออกมาจากตัวเขาอย่างรุนแรงด้วยเช่นกัน เพราะในเวลาใกล้มืดแบบนี้มันเป็นเวลาดื่มเหล้าของเขาพอดี"ปล่อยสิ"หญิงสาวที่เหม็นเหล้าจนใกล้จะอ้วกเต็มทนพยายามดิ้นเพื่อจะลงจากอกของเขาเพื่อไปนั่งที่เก้าอี้เอง เพราะอยู่ใกล้เขามากไปมันไม่ดีด้วยคนอย่างเขามันไว้ใจไม่ได้"ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว เธอกินอิ่มเมื่อไหร่จะจับเธอทำเมียอีกแน่"มือหนาเอื้อมไปคว้าเอาขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะกินข้าวมากระดกเข้าปาก ส่วนมืออีกข้างก็คว้าเธอที่เขาเพิ่งจะปล่อยให้เป็นอิสระให้มานั่งลงบนตักของเขา เพราะเขาใจดีปล่อยเธอแล้วแต่เธอฤทธิ์เยอะไม่ยอมเป็นเด็กดีเองก็ต้องถูกจับกลับมาแบบนี้"คุณมันคนจิตใจสกปรกคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่า คุณมันคนน่ารังเกียจ"อลิสสาต่อว่าเขาด้วยคำพูดที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยเธอต้องการอิสระภาพที่จะกลับไปหาครอบครัวและคนรักของเธอแต่เขากลับจับตัวเธอเอาไว้แม้กระทั่งจะกินข้าวเขาก็ยังไม่ยอมปล่อย"เกลียดฉันแต่เธอก็ครางด

"นี่คุณหัดเคาะประตูบ้างสิ"ห้องน้ำเล็กที่อยู่ภายในห้องนอนของบ้านกลางหุบของภูผาถูกเปิดประตูออกอย่างเงียบๆ จนคนที่อยู่ด้านในอย่างอลิสสาที่เพิ่งจะถอดเสื้อผ้าออกหมดหยิบผ้าเช็ดตัวเอามาห่อหุ้มร่างกายแทบไม่ทัน และคนมาเปิดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นภูผานั้นเองที่หายตัวไปทั้งคืน"เธอคิดจะทำอะไรของเธอ"ร่างหนาเดินเข้าหาร่างบางอย่างไม่รอช้า สองแขนเกร็งเข้าโอบเอวคอดกิ่วของเธอในทันที สายตาคมสอดส่ายไปทั่วทุกพื้นที่เพื่อตรวจดูว่าเธอคิดจะทำอะไร"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน คุณไม่ต้องมายุ่ง"อลิสสาดึงตัวเธอเองออกมาจากอ้อมแขนของเขาด้วยเธอแต่งตัวไม่เรียบร้อยมันเป็นอะไรที่ล่อแหลมและเธอก็กลัวว่าคนที่ไว้ใจไม่ได้อย่างเขาจะคิดไปไกล"กลับไปแต่งตัว"สองแขนแกร่งเข้ารวบร่างบางขึ้นอุ้มแล้วพาเดินออกจากภายในห้องน้ำทันทีด้วยเขารู้ทันว่าเธอนั้นคิดจะทำอะไร มันเดาได้ไม่อยากจากน้ำที่เปิดเอาไว้จนเต็มอ่างอาบน้ำจากุชชี่ของเขา"ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับฉัน ปล่อยสิ ปล่อย กรี๊ดดดดด"ร่างบางที่ถูกเขารู้ทันดีดดิ้นไปมาจนผ้าเช็ดตัวหลุดลุ่ยอยู่บนตัวเขา ด้วยเธอนั้นอุตส่าห์คิดแผนจะจมน้ำในอ่างตายนี้มาทั้งคืนและเกือบจะอีกทั้งวัน เธอจะไม่มีวันย

"นายพาใครมาวะ"คนงานชายที่กำลังยกผลไม้ขึ้นรถเพื่อจะนำไปส่งในตลาดที่อยู่ในเมืองถึงกับหยุดชะงักงานที่กำลังเร่งมือทำแข่งกับเวลาอยู่อย่างกะทันหันเมื่อสายตากวาดมองไปเห็นผู้เป็นเจ้านายอย่างภูผาเดินมาจากทางท้ายไร่พร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง สร้างความงงงวยให้กับเขาที่เป็นลูกน้องเป็นอย่างมากด้วยมาทำงานทุกวันเห็นเจ้านายทุกวันแต่ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้เลย"นายจะพาใครมาพวกมึงไม่ต้องไปเสือก เอาเวลาไปทำงานนู้นก่อนที่จะไม่มีงานให้ทำ"ทิดดำที่เคยพบเจอความร้ายของผู้เป็นเจ้านายมาแบบเต็มๆ เดินผ่านมาพอดีเลยเตือนสติเพื่อนร่วมงานด้วยกันเองเพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเจอเหตุการณ์เหมือนกับที่เขาเคยเจอ"เออ รู้แล้วนะ"ร่างสูงแต่ท้วมของคนงานชายที่ตั้งตัวเป็นหัวโจ๊กยุ่งเรื่องของเจ้านายรีบเดินเอาผลไม้ที่แบกอยู่บนบ่าไปขึ้นรถต่อในทันที เลิกสนใจผู้เป็นเจ้านายไปอย่างกะทันหันด้วยกลัวว่าตัวเองจะถูกยิงเหมือนไอ้ไผ่คู่ทะเลาะวิวาทของทิดดำที่ตอนนี้ยังกลับมาทำงานไม่ได้เลยร่วมถึงคนงานคนอื่นๆ ที่ต่างเดินมาเพื่อจะดูผู้เป็นเจ้านายอย่างภูผาว่ามากับใครตามเสียงเอะอะของคนงานหนุ่มคนนั้นก็ต่างแยกย้ายไปทำงานต่อตามที่ทิดดำเดินผ่านมาเตือน"ช่วยด

"ฉันขอออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้างได้ไหม"อลิสสาวิ่งลงบันไดมาด้วยความรีบร้อนแล้วไปดักหน้าของเขาที่กำลังจะเดินออกจากบ้านเอาไว้ได้ทัน ด้วยเธออยากจะออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันข้างนอกบ้างเพราะตั้งแต่เรื่องเจ้าเน่าเมื่ออาทิตย์ที่เธอไม่ได้ตอบคำถามเขา เขาก็จับเธอขังเอาไว้ในบ้านไม่เคยพาออกไปไหนแม้แต่เคยพาออกไปทำงานก็ไม่พาไป"ไม่ได้"ภูผาส่ายหน้าไปมาสองสามครั้งแล้วใช้สองมือหนาผลักร่างบางเบาๆให้หลบทางเขา เขาให้เธอเลือกแล้วว่าจะอยู่ที่นี้ในสถานะไหนแล้วเธอก็เลือกที่จะเป็นแค่นางบำเรอเพราะฉะนั้นที่อยู่ของเธอก็มีแค่ภายในบ้านเท่านั้น"ทำไม เพราะอะไร ฉันคือนักโทษของคุณอย่างนั้นเหรอ"ร่างบางวิ่งไปดักหน้าเขาอีกครั้งพร้อมกับแผดเสียงแหลมใส่เขาที่กำลังทำกับเธอเหมือนเธอเป็นนักโทษแม้แต่แสงตะวันก็แทบจะไม่เคยได้เห็น"ไม่ได้ก็คือไม่ได้"เสียงหนาตะคอกเธอกลับอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นแค่ผู้หญิงบอบบางเพราะเขาไม่เคยยอมใคร ใครแรงมาเขาก็แรงกลับเพื่อต้องการที่จะเป็นผู้ชนะ"ฉันจะไป"อลิสสาวิ่งตัวปลิวออกจากบ้านที่ถูกเปิดประตูทิ้งไว้ เขาไม่อนุญาตเธอก็ไม่สนใจ เขาไม่ใช่เจ้าของชีวิตของเธอ เขาไม่มีสิทธิ์มาห้ามเธอ แค่เธอยอมอยู่ที่นี้มา