Lahat ng Kabanata ng พันธนาการรักนายก้อนหิน: Kabanata 31 - Kabanata 40

"โทรไปบอกเลื่อนนัดกับพ่อของเธอซะ"มือหนาคว้ามือบางของเธอที่เพิ่งจะเดินออกมาจากในห้องน้ำเพื่อให้เธอนั้นขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวเขาที่มีผ้าเช็ดตัวห่อคลุมท่อนล่างเอาไว้เขากำลังไม่อยากให้เธอออกไปส่งพ่อของเธอหาหมอตามนัดด้วยเขานั้นตามเธอไปด้วยไม่ได้อย่างกะทันหันเพราะติดงานนัดคุยกับลูกค้าที่บินมาจากต่างประเทศเพื่อจะคุยกับเขาโดยตรง"ฉันไปไม่นานหรอกนะคะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว"ปลายนิ้วเรียวยาวกรีดลงบนแผงอกแกร่งของเขาอย่างลืมตัวเมื่อความเงางามของกล้ามเป็นมัดๆ ของเขามันสะท้อนเข้าตาอย่างจังเธอเองก็ไม่ได้อยากห่างจากเขาแต่เพราะผู้เป็นพ่อต้องเข้าไปพบหมอเฉพาะทางที่กรุงเทพเธอเลยปล่อยให้ท่านไปคนเดียวไม่ได้"หนู"มือหนาตีก้นของเธอเบาๆ เมื่อเธอนั้นแทนตัวเองผิดไป เขาอุตส่าห์พร่ำสอนเธอตั้งแต่เมื่อคืนทำไมเธอถึงได้ลืมง่ายนัก มันน่าจับสอนใหม่ต่ออีกสักครึ่งวันจริงๆ"หนูไปไม่นานหรอกนะคะ เดี๋ยวหนูก็กลับมาแล้ว"อลิสสายิ้มอย่างเอียงอายออกมาเมื่อนึกขึ้นได้ เธอไม่คิดว่าเขาจะติดใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นจนไม่ยอมให้เธอกลับไปพูดแบบเดิมเลย ทั้งที่เมื่อคืนก็แค่สวมบทบาทสมมุติพูดกันไปไม่กี่คำเอง"กลับบ้านให้ตรงเวลา อย่าให้ฉันต้อง

"วันนี้มันเงียบๆ แปลกๆ "คณิตเดินออกมารับแสงแดดยามเช้าที่ชายหาดส่วนตัวของเกาะแห่งหนึ่งที่เป็นเกาะส่วนตัวของเพื่อนธาวินทร์ดวงตาคมที่มีแว่นกันแดดสวมทับอยู่หนึ่งชั้นมองไปรอบชายหาดขาวสะอาดตาด้วยสัญชาตญาณความเป็นตำรวจของเขาที่ถูกฝึกฝนมาตั้งแต่ยังหนุ่มความเงียบสงัดตอบกลับเขามาราวกับเกาะแห่งนี้ไร้ซึ่งผู้คนทั้งที่เมื่อวานก่อนจะมืดความรู้สึกของเขายังสัมผัสได้ถึงสายตามากมายหลายคู่ของพวกมือปืนรับจ้างที่จ้องมองมา"ผมสั่งให้พวกที่จ้างมาคอยคุ้มกันกลับไปได้บางส่วนครับ เพราะนี้ก็หลายวันแล้วไอ้ภูผานั้นคงไม่ตามมาแล้วล่ะครับ"ธาวินทร์เดินตามคณิตออกมารับแสงแดดยามเช้าเช่นกันพอได้ยินว่าที่พ่อตาบ่นออกมาก็เลยรีบอธิบายเพื่อไม่ให้ท่านต้องรอคำตอบนาน เขาเอาอกเอาใจคณิตแบบนี้มาตลอดตั้งแต่คบกับอลิสสาใหม่ๆ เพราะเขารักและเคารพคณิตเหมือนพ่อแท้ๆ คนหนึ่งเขาเป็นคนเลิกจ้างพวกมือปืนรับจ้างเกือบจะทั้งหมดเองเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายเพราะไหนจะต้องจ่ายค่าเช่าเกาะนี้อีกถึงจะราคาแบบเพื่อนช่วยเพื่อนแต่มันก็คิดเป็นเงินหลายบาทพอสมควรและไอ้ภูผาที่เก่งแต่ปากนั้นคงไม่ตามมาแล้วเพราะนี้ก็ผ่านมาตั้งห้าวันแล้ว เขายังไม่เห็นแม้แต่เงาของมั

"คุณภูผาคะ"ร่างบางในชุดเดรสสั้นแค่คืบเดินนวยนาดเข้ามาภายในห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องที่เธอนอนพักอยู่เพื่อเข้ามาหาภูผาที่แอบมานั่งทำงานอยู่เพียงลำพังเธอมีเรื่องจะมาขออนุญาตเขาเพราะกลัวว่าถ้าตัดสินใจไปแล้วเกิดเขาไม่พอใจขึ้นมาอาจเกิดเรื่องทะเลาะกันได้"มีอะไร"ภูผาเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ใช้ติดต่อประสานงานอยู่เพื่อมองดูเธอที่เดินเข้ามาสายตาของเขามองเธออย่างสำรวจไปทั่วทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างของเธอ ด้วยเธอแต่งตัวเซ็กซี่กว่าทุกวันจนเขาอยากจะเลิกทำงานแล้วจับเธอมาขย้ำแทน"หนูมีเรื่องจะขออนุญาตคุณ"อลิสสารีบขึ้นไปนั่งคร่อมตักใหญ่ของเขา กระโปรงของชุดเดรสที่สั้นอยู่แล้วเปิดสูงขึ้นอีกเมื่อขาของเธอต้องอ้ากว้างเพื่อคร่อมเขาไว้สองแขนโอบรัดรอต้นคอหนาของเขาแน่นจนใบหน้าของเขากับเธอแนบชิดกัน"เรื่องอะไร"มือหนาของภูผาเอื้อมไปทางด้านหลังของหญิงสาวแล้วเปิดกระโปรงของชุดเดรสตัวสวยขึ้นจนเห็นกางเกงในสีขาวของเธอสองมือเขาเข้าบีบเคล้นก้นนิ่มเด้งของเธออย่างเรียกร้องและพร้อมจะวางมือจากงานในทันทีถ้าเธอร้องขอออกมาสายตาคมจ้องมองเธออย่างหิวกระหายจนแทบไม่ละไปไหนนอกจะละมามองเนินอกของเธอที่ชุดเดรสปิ

"เหนื่อยไหมคะ"อลิสสาเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อภูผานั้นก้าวเท้าเข้ามาในบริเวณบ้าน พร้อมกับเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ ด้วยเพราะคิดถึงเขาที่ต้องออกไปทำงานทั้งวัน"นิดหน่อยนะ"ภูผาดึงร่างบางเข้ามาโอบให้ร่างของเธอนั้นแนบชิดไปกับร่างกำยำที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อของเขา และหอมแก้มเธอสองสามฟอดเพื่อให้คลายความคิดถึงที่ต้องห่างกันหลายชั่วโมงเพราะเขาสั่งห้ามเธอไม่ให้ไปหาเขาภายในไร่ที่มีแสงแดดร้อนระอุ เขาสั่งห้ามเธอแบบนี้ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพ เพราะเขาอยากให้เธอนั้นร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงเพื่อจะได้มีลูกกับเขาได้ไวๆ ให้ได้สมใจกับที่พ่อกับแม่ของเขาต้องการอยากจะอุ้มหลาน"อาบน้ำเลยนะคะ หนูเตรียมน้ำเอาไว้ให้แล้ว"ร่างบางเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อเพิ่มความสูงให้กับตัวเธอเองแล้วกระซิบพูดที่ข้างหูของเขา ด้วยเธอนั้นดูแลเขาอย่างดีทุกอย่างและทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องอาบน้ำของเขาเธอก็ดูแลเพื่อให้เขาหลงและรักเธอแต่เพียงผู้เดียว แต่เธอไม่กล้าประกาศบอกใครเสียงดังด้วยเพราะเขินอายตามประสาสาวๆ ทั่วไป"ไปถูหลังให้หน่อยสิ"เสียงหนากระซิบพูดตอบกับเธอที่ข้างหูเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคนเพราะเขารู้ว่าเธอนั้นขี้อายเลยไม่อยากทำให้เธออายเพิ่ม"

"อืม"ดวงตากลมสวยของอลิสสาค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับร่างกายค่อยๆ บิดไปมาเบาๆ เพื่อไล่ความเมื่อยที่นอนหลับมาทั้งคืนออก"จะไปไหน"ร่างหนาที่เป็นหมอนให้เธอหนุนรวมถึงเป็นหมอนข้างให้เธอกอดตื่นขึ้นมาก่อนหน้าเธอสักพักเอ่ยทักขึ้นพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามากอดเอาไว้แน่น"หนูนอนไม่ค่อยหลับ เลยจะลุกไปทำอาหารเช้าให้พี่หินทาน"อลิสสากระอ้อมกระแอ้มตอบออกมาด้วยเธอนั้นกำลังคิดหาเหตุผลที่มันสำควรที่สุดที่จะลุกจากเตียงนอนตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางแบบนี้ เพราะภูผาผู้เป็นสามีสั่งให้เธอนอนพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อลูกในท้อง แต่เธอกลับอยากทำนู่นทำนี้ตลอดเวลารวมถึงอยากทำกับข้าวให้เขากินด้วย แม้ฝีมือสู้แม่บ้านของเขาไม่ได้ก็ตาม"อยากนอนหลับไหมล่ะ"่ร่างหนาพลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างบางเอาไว้ โดยใช้สองมือยันพื้นกักขังเธอไม่ให้ขยับตัวหนีไปไหนได้อีก"หนูท้องอยู่นะคะ"หญิงสาวตอบออกมาด้วยความกลัวเพราะเธอรู้ว่าเขาจะทำอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอก็คงตามใจเขาแต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วเพราะเธอกำลังท้องอยู่"ทำได้ พี่โทรไปถามหมอมาแล้ว"มือหนาข้างที่ถนัดขยับเลื่อนต่ำลงเพื่อไปเปิดชายกระโปรงชุดนอนของเธอให้ถกรนขึ้นมาจนถึงหน้าอก"ห๊ะ"หญิงสา