พันธนาการรักนายก้อนหิน의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

"พี่หินไปเล่นเป็นเพื่อนหนูฟ้าหน่อย"เด็กหญิงอลิสสาในวัยเพียงแปดขวบวิ่งตัวปลิวเข้ามาหาเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่อายุมากกว่าเธอตั้งสิบปีเมื่อเขาเดินผ่านมาตรงที่เธอกำลังนั่งเล่นอยู่พอดี"พี่ต้องอ่านหนังสือ หนูฟ้าเล่นไปคนเดียวก่อนนะ"ภูผาเด็กหนุ่มในวัยสิบแปดรีบเดินหนีไปในทันที ด้วยเขาไม่ชอบการต้องมานั่งเล่นขายของกับอลิสสา มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อเป็นที่สุดสำหรับวัยรุ่นอย่างเขา"แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เล่นด้วยกัน"เด็กหญิงรีบวิ่งไปดักหน้าภูผาเอาไว้เพื่อไม่ให้เขานั้นหนีเธอไปไหนได้อีก ด้วยเธออุตส่าห์ขอร้องให้พ่อมาส่งถึงที่บ้านของเขาเพื่อจะมาเล่นกับเขาโดยเฉพาะเลย เธอจะไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ไปแน่ๆ"พี่ต้องอ่านหนังสือ"มือหนาของเด็กหนุ่มกำลังโตอย่างภูผาปัดร่างจิ๋วเบาๆให้หลบทางเขาไป แล้วเขาก็รีบก้าวเดินต่อไปเพราะถ้าชักช้าเกิดมีผู้ใหญ่มาเห็นเข้า เขาจะต้องโดนบังคับให้ต้องไปเล่นขายของกับเด็กคนนี้แน่ๆถึงแม้ว่าเขากับอลิสสาจะรู้จักกันมาตั้งแต่เกิดเพราะพ่อของเขากับพ่อของเธอเป็นเพื่อนกัน แต่อายุและเพศที่ต่างกันมันทำเอาเขาฝืนใจไปเล่นด้วยไม่ลงจริงๆ"หนูฟ้าจะรอพี่หินอ่านหนังสือจนจบ"อลิสสาในวัยกำลังน่ารักน่าหยิกรีบวิ่งไ

"นายครับ นายครับ"นธีหนุ่มน้อยวัยยี่สิบต้นๆวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางไร่ศีขรินเพื่อมาตามผู้เป็นเจ้านายของเขาสายตาคมของหนุ่มน้อยกวาดมองไปรอบๆพร้อมกับพักหายใจไปด้วยเมื่อเข้ามาถึงภายในบ้านหลังใหญ่โตราวกับวังภายในบ้านหลังนี้ถึงจะกว้างใหญ่แต่เงียบสงบเพราะมีเพียงเจ้านายของเขาที่เขายังหาไม่เจอในตอนนี้อาศัยอยู่เพียงคนเดียว"มีอะไร"ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากภายในห้องนั่งเล่นตามเสียงเรียกของลูกน้อง ในมือของเขาถือขวดเหล้าออกมาด้วยเพราะเวลาเย็นย่ำแบบนี้ถือเป็นเวลาส่วนตัวของเขาแล้ว เขามักจะนั่งดื่มเหล้าคนเดียวแบบนี้ประจำ"ไอ้ไผ่กับทิดดำกำลังจะยิงกันครับ"นธีรีบพูดในสิ่งที่ทำให้เขาต้องมาถึงที่นี่ทันที เพราะปกติภายในบ้านแห่งนี้ถือเป็นที่ต้องห้ามสำหรับคนงานด้วยเจ้านายของเขาชอบความเป็นส่วนตัว จะมีแต่แม่บ้านกับแม่ครัวเท่านั้นที่จะเข้ามาที่นี่ได้"ก็ปล่อยให้มันยิงกันไป มึงจะเสือกมารายงานกูทำไม"ภูผากระดกเหล้าเข้าปากเพื่อดับความโมโหที่ลูกน้องเอาเรื่องไร้สาระมารายงานแต่มันก็ดับได้ไม่หมดเขายังตะคอกใส่ลูกน้องต่ออีกด้วยน้ำเสียงอันแสนดังน่าเกรงขาม"นายจะไม่ไปดูหน่อยเหรอครับ"หนุ่มน้

"สวัสดีครับคุณภูผา วันนี้ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดี หรือว่าเหมือนเดิมผมจะได้ให้เด็กๆยกขึ้นรถให้เลย"เถ้าแก่เจ้าของร้านขายส่งของจำพวกเครื่องดื่มมึนเมากล่าวทักทายลูกค้าวีไอพีอย่างภูผาด้วยถ้อยคำสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเอาอกเอาใจ ด้วยภูผามาซื้อเหล้าที่ร้านของเขาทุกอาทิตย์และแต่ครั้งตกเป็นเงินนับหมื่นบาท เขาจะไม่ยอมเสียลูกค้าดีๆอย่างนี้แน่นอนทั้งที่ปกติเขาไม่ได้เป็นคนชอบประจบประแจงเลยก็ตาม"พวกนี้มีของไหม"ภูผาที่กำลังนึกเบื่อในรสชาติของเหล้าแบบเดิมๆที่กินเป็นประจำอยู่ทุกวันเดินเข้ามาภายในร้านเพื่อจะหาอะไรที่แปลกใหม่ทั้งที่ปกติเขาจะมาแต่หน้าร้านเพื่อสั่งของและจ่ายเงินแล้วก็กลับร่างใหญ่ที่ไม่ค่อยปรากฏตัวให้คนในละแวกนี้เห็นมากหนักเดินจนรอบร้านเหล้าจนสายตาของเขาไปสะดุดเข้ากับกล่องเหล้านอกราคาแพงที่ร้านเหล้าทั่วๆไปไม่มีขายต้องสั่งนำเข้าเท่านั้น"มีครับ แต่ไม่มากเพราะท่านผู้กำกับคณิตโทรสั่งเอาไว้หลายขวดก่อนหน้าที่คุณภูผาจะมาไม่นานนี้เอง"เถ้าแก่ร้านขายเหล้าเดินเข้ามาบริการลูกค้าคนพิเศษที่เงินหนาพอตัวเป็นอย่างดี เขาแทบจะคลานเข่าเข้ามาเลยเพื่อหวังจะเอาเงินจากลูกค้าคนนี้"ผู้กำกับคณิต"คิ้วหนาขอ

"อืม"กลิ่นกายสาวที่หอมเย้ายวนเข้ามาในทุกจังหวะลมหายใจของภูผาผสานกับความหวานของริมฝีปากของเธอที่เขากำลังดูดดื่มอยู่ทำเอาเขาถึงกับครางดังอย่างพึงพอใจออกมาจากในลำคอ"อื้อ"ริมฝีปากบางที่ไม่เคยจูบกับใครมาก่อนนับตั้งแต่เกิดเรื่องในวัยเด็กคล้อยตามริมฝีปากหนาอย่างไม่ประสา"โอ๊ย"ลิ้นร้ายของเขาที่กำลังจะรุกล้ำเข้าไปหาเธอถูกเธอกัดเข้าเต็มแรงจนเขานั้นถึงกับผลักตัวเธอให้ออกห่างจากเขาแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด"ไอ้โจรสกปรกออกไปให้พ้นไม่อย่างนั้นแกจะโดนหนักกว่านี้"อลิสสาแอบดีใจเล็กน้อยที่เธอถูกผลักจนล้มกลิ้งไปกับพื้นอย่างนั้น ถึงเธอจะเจ็บจนลุกขึ้นมานั่งเองไม่ได้แต่มันก็เป็นสัญญาณดีว่าเขาจะไม่ยุ่งกับเธออีก คุ้มค่าที่ลงทุนจูบตอบเขาจนเขานั้นตายใจ"อลิสสา"ร่างหนาขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนอยู่กับพื้นด้วยความโกรธ แววตาของเขานั้นแดงกร่ำราวกับมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในนั้น"ปล่อยนะ"ร่างบางพยายามใช้สองมือที่ถูกมัดติดกันอยู่ปัดป้องไปข้างหน้าเพื่อไม่ให้เขานั้นเข้ามาใกล้เธอเพื่อจะทำร้ายเธอได้อีก"เธอต้องได้รับโทษอลิสสา"คนเมาที่หายเมาแล้วเพราะความเจ็บปวดที่เธอนั้นมอบให้รวบร่างบางที่นอนดิ้นเร่าๆขึ้นจากพื้นแล้วพาเธ

"ไอ้คนทุเรศ"มือบางที่รอบข้อมือมีแต่รอยช้ำเพราะถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนาตั้งแต่เมื่อคืนยกขึ้นฟาดเต็มแรงไปที่หน้าของเขาที่กำลังหลับอยู่ข้างเธอด้วยความโกรธแค้นที่ชีวิตต้องมาพังเพราะเขา"โอ๊ย ทำบ้าอะไรของเธอ"ร่างหนาที่แสนส่องไวลุกขึ้นจากที่นอนทันทีแล้วขึ้นคร่องร่างบางที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเอาไว้สองมือหนากดเต็มแรงบนไหล่เล็กของเธอด้วยความโกรธที่เธอมาปลุกให้เขาตื่นจากการหลับใหลแบบนี้"ปล่อยฉันไปได้หรือยัง"อลิสสาพยายามขยับตัวไปมาภายใต้ความเจ็บปวดของใจกลางสาวที่เขานั้นสร้างเอาไว้ให้เพื่อต่อต้านเขาสองดวงตาหวานแดงก่ำเพราะผ่านการร้องไห้มาตั้งแต่เช้ามืดที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นจ้องมองเขาไม่ห่างด้วยเธอนั้นสูญเสียสิ่งที่หวงแหนไปแล้วให้กับเขา เขาก็น่าจะปล่อยเธอไปได้แล้ว"เธอจะต้องอยู่ที่นี้จนกว่าฉันจะพอใจ"ภูผาถอนหายใจยาวใส่เธอด้วยเขานั้นไร้เหตุผลที่จะตอบเธอ ในสมองของเขาช่างว่างเปล่าไม่มีความคิดใดๆเกี่ยวกับเรื่องของเธอเลย เขาคิดเพียงแค่ว่าให้เธออยู่ที่นี้ให้นานที่สุดจนกว่าเขาจะเบื่อ"คุณทำแบบนี้ทำไม"เสียงร้องไห้ของหญิงสาวดังขึ้นในทันทีด้วยอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้จะเป็นเวลาเข้าพิธีวิวาห์ของเธ