บททั้งหมดของ Bad CEO หนี้รักท่านประธาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

เพียงไม่กี่นาทีที่เขาลูบไล้ครีมอาบน้ำไปทั่วเรือนร่างบอบบางขาวผ่อง แต่คนที่ถูกกระทำกลับรู้สึกว่ามันช่างยาวนานเหลือเกินแม้จะอยากลูบคลำเคล้นคลึงความงดงามขาวผ่องตรงหน้าสักเพียงใด แต่ตอนนี้เธอยังป่วยอยู่ เขาไม่ควรเอาเปรียบเธอมากไปกว่านี้ จึงรีบล้างตัวให้เธออย่างรวดเร็วคนตัวโตบริการเช็ดตัวละใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอจนเรียบร้อย ก็ประคองพาเธอเดินกลับมานอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง และคราวนี้ขยับโต๊ะจัดถาดอาหารมาป้อนเธอด้วยตัวเอง“ฉันกินเองได้ค่ะ ขอบคุณมาก”“ฉันจะป้อน อ้าปาก แล้วกินให้หมด ถ้าไม่หมด ฉันจะกินเธอแทน ไม่ได้ขู่นะ”เธอสบตากับเขาก็เห็นกองไฟลุกโชนอยู่ในนั้น ไม่กล้าลองดีกับเขาอีก จึงอ้าปากรับอาหารที่เขาป้อนจนหมดทุกอย่างเมื่อให้เธอกินยาเสร็จก็ปรับเตียงเอนกึ่งนั่งกึ่งนอนให้เธอได้พักผ่อน แล้วลากเก้าอี้มานั่งมองใบหน้าที่เริ่มมีสีเลือดขึ้นมาบ้างอยู่หลายนาทีจนคนถูกมองรู้สึกอึดอัด“ทำไมไปนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น ก่อนหน้านี้ออกไปไหนมา”ที่เขารู้เพราะในห้องรับแขกของเขามีกล้องวงจรปิด และเพิ่งจะเอะใจเปิดดูข้อมูลภาพที่กล้องบันทึกไว้ได้เมื่อไม่นานก่อนที่เธอจะตื่นนี่เอง“ทำไมคุณรู้ ว่าฉันออกไปข้างนอกมาคะ”

“เอ่อ พอดีฉันติดต่อแกไม่ได้มาหลายวันแล้ว วันนี้แกเปิดเครื่อง ฉันโทรเข้ามาก็เจอคุณเอก เขาเลยบอกว่าแกเข้าโรงพยาบาล ภูมิกำลังจะออกจากโรงพยาบาลพอดี ฉันสองคนเลยแวะมาเยี่ยม แกเป็นยังไงบ้างดาว”นับดาวหันมองหน้าผู้ชายที่ถือวิสาสะเปิดเครื่องโทรศัพท์ของเธอ ทั้งยังมารับสายของเพื่อนเธออย่างไร้มารยาท จนทั้งเพื่อนและแฟนเก่าต้องมารับรู้ว่าเขาลากเธอเข้าไปทำมิดีมิร้ายในห้องน้ำ แถมยังดึงเธอมากอดจูบหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก“ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว อยู่โรงพยาบาลมาสามสี่วันแล้ว วันนั้นเป็นลมล้มหัวฟาดเฉยๆ แต่ไม่ได้เป็นอะไรแล้วแหละ พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว เอ่อ ภูมิ หายดีแล้วเหรอคะ”คนถูกถามกลืนก้อนสะอื้นลงในคอ เบนสายตามองผู้ชายรูปหล่อและร่ำรวยที่นั่งอยู่ข้างเธอก็ต้องกัดกรามกรอดเพื่อข่มอารมณ์เขาเข้ามานั่งอยู่ในห้องนี้นานพอสมควร ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำก็คิดว่านับดาวกำลังอาบน้ำอยู่ เขาและหยาดทิพย์จึงนั่งรอ แต่สุดท้ายก็แทบช็อกเมื่อเห็นเธอออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับผู้ชายคนนั้น แถมหมอนั่นยังดึงเธอมาจูบต่อหน้าต่อตาคนรักเก่าอย่างเขาอีกต่างหาก หัวใจเขามันปวดหน่วงจนเหมือนหลุดออกไปจากขั้วแล้ว“ครับ ภูมิหายแล้ว”หาย..หลังจากนี้ไป เขา

“บ้านสวยมากเลยค่ะ ยังดูใหม่อยู่เลย ป้าจะได้อะไรบ้างคะหนูดาว พวกเฟอร์นิเจอร์และแอร์ หนูดาวจะมาขนออกไปหรือเปล่า”สาวสวยวัยกลางคนที่โทรมาขอดูบ้านของเธอเดินสำรวจด้วยรอยยิ้ม บ้านหลังใหญ่แต่ประกาศขายเพียงแค่เจ็ดล้านเท่านั้น ที่จริงบ้านหลังนี้อยู่ในที่ดินทำเลทอง สามารถขายได้ราคาแพงกว่านี้อีกไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านทีเดียว“ที่จริงดาวขายแค่บ้านเปล่าๆ ค่ะ ของพวกนี้ไม่ได้กะจะขาย คิดว่าคนมาซื้อบ้านคงอยากจะตกแต่งเองทั้งหมดมากกว่า”“อุ๊ย ไม่ใช่ทุกคนหรอกค่ะ หลานของป้าไม่มีเวลามาหาหรือเลือกซื้อนั่นนี่ทีละชิ้น กว่าจะครบสมบูรณ์ได้อยู่ เผลอๆ งบจะบานปลายไปอีก นี่ขนาดมาเลือกดูบ้าน ยังไม่มีเวลาเลยค่ะ ป้าถึงต้องมาเลือกให้เขาเอง”“เอ่อ งั้นดาวคงต้องคำนวณใหม่ อาจจะเพิ่มอีกสักไม่น่าเกินห้าแสนนะคะ”“สองล้าน ป้าให้เพิ่มอีกสองล้าน รวมเป็นเก้าล้าน พร้อมโอนทันที”นับดาวตาเบิกกว้าง ตกใจกับจำนวนเงินที่หญิงวัยกลางคนเสนอให้ ปกติคนมักจะถูกใจที่ได้ซื้อของราคาถูกไม่ใช่หรือ แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูชอบใจนักที่ได้ซื้อของราคาแพง“เอ่อ มันจะมีพวกเสื้อผ้าและของใช้ของดาวกับแม่ ที่ดาวต้องขนออกไปค่ะ”“สะดวกเมื่อไหร่ค่อยมาขนก็ได้จ้ะ ป

“แทนตัวเองว่าดาว ตอนที่คุยกับฉัน”“อะ เอ่อ ฉัน ไม่ชินค่ะ”“ทุกอย่างมันก็ต้องมีครั้งแรกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็ชิน ว่าไง แทนตัวว่าดาวกับฉันได้ไหม”อย่าว่าแต่เสียงของเขาเลยที่สะกดเธอเอาไว้ ตอนนี้ดวงตาคู่คมทอประกายหวานหยดระริกไหว ก็สะกดเธอเอาไว้ให้ตกอยู่ในภวังค์ของเขาเช่นกัน“ดะ ได้ค่ะ”“หึหึ น่ารัก”ก็แค่คำชมที่เอาไว้หลอกล่อเด็กไร้ประสบการณ์อย่างเธอ อย่าได้หลงมัวเมาไปกับถ้อยคำหวานหยดนั้นเป็นอันขาด แต่ใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงเมื่อเขาเอ่ยชมเธออีกครั้งพร้อมกับอมยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์“ดื่มกับฉันอีกแก้วนะ คนเก่ง”“แต่แก้วของคุณมีนิดเดียวเอง ของดาวเกือบเต็มแก้ว”“ฉันเพิ่มให้ก็ได้ กินสองแก้วก็ยังไหว”แล้วเขาก็ทำตามที่เขาบอกคือรินไวน์เพิ่มในแก้วตัวเองจนเกือบเต็ม แล้วยกมาชนกับเธอเบาๆ ก่อนจะกระดกกลืนมันจนหมด โดยไม่ลืมเติมอีกแก้วให้เธอเห็น เธอจึงยอมทำตามบ้าง“อิ่มหรือยัง”“อิ่มแล้วค่ะ”ใครจะไปกินอะไรลง ก็เขาเล่นมองเธอราวกับจะกลืนเธอลงท้องไปทั้งตัวขนาดนั้น แถมยังเติมไวน์ให้เธอกับเขาไม่หยุด จนตอนนี้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัวแล้ว“แน่ใจนะว่าอิ่มแล้ว เพราะถ้าเธอลุกจากโต๊ะนี้ไป เธอจะไม่ได้กินอะไรอีกเลย

เธอยกมือมาปิดบังส่วนสงวนเอาไว้ด้วยความอับอาย แต่เขากลับจับมือเธอเอาไว้ แล้วมองจ้องจุดนั้นราวกับไม่เคยพบเคยเห็น“มองทำไมคะ พอได้แล้ว”“ฉันทำเธอเลือดออก”“เอ่อ..”เธอพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไป เพราะรู้สึกกระดากอายเกินจะทน ที่ผู้ชายคนแรกมานั่งจ้องมองส่วนนั้นของเธอเอาเป็นเอาตายหลังจากเพิ่งจับเธอกินอย่างมูมมามจนเลือดตกยางออก“หึหึ อายฉันเหรอ ครั้งแรกก็แบบนี้”“แปลว่าคุณยอมรับใช่ไหม ว่าฉันยังไม่เคย”“อืม ฉันยอมเธอแล้ว”“อย่าลืมสัญญานะคะ”“งกจัง ไม่ลืมหรอกน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าให้เลขาจัดการให้ แต่คืนนี้..”เขาพูดแค่นั้นก็จัดการอุ้มคนตัวบางออกจากห้องในสภาพเปลือยเปล่า ตรงดิ่งเข้าห้องของตัวเองเพราะที่นอนของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำรักและคราบเลือดจนหมดสภาพ คงนอนกันต่อไม่ไหว“คุณเอก พาฉันมาในห้องคุณทำไมคะ”“ก็เตียงเธอเลอะ จะนอนกันยังไง”“ฉันเปลี่ยนผ้าปูก็นอนได้แล้วค่ะ”“ทำไหวเหรอ แสดงว่าไม่เจ็บแล้ว”“เอ่อ เจ็บค่ะ เจ็บอยู่ ไม่น่าจะทำไหวหรอก ที่จริงไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ ฉันนอนคนเดียว ใช้พื้นที่ริมๆ นิดเดียวเท่านั้น”“ใครบอกคืนนี้เธอจะนอนคนเดียว เธอต้องนอนกับฉันต่างหาก”เขาอุ้มพาเธอไปวางลงในอ่างอ