บททั้งหมดของ Bad CEO หนี้รักท่านประธาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

47

ตอนที่ 21 ฉันขอโทษ

เพียงไม่กี่นาทีที่เขาลูบไล้ครีมอาบน้ำไปทั่วเรือนร่างบอบบางขาวผ่อง แต่คนที่ถูกกระทำกลับรู้สึกว่ามันช่างยาวนานเหลือเกินแม้จะอยากลูบคลำเคล้นคลึงความงดงามขาวผ่องตรงหน้าสักเพียงใด แต่ตอนนี้เธอยังป่วยอยู่ เขาไม่ควรเอาเปรียบเธอมากไปกว่านี้ จึงรีบล้างตัวให้เธออย่างรวดเร็วคนตัวโตบริการเช็ดตัวละใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอจนเรียบร้อย ก็ประคองพาเธอเดินกลับมานอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง และคราวนี้ขยับโต๊ะจัดถาดอาหารมาป้อนเธอด้วยตัวเอง“ฉันกินเองได้ค่ะ ขอบคุณมาก”“ฉันจะป้อน อ้าปาก แล้วกินให้หมด ถ้าไม่หมด ฉันจะกินเธอแทน ไม่ได้ขู่นะ”เธอสบตากับเขาก็เห็นกองไฟลุกโชนอยู่ในนั้น ไม่กล้าลองดีกับเขาอีก จึงอ้าปากรับอาหารที่เขาป้อนจนหมดทุกอย่างเมื่อให้เธอกินยาเสร็จก็ปรับเตียงเอนกึ่งนั่งกึ่งนอนให้เธอได้พักผ่อน แล้วลากเก้าอี้มานั่งมองใบหน้าที่เริ่มมีสีเลือดขึ้นมาบ้างอยู่หลายนาทีจนคนถูกมองรู้สึกอึดอัด“ทำไมไปนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น ก่อนหน้านี้ออกไปไหนมา”ที่เขารู้เพราะในห้องรับแขกของเขามีกล้องวงจรปิด และเพิ่งจะเอะใจเปิดดูข้อมูลภาพที่กล้องบันทึกไว้ได้เมื่อไม่นานก่อนที่เธอจะตื่นนี่เอง“ทำไมคุณรู้ ว่าฉันออกไปข้างนอกมาคะ”
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 22 อยากเหรอ

นับดาวตื่นขึ้นมาในตอนเย็น วันนี้หมอถอดสายน้ำเกลือให้แล้ว แถมแผลที่ขมับก็ยังแห้งดี หมอจึงเปลี่ยนมาทำแผลให้เธอโดยการแปะปลาสเตอร์กันน้ำให้และอนุญาตให้เธอสระผมได้ เธอจึงรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจเป็นพิเศษ ที่เย็นนี้ไม่จำเป็นต้องยอมให้เขาเข้าไปอาบน้ำให้เธออีกแล้ว“อื้อ คุณเอก ปล่อยฉันนะ จะทำอะไร”คนตัวโตตามเธอเข้ามาในห้องน้ำได้ทันก่อนที่ประตูจะปิด เขากดล็อกแล้วปล้ำถอดเสื้อผ้าให้เธอเหมือนที่เคยทำทุกวัน แต่วันนี้เธอดิ้นรนขัดขืนเต็มที่“ก็จะอาบน้ำให้เธอไง ถอดเสื้อผ้าก่อน มาฉันทำให้”“ไม่ต้องแล้ว ฉันถอดสายน้ำเกลือแล้วนะ ฉันหายแล้วด้วย พรุ่งนี้หมอก็ให้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณออกไปได้แล้วค่ะ ฉันจะอาบน้ำเอง”“ถ้าไม่ให้ฉันอาบให้ก็ไม่ต้องอาบ มานี่”คนเอาแต่ใจปล้ำถอดเสื้อผ้าของทั้งเธอและเขา แถมใช้แรงที่มากกว่าดันเธอไปจนติดเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า บังคับให้เธอล้างหน้าแปรงฟันเหมือนทุกที แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือวันนี้ เขาที่เคยยืนอยู่เฉยๆ กลับแก้ผ้าล่อนจ้อนยืนซ้อนอยู่ที่ด้านหลัง จนร่างกายของเธอและเขาแนบกันไปทุกส่วน“ทะ ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ คุณอย่าทำอะไรบ้าๆ กับฉันที่นี่นะ”“ทำอะไรบ้าๆ คืออะไร ฉันก็แค่จะอาบน้ำพร้อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 23 อีหนูคนใหม่

“เอ่อ พอดีฉันติดต่อแกไม่ได้มาหลายวันแล้ว วันนี้แกเปิดเครื่อง ฉันโทรเข้ามาก็เจอคุณเอก เขาเลยบอกว่าแกเข้าโรงพยาบาล ภูมิกำลังจะออกจากโรงพยาบาลพอดี ฉันสองคนเลยแวะมาเยี่ยม แกเป็นยังไงบ้างดาว”นับดาวหันมองหน้าผู้ชายที่ถือวิสาสะเปิดเครื่องโทรศัพท์ของเธอ ทั้งยังมารับสายของเพื่อนเธออย่างไร้มารยาท จนทั้งเพื่อนและแฟนเก่าต้องมารับรู้ว่าเขาลากเธอเข้าไปทำมิดีมิร้ายในห้องน้ำ แถมยังดึงเธอมากอดจูบหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก“ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว อยู่โรงพยาบาลมาสามสี่วันแล้ว วันนั้นเป็นลมล้มหัวฟาดเฉยๆ แต่ไม่ได้เป็นอะไรแล้วแหละ พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว เอ่อ ภูมิ หายดีแล้วเหรอคะ”คนถูกถามกลืนก้อนสะอื้นลงในคอ เบนสายตามองผู้ชายรูปหล่อและร่ำรวยที่นั่งอยู่ข้างเธอก็ต้องกัดกรามกรอดเพื่อข่มอารมณ์เขาเข้ามานั่งอยู่ในห้องนี้นานพอสมควร ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำก็คิดว่านับดาวกำลังอาบน้ำอยู่ เขาและหยาดทิพย์จึงนั่งรอ แต่สุดท้ายก็แทบช็อกเมื่อเห็นเธอออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับผู้ชายคนนั้น แถมหมอนั่นยังดึงเธอมาจูบต่อหน้าต่อตาคนรักเก่าอย่างเขาอีกต่างหาก หัวใจเขามันปวดหน่วงจนเหมือนหลุดออกไปจากขั้วแล้ว“ครับ ภูมิหายแล้ว”หาย..หลังจากนี้ไป เขา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 24 อีกนิดนะดาว

“มานั่งนี่สิ”เขาเรียกเธอให้มานั่งกินข้าวด้วยกัน ที่โต๊ะอาหารตัวเล็กมุมห้อง เธอตักข้าวใส่จานให้เขาตามปริมาณที่เขากินเป็นปกติ และตักให้ตัวเองในปริมาณเล็กน้อยเช่นเดิม“เพิ่งหายป่วย อยากกลับไปนอนให้น้ำเกลืออีกแล้วเหรอ ถึงกินข้าวเท่าแมวดมอีกแล้ว”“เอ่อ ก็ฉันไม่ค่อยหิวค่ะ”เจ้านายหนุ่มไม่สนใจ ตักข้าวใส่จานเพิ่มให้เธออีกเท่าตัว จนคนตัวบางเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ให้กินสองมื้อยังกินไม่หมดเลย“คุณเอก ฉันกินไม่หมดหรอกค่ะ”“ก็ลองกินไม่หมดดู ฉันจะลงโทษเธอที่กินทิ้งกินขว้าง”คนตัวบางลอบเบะปาก ขี้งกอย่างนี่ไงล่า เขาถึงร่ำรวยนัก ไม่รู้ว่าจงใจตักข้าวให้เธอเยอะ เพื่อหาเรื่องกลั่นแกล้งเธอหรือเปล่า“จะหักเงินเดือนฉันหรือไงคะ กว่าจะถึงสิ้นเดือน ฉันคงไม่เหลือเงินใช้หนี้คุณ”“หึหึ เดี๋ยวเธอก็รู้”สุดท้าย คนตัวบางก็รวบช้อน บ่งบอกว่าอิ่มแล้ว ทั้งที่ข้าวในส่วนที่เขาตักให้ยังไม่พร่องลงไปเลยสักนิด“อิ่มแล้ว?”“ค่ะ ฉันกินไม่ไหวแล้ว”“อืม ดี”เขาพยักหน้าพร้อมอมยิ้ม ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ในขณะที่เธอเองก็ดื่มน้ำเปล่าจนหมดแก้วเช่นกัน“งั้นฉันเก็บเลยนะคะ”“เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่ได้ลงโทษที่เธอกินข้าวเหลือเลย”เขา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 25 ฉันจะรีบกลับ

“บ้านสวยมากเลยค่ะ ยังดูใหม่อยู่เลย ป้าจะได้อะไรบ้างคะหนูดาว พวกเฟอร์นิเจอร์และแอร์ หนูดาวจะมาขนออกไปหรือเปล่า”สาวสวยวัยกลางคนที่โทรมาขอดูบ้านของเธอเดินสำรวจด้วยรอยยิ้ม บ้านหลังใหญ่แต่ประกาศขายเพียงแค่เจ็ดล้านเท่านั้น ที่จริงบ้านหลังนี้อยู่ในที่ดินทำเลทอง สามารถขายได้ราคาแพงกว่านี้อีกไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านทีเดียว“ที่จริงดาวขายแค่บ้านเปล่าๆ ค่ะ ของพวกนี้ไม่ได้กะจะขาย คิดว่าคนมาซื้อบ้านคงอยากจะตกแต่งเองทั้งหมดมากกว่า”“อุ๊ย ไม่ใช่ทุกคนหรอกค่ะ หลานของป้าไม่มีเวลามาหาหรือเลือกซื้อนั่นนี่ทีละชิ้น กว่าจะครบสมบูรณ์ได้อยู่ เผลอๆ งบจะบานปลายไปอีก นี่ขนาดมาเลือกดูบ้าน ยังไม่มีเวลาเลยค่ะ ป้าถึงต้องมาเลือกให้เขาเอง”“เอ่อ งั้นดาวคงต้องคำนวณใหม่ อาจจะเพิ่มอีกสักไม่น่าเกินห้าแสนนะคะ”“สองล้าน ป้าให้เพิ่มอีกสองล้าน รวมเป็นเก้าล้าน พร้อมโอนทันที”นับดาวตาเบิกกว้าง ตกใจกับจำนวนเงินที่หญิงวัยกลางคนเสนอให้ ปกติคนมักจะถูกใจที่ได้ซื้อของราคาถูกไม่ใช่หรือ แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูชอบใจนักที่ได้ซื้อของราคาแพง“เอ่อ มันจะมีพวกเสื้อผ้าและของใช้ของดาวกับแม่ ที่ดาวต้องขนออกไปค่ะ”“สะดวกเมื่อไหร่ค่อยมาขนก็ได้จ้ะ ป
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 26 ถ้ายอม ก็จะมอม

โต๊ะดินเนอร์มื้อพิเศษจากโรงแรมระดับหกดาวตั้งอยู่กลางห้องรับแขกของคอนโดมิเนียมสุดหรูที่เธอมาพักอาศัยนานนับสัปดาห์แล้วแม่บ้านเก่าแก่กุลีกุจอวางแจกันดอกกุหลาบสีขาวและเชิงเทียนอันใหญ่ไว้บนโต๊ะเพิ่มความโรแมนติก ทั้งที่ในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง“อ้าว คุณดาว กลับมาแล้วหรือคะ”เธอควรกลับมาถึงห้องตั้งแต่บ่ายสองโมงแล้ว แต่เมื่อนึกถึงว่าเขาสั่งให้เธอกลับมาทำอะไรเพื่อรอเขา เธอก็เลยไม่อยากกลับ อ้างว่าจะไปซื้อของ แต่ชัยที่เดินตามเธอจนทั่วห้างสรรพสินค้าก็ไม่เห็นว่าเธอจะแวะร้านไหนสักร้าน สุดท้ายก็กลับบ้านมือเปล่า เพราะที่แท้เธอตั้งใจถ่วงเวลา ไม่อยากรีบกลับเข้ากรงทองนั่นเอง“ค่ะ ป้าอัม นี่อะไรคะ”“ก็โต๊ะดินเนอร์ไงคะ คุณเอกสั่งมาจากโรงแรมหกดาวเลย แถมสั่งให้ที่ร้านจัดแจกันดอกกุหลาบสีขาวมาเสียเยอะเลยนะคะ เต็มห้องเลย”“ใครจะมาที่นี่เหรอคะ”เธอนึกถึงคู่ควงที่เป็นดาราสาวสวยที่เคยตบหน้าเธอในวันนั้น เขาอาจจะพามางอนง้อขอคืนดีกันถึงที่ห้องนี้ก็ได้ จะได้ทำอะไรได้สะดวกหน่อย แบบนี้ก็แปลว่านัดของเธอกับเขาคงจะล่มแล้วสินะ“ใครจะมากันล่ะคะ คุณเอกไม่ให้ใครมาที่นี่หรอกค่ะ”“อ้าว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 27 ฉันกินอะไรเธอได้บ้าง

“แทนตัวเองว่าดาว ตอนที่คุยกับฉัน”“อะ เอ่อ ฉัน ไม่ชินค่ะ”“ทุกอย่างมันก็ต้องมีครั้งแรกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็ชิน ว่าไง แทนตัวว่าดาวกับฉันได้ไหม”อย่าว่าแต่เสียงของเขาเลยที่สะกดเธอเอาไว้ ตอนนี้ดวงตาคู่คมทอประกายหวานหยดระริกไหว ก็สะกดเธอเอาไว้ให้ตกอยู่ในภวังค์ของเขาเช่นกัน“ดะ ได้ค่ะ”“หึหึ น่ารัก”ก็แค่คำชมที่เอาไว้หลอกล่อเด็กไร้ประสบการณ์อย่างเธอ อย่าได้หลงมัวเมาไปกับถ้อยคำหวานหยดนั้นเป็นอันขาด แต่ใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงเมื่อเขาเอ่ยชมเธออีกครั้งพร้อมกับอมยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์“ดื่มกับฉันอีกแก้วนะ คนเก่ง”“แต่แก้วของคุณมีนิดเดียวเอง ของดาวเกือบเต็มแก้ว”“ฉันเพิ่มให้ก็ได้ กินสองแก้วก็ยังไหว”แล้วเขาก็ทำตามที่เขาบอกคือรินไวน์เพิ่มในแก้วตัวเองจนเกือบเต็ม แล้วยกมาชนกับเธอเบาๆ ก่อนจะกระดกกลืนมันจนหมด โดยไม่ลืมเติมอีกแก้วให้เธอเห็น เธอจึงยอมทำตามบ้าง“อิ่มหรือยัง”“อิ่มแล้วค่ะ”ใครจะไปกินอะไรลง ก็เขาเล่นมองเธอราวกับจะกลืนเธอลงท้องไปทั้งตัวขนาดนั้น แถมยังเติมไวน์ให้เธอกับเขาไม่หยุด จนตอนนี้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัวแล้ว“แน่ใจนะว่าอิ่มแล้ว เพราะถ้าเธอลุกจากโต๊ะนี้ไป เธอจะไม่ได้กินอะไรอีกเลย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 28 ยังไม่อิ่มเลย

“คุณเอก..”“ฉันกินอาหารหวานไปแล้ว ขอกินอาหารคาวบ้างนะ”มันเป็นประโยคบอกเล่า เมื่อเขาอุ้มอาหารจานหลักเดินหายเข้าไปในห้องนอนแสนหวานของเธอบนเตียงกว้าง คนตัวโตกดจูบซุกไซ้ที่ซอกคอของเธออีกครั้ง มือใหญ่บีบขยำเคล้นคลึงความหนุ่มหยุ่นอย่างเมามัน ก่อนขยับตัวถอดกางเกงทั้งชั้นนอกชั้นในโยนทิ้งจนหัวเข็มขัดแบรนด์เนมกระทบพื้นเสียงดังต้นขาแกร่งดันต้นขาเรียวที่คอยแต่จะหุบหนีเขาให้แบอ้าออกกว้างแต่ก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าที่ควรจึงยกตัวขึ้นนั่งหลังตรงแล้วใช้มือกดขาทั้งสองข้างของเธอให้แบอ้าจนกว้างที่สุดตัวตนใหญ่โตที่มีเส้นเลือดปูดโปนน่ากลัวเหยียดขยายเต็มที่จนเจ้าตัวรู้สึกปวดหนึบถูกชักรูดเบาๆ อยู่หน้าปากทางรักฉ่ำเยิ้มสีชมพู ปลายหัวเบ่งบานมันวาววับมีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มราวกับสุนัขหิวโหยสาวน้อยเบิกตากว้างทันทีที่เห็นสิ่งนั้นเต็มสองตา เธออยากกระถดตัวหนีแต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด เมื่อเขาทิ้งตัวมาทาบทับเธอเอาไว้ แล้วนำเจ้าสิ่งนั้นมาจ่ออยู่ปากทางคับแคบของเธอแล้วคนตัวโตอมยิ้มมุมปากกับปฏิกิริยาไร้เดียงสาราวกับสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ที่เธอทำ มารยาของผู้หญิงเขาเห็นมาจนชิน ทุกคนที่แสดงท่าทีเหล่านี้ เมื่อเขาเข้าไปอยู่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 29 ฉันทำเธอเลือดออก

เธอยกมือมาปิดบังส่วนสงวนเอาไว้ด้วยความอับอาย แต่เขากลับจับมือเธอเอาไว้ แล้วมองจ้องจุดนั้นราวกับไม่เคยพบเคยเห็น“มองทำไมคะ พอได้แล้ว”“ฉันทำเธอเลือดออก”“เอ่อ..”เธอพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไป เพราะรู้สึกกระดากอายเกินจะทน ที่ผู้ชายคนแรกมานั่งจ้องมองส่วนนั้นของเธอเอาเป็นเอาตายหลังจากเพิ่งจับเธอกินอย่างมูมมามจนเลือดตกยางออก“หึหึ อายฉันเหรอ ครั้งแรกก็แบบนี้”“แปลว่าคุณยอมรับใช่ไหม ว่าฉันยังไม่เคย”“อืม ฉันยอมเธอแล้ว”“อย่าลืมสัญญานะคะ”“งกจัง ไม่ลืมหรอกน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าให้เลขาจัดการให้ แต่คืนนี้..”เขาพูดแค่นั้นก็จัดการอุ้มคนตัวบางออกจากห้องในสภาพเปลือยเปล่า ตรงดิ่งเข้าห้องของตัวเองเพราะที่นอนของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำรักและคราบเลือดจนหมดสภาพ คงนอนกันต่อไม่ไหว“คุณเอก พาฉันมาในห้องคุณทำไมคะ”“ก็เตียงเธอเลอะ จะนอนกันยังไง”“ฉันเปลี่ยนผ้าปูก็นอนได้แล้วค่ะ”“ทำไหวเหรอ แสดงว่าไม่เจ็บแล้ว”“เอ่อ เจ็บค่ะ เจ็บอยู่ ไม่น่าจะทำไหวหรอก ที่จริงไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้ ฉันนอนคนเดียว ใช้พื้นที่ริมๆ นิดเดียวเท่านั้น”“ใครบอกคืนนี้เธอจะนอนคนเดียว เธอต้องนอนกับฉันต่างหาก”เขาอุ้มพาเธอไปวางลงในอ่างอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่ 30 ไม่ต้องใส่สิ

คนตัวบางลืมตาตื่นอย่างยากลำบาก ถอนหายใจยาวด้วยความหงุดหงิดที่โดนปลุก ทั้งที่ร่างกายแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แถมยังปวดร้าวระบมจนร้อนผ่าวไปทั้งตัว“ดาว ตื่นมากินยาก่อน เธอเป็นไข้”เธอขยับตัวลุกขึ้นมานั่งกินยาตามที่เขาบอก แต่ก็ต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อจุดอ่อนไหวโดนเสียดสี“เจ็บเหรอ ให้ฉันดูหน่อย”“อื้อ ไม่ต้องค่ะ”“ไม่ดูก็ไม่ดู แต่กินยาก่อน เมื่อคืนเธอได้กินยาคุมหรือยัง”“ยังเลยค่ะ ยาอยู่ที่ลิ้นชักข้างเตียง”“ฉันเอามาให้แล้ว”เมื่อกินยาทุกอย่างตามที่เขาจัดให้เสร็จ เขาก็เช็ดตัวลดอุณหภูมิให้เธอ ทั้งยังเช็ดทำความสะอาดจุดนั้นให้อีกต่างหาก ไม่นาน เธอกับเขาก็นอนกอดกันเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยความอ่อนเพลียกันอีกรอบแต่แล้วเขากลับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตอนประมาณบ่ายสองโมง เมื่อพ่อของเขาโทรเข้ามาหา ทั้งที่ปกติถ้าไม่มีธุระด่วน แทบจะไม่โทรหากันเลย“ครับ พ่อ”เขารับสายอย่างงัวเงีย ทั้งง่วง ทั้งหมดพลังงาน เพราะยังไม่ได้กินข้าวสักมื้อแต่การที่เขารับโทรศัพท์และเสียงที่เล็ดลอดออกมา ก็ทำให้คนตัวบางที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขารู้สึกตัวตื่นไปด้วย“นี่แกอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ พ่อมาหาแกที่ออฟฟิศ เลขาแกบอกว่าวันนี้แกไม่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-04
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
12345
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status