All Chapters of Bad CEO หนี้รักท่านประธาน: Chapter 31 - Chapter 40

ร่างบางในชุดนอนกระโปรงผ้าฝ้ายสายเดี่ยวสีขาว กำลังตักอาหารมื้อเย็นเข้าปากก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงแบมือมาตรงหน้าชายหนุ่มที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ด้วยความหิว หลังจากที่เขารังแกเธออีกครั้งแบบเบาๆ บนเตียงด้วยเวลาอันสั้น เพราะขาทั้งสองข้างของทั้งเขาและเธอสั่นจนแทบไม่มีแรงยืน เนื่องจากพลังงานที่ถูกสะสมอยู่ในตัวได้ถูกดึงออกมาใช้จนหมดตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว“อะไร”คนหล่อเลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่ง ดวงตาคมกริบมีเสน่ห์ทอดมองไปยังใบหน้างดงามขาวใส ที่ขึ้นสีเรื่อขึ้นทันตาเพราะดวงตาคู่คมของเขาทีเดียว“เอ่อ ก็ค่าที่คุณเสียพนันฉันไงคะ สองล้านห้าแสนบาทถ้วน ถ้าจ่ายช้ากว่านี้ ฉันจะคิดดอกเบี้ย”“หึหึ งกจริงๆ ด้วยสินะ งั้นคืนนี้ฉันจ่ายดอกเบี้ยให้เธอแล้วกัน พอดีว่าลืมบอกให้เลขาจัดการให้น่ะ”“จ่ายดอกเบี้ย จ่ายยังไงคะ ตัวคุณฉันไม่เอานะ”“อ้าว จะจ่ายแบบไหนได้อีกล่ะ แล้วเธอจะเอาอะไร”“ดอกเบี้ยก็ต้องเป็นเงินสิคะ ตอนนี้ฉันต้องการเงินมากที่สุด”“เสียใจ หนี้ฉันสิบห้าล้าน ฉันก็ต้องการเงินมากที่สุด ฉันยังปรานีเธอด้วยการเก็บดอกเบี้ยเป็นอย่างอื่นเลย”“นั่นไม่เรียกปรานีค่ะ นั่นเรียกว่าหื่น”“อืม หื่นก็หื่น แต่ก็คุ้มนะ ดอกเ

ก่อนเวลาพักเที่ยงราวครึ่งชั่วโมง นับดาวกำลังเลือกเมนูอาหารเพื่อส่งไลน์ให้กับร้านเจ้าประจำ แต่ก็เกิดความลังเล เพราะว่าวันนี้ ว่าที่ภรรยาของเขามาทำงานด้วยแล้วแบบนี้ เขาอาจจะพากันออกไปกินข้าวข้างนอกเพื่อเป็นการต้อนรับ หรือต่อไปนี้อาจจะสั่งอาหารขึ้นมากินกันในห้องทำงานสองต่อสอง หน้าที่ของเธออาจจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้วก็ได้เธอถอนหายใจยาว แล้วตัดสินใจเดินเข้าไปถามเขาให้รู้แล้วรู้รอด เพื่อที่จะได้ทำตัวให้ถูกหลังจากนี้ ดีเหมือนกัน จะได้มีชีวิตปกติแบบพนักงานคนอื่นเสียที“ขออนุญาตค่ะ ดาวจะเข้ามาถามคุณเอกว่า..”เขาเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มเอกสารกองโต กวักมือเรียกให้เธอเดินมาหาเขาที่ข้างเก้าอี้ ก่อนจะรั้งเอวบางลงมานั่งบนตักโดยไม่พลาดหอมแก้มนวลกรุ่นกลิ่นเนื้อสาวไปฟอดใหญ่“อุ๊ย คุณเอก”“ค่อยมีแรงหน่อย นี่ดูสิ ตั้งแต่เช้างานฉันยังไม่คืบหน้าไปถึงไหนเลย”“ก็เมื่อวานคุณอยากอู้งานเองนี่คะ ช่วยไม่ได้”“หึ ก็ใครล่ะที่ทำให้ฉันต้องอู้งาน จนงานมันกองท่วมหัวแบบนี้”“อย่ามาโทษดาวนะ ดาวยอมให้คุณเก็บดอกเบี้ยตามสัญญาแค่ครั้งเดียว ที่เหลือโทษความหื่นของตัวคุณเองนั่นแหละค่ะ”“ปากร้ายใหญ่แล้วนะ อยากโดนทำโทษอีกแล้วเหรอ

“เอ่อ แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ ดาวมีอะไรจะให้คุณ”“อะไรล่ะ”เขาลุกขึ้นมานั่งที่ข้างเตียง มองคนตัวบางลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ใส่ตัวเธอเข้าไปได้ทั้งตัวออกมาจากห้องแต่งตัว ที่ตอนนี้เขาสั่งให้อัมพรขนเสื้อผ้าของใช้ของเธอเข้ามาอยู่กับเขาในห้องนี้หมดแล้วเธอเปิดกระเป๋าให้เขาดูสิ่งที่อยู่ภายใน ดวงตาคมกริบเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ กะจากสายตาแล้วก็ต้องกลั้นหายใจ กลัวเหลือเกินว่ามันจะครบจำนวนหนี้ที่เธอติดเขาเอาไว้“ดาวใช้หนี้ให้คุณก่อนค่ะ ไม่อยากเก็บไว้กับตัวเองนาน”“เท่าไหร่”เสียงทุ้มแผ่วเบาหลุดออกมาจากลำคอ หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง ก่อนค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเขายังพอมีเวลา..เพิ่มหนี้ให้เธอ“สิบสี่ล้านแปดแสนบาทค่ะ รวมกับที่ดาวโอนให้คุณวันนี้ก็เหลือที่ดาวต้องใช้หนี้คุณอีกแค่ หนึ่งแสนเจ็ดหมื่นบาทค่ะ แล้วถ้าหักที่คุณซื้อดริ๊งก์ของดาวคืนนี้ จะเหลือหนี้แค่ หนึ่งแสนหกหมื่นบาทค่ะ ดาวจะอยู่ใช้หนี้คุณประมาณสี่เดือน”“เอาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนี้ คนรักเก่าเธอให้มาหรือไง”“ไม่เกี่ยวกับภูมิ ในนี้ไม่มีเงินของภูมิแม้แต่บาทเดียวค่ะ ดาวไม่ได้ติดต่อกับภูมิอีกแล้ว ขนาดกับหยาดก็ยังไม่ได้คุยกันเลย คุณ

ร่างเย้ายวนในชุดเดรสเกาะอกสีแดง เดินก้าวย่างอย่างสง่างามราวนางหงส์บนรองเท้าส้นสูงสีแดงสดผ่านโต๊ะทำงานของเลขานุการสาวสวยทั้งสามคน ตรงดิ่งไปที่ห้องของท่านประธานบริษัท แต่กลับถูกรั้งเอาไว้เสียก่อน จึงหันมาตวัดสายตาใส่ผู้หญิงทุกคนด้วยแววตาไม่เป็นมิตร โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้น คนที่เธอเคยเข้าไปกระชากตบเพราะมันอ่อยจนได้ขึ้นเตียงกับคนที่เธอจะจับทำสามีหนึ่งเดือนที่เธอหายไป เพราะงานของเธอยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาหายใจ ต้องออกกองไปถ่ายทำละครที่ต่างจังหวัดหลายสัปดาห์ ทำให้เธอมีโอกาสได้นอนกับดารารุ่นน้องที่เธอร้อยไว้ใช้งานทุกคืน จนตอนนี้การที่เขาไม่ป้องกัน และปรนเปรอเธออย่างถึงแก่น ผลักดันให้เธอต้องกลับมาหาผู้ชายเย็นชาไร้หัวใจคนนี้อีกครั้ง“เดี๋ยวค่ะ คุณแพง มาหาคุณเอกหรือคะ”เป็นใบบัวเลขานุการมืออาชีพที่รับมือกับผู้หญิงชั่วคืนของเจ้านายมาแทบนับไม่ถ้วน เอ่ยรั้งดาราสาวเอาไว้“ก็ใช่น่ะสิ ฉันก็ต้องมาหาสามีของฉัน จะให้ฉันมาหานางบำเรออย่างพวกเธอหรือไง”นางเอกสาวยิ้มเหยียดสาวสวยทั้งสาม ไม่แน่ใจว่าอีกสองคนคือเลขาบนเตียงของเขาหรือเปล่า แต่นังหน้าสวยนัยน์ตาโศกนั่น ใช่แน่ๆ“คุณแพงได้นัดคุณเอกไว้หรือเปล่าคะ ในตาราง

วันรุ่งขึ้น ดาราสาวที่บอกว่าตัวเองท้องกับเจ้าของบริษัทก็มาหาเขาถึงที่ พร้อมหอบหิ้วถุงเบเกอรี่เจ้าดังเดินเข้าห้องของเขาไปโดยไม่มีใครกล้าขัดขวาง แม้แต่นาเดียที่มองตามเจ้าหล่อนไปอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ“ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมพี่เอกถึงไปยุ่งกับยัยนี่ มองไม่ออกหรือไงว่ามันร้ายลึก ที่ท้องนี่ก็คงตั้งใจจะจับพี่เอกตั้งแต่แรกนั่นแหละ”นับดาวถอนหายใจยาว มองประตูห้องของท่านประธานที่ปิดสนิท คราวนี้เธอไม่กล้าไปเสิร์ฟน้ำให้แขกของเขาอีกแล้ว เพราะกลัวเจอภาพบาดตาบาดใจอีกโชคดีแค่ไหนที่เพื่อนของเธอไม่รู้เรื่องที่เธอเป็นนางบำเรอของเขา หรือที่จริงก็อาจจะรู้แล้วก็ได้ แต่ไม่เห็นว่าเธอจะมีค่าแก่การแก่งแย่งผู้ชาย เลยไม่มีการแสดงออกถึงความหึงหวงว่าที่สามีที่ผู้ใหญ่จัดการให้ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องดี เพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากแสดงตัว หรืออยากแก่งแย่งผู้ชายกับใคร เธออยากอยู่ในมุมมืดเงียบๆ ทำงานชดใช้ให้เขาจนกว่าจะจ่ายหนี้เขาครบ แล้วแยกย้าย“เดี๋ยวพี่เอาน้ำไปเสิร์ฟให้เองค่ะน้องดาว”ใบบัวแตะหลังมือของเด็กสาวผู้น่าสงสาร ที่มองประตูบานนั้นด้วยแววตาโศก“ขอบคุณมากค่ะ พี่บัว”“พี่บัวคะ เดี๋ยวเดียร์ไปเองดีกว่าค่ะ”“อย่าเลยค่ะน