บททั้งหมดของ Bad CEO หนี้รักท่านประธาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

ภายในห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีน้ำตาลอ่อนบ่งบอกรสนิยมชั้นเลิศของท่านประธานบริษัทยาและเวชภัณฑ์ระดับประเทศ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสนิทแม้เครื่องปรับอากาศราคาแพงจะยังคงทำงานจนเย็นฉ่ำต่างจากบรรยากาศร้อนแรงจากแดดที่แผดเผาในช่วงฤดูร้อนที่กินเวลายาวนานกว่าฤดูใดความเงียบและความเย็นเยียบของบรรยากาศ รวมถึงใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยแสนเย็นชาราวเจ้าชายน้ำแข็งขัดกับดวงตาคมดุของเจ้าของห้อง ที่จ้องมายังสาวน้อยร่างบางผู้ซึ่งยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานตัวโตของเขา มันกดดันจนทำให้เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำของตัวเองอย่างชัดเจนเอก เอกอนันต์ เรืองกิจโชติอนันต์ CEO หนุ่มรูปหล่อ ลูกชายเพียงคนเดียวผู้เป็นทายาทของบริษัทผลิตยาและเวชภัณฑ์ระดับประเทศที่เพิ่งจะรับช่วงบริหารในตำแหน่งประธานบริษัทต่อจากคนเป็นพ่อไม่กี่ปี กวาดตามองสาวน้อยร่างบางแต่อวบอิ่มด้วยวัยสาวในชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมาเป็นคืบ ก่อนพิจารณาใบหน้าเรียวรูปไข่เข้ากับผมยาวดัดเป็นเกลียว คิ้วเข้มถูกกันแต่งเป็นทรงสวยรับกับดวงตากลมโตหวานฉ่ำนัยน์ตาโศก จมูกโด่งจัดปลายเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มสีชมพูอ่อน การแต่งห

คนตัวบางลงจากรถตู้สีดำที่ติดฟิล์มมืดทั้งคัน เธอเดินเข้าบ้านอย่างล่องลอย เพียงแค่วันเดียวที่แม่ไปจากบ้าน ก็เกิดเรื่องราววุ่นวายได้ขนาดนี้เชียวหรือ และอีกไม่กี่วัน ชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยนไปตลอดกาลเธอทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน ปล่อยหยาดน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย หวังให้มันช่วยชโลมจิตใจที่เจ็บปวดของเธอกับวิบากกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อเมื่อปล่อยให้ตัวเองจมจ่อมกับคราบน้ำตาเป็นเวลานาน ก็ลุกขึ้นมาฮึดสู้ เข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย แล้วอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสำหรับการสอบในวันพรุ่งนี้แต่ยังไม่ทันที่จะได้เริ่มเปิดหนังสืออ่าน คนรักหนุ่มของเธอก็โทรเข้ามาหา“อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วครับดาว”เสียงทุ้มนุ่มหูของคนรัก ทำเอาเธอกัดฟันแน่น กลั้นก้อนสะอื้นที่ตีขึ้นมาจุกอก ต่อจากนี้ไป ชีวิตเธอจะไม่มีเขาอีกแล้ว แต่ยังใจไม่กล้าพอจะบอกเลิกกับเขาในวันนี้ อีกอย่างก็กลัวว่าเขาจะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือจนสอบไม่ผ่าน นอกจากเธอจะใจร้าย ทำลายหัวใจเขาแล้ว เธอยังจะทำลายอนาคตของเขาด้วย เธอทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ“ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะเริ่มอ่าน”“อ้าว ดาวกลับบ้านตั้งแต่บ่ายแล้วนี่ครับ ทำ

“ใช่ ฉันเอง ทำไม ตกใจหรือไงที่ฉันได้ยินเธอคุยกับผัวเก่า”“หยาบคาย”“หึ แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ ทีตัวเองยังไม่ทันเรียนจบก็จะแล่นไปอยู่กับผู้ชายถึงคอนโดแล้วเหรอ ใจแตก”เขาเดินตรงดิ่งมาดึงต้นแขนของเธอเข้าหาตัว แต่คนตัวบางกลับขืนแรงเอาไว้ แล้วเชิดหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาแสนชังที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา“ค่ะ ฉันมันเด็กใจแตก ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเอาตัวเข้าแลกเพื่อไม่ให้เจ้าหนี้หน้าเลือดอย่างคุณจับแม่ฉันเข้าคุกหรอกค่ะ”เขาปล่อยแขนเธอทันทีแล้วใช้มือข้างนั้นล็อกคางเรียวของเธอเอาไว้ ดันให้ใบหน้าสวยแหงนขึ้นอีกเล็กน้อยด้วยแรงโทสะ แต่คนตัวบางกลับมองสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว แม้จะเจ็บ แต่ก็ไม่ปริปากร้องขอความเห็นใจจากคนหน้าเลือดไร้หัวใจอย่างเขา“ปากดีนักนะ อยากรู้นักว่าอย่างอื่นจะดีเหมือนปากหรือเปล่า ถ้าฉันเป็นคนหน้าเลือดจริง ป่านนี้ฉันแจ้งความให้ตำรวจลากคอแม่เธอเข้าคุกไปแล้ว ที่กล้าลองดีกับฉันแบบนี้คงอยากให้ฉันเปลี่ยนใจใช่ไหม”เธอกัดกรามแน่น กะพริบตาไล่หยาดน้ำที่ขังคลอหน่วยออกไป แล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ความโกรธเกลียดเขาและน้อยใจในชะตาชีวิต รวมทั้งความเสียใจทำให้เธอแสดงอารมณ์ไม่สมควรออกมาเสียแล้ว ตราบใดที่แ

เขาเปิดแฟ้มดูก็เห็นว่าเป็นข้อมูลที่ดุจนภายักยอกเงินบริษัทไป ทั้งที่เขาสั่งพนักงานทุกคนแล้วว่าอย่าให้เรื่องนี้ถึงหูพ่อของเขาเด็ดขาด แต่ก็ยังมีคนกล้าขัดคำสั่ง“พ่อเอาเรื่องนี้มาจากไหนครับ”“จากไหนก็ช่าง ตอบพ่อมา ว่านี่มันอะไร ทำไมแกไม่บอกพ่อ”“เอ่อ ผู้จัดการฝ่ายการเงิน กับพนักงานขายร่วมมือกันยักยอกเงินบริษัทเราไปสิบห้าล้านบาทครับ แต่ตอนนี้ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับพ่อ”“จัดการโดยการโอนเงินส่วนตัวเข้าบริษัทสิบห้าล้าน แล้วปล่อยให้สองคนนั้นลอยนวลโดยที่ไม่ยอมไปแจ้งความงั้นเหรอ”เอกอนันต์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่มีอะไรหลุดรอดหูตาของพ่อเขาไปได้เลย แม้ท่านจะเกษียณตัวเองออกมาใช้ชีวิตท่องเที่ยวยามบั้นปลายกับแม่เลี้ยงของเขาแล้วก็ตาม“เอ่อ พ่อครับ ผมแค่เอาเงินส่วนตัวจ่ายให้บริษัทไปก่อน แล้วให้ลูกหนี้มาทำสัญญาชดใช้หนี้ที่ผมแทนครับ ไม่อย่างนั้นกว่าจะใช้หนี้กันจบ เงินในบัญชีมันก็ไม่เท่ากันเสียที จะวุ่นวายเปล่าๆ”“หึ ลูกหนี หรือลูกสาวของลูกหนี้”“พ่อ..”“แกอย่าคิดว่าพ่อไม่รู้ทันแกนะ แกกำลังจะทำอะไร บอกพ่อมาเดี๋ยวนี้”“พ่อครับ เรื่องมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย ผมแค่ให้ลูกสาวดุจนภามาเป็นเลขาผ

เสียงทุ้มตวาดก้อง จนคนทั้งสองตกใจผละออกจากกัน ชายหนุ่มในชุดสูทสากลสีดำพอดีตัวแบรนด์ดัง ดึงแขนผู้หญิงตัวบางมากอดแนบอก ดวงตาคมกริบกร้าวดุจ้องไปยังเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่เบิกตากว้างมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ“นี่มันหมายความว่ายังไงดาว ผู้ชายคนนี้เป็นใคร”แม้จะรู้สึกคุ้นตา แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเห็นผู้ชายหล่อเหลาคนนี้ที่ไหนมาก่อน“เขา เขาเป็น..”“ฉันเป็นแฟนใหม่ของนับดาว”“ไม่จริง ดาวไม่มีวันทรยศผม คุณเป็นใครกันแน่”“ฉัน เอกอนันต์ ประธานบริษัทที่แม่ของนับดาวทำงานอยู่ ตอนนี้นับดาวเป็นของฉัน นายอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”รัฐภูมิมองคนรักสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เธออยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่หล่อเหลา ร่ำรวย โปรไฟล์ดี และเหนือเขาในทุกอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่เขารัก ก็ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงหิวเงินทั่วไป ที่ต่อให้รักกันขนาดไหนก็แพ้กลิ่นหอมหวานของเงินอยู่ดี“ดาว..บอกกับภูมิที ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ดาวไม่ได้ทรยศหักหลังภูมิ”“ดาวขอโทษ ดาวขอโทษนะภูมิ”คนตัวบางปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้ม คนรักที่กำลังจะกลายเป็นอดีตมองมาที่เธอด้วยแววตาผิดหวัง ยิ่งทำให้หัวใจของ