All Chapters of How Much รักนี้เท่าไหร่: Chapter 11 - Chapter 20

“ปัถย์ ริสาไม่เห็นด้วยนะ ที่ปัถย์จะบังคับลูกแบบนี้”“นายพิทมีเมียแล้ว กำลังจะเลิกทั้งที่แต่งงานได้ไม่เท่าไหร่ แล้วถ้านายพิทกลับมาวุ่นวายกับหยา ริสาว่าจะเกิดอะไรขึ้นครับ ทางฝ่ายหญิงเขาจะไม่หาว่าลูกเราไปแย่งสามีลูกเขาเหรอ ที่ผมให้หยารู้จักกับลูกของเพื่อนผมก็ไม่ใช่จะบังคับให้หยาต้องเป็นแฟนหรือแต่งงานกับใคร แค่รู้จักคนอื่นดูบ้าง คนที่เหมาะสม คนที่จะไม่ทำให้ลูกเราตกที่นั่งลำบากหรือเป็นขี้ปากชาวบ้าน”“แล้วทำไมปัถย์ต้องแคร์ขี้ปากชาวบ้านขนาดนั้นคะ เรื่องมันยังไม่เกิดเลย”“ต้องรอให้มันเกิดก่อนหรือครับริสา ครั้งหนึ่งผมเคยทำผิด ผมเคยลังเลกับคนรักเก่า ทำให้ผู้ใหญ่มีปัญหากันจนเลิกคบกัน ริสาเองก็ถูกตราหน้าว่าแย่งสามีคนอื่น ทั้งที่เรารักกันมาก่อน ผมอยู่ที่นั่งเดียวกับนายพิท ผมรู้ดีว่านายพิทต้องกลับมาหาลูกเราแน่ แล้วปั้นหยาก็จะตกอยู่ในที่นั่งเดียวกับริสา เรารักและผูกพันกันมากเราถึงผ่านมาได้ แต่เด็กสองคนนี้แค่แอบชอบกัน ไม่ได้คบและผูกพันอะไรกันลึกซึ้งทั้งนั้น แล้วลูกเราก็ออกจากวังวนนั้นมานานแล้ว ผมแค่ไม่อยากให้ลูกต้องเจออะไรแบบที่พวกเราเคยเจอ ผมผิดเหรอครับริสา”เมื่อนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายในอดีตที่เธอกั

ร่างเย้ายวนในชุดบิกินีตัวจิ๋วสีส้มสดของดาราสาวดาวรุ่งพุ่งแรงกำลังแหวกว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของโรงแรมระดับหกดาวในจังหวัดภูเก็ตเธอว่ายน้ำมาที่ขอบสระฝั่งที่ชายหนุ่มรูปหล่อกำลังนั่งกดโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเก้าอี้ แล้วขยับตัวเกาะขอบสระอย่างยั่วยวน ส่งสายตาเชิญชวนให้เขาหันมาสนใจเธอมากกว่าหน้าจอโทรศัพท์มือถือ“ที่รักคะ เรามาเที่ยวกันนะคะ ตั้งแต่มาถึง คุณเอาแต่กดโทรศัพท์ คุยกับใครเหรอคะ แคนดี้ชักหึงแล้วนะ”“ผมคุยธุระเรื่องงาน”“แต่นี่เรามาเที่ยวกันนะคะ คุณไม่อยากจะใช้เวลากับแคนดี้หน่อยเหรอ ชวนคุณเล่นน้ำคุณก็ไม่เล่น”ดาราสาวเอ่ยอย่างแง่งอน เพราะตั้งแต่ที่เขากับเธอเดินทางมาถึงโรงแรมแห่งนี้ เธอก็ยังไม่ได้โดนเขาจับกินอย่างมูมมามเหมือนที่เพื่อนดาราที่เคยมีค่ำคืนร้อนแรงกับเขาอวดอ้าง แถมยังเอาแต่มองจอโทรศัพท์ ราวกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลาเธอเลยออกมาบริหารเสน่ห์ด้วยการใส่ชุดบิกินีอวดเรือนร่างเย้ายวน แต่เขากลับแค่ปรายตามองเธอ ทำราวกับไม่สนใจ และยังปฏิเสธที่จะลงเล่นน้ำกับเธออีกต่างหากคอยดูนะ ถ้าคืนนี้เขาเบี้ยวเธอ ไม่ยอมจัดให้สาสมใจอีก เธอจะงอนให้เขาตามตื๊อให้เข็ด“คุณก็

ริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดเคล้าคลึงกลีบปากนุ่มนิ่มเนิบนาบฉ่ำหวาน ก่อนจะเน้นจังหวะจูบเธอด้วยความโหยหาจนคนตัวบางหูอื้อ ได้ยินเพียงเสียงเต้นกระหน่ำรัวของหัวใจตัวเองเท่านั้นเนิ่นนานหลายนาทีกว่าที่คนเอาแต่ใจจะยอมผละริมฝีปากออกมาอย่างแสนเสียดาย ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากบนกลีบปากงามอย่างอ้อยอิ่งราวกับไม่อยากจากความนุ่มนิ่มนี้ไปไหน“ปั้นหยา..”เสียงเรียกชื่อเธออย่างแหบพร่าดังขึ้นเป็นการดึงสติเธอที่กำลังล่องลอยให้กลับคืนสู่ร่าง แต่คนตัวโตกลับร่ายมนตรามหาเสน่ห์ใส่เธออีกคำรบด้วยการละเลียดจูบความนุ่มนิ่มฉ่ำหวานของเธออย่างล้ำลึกอีกครั้งเนิ่นนานหลายนาทีแล้วที่คนตัวบางเรือนร่างเปลือยเปล่านั่งแช่น้ำเย็นๆ อยู่ในอ่างอาบน้ำใบโตที่มีฟองสบู่ฟูฟ่องเพื่อสงบสติอารมณ์ เธอถอนหายใจหลายครั้งแล้วยกมือขึ้นปิดบังใบหน้าตัวเองด้วยความอับอาย ที่เมื่อหลายนาทีก่อนยอมให้คนหน้ามึนตักตวงความหวานจากริมฝีปากอยู่นานเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น ดึงเธอออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองอีกครั้ง แล้วรีบชำระล้างร่างกายทันทีเพราะคำพูดห่ามๆ ของคนที่มาเคาะเรียกเธอ“หยาครับ ออกมาได้แล้ว ถ้าคุณไม่ยอมออกมาภายในห้านาทีนี้ ผมจะไขประตูเข้าไปนะ บังเอิ

“กูว่าชัวร์ มึงไปอยู่ไหนมาครับไอ้คุณที่รัก ถึงไม่รู้จักคุณปั้นหยา หลานสาวคนโตของตระกูลอธิพัฒน์โภคิน นั่นท่านประธานของโรงแรมในเครือทุกแห่งเลยนะ”สุทธิรักษ์เบิกตากว้างกับข้อมูลล่าสุดที่ได้จากเพื่อนรัก ไม่แปลกใจสักนิดที่เธอจะเป็นลูกหลานของตระกูลหมื่นล้าน เพราะทั้งรถยนต์ เสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับของเธอทุกชิ้นล้วนแต่เป็นของไฮเอนด์ แถมกิริยามารยาทและหน้าตาผิวพรรณของเธอก็ดูเป็นคุณหนูไฮโซทุกกระเบียดนิ้วออกอย่างนั้นและนี่อาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่อยากจะยุ่งกับหนุ่มโฮสต์อย่างเขา เพราะอาจจะกลัวว่าเขาจะมาเกาะและสูบเลือดสูบเนื้อจากเธอ อีกอย่างเธอก็คงตั้งใจไม่ผูกพันกับเขา เพราะถ้าหากหนุ่มสาวเกิดความรักความผูกพันต่อกันขึ้นมาแล้วล่ะก็ คงมีเรื่องราววุ่นวายตามมาแน่ เพราะครอบครัวของเธอคงไม่ยอมให้หลานสาวคนโตของตระกูลมาคบหากับหนุ่มโฮสต์อย่างเขาแน่นอนเพราะฉะนั้น ตราบใดที่เขายังไม่ยอมบอกฐานะที่แท้จริงให้เธอรู้ เธอก็จะยังมีท่าทีกล้าๆ กลัวๆ และอาจจะยังขับไล่ไสส่งเขาเช่นนี้ต่อไปแบบนี้เห็นทีเขาต้องหาโอกาสเหมาะๆ สารภาพความจริงกับเธอเสียแล้ว ว่าเขาไม่ได้เป็นหนุ่มโฮสต์อย่างที่คิด และเรื่องคืนนั้นที่เขาปลอมตัวม

“ที่รัก คุณเจ็บไหม”เธอพยุงพาเขามานั่งที่โซฟาตัวโตกลางห้องนั่งเล่น แล้วกุลีกุจอหากล่องยามาเตรียมทำแผลให้กับเขาเองโดยที่เขาไม่ต้องร้องขอ“นิดหน่อยครับ ไกลหัวใจ ผู้ชายคนนั้นมันเป็นคนที่พ่อคุณจะให้แต่งงานด้วยเหรอ”เธอชะงักมือที่กำลังใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดที่มุมปากของเขา แม้จะเป็นรอยแดงช้ำและมีเลือดไหล แต่ก็ยังดูดีกว่าผู้ชายที่พ่ออยากให้แต่งงานด้วยเยอะ“อืม ใช่ พ่อชอบพี่จอมมาก”“มันไม่ใช่คนดีอย่างที่พ่อคุณเห็นหรอก”“ฉันไม่สนว่าเขาจะดีหรือไม่ดี แต่ฉันไม่อยากแต่ง ฉันจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รักเด็ดขาด เพราะฉะนั้นงานใหญ่รอเราอยู่ กลับกรุงเทพฯ รอบนี้ คุณต้องไปเจอพ่อกับแม่ของฉัน ไปแสดงตัวให้พ่อแม่รู้จักว่าคุณเป็นแฟนฉัน ก่อนที่พี่จอมจะไปฟ้องพ่อกับแม่ว่าฉันคบอันธพาล”“หึหึ จะให้ผมยอมให้มันต่อยผมอยู่ฝ่ายเดียวหรือไงครับ ถ้าเรื่องแค่นี้ยังไม่มีปัญญาโต้กลับ แล้วผมจะเอาปัญญาที่ไหนไปดูแลคุณ แบบนี้พ่อคุณจะไม่ยิ่งมองว่าผมเป็นลูกแหง่ แล้วยกคุณใส่พานถวายให้ไอ้ลูกเศรษฐีคนนั้นเหรอ”เรื่องที่เขาจะสารภาพความจริงเรื่องฐานะของเขาเป็นอันต้องพับไปก่อน เพราะตอนนี้เขากับเธอมีสถานะใหม่กันอีกแล้ว นั่นคือเป็นแ