All Chapters of How Much รักนี้เท่าไหร่: Chapter 31 - Chapter 40

“ขยะแขยงงั้นเหรอ คิดว่าผมอยากแตะต้องผู้หญิงอย่างคุณนักหรือไง ทำตัวใสซื่อบริสุทธิ์ ที่แท้ก็พรุนไปถึงไหนๆ คุณเองก็อยากจะหย่ากับผมจนตัวสั่น จะได้กลับไปหาไอ้ผัวเก่านั่นใช่ไหม ผู้หญิงอย่างคุณมันก็ทุเรศไม่ต่างจากผมนักหรอก”มือเล็กตวัดฟาดใบหน้าหล่อเหลาอย่างแรงจนหน้าหัน มุมปากมีเลือดไหลซิบจนได้กลิ่นคาวเลือด เขาใช้หัวแม่มือกดมุมปากเพื่อห้ามเลือดแล้วหันหน้ากลับมามองเธอช้าๆ ดวงตาแดงก่ำวาวโรจน์จนเธอถอยหลังหนีด้วยความกลัวร่างใหญ่ก้าวยาวๆ เข้าหาเธอเพียงสองก้าวก็ประชิดตัวเธอ เขาคว้าร่างบางมาปะทะอกแกร่งแล้วโยนเธอลงไปกลางเตียงอย่างแรง ก่อนจะตามขึ้นคร่อมใช้มือใหญ่บีบใต้คางบังคับไม่ให้เธอหันหน้าหนี เพียงเสี้ยววินาทีก็บดจูบเธออย่างกักขฬะแม้เธอจะพยายามดิ้นรนต่อสู้อย่างไรก็ไม่สามารถทำให้เขาสะท้านสะเทือนได้เลยเสียงโวยวายก่นด่า ถูกแทนที่ด้วยเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนเสียงเหล่านั้นจะถูกกลืนลงคอด้วยความเก่งกาจของผู้ชายมากประสบการณ์ที่เอาแต่รังแกเมียตีทะเบียนอย่างเธอ..ทั้งคืนสุทธิรักษ์กลับเข้าห้องของปัณยตาอีกครั้งหลังจากแอบตามหนุ่มสาวที่ทะเลาะกันเสียงดังหน้าบ้านพักของเขาไป และสิ่งที่เขาตกใจอีกอย่างนอกจาก

พูดจบก็จูบลงบนบ่าบอบบางของเธอย้ำๆ อยู่หลายครั้ง ก่อนจะจับตัวเธอพลิกนอนหงายอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันตั้งตัว“ที่รัก..”คุณทายังไม่ทั่วเลย ในร่มผ้าคุณไม่ได้ทาเลยนะ”“ฉะ ฉันทาเองได้ค่ะ”“ไม่ได้หรอกครับ ให้ผมบริการคุณนะ เพราะเดี๋ยวคุณก็ต้องบริการผมแบบนี้เหมือนกัน มันจะขาดทุนนะครับหยา”ไม่ทันให้เธอได้คิดหาคำพูดมาปฏิเสธ เขาก็ดึงบิกินีทั้งสองชิ้นที่แสนเกะกะของเธอทิ้งลงที่พื้น แล้วบีบครีมกันแดดลงบนร่างกายของเธอตั้งแต่หน้าอกลงไปจนถึงข้อเท้า“ว้าย ที่รัก”“ครับ ที่รัก นอนนิ่งๆ นะ ผมทาให้หยาเองครับ”มือใหญ่ทาครีมตั้งแต่ข้อเท้าของเธอไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่เว้นแม้แต่เนินเนื้ออวบอูมนั่นก็โดนเขาลูบเนื้อครีมผ่าน เอวบางคอดกิ่วขมวดเกร็งเมื่อมือร้อนลูบไล้ย้ำๆ ให้เนื้อครีมซึมลงผิว ก่อนต้องส่งเสียงเบาๆ ในลำคอเมื่อมือร้ายถูนวดเคล้นคลึงที่ดอกบัวตูมนุ่มหยุ่นหนักเบาราวกับต้องการกลั่นแกล้งเธอเขาบีบครีมลงในมืออีกครั้งแล้วนวดคลึงที่หน้าอกอวบของเธออีกรอบ ก่อนจะก้มหน้าลงไปไซ้ซอกคอของเธอเบาๆ สูดดมกลิ่นกายสาวกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของครีมกันแดดที่เข้ากันได้ดีไม่มีที่ติ“ทะ ที่รัก พอแล้ว”“อืม ครับ หอมดีนะ ผมชอบจัง กลิ่นคล้ายๆ

“นี่ครับ เช็คของหยา ตั้งใจทำงานนะครับ เย็นนี้ผมจะรีบกลับ”เขาส่งเช็คให้แล้วหอมแก้มเธอฟอดใหญ่เหมือนทุกครั้งแล้วแยกย้ายกันไปทำงานเธอมองท้ายรถยนต์คันหรูที่ขับออกไป ก่อนจะก้มมองเช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านบาทในมือแล้วยัดมันใส่ลงในกระเป๋าแบรนด์เนมใบสวย อมยิ้มขำหลังพวงมาลัยว่าเขาเล่นละครเบอร์ใหญ่ขนาดนี้เชียวหรือทั้งที่เธอลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ“ภัค เอาเช็คใบนี้ไปขึ้นเงินให้พี่ทีนะ ถ้าเช็คเด้งก็ไลน์บอกพี่ด้วย”“ค่ะ คุณหยา”ทั้งที่เธอเดินผ่านโต๊ะเลขาหน้าห้องไปแล้ว แต่เมื่อคิดอะไรสนุกๆ ได้จึงเดินย้อนกลับมาใหม่ ตั้งใจให้เลขานำเช็คเด้งๆ ใบนี้ไปขึ้นเงิน เพื่อที่เธอจะได้กลับไปทับถมคนอวดรวยเสียหน่อยแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ในห้องทำงาน พ่อของเธอก็โทรมาตามให้กลับบ้านด่วน ทั้งที่ท่านเพิ่งเดินทางไปท่องเที่ยวกับแม่ของเธอได้เพียงสัปดาห์กว่าๆ เท่านั้นในช่วงที่เธอไปขลุกตัวอยู่ที่ภูเก็ต“อะไรนะคะพ่อ”กลับมาถึงบ้านยังไม่ทันจะหายเหนื่อย ก็แทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นดื่มเมื่อพ่อบอกเหตุผลที่เรียกเธอมาอย่างเร่งด่วนในวันนี้“พ่อบอกว่า เมื่อวานตอนเย็น จอมเขาพาท่านรัฐมนตรีดิเรกมาสู่ขอหยา เขารับปากว่าจะรัก

เขาจับบ่าของคนตัวบางให้หมุนตัวหันหน้าเข้าหาเขาช้าๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้างราวกับกำลังช็อก แม้จะสงสาร แต่เขาก็อดขำไม่ได้จริงๆ“หยาครับ เป็นอะไรไปครับ เงินเข้าแล้วนี่นา ไม่ดีใจเหรอที่เช็คของผมไม่เด้ง ผมให้หยาไปแทบหมดตัวเลยนะ”เธอมองใบหน้าของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ถ้าเธอไม่ได้เห็นเองกับตาและได้ยินทุกอย่างเองกับหู เธอต้องคิดว่าเขาเล่นกลอะไรใส่เธอแน่ๆ“อย่าลืมที่พูดเอาไว้นะครับ พรุ่งนี้เช้าเตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปจดทะเบียนสมรสที่เขตกัน”“ทำไม..คุณมีเงินเยอะขนาดนี้”“ผมก็ทำงานไงครับ”“โฮสต์เหรอ”“โฮสต์ด้วย อาชีพอื่นด้วย ผมมีหลายอาชีพหยาก็รู้”“แต่คุณต้องไปกับแขกกี่คน ถึงได้เงินขนนาดนี้ ได้ตรวจเลือดบ้างไหม”“หึหึ ผมไม่เป็นเอดส์หรอกครับ ผมป้องกันตัวเองอย่างดี”“ไม่เชื่อ ขนาดฉัน คืนนั้นคุณยังไม่ป้องกันเลย”“บอกแล้วไงครับว่าหยาไม่เหมือนใคร หยาไม่ใช่แขก ผมรับงานของหยาก็แค่เป็นข้ออ้างให้ออกมากับหยาเท่านั้น”“หมายความว่ายังไง”“ผมทำขนาดนี้ ให้เงินหยาจนผมหมดตัว หยายังไม่รู้อีกเหรอครับ ว่าผมคิดยังไงกับหยา”“ที่รัก..”“นะครับ พรุ่งนี้เช้าเราไปจดทะเบียนสมรสกันนะ ผมหาสินสอดมาให้หยาได้แล้วหนึ่งร้อยล้า

หลังจากที่วางสายกันไป คิรียาก็หันมาปรึกษากับชายหนุ่มที่อยากได้ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียจนตัวสั่น ไม่รู้ว่าตอนนี้จะยังเป็นแบบนั้นอยู่หรือเปล่า“ทำไมแม่ของแฟนคุณถึงไม่ชอบหยา หยาทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเก่ง มีแต่คนอยากได้ลูกสาวตระกูลอธิพัฒน์โภคินไปเป็นสะใภ้ทั้งนั้น คุณไปทำเสน่ห์อะไรใส่ ท่านถึงได้ดูหลงคุณขนาดนั้น”“หึ ก็เพราะว่านังนั่นมันเป็นลูกสาวตระกูลอธิพัฒน์โภคินนั่นแหละ คุณป้าจีด้าถึงได้เกลียดมันขนาดนั้น เพราะแม่มันแย่งคู่หมั้นของคุณป้าปังไงล่ะ”“คุณอาริสาน่ะเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิคะ แล้วทีนี้คุณจะทำยังไง นังนั่นมันจดทะเบียนสมรสกับที่รักของฉันไปแล้ว ไหนคุณบอกว่าให้ท่านรัฐมนตรีดิเรกไปสู่ขอมันถึงบ้านแล้วไง ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้”เพราะย่ามใจว่าเขามีผู้ใหญ่ที่ทุกคนให้ความเคารพไปทาบทามสู่ขอถึงบ้าน อย่างไรทางนั้นก็ไม่มีใครที่จะกล้าปฏิเสธ ที่ไหนได้ ผ่านไปไม่กี่วัน ผู้หญิงที่เขาอยากได้ดันไปจดทะเบียนสมรสกับไอ้หนุ่มโฮสต์จอมปลอมนั่นซะได้ เจ็บใจชะมัด“ผมไม่ยอมหรอก จดได้ก็หย่าได้ คุณว่าหยาไม่รู้ใช่ไหม ว่าไอ้หมอนั่นมันรวย”“ใช่ ฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกัน ว่านังนั่นมันคิดว่าที่รักเป็นโฮสต์”“ถ้าอย่างนั้น ผมจะใช้จัง