All Chapters of How Much รักนี้เท่าไหร่: Chapter 21 - Chapter 30

ร่างงามในชุดเดรสสั้นสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อสูทพอดีตัวสีแดงสดเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากแต่งหน้าเรียบร้อยแล้วต้องชะงักกึก จ้องมองผู้ชายร่างสูงใหญ่ในชุดสูทแบรนด์เนมสีดำแบบพอดีตัวอย่างตกตะลึงเขาลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินมาหาเธอช้าๆ ผมรองทรงสั้นเซตเป็นทรงเปิดหน้าผากดูภูมิฐานยิ่งขับให้ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นมีเสน่ห์ขึ้นอีกหลายเท่าตัวจนไม่อาจละสายตาไปได้เลย“ผมหล่อเหรอครับ มองขนาดนั้นเชียว”“เอ่อ ก็ดูดี แปลกตาดี ปกติฉันไม่เคยเห็นคุณในลุคนี้เลย”“วันนี้ผมมีไปพบลูกค้าครับ อาจกลับค่ำ”“ไปพบลูกค้ารถยนต์ หรือลูกค้าบาร์โฮสต์”ที่จริงก็ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เพราะเขาต้องไปประชุมเรื่องอาหารแปรรูปแช่แข็งชนิดใหม่ล่าสุดที่กำลังจะส่งออกไปยังประเทศจีน ไหนจะยังต้องเข้าไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของครอบครัวอีก เพราะเขาเกเรงานไปหลายวัน จึงมีเอกสารสำคัญกองโตเท่าภูเขาให้เข้าไปสะสาง“หึหึ ไม่ใช่ลูกค้าที่บาร์โฮสต์แน่นอนครับ ผมรับปากคุณแล้วนี่ จะร่างสัญญามาให้เซ็นเลยก็ได้นะครับ ถ้าผมผิดสัญญาไปรับลูกค้าอีก ให้คุณฟ้องผมได้เลย”“ถ้าอยากเซ็นก็จะจัดให้”“ตามสบายครับ ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ว่าแต่วันนี้เข้าออฟฟิศเหรอครับ”“ค่ะ

สุทธิรักษ์กลับมาถึงห้องของเธอในตอนค่ำเพราะกว่าจะเคลียร์งานเก่าที่คั่งค้างเอาไว้มากมายเสร็จก็ในตอนที่ฟ้าใกล้จะมืดเต็มทีแล้วเมื่อเข้ามาถึงห้องรับแขก ก็ถอดเสื้อสูทสีดำวางพาดไว้บนโซฟา แล้วเดินเข้าไปหาร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่สีขาวกับกางเกงผ้ายืดสีเทาอ่อนขาสั้นที่แทบไม่โผล่พ้นชายเสื้อ โชว์ต้นขาเรียวยาวขาวเนียนน่าลูบไล้เป็นที่สุดภาพตรงหน้าช่างเป็นภาพที่ดูแปลกตา เพราะคนตัวบางของเขากำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารอยู่ที่หน้าเตาโดยมีผ้ากันเปื้อนสีชมพูอ่อนทั้งตัวและสายมีชายระบายน่ารัก ทำให้เธอดูยิ่งอ่อนเยาว์กว่าเดิมราวกับเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆ ก็ไม่ปานเธอตักกับข้าวในกระทะใส่จานแล้วหันกลับมาวางบนโต๊ะอาหารที่อยู่ด้านหลัง ก็เห็นว่าแฟนหนุ่มกำมะลอของเธอยืนกอดอก ไขว้ขาทิ้งแผ่นหลังพิงตู้เย็นในท่วงท่าสุดเท่ผู้ชายร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ ในเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นมาถึงศอกและปลดกระดุมลงมาเสียหลายเม็ดจนเห็นแผงอก กางเกงผ้าเนื้อดีสีดำแบบพอดีตัวยิ่งทำให้เขาดูสูงโปร่งจนเธอต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอเสียหลายอึกข่มความประหม่า“กลับมาแล้วเหรอคุณ กลับค่ำจัง งานเยอะเหรอคะ”“ครับ งานผมเ

แฟ้มเอกสารสำคัญแฟ้มสุดท้ายถูกปิดลง พร้อมกับการยกนาฬิกาข้อมือราคาแพงขึ้นมาดูเวลา“ผมเซ็นครบแล้ว วันนี้ผมกลับก่อนนะ มีอะไรด่วนก็โทรมา ถ้าไม่ด่วนก็เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกัน”“ค่ะ บอส”วันนี้เขาต้องเลิกงานก่อนเวลา เพราะต้องกลับไปที่บ้านก่อนตามคำสั่งของแม่ ไม่รู้ว่ามีอะไรเร่งด่วน น้ำเสียงของแม่ถึงฟังดูเคร่งเครียดกว่าปกติ และก็ไม่รู้ว่าหาเรื่องอะไรมาทะเลาะกับพ่อของเขาอีกหรือเปล่า“สวัสดีครับแม่ มีอะไรด่วนหรือครับ ถึงโทรตามผมกลับบ้านกะทันหันแบบนี้”“ถ้าไม่มีอะไรด่วน ไม่คิดจะกลับบ้านมาให้แม่เห็นหน้าเลยใช่ไหม วันๆ คิดแต่จะขลุกอยู่กับผู้หญิงหรือไง”“แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมโตแล้วนะครับ ผมก็อยากมีชีวิตอิสระ อีกอย่างหนึ่งผมรับผิดชอบงานตั้งหลายบริษัท ผมเหนื่อย ขี้เกียจขับรถไกลๆ อยู่คอนโดผมก็สะดวก ได้นอนมากขึ้นด้วยนะครับ”“หึ ได้นอนมากขึ้นแม่ไม่ว่าหรอก แม่กลัวลูกจะไม่ได้นอนมากกว่า”“ได้นอนสิครับ ว่าแต่แม่มีอะไรหรือครับ เอ่อ ผมมีเวลาไม่มาก”เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอีกครั้ง เพราะต้องรีบกลับไปให้ทันกินมื้อเย็นกับเธอ แต่สิ่งที่เขาแสดงออกมายิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับแม่ของเขาเป็นอย่างมาก เพราะตลอดชีวิต เ

“หยา คุณจะไปไหนครับ”คนตัวโตเดินกลับเข้าห้องมาในสภาพเหงื่อท่วมหลังจากตื่นแต่เช้าไปออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อไล่สิ่งที่หนักอึ้งอยู่ในใจ แต่เมื่อกลับเข้าห้องมาดันเจอแฟนสาวกำมะลอกำลังจะเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่“ไปภูเก็ตค่ะ มีงานด่วนต้องไปเซ็น แล้วก็จะไปตรวจความเรียบร้อยรีสอร์ตที่กำลังตกแต่งภายในด้วย”“จองตั๋วแล้วเหรอ เมื่อวานไม่เห็นคุณบอกผมว่าจะไปภูเก็ต”บอกอะไรล่ะ เธอกลับมาก็ดึกแล้ว แถมยังไม่ทันได้คุยอะไรกันมากก็แยกย้ายกันนอน เพราะเธอสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเขาดูไม่ค่อยปกติ เธอเองก็เหมือนกัน“ลืมค่ะ”“จองเผื่อผมอีกที่ครับ ผมจะไปด้วย”พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที ใบหน้าเรียบเฉยไม่มีแววล้อเล่นเหมือนทุกทีทำเอาเธออดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ จึงจัดการให้ตามที่เขาต้องการเพราะยังไม่พร้อมปะทะคารมกันอีกตั้งแต่เช้าเธอเปิดบ้านพักริมทะเลหลังกะทัดรัดในโซนรีสอร์ตเดิมจำนวนสองหลัง แต่เขากลับไม่ยอมอยู่บ้านหลังของตัวเอง กลับเดินตามเธอเข้าไปในบ้านหลังน้อยของเธอหน้าตาเฉย“ที่รัก เราไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลาก็ได้ ที่ฉันยอมให้คุณอยู่ด้วยที่คอนโดก็มากพอแล้วนะ”“ทำไม คุณนัดใครให้มาหาหรือไง ถึงไม่ให้ผมนอนด้วย”

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอปลุกชายหนุ่มที่กรำศึกสวาทมาทั้งคืนเพื่อลงโทษคนตัวบางซึ่งยังนอนหลับไม่ได้สติให้รู้สึกตัวตื่น เขาเอื้อมมือไปหยิบมาดูก็เห็นชื่อชู้รักของเธอโชว์หราอยู่ จึงถือวิสาสะตัดสายทิ้งให้เธอเสียเลย และหมอนั่นก็ไม่โทรเข้ามารบกวนเวลาส่วนตัวของเขากับเธออีกดวงตาคมกริบทอดมองผู้หญิงที่นอนหนุนหมอนใบข้างๆ ตะแคงหันหน้ามาทางเขา มือใหญ่เกลี่ยปอยผมที่ตกลงมาปรกใบหน้างามไปทัดหู แล้วลูบแก้มเนียนของเธออย่างหลงใหลเมื่อคืนเขาระบายอารมณ์กับเธอ ทั้งเกรี้ยวโกรธ เสียใจ ผิดหวัง เจ็บปวด และแค้นเคือง ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความเร่าร้อนโหยหาแต่ก็แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราดดุดันจากก้นบึ้งของหัวใจที่มันเจ็บปวดดวงนี้แต่ทุกครั้งที่เขารุนแรงกับเธอจนผิวพรรณขาวผ่องมีรอยจ้ำแดง ทุกครั้งที่เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บ เขากลับยิ่งปวดหน่วงในหัวใจจนเกินจะทน สุดท้ายก็ทำใจแข็งกับเธอไม่ได้ บทรักหลังจากนั้นจึงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนหวานฉ่ำและแฝงไปด้วยความเร่าร้อนสุดปรารถนาที่ถ่ายทอดออกมาตามความรู้สึกที่แท้จริง จนเธอกับเขาสุขล้นแทบกระอักสัมผัสเพียงแผ่วเบาบนใบหน้า ปลุกให้คนตัวบางลืมตาตื่น เมื่อสติกลับเข้าสู่ร่างอย่างครบถ้วนจ