นักรบ...ผมกับไอเดียถามทางจากแม่อุ้ยพอจำทางได้แล้วก็ไหว้ลาแม่อุ้ย หลังจากนั้นผมกับเธอก็พากันเดินข้ามสะพานลำน้ำที่เรามาอาบน้ำกันเมื่อคืน แม่อุ้ยบอกว่าถ้าไปทางนี้จะถึงเร็วกว่าไปทางอื่น"นักรบ""มีอะไร" ผมหันไปถามคนที่เดินตามหลังเธอมองลงไปในน้ำด้วยสีหน้าหวาดกลัว"นายว่าจะใช่ที่นี่ไหมที่ลูกชายลุงชัยแกกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย"ไอเดียถามผมเสียงสั่น ที่แท้เธอก็กลัว"เธอเลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว""ก็มันอดคิดไม่ได้นี่นานายก็รู้ว่าฉันกลัวผี""นี่มันตอนเช้าผีที่ไหนจะมาให้เห็น""ไม่รู้อ่ะกลัวไว้ก่อน นายก็อย่าเดินเร็วนักสิรอฉันด้วย" ไอเดียวิ่งมาหาผมเพราะเธอเดินช้า"ก็เธอมัวแต่เดินช้าเมื่อไหร่จะถึงสักทีงั้นเธอมาขี่หลังฉันนี่มาจะได้ถึงเร็วๆ""อื้มมม""ไม่ปฏิเสธเลยนะขี้เกียจเดินล่ะสิ" ผมแซวคนที่ขี่หลังผมอยู่"ช่วยไม่ได้ก็นายบอกฉันเดินช้าเองนี่เพราะฉะนั้นห้ามว่าอะไรฉัน มีหน้าที่เดินก็เดินไป" ผมยิ้มก่อนจะเดินไปเรื่อยๆไม่รีบจากตอนแรกว่าจะรีบๆเดินเพื่อให้ถึงหมู่บ้านเร็วๆแต่พอไอเดียขี่หลังผมก็เลยเดินช้าลงเพราะอยากใช้เวลาอยู่กับเธอนานๆ ไหนๆเราก็ไม่หลงทางแล้วไม่ต้องรีบก็ได้"ไอเดีย""หื้มมม""ถ้าเธอเรียนจบแล้วเธอจะไ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-28 Baca selengkapnya