Semua Bab หลงรักร้ายนายตัวแสบ: Bab 31 - Bab 40

58 Bab

ไปตามความฝัน

นักรบ...ผมกับไอเดียถามทางจากแม่อุ้ยพอจำทางได้แล้วก็ไหว้ลาแม่อุ้ย หลังจากนั้นผมกับเธอก็พากันเดินข้ามสะพานลำน้ำที่เรามาอาบน้ำกันเมื่อคืน แม่อุ้ยบอกว่าถ้าไปทางนี้จะถึงเร็วกว่าไปทางอื่น"นักรบ""มีอะไร" ผมหันไปถามคนที่เดินตามหลังเธอมองลงไปในน้ำด้วยสีหน้าหวาดกลัว"นายว่าจะใช่ที่นี่ไหมที่ลูกชายลุงชัยแกกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย"ไอเดียถามผมเสียงสั่น ที่แท้เธอก็กลัว"เธอเลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว""ก็มันอดคิดไม่ได้นี่นานายก็รู้ว่าฉันกลัวผี""นี่มันตอนเช้าผีที่ไหนจะมาให้เห็น""ไม่รู้อ่ะกลัวไว้ก่อน นายก็อย่าเดินเร็วนักสิรอฉันด้วย" ไอเดียวิ่งมาหาผมเพราะเธอเดินช้า"ก็เธอมัวแต่เดินช้าเมื่อไหร่จะถึงสักทีงั้นเธอมาขี่หลังฉันนี่มาจะได้ถึงเร็วๆ""อื้มมม""ไม่ปฏิเสธเลยนะขี้เกียจเดินล่ะสิ" ผมแซวคนที่ขี่หลังผมอยู่"ช่วยไม่ได้ก็นายบอกฉันเดินช้าเองนี่เพราะฉะนั้นห้ามว่าอะไรฉัน มีหน้าที่เดินก็เดินไป" ผมยิ้มก่อนจะเดินไปเรื่อยๆไม่รีบจากตอนแรกว่าจะรีบๆเดินเพื่อให้ถึงหมู่บ้านเร็วๆแต่พอไอเดียขี่หลังผมก็เลยเดินช้าลงเพราะอยากใช้เวลาอยู่กับเธอนานๆ ไหนๆเราก็ไม่หลงทางแล้วไม่ต้องรีบก็ได้"ไอเดีย""หื้มมม""ถ้าเธอเรียนจบแล้วเธอจะไ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

มาขอบคุณ

ไอเดียร์....."ลูกจันทร์ ลูกจันทร์ลูกพ่อ ลูกยังไม่ตายลูกกลับมาหาพ่อแล้ว ฮือออ ลูกจันทร์ของพ่อ" ลุงกำนันวิ่งมากอดฉันแล้วก็ร้องไห้"เอ่อคุณลุงคือคนนี้ไม่..." ยัยปุ้ยกำลังจะพูดว่าฉันไม่ใช่ลูกของแกแต่ฉันก็ห้ามไว้ด้วยสายตา"ใช่ค่ะหนูคือลูกจันทร์""ฮือออ ลูกพ่อ พ่อขอโทษ ฮือออ พ่อทำร้ายจิตใจลูกจนลูกต้องคิดสั้นฆ่าตัวตายพ่อขอโทษ ฮือออ ฮือออ""ไอเดียเธอทำอะไรของเธอวะ ออกมา" นักรบที่ฉันไม่รู้ว่าเขามาตอนไหนแต่พอเขาพูดจบประโยคลุงกำนันแกก็มีท่าทีเกรี้ยวกราด"ไอ้โชคมันทำให้ลูกกูตาย มึงอย่าอยู่เลย" ลุงกำนันผลักฉันและพุ่งตรงเข้าไปหานักรบเพราะคิดว่าเป็นคนรักของลูกสาว ฉันกลัวว่านักรบจะถูกทำร้ายก็เลยรีบเข้าไปดึงตัวกำนันและโกหก"หนูยังไม่ตายค่ะพ่อ หนูลูกจันทร์ลูกของพ่อยังอยู่ตรงนี้หนูไม่ได้ตาย พี่เอ่อพี่โชคเค้าไม่ได้ทำให้หนูตายนะคะ""จริง จริงด้วยลูกจันทร์ลูกพ่อยังอยู่กับพ่อ เออ5555ใช่จริงๆด้วยลูกยังไม่ตาย ฮือออ ลูกยังไม่ตาย ฮือออ" ลุงกำนันเลิกสนใจนักรบแล้วหันมากอดฉันด้วยความดีใจทั้งน้ำตาเพราะแกยังคงคิดว่าฉันคือลูกสาวของแก ฉันขยิบตาบอกนักรบให้เล่นไปตามน้ำไปก่อนอย่าพูดอะไรที่ทำให้ลุงกำนันแกโกรธ"พ่อหิวข้าว
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

นังตอแหล

ไอเดีย... หลังจากกลับมาจากค่ายความรู้สึกของฉันที่มีต่อนักรบก็เพิ่มมากขึ้นจนฉันคิดว่าฉันจะยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาดีไหม แต่คิดๆ ไปคิดๆ มารอให้อะไรมันชัวร์กว่านี้ก่อนดีกว่ารอให้ฉันมั่นใจกว่านี้ก่อนค่อยตัดสินใจวันนี้ฉันมีเรียนช่วงเช้าส่วนนักรบมีเรียนช่วงบ่าย ตอนแรกเขาอาสาจะมาส่งฉันแต่ฉันบอกไม่ต้องเพราะฉันอยากให้เขาพักผ่อนมากกว่าเพราะเมื่อคืนฉันเห็นเขานั่งทำรายงานจนดึกขณะที่ฉันกำลังจะเดินข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถรางหน้ามหาลัย แต่จู่ๆ ก็มีรถหรูสีแดงขับมาจอดปาดหน้าและพอคนบนรถเปิดกระจกลงมาฉันก็ต้องตกใจเพราะคนที่ขับมาก็คือ แก้วตาลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง"ไม่คิดว่าจะเจอแกที่นี่นะนังเดีย""แก้วตา??""ใช่ฉันเอง""แกเรียนที่นี่งั้นเหรอ""ใช่ ทำไม แต่คำถามนี้ฉันควรจะถามแกมากกว่านะว่าแกมาเรียนที่นี่ได้ยังไงค่าเทอมก็ตั้งแพง เอ๊ะหรือว่าแกขายตัวให้เสี่ยแก่ๆเพื่อยกระดับตัวเองเพราะน้ำหน้าอย่างแกคงไม่มีปัญญามาเรียนที่นี่ได้หรอกขนาดบ้านยังไม่จะซุกหัวนอนเลย55555""มันจะดูถูกกันเกินไปแล้วนะนังแก้วตา""ดูถูกก็ยังดีกว่าดูผิด ฉันว่าฉันควรจะโทรบอกพ่อกับแม่ว่าเจอแกที่นี่พ่อกับแม่จะได้มาลากตัวแกกลับไปเป็นขี้ข้าฉันเหมือนท
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

สะใจ

ไอเดียร์...."เธอช่วยอุ้มเราหน่อยได้ไหมเราเดินไม่ไหว โอ๊ยเจ็บขาอ่ะ>แกเป็นไรหน้าแดงเชียว" ยัยปุ้ยทักฉันรีบทำตัวปกติแทบไม่ทัน"เปล่าซะหน่อยแกอย่ามาจับผิดฉันนะ" ฉันแสร้งทำเป็นดุยัยปุ้ยก่อนจะหันไปสนใจนักรบกับนังตอแหลนั่นต่อซึ่งมันกำลังอ้อนนักรบสุดฤทธิ์"นะช่วยเราหน่อยเราเดินไม่ไหวจริงๆ" นังแก้วตายังคงตอแหลไม่หยุดมันไม่กลัวผ.อเดินมาเห็นหรือไง"อุ้ม??" นักรบทำหน้างง"อื้มก็เธอเดินมาชนเราอ่ะ" ดู๊ดู ดูมันโทษนักรบทุเรศจริงๆ"ฉันเนี่ยนะเดินชนเธอ""ก็ใช่ไงไม่อย่างงั้นเราจะล้มไปยังไง" "เธอคิดว่าฉันดูไม่ออกงั้นสิ จะสอนอะไรให้นะถ้าคิดจะเข้ามาอ่อยผู้ชายก็ช่วยคิดแผนที่มันดูฉลาดๆ กว่านี้หน่อย แผนเดินมาชนแล้วล้มเพื่อเรียกร้องความเห็นใจฉัน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

ขอแค่อย่างเดียว

นักรบ.....ผมไม่แปลกใจเลยที่แม่ทั้งรักทั้งห่วงไอเดียเพราะเธอเป็นเด็กดีและเป็นคนที่น่าสงสารพอแม่กับพ่อเธอเสียมันก็เหมือนกับว่าเธอไม่เหลือใครเลยสักคนเหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลกแต่ตอนนี้เธอจะไม่โดดเดี่ยวอีกแล้วเพราะผมจะดูแลเธอเอง นี่คือความคิดของผมนะ เรื่องราวทุกอย่างที่แม่เล่ามาไอเดียได้ยินทุกอย่างพร้อมผมเพราะผมเปิดลำโพงเพื่อให้เธอได้ยินด้วยตอนที่ผมคุยกับแม่พอแม่เล่าจบไอเดียก็ขอคุยกับแม่เธอร้องไห้ไปขอบคุณไปจนผมต้องคอยปลอบ"ฮึก ฮึก เดียขอบคุณน้าอนงค์มากเลยนะคะที่ช่วยเหลือไอเดียมาตลอด ถ้าไม่มีน้าอนงค์ไม่รู้ป่านนี้ชีวิตของเดียจะเป็นยังไง""ไม่ต้องขอบคุณน้าหรอกลูกที่น้าทำไปเพราะน้ารักแล้วก็สงสารเดีย เดียเป็นเด็กดีเป็นคนดีไม่สมควรมาเจอคนพวกนี้เอาเปรียบอะไรที่น้าช่วยได้น้าก็อยากจะช่วย"" ฮึก ฮึก ขอบคุณนะคะ ถ้าน้าอนงค์มีอะไรให้เดียช่วยบอกเดียมาได้เลยนะคะเดียยินดีและเต็มใจช่วยค่ะ""น้าขอแค่อย่างเดียวเท่านั้นแล่ะลูก""ขออะไรคะน้าบอกเดียมาได้เลยค่ะ""ขอให้หนูรับรักลูกชายน้าสักทีจะได้มั้ย" ผมสะตั้นไปเหมือนกันกับคำขอของแม่ผมไม่คิดว่าแม่จะขอเรื่องนี้ยอมรับว่าผมทำไรไม่ถูกเลยทั้งเขินทั้งอาย"คะ??" ไอเดี
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

จริงจังมากแค่ไหน

นักรบ...ผมยืนมองไอเดียที่ยืนร้องไห้กอดตุ๊กตาตัวโปรดของเธออยู่ข้างเตียง ผมมองไปรอบๆ ห้องของไอเดียที่มีโทนสีขาวละมุนในแบบที่เธอชอบ แม่ผมคงจะรู้ว่าไอเดียชอบอะไรท่านถึงได้จัดห้องให้เธอในแบบที่เธอชอบ แล้วสายตาผมก็เหลือบไปเห็นกรอบรูปๆหนึ่งเป็นรูปเด็กผู้หญิงผมเปียอายุน่าจะประมาณสี่ขวบกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วอุ้มเด็กน้อยคนนึงอยู่ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นเด็กผู้ชาย ผมเดินไปหยิบกรอบรูปนั้นขึ้นมาดูถ้าให้เดาน่าจะเป็นรูปของไอเดียตอนเด็กแต่เด็กผู้ชายในรูปผมไม่ค่อยแน่ใจว่าใคร แต่ผมก็รู้สึกคุ้นๆอยู่นะแต่จำไม่ได้จะว่าเป็นน้องของไอเดียก็ไม่น่าใช่เพราะเธอเป็นลูกคนเดียว"นี่รูปเธอใช่ไหม" ผมเดินไปหาไอเดียพร้อมกับรูปในมือ เธอมองรูปนั้นแล้วพยักหน้าว่าใช่รูปของเธอเอง"แล้วเด็กคนนี้ใครเหรอ""อืมมม ไม่รู้สิจำไม่ได้อ่ะ ว่าแต่นายไปเอามาจากไหนเหรอ""ก็มันวางบนโต๊ะ""เด็กผู้หญิงในรูปน่ะคือฉันเองแต่รูปใบนี้ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน"ผมเอะใจก็เลยพลิกกรอบรูปดูปรากฏว่ามันมีวันเดือนปีและชื่อของคนในรูปเขียนไว้น้องไอเดียอายุสามขวบครึ่งน้องนักรบอายุหกเดือนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2548สรุปคือรูปนี้เป็นรูปของผมกับไอเดียงั้นเหรอ และค
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

กินอย่างอื่นแทนได้ไหม

ไอเดียร์....."นายจริงจังกับฉันมากแค่ไหน""ก็มากพอที่จะทำให้ฉันเลิกสนใจผู้หญิงรอบข้างแล้วมองแค่เธอคนเดียวไง" เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานซึ้งมาให้จนฉันต้องรีบหันหน้าไปอีกทางเพราะเขินกับคำพูดของเขา"เอ่อฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่า""ก่อนกินข้าวขอกินอย่างอื่นก่อนได้ไหม""กินอย่างอื่น?? กินอะไร""กินนมไง""อื้อออออ"นักรบ....ผมผลักไอเดียให้นอนราบลงไปกับโซฟาผมเล้าโลมเธอด้วยจูบที่แสนหวาน จากนั้นผมก็ไล่ระดับความร้อนแรงจากจูบแสนหวานเป็นจูบที่เร่าร้อน อยากจะบอกว่าเราสองคนจูบกันบ่อยมากแล้วเธอก็ไม่เคยปฏิเสธ"ขอกินนมหน่อยนะครับคนดี" ผมขอเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างที่เธอชอบฟังก่อนที่จะรั้งเสื้อของเธอให้ขึ้นไปอยู่ด้านบนจากนั้นผมก็ก้มใบหน้าลงไปที่ร่องอกของไอเดียแล้วใช้ลิ้นปาดเลียโดยที่เธอยังสวมชั้นในอยู่แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคผมเอื้อมมือไปที่ด้านหลังก่อนจะใช้นิ้วมือสะกิดตะขอชั้นในจนมันหลุด ผมไม่รอช้ารีบใช้ลิ้นปาดเลียยอดอกของคนใต้ร่าง"อื้อออ อย่าเลียมันจั๊กกะจี๋" เธอบอกจั๊กกะจี๋แต่ผมว่าเธอกำลังเสียวมากกว่าแผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ นมของไอเดียหวานมากกินไม่เคยเบื่อเลย ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมแอบดูดนม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

นอนไม่หลับ

นักรบ...."อ้าวนักรบไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่นะ ว่าแต่....ไม่พานังไอเดียมาด้วยล่ะ""เสือก" ผมตะคอกใส่หน้าอย่างไม่แคร์ว่าใครจะมอง ยัยนี่มีสิทธิ์อะไรมาเรียกไอเดียของผมว่านัง"พูดแรงไปหรือเปล่าเราแค่ถามดีๆ นะ""อ่อการที่เธอเรียกแฟนฉันว่านังไอเดียเนี่ยมันคือคำถามที่ดีอย่างงั้นสิ""อะไรกันวะไอ้รบ" ไอ้ซีหันมาถาม คือไอ้ซีมันไม่รู้เรื่องแก้วตาเพราะผมไม่ได้บอกมัน"เปล่าไม่มีอะไร แดกเหล้าต่อเถอะ" ผมไม่อยากมีปัญหาเพราะนี่มันวันเกิดไอ้ซีผมนั่งดื่มไปเรื่อยจนกระทั่งถึงตีสองตอนแรกว่าจะดื่มไม่มากเพราะอยากกลับคอนโดมากกว่าแต่ก็โดนไอ้พวกเพื่อนๆ ของผมมันแซวว่าพอมีแฟนก็ไม่กล้ากินเหล้ามากเพราะเกรงใจแฟน แต่ผมก็บอกว่าผมไม่อยากกินเองไม่เกี่ยวกับไอเดีย แต่สุดท้ายผมก็ต้องกินจนผมเริ่มเมา"ไอ้ซีกูง่วงแล้วว่ะ" สงสัยไม่ได้ดื่มนานก็เลยเมาเร็วเป็นพิเศษ"งั้นเดี๋ยวกูให้เด็กที่ร้านพามึงขึ้นไปนอนถ้ามึงเดินไม่ไหว""กูเดินไหวอยู่แค่นี้เอง งั้นกูขอตัวไปนอนก่อนนะ สุขสันต์วันเกิดนะมึง" ผมตบไหล่ไอ้ซีก่อนจะลุกขึ้นยืนและพาร่างที่สติไม่ค่อยเต็มร้อยของตัวเองขึ้นไปยังชั้นบนของผับแต่ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวขาเดินขึ้นบันได"จะรีบไปไหนล
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya

ยอมเป็นแฟน

ไอเดียร์...."เป็นอะไรโกรธอะไรแล้วร้องไห้ทำไม" เขาพยายามเอื้อมมือมาจะเช็ดน้ำตาให้ฉันแต่ฉันปัดมือเขาทิ้ง"ไม่ต้องมาทำแบบนี้ ฮืออ นายมันเลวนิสัยไม่ดีมาทำให้ฉันรู้สึกดีแล้วก็ไปนอนกับคนอื่น ฮือออ ฮือออ""นอนกับคนอื่น?? กับใครฉันไม่เข้าใจฉันไปนอนกับใคร" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงและสีหน้าสงสัยเหมือนไม่รู้เรื่อง"นาย ฮึก ฮึก นายไปนอนกับนังแก้วตามาใช่ไหม ฮือออ บอกมา บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้""เห้ยพูดอะไรของเธอเนี่ย ฉันจะไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นได้ยังไงหน้ายังไม่อยากจะมองเลย""ไม่มองหน้าแต่มองนมมองอย่างอื่นก็ได้นี่ ฮือออ ฮืออออ" ตอนนี้ฉันพาลไปหมดโดยไม่รู้ตัว"ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครตั้งแต่มีเธอนะ""ไม่เชื่อ!!!!! นายไปนอนกับมันมามันส่งรูปนายกับมันมาให้ฉันดูนายกับมันนอนกอดกันบนเตียงด้วย ฮือออ ฮือออ""ไหนหลักฐานขอดูหน่อยที่ว่าฉันไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นมาเอามาดูเดี๋ยวนี้เลย" นักรบแบบมือขอหลักฐานจากฉัน ฉันก็เลยเปิดไลน์ของนังแก้วตาแล้วยื่นมือถือให้เขาดู เขารับมันไปดูแล้วก็หัวเราะเสียงดังราวกับมันคือเรื่องตลก"55555555555555""นายหัวเราะทำไมห๊ะมันตลกตรงไหน""นี่มันไม่ใช่ฉันนะฉันไม่อ้วนลงพุงแบบนี้หรอก" เขาชี้ไปที่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-28
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123456
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status