All Chapters of หลงรักร้ายนายตัวแสบ: Chapter 41 - Chapter 50

ไอเดีย....หลังจากที่นักรบกับฉันเราปฏิบัติภารกิจกันเสร็จไปหลายสิบยกซึ่งลากยาวมาตั้งแต่เช้ามืดจนถึงเย็นวันนี้เขาก็อุ้มฉันไปอาบน้ำในห้องน้ำแต่ก็ไม่วายถูกเขาจับกินอีกสองรอบจนฉันหมดแรงเดินไม่ไหวเขาก็อุ้มฉันออกมาแล้วพาไปนอนที่ห้องของเขาแทนเพราะที่นอนของฉันตอนนี้เลอะไปด้วยน้ำของเขาแล้วก็ของฉัน อยากจะบอกว่าเมื่อคืนนักรบไม่ได้สวมถุงยางอนามัยแต่เขาก็เอามันออกมาปล่อยด้านนอก นับว่าเขายังมีความรับผิดชอบอยู่บ้าง ถามว่าทำไมฉันไม่บอกให้เขาใส่ถุงยาง คือว่าตอนนั้นมันกำลังฟินกำลังเสียวกำลังเคลิ้มก็เลยลืม>เราสองคนนอนกอดกันพูดคุยกันสักพักก่อนจะพากันหลับไปด้วยความเพลีย ถามว่าฉันรู้สึกยังไงที่เป็นของเขาแล้วก็รู้สึกดีนะรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองมีผัวเอ้ยมีแฟนแล้ว ซึ่งฉันหวังว่าเราจะไปกันได้ตลอดรอดฝั่งฉันไม่ได้หวังมากไปใช่ไหมเพราะถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากมีแฟนเพียงคนเดียวตลอดชีวิต แต่ก่อนที่ฉันจะหลับฉันคิดอะไรบางอย่างออกถ้าฉันไม่ได้ทำฉันต้องนอนไม่หลับอย่างแน่นอนฉันดึงเขาเข้ามากอดแล้วขยับตัวเอาหน้าของฉันแนบกับหน้าอกของเขาตรงรอยสักฉันหยิบมือถือของฉันมาแล้วกดถ่าย ซึ่งนักรบก็คงจะรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรเขาก็ทำมือเป็นมินิฮา

ไอเดีย....สวบ!!! ปึก!!!"อื้ออออ มันจุก>ฉันร้องเพราะมันจุกไปหมดเมือ่เขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้ามาทีเดียวหมดลำ"อ่าาา ที่รักร่องของที่รักทำไมแน่นได่้ขนาดนี้ อ่าาา เข้าไปแล้วก็อยากจะแตกเลย" เสียงเขาครางกระเส่ามาก"อ๊ะ อ๊ะ อย่าเพิ่งแตกค่ะที่รัก กระแทกแรงๆ ให้เค้าก่อน" ตอนนี้ฉันไม่อายแล้วที่จะพูดความต้องการ มัวแต่อายก็ไม่ฟินน่ะสิ ฉันชอบเวลาที่เขากระแทกมาแรงๆ มันเสียวสะใจดี ยิ่งตอนที่เขาอุ้มฉันแล้วกระแทกขึ้นกระแทกลงเป็นอะไรที่ฉันชอบมากเสียวมากฉันกรี๊ดลั่นห้องกับท่านี้ตลอดปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แบบนั้นค่ะแบบนั้นเลย ฮือออ เสียวจังค่ะผัวขา อ้าาาา""เรียกผัวขาแบบนี้มีหวังพรุ่งนี้เช้าจะไม่ได้ไปมหาลัย""หื้ออออ พรุ่งนี้มีเรียนบ่าย นอนดึกได้ค่ะผัวขาาาาา^^" ฉันยั่วเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อให้เขาหลงฉันมากๆ ฉันรู้ว่าเขาชอบแบบไหนฉันก็จัดให้หมด ใครที่บอกเรื่องเซ็กส์ไม่สำคัญสำหรับคู่รักฉันค้านหัวชนฝาเลยเพราะมันสำคัญมากถึงมากที่สุดมันทำให้เราได้อยู่ด้วยกันได้สัมผัสร่างกายกันโดยไม่มีอะไรมากั้นได้ระบายความต้องการให้กันและกัน"เมียจ๋าผัวอยากให้เมียขย่มแรงๆ""ได้ค่าาาผัวขาาาา" ฉันขยับตัวขึ้นไป

ไอเดีย....."แล้วแกจะต้องเสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้""ผมไม่มีวันเสียใจเด็ดขาด"หลังจากพ่อของเขากลับไปเขาก็รีบเดินมากอดฉันทันที"ขอโทษนะที่พ่อฉันมาว่าเธอ" ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เขากำลังเครียดเพราะสรรพนามที่เขาเรียกฉันมันเปลี่ยนไปซึ่งฉันเองก็ไม่ต่างจากเขา"ไม่เป็นไรแต่นายไม่น่าพูดแบบนั้นกับท่านเลยท่านหวังดีกับนายมากนะท่านไม่อยากให้นายลำบากแล้วก็มีแฟนที่ไม่มีอะไรเหมาะสมคู่ควรกับนายเลยแบบฉัน""ฉันไม่สน ในเมื่อฉันรักเธอฉันก็ต้องปกป้องเธอถ้าพ่อไม่พอใจที่เธอกับฉันรักกันฉันก็ช่วยไม่ได้แต่จะให้ฉันเลิกกับเธอฉันก็ไม่ทำเพราะฉันรักเธอมาก มากที่สุดในโลก^^""นักรบ ฮือออ ฉันก็รักนายมากเหมือนกัน""แต่ว่าต่อไปนี้ฉันไม่มีเงินใช้ไม่มีรถขับแล้วเธอจะเลี้ยงฉันได้ไหม ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่กินเยอะแล้วถ้าฉันเรียนจบฉันจะทำงานหาเลี้ยงเธอเอง""อื้มได้สิแต่นายต้องกินผักทุกมื้อนะ จะมางอแงกินแต่เนื้อแกะเนื้อกวางแบบแต่ก่อนไม่ได้นะ" ฉันแกล้งแหย่เขาเล่น"ฉันจะไม่งอแงแล้ว เธอทำอะไรให้ฉันกินฉันก็จะกินตกลงไหม""อื้มมม^^" เราสองคนยืมกอดกันด้วยความรักและความเข้าใจ ฉันหวังว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้วันต่อมา....ฉันมามหาลัยด

ไอเดีย....พอมาถึงในบ้านฉันก็เจอทั้งพ่อของเขาและน้าอนงค์ที่นั่งรออยู่ น้าอนงค์พอเห็นฉันก็รีบเดินเข้ามาหาแล้วจูงมือฉันไปนั่งข้างๆท่านส่วนนักรบก็เดินตามฉันมาแล้วก็นั่งข้างๆ ฉัน ฉันยกมือไหว้พ่อของเขาและยกมือไหว้น้าอนงค์"สวัสดีค่ะท่าน สวัสดีค่ะน้าอนงค์""ทำไมเรียกกันซะห่างเหินขนาดนั้นล่ะหื้มมมหนูไอเดีย" เป็นพ่อของนักรบที่พูดคำนี้เล่นเอาฉันกับนักรบถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก ฉันเรียกท่านผิดตรงไหนแล้วทำไมท่านถึงเรียกฉันว่าหนูไอเดียล่ะวันนั้นยังเรียกฉันว่าเธออยู่เลย"พ่อจะมาไม่ไหนอีกบอกไว้ก่อนว่าผมไม่มีวันเลิกกับไอเดียเด็ดขาด""รบใจเย็นๆสิจ๊ะฟังพ่อเค้าก่อน" น้าอนงค์เตือนนักรบ"ใจเย็นอะไรครับแม่แม่รู้มั้ยว่าวันนั้นพ่อพูดอะไรกับผมกับไอเดียบ้าง""ตัวเองใจเย็นๆ" ฉันหันไปกระซิบบอกเขาพร้อมกับลูบแขนเขาเพื่อให้เขาใจเย็น"เห้อใจร้อนโวยวายเหมือนเดิมเลยนะเรา""พ่อมีอะไรก็พูดมาเถอะผมสองคนจะได้รีบกลับ""กลับยังไงขับรถกลับสองคันได้ไหม ไอเดียขับรถเป็นไหมลูก" ลูกท่านเรียกฉันว่าลูกงั้นเหรอ"คะ??" ฉันยอมรับว่างงอยู่"อ่ะนี่กุญแจรถของเราพ่อคืนให้ส่วนรถก็จอดอยู่ที่คอนโดนั่นแล่ะพ่อไม่ได้ย้ายไปไหน ส่วนนี่ก็บัตรเครดิตพ่

นักรบ...."เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะที่ไปทำรายงานด้วยน่ะ""ผู้หญิงชื่อแก้มใส""แล้วเมื่อไหร่จะกลับ""ตอนนี้เค้าอยู่โรงพยาบาล""ไปทำไมโรงพยาบาลใครเป็นอะไรหรือตัวเองไม่สบายรีบบอกเค้า" ไอเดียถามด้วยน้ำเสียงตกใจและเป็นห่วงจนผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ถึงเธอจะโกรธและงอนแต่เธอก็เป็นห่วงผมอยู่ดี"แก้มใสน่ะ""แก้มใส??""อื้มใช่จู่ๆ ก็ไม่สบายขึ้นมาเค้าก็เลยอาสามาส่งที่โรงพยาบาลตอนนี้เค้าก็นั่งรออยู่ข้างนอกเดี๋ยวเค้าส่งรูปให้ดูนะ" ผมถ่ายรูปแล้วส่งให้ไอเดียดูทางไลน์ว่าผมอยู่โรงพยาบาล เธอกดดูรูปเสร็จจากนั้นก็เงียบไป"เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเงียบไปล่ะ""ดูแลกันดีจังเลยเนอะ""อะไรนะ""เปล่าไม่มีอะไร แค่นี้ใช่มั้ยที่โทรมาบอกถ้าไม่มีอะไรแล้วจะนอนต่อ" ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด แล้วไอเดียก็วางสายไป ผมรับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังโกรธอยู่ ผมเองก็รู้ว่าทำผิดที่ไม่ได้บอกเธอตั้งแต่แรก ผมลองโทรกลับไปหาไอเดียแต่เธอไม่รับสายสงสัยจะนอนต่ออย่างที่เธอบอก ไม่เป็นไรผมค่อยไปง้อเธอที่ห้องก็แล้วกันสิบนาทีต่อมา...ผมนั่งรอจนกระทั่งแก้มใสเดินออกมาจากห้องตรวจ"ขอบคุณนะที่พาไปส่งโรงพยาบาลแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยจ่ายค่ารักษาให้ไว้เดี๋ยวเรามีเงินเ