All Chapters of วายุร้ายพ่ายรัก: Chapter 51 - Chapter 60

นกยูง....."แม่ไม่อยู่น้องงอแงร้องไห้บ้างมั้ยคะ""ไม่ค่า แต่คุณพ่องอแงร้องไห้หาแม่ทุกวันเลยค่าน้องแอบเห็นค่า" พอได้ยินลูกพูดแบบนั้นฉันก็หันไปมองพี่วายุทันที"จริงเหรอคะพี่วายุ""ก็..ตามที่ลูกบอกนั่นแล่ะ" พี่วายุตอบแบบอายๆหลังจากนั้นฉันก็ทักทายกับทุกคนในบ้านทุกคนต่างพากันร้องไห้ดีใจที่ฉันกลับมาพร้อมกับถามถึงอาการที่ฉันเป็นฉันก็บอกไปตามความจริง"หมอเดี๋ยวนี้เก่งค่ะไม่นานคุณนกยูงก็ต้องหายนะคะ" ป้าแม่บ้านกุมมือให้กำลังใจฉัน"คุณนกยูงป่วยคงต้องจำกัดเรื่องอาหารการกินใช่ไหมคะ ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวป้าจะทำเป็นพิเศษให้นะคะ" ป้าแม่ครัวบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันขอบคุณทุกคนดีดีกับฉันมาตลอดหลายวันต่อมาหลังจากจัดการอะไรเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้วฉันก็ขอพี่วายุพาฉันกับลูกไปไหว้หลวงพ่อที่วัด ตั้งแต่ฉันย้ายไปอยู่เชียงรายฉันก็ไม่ได้มากราบท่านเลย จะมีโทรถามสารทุกข์สุกดิบกับท่านบ้างเป็นบางครั้งเพราะท่านเป็นห่วงฉันกับลูก"หลวงพ่อดีใจนะที่นกยูงกับวายุเข้าใจกันได้ ต่อไปก็ดูแลกันให้ดีนะลูก""ค่ะหลวงพ่อ""ครับ""ว่าไงลูกไม่ได้มาหาหลวงปู่ตั้งหลายวันคิดถึงหลวงปู่มั้ยลมหนาว" หลวงพ่อทักหลานสาวตัวน้อยที่นั่งบนตักพ

หนึ่งปีต่อมา...วันนี้พี่วายุไปงานเลี้ยงสมาคมนักธุรกิจระหว่างประเทศซึ่งเป็นงานที่ใหญ่มากเขาบอกฉันว่าอาจจะกลับดึกไม่ต้องรอให้ฉันนอนได้เลย ซึ่งปกติเขาจะให้ฉันไปด้วยแต่วันนี้น้องลมหนาวตัวอุ่นๆ เหมือนไม่ค่อยสบายเพราะวันนี้แกไปเรียนว่ายน้ำมาฉันก็เลยขออยู่ดูแลลูกที่บ้านแล้วให้เขาไปงานคนเดียวเขาก็โอเคไม่ว่าอะไรเพราะเขาก็ห่วงลูกมากเหมือนกันหลังจากที่ฉันพาลูกเข้านอนเรียบร้อยแล้วฉันก็มานั่งรอเขาที่ห้องรับแขกเพราะฉันนอนไม่หลับ ฉันมองดูนาฬิกาตอนนี้เวลาตีสองแล้วเขายังไม่กลับมาเลย ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนหาเบอร์ของเขาตอนนี้ฉันกำลังลังเลใจว่าจะโทรไปหาเขาดีไหม ฉันสารภาพว่าฉันยังมีความกลัว ภาพจำเมื่อหลายปีก่อนมันแล่นเข้ามาในหัว วันที่ฉันโทรหาเขาแล้วมีผู้หญิงรับสายมันก็เลยทำให้ฉันรู้ว่าคืนนั้นเขาไปนอนกับผู้หญิง ฉันก็เลยเกิดความกลัวว่าคราวนี้จะเป็นเหมือนวันนั้นอีก ฉันกลัวมากจริงๆ ถ้าเขาทำแบบนั้นอีกฉันจะทำยังไงดี ฉันมั่นใจว่าภายในงานต้องมีนักธุรกิจสาวๆ สวยๆ เยอะมากแน่ๆ เพราะฉันเคยไปออกงานกับเขาหลายครั้ง มีผู้หญิงเข้ามาคุยกับเขาหลายต่อหลายคนถ้าฉันไม่อยู่ด้วย ก็เขาทั้งหล่อทั้งดูดีไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็

นกยูง.....ผั๊วะ ผั๊วะ ฉันต่อยเข้าไปที่จมูกของผู้หญิงคนนี้เต็มแรงถึงสองครั้งแบบไม่ออมแรง"กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด แกนังเด็กเปรตแกมีสิทธิ์อะไรมาต่อยฉันห๊ะ กรี๊ดดดด ฟ้าแกไปเรียก รปภให้มาจัดการกับมันเดี๋ยวนี้ ฮืออออ แล้วพาฉันไปหาหมอที ฮือออ จมูกฉันต้องหักแน่ๆ เลย ฮือออออ" ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้โวยดวายเสียงดังลั่นโรงแรมและตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก"ไม่ต้องเรียก ให้เจ็บอยู่แบบนี้แล่ะ""ไอ้บิว!!!" ฉันหันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาเขาคงจะเป็นเพื่อนพี่วายุชื่อบิวที่เป็นคนโทรหาฉันให้มาที่นี่"ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะเลวได้ขนาดนี้ แค่ไอ้ยุมันไม่เอาพี่เพราะมันรักเมียมันมากพี่ถึงกับไปสืบประวัตินกยูงแล้วเอาเรื่องของแม่เขามาพูด แบบเสียๆ หายๆ มันไม่เลวไปหน่อยเหรอวะ ห๊ะ""นกยูงเธอไม่ต้องสนใจกับคำพูดของพี่ฉัน เธอรีบไปหาไอ้ยุมันเถอะ แล้วก็จำเอาไว้ว่ามันรักเธอมากมากกว่าอะไรทั้งหมดตลอดสามปีที่เธอหายไปมันเอาแต่ร้องไห้เอาแต่ตามหาเธอทุกวันเพราะมันคิดถึงเธอ แม้ว่าเมื่อก่อนอาจมันจะเคยผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยแต่สุดท้ายพอมันรู้ใจตัวเองว่ามันรักเธอมันก็ไม่สนใจใครเพราะขนาดพี่ฉันไปอ่อยมันถึงที่ทำงานมันยัง

วายุ......"เจ็บมากมั้ยครับพี่ขอโทษน๊าเมื่อคืนพี่เอานกยูงหนักไปหน่อย" ผมบอกเธอด้วยความรู้สึกผิดที่ทำเธอเจ็บอีกแล้ว แต่ผมควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ทั้งที่พยายามแล้ว"ไม่เป็นไรค่ะ นกยูงรู้ว่าพี่ไม่ได้อยากทำให้นกยูงเจ็บ"จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ผมจุ๊บแก้มซ้ายขวาแบบซ้ำๆ เพื่อไถ่โทษ"แต่พี่ก็ขอบคุณนกยูงที่ช่วยพี่ถ้าไม่ได้นกยูงพี่คงตายแน่ๆ เลย""แล้วพี่ไปกินยานั่นได้ยังไงคะใครเอาให้พี่กิน""เรื่องมันยาว""เล่ามาค่ะนกยูงพร้อมฟัง" ผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้นกยูงฟัง ผมไม่ต้องการมีเรื่องที่ต้องปิดบังอะไรเธอ ผมอยากให้เธอรู้ว่าผมบริสุทธิ์ใจจริงๆ"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แล่ะ""อ่อ เมื่อคืนนกยูงเจอเธอค่ะ ตอนแรกเธอกับเพื่อนเธอจะไม่ยอมให้นกยูงขึ้นมาหาพี่เธอบอกว่าเธอก็เป็นเมียพี่เหมือนกัน แล้วเธอก็บอกอีกว่าคืนนั้น...คืนที่เป็นวันเกิดนกยูงเธออยู่กับพี่แล้วเธอก็เป็นคนรับสายนกยูงตอนที่นกยูงโทรหาพี่" นกยูงเล่าไปด้วยใบหน้าที่เศร้า"เธอเรียกนกยูงว่า เมียบำเรอค่ะเพราะ..พี่เมมชื่อนกยูงแบบนั้น" เธอพูดเสียงสั่นเครือผมรีบกอดนกยูงให้แน่นขึ้น มันเป็นความผิดของผมเองทั้งหมดมันคงเป็นความทรงจำที่เลวร้ายสำหรับเธอและเธอก็ไม่เคย

นกยูง....."อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ พี่วายุเบาๆ ค่ะนกยูงจุก ฮือออ ฮืออออ" ฉันบอกเขาเพราะตอนนี้เขาเริ่มทำแรงขึ้นเรื่อยๆตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!"อ่าาพี่เบาไม่ไหวนกยูงก็รู้ ซี๊ดดด น้องสาวนกยูงบีบรัดน้องชายพี่จนมันอยากจะแตก อ่าาาา นกยูง นกยูง"ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!! ตั่บ!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ พี่วายุเร็วอีกค่ะนกยูงจะเสร็จ" ฉันครางบอกเขาเพราะตอนนี้ฉันจะเสร็จแล้ว"อ่าาางั้นเราเสร็จพร้อมกันนะครับเมีย"ทั้งฉันและเขาต่างปรนเปรอความสุขให้กันและกันจนกระทั่งหมดแรงด้วยกันทั้งคู่ก่อนจะหลับไป ฉันคงต้องทำใจให้ชินที่ได้สามีหื่นจัดแบบพี่วายุสินะ แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันเองก็เต็มใจที่จะให้เขาหื่นใส่ขอแค่เขาหื่นแค่กับฉันคนเดียวก็พอหนึ่งอาทิตย์ต่อมา....ฉันเริ่มแน่ใจแล้วว่าตัวเองท้องแน่ๆ เพราะประจำเดือนฉันไม่มาเดือนนี้จะเข้าเดือนที่สองแล้ว ส่วนอาการเวียนหัวอาเจียนของพี่วายุก็ยังเป็นอยู่แต่เหมือนเขาจะชินกับอาการที่เป็นเพราะมันมีวิธีที่จะทำให้อาการเขาทุเลาลงได้ก็คือการที่เขา...หื่นใส่ฉันนั่นเองค่ะ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้ายที่พี่วายุแพ้ท้องแทนฉัน>ตอนนี้ฉันกับพี่วาย